ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ VIDEO ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 80

 

Η δεκαετία του 80 χαρακτηρίστηκε από πολλά πράγματα. Ένα από αυτά και ίσως το κυριότερο, ήταν τα μουσικά video, τα video clips όπως τα λέγαμε που μπήκαν ορμητικά στη ζωή μας, μέσω των μουσικών εκπομπών των τριών ΕΡΤ αλλά και του MTV. Ποια όμως ήταν εκείνα που μας κράταγαν μπροστά στην τηλεόραση, δυναμώνοντας το volume έως εκεί που άντεχε η γειτονιά; Ο Rockmachine.gr παρουσιάζει τα  Καλύτερα Video της Δεκαετίας του 80, αυτά που ήταν όχι απλά ιδιαίτερα αλλά εξαιρετικά ιδιαίτερα και με τις νέες τεχνικές, ξεχώρισαν. Και δεν ήταν μόνο οι τεχνικές, αλλά οι χορογραφίες, η φαντασία, το υψηλό budget, απόρροια του γεγονότος ότι οι δίσκοι πούλαγαν άρα μπορούσαν οι εταιρείες να ξοδεύουν παραπάνω και η μόνιμη επιθυμία για το καινούργιο. Και να σκεφτεί κανείς ότι τότε ΔΕΝ υπήρχε η ψηφιακή τεχνολογία! Ένα στοιχείο που βοήθησε ήταν η χρήση λήψεων από τα παρασκήνια, κάτι που εξίταρε τον θεατή, ειδικά στα rock συγκροτήματα.  Θα δείτε τα παρακάτω video και θα καταλάβετε. Κυρίως όμως που με την τεχνική τους άνοιξαν δρόμο και χαράχτηκαν στο μυαλό μας. Γι αυτό δεν θα περιοριστούμε στα hard/metal/classic αλλά θα ανοιχτούμε προς την pop μουσική, που πρέπει να παραδεχτούμε ότι ήταν πρωτοπόρα στο να αφομοιώσει τις νέες τεχνικές. Στα video που ακολουθούν θα δείτε κάποια που δεν έχουν καμία ιδιαίτερη τεχνική αλλά, με το δικό τους τρόπο έγραψαν ιστορία και αναφέρομαι στο Livin’ on a prayer των Bon Jovi, που τεχνικά δεν είχε κάτι ξεχωριστό, όμως η εικόνα με τον Jon Bon Jovi να κρέμεται με ένα συρματόσχοινο από το ταβάνι και να διατρέχει την αίθουσα, δεν ήταν εικόνα που τη βλέπαμε κάθε ημέρα. Γενικά τα video της δεκαετίας του 80  ήταν πραγματικά πολύτιμα εργαλεία για να πουλήσει ένας δίσκος κι εδώ να σημειώσω ότι γενικά οι πωλήσεις δίσκων στη χώρα μας εκτινάχθηκαν με την εμφάνιση του MTV αλλά και τη συμβολή των Μουσικόραμα, Μουσικό Καλειδοσκόπιο, Jammin’, Star Club κι όλων των άλλων τηλεοπτικών μουσικών εκπομπών από άλλα κανάλια. Τιμητικά θα ξεκινήσουμε από το βραχύχρονο συγκρότημα των Buggles (Trevor Horn, Geoffrey Downes και Bruce Woolley) που χωρίς να το θέλουν, έμειναν στην ιστορίας αφού η μεγάλη επιτυχία τους Video Killed the Radio Star, ήταν το πρώτο που έπαιξε το αμερικάνικο MTV στο ξεκίνημά του, την 1η Αυγούστου 1981 στις 12.01 το μεσημέρι!!!! Ο λόγος που το MTV το επέλεξε σαν εναρκτήριο video, έστω και μετά από 2 χρόνια από την κυκλοφορία του, ήταν ότι οι στίχοι του αναφέρονται στις ανησυχίες των ανθρώπων  απέναντι στις εφευρέσεις και τις μηχανές του 20ού αιώνα αλλά και την ανερχόμενη δύναμη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.  Η σκηνοθεσία ανήκει στον Russell Mulcahy και σε ένα πλάνο εμφανίζεται κι ο συνθέτης πολλών soundtracks Hans Zimmer.

O Michael Jackson εκτός από τις τεράστιες επιτυχίες του, κατόρθωσε με τις ιδέες του αλλά και την ικανότητα να επιλέγει σωστούς συνεργάτες, να δημιουργήσει μια δική του σχολή με τα εξαιρετικά χορευτικά, τα εφέ, τη σκηνοθετική άποψη αλλά και τις πρωτοποριακές ιδέες του. Δυσκολεύτηκα να καταλήξω μεταξύ των Billy Jean, Beat it και Thriller, ποιο video να επιλέξω, διαλέγοντας τελικά το Thriller (1 δις views στο You tube), σε σκηνοθεσία του John Landis και σενάριο του Landis και Jackson. Ο Jackson επικοινώνησε με τον Landis αφού είδε την ταινία του An American Werewolf in London και σκέφτηκε να μεταφέρει την ατμόσφαιρα ταινιών τρόμου στο video του Thriller.  Βρισκόμαστε στο  1982 όπου ήδη τα αμερικάνικα Video, πριν ξεκινήσει το τραγούδι, έχουν μια μικρή ιστορία, προσφέροντας μεγαλύτερο  ενδιαφέρον. 

Ένα τρίτο σημαντικό video είναι αυτού του Robert Palmer, το Addicted to Love, που με την αισθητική του άλλαξε τη λογική των γυρισμάτων σε μουσικά και όχι μόνο video. 

Σε μια εποχή που το MTV έπαιζε το σημαντικότερο ρόλο στην προώθηση δίσκων, μουσικής, και γενικά καριέρα,  η σκέψη να τον συνοδεύουν 5 μοντέλα με ομοιόμορφο ντύσιμο που (υποτίθεται) ‘ότι παίζουν τη μουσική ήταν μια από τις ιδέες που λες «κι εγώ το σκεφτόμουν αυτό» αλλά εκείνος που το σκέφτηκε ήταν ο σκηνοθέτης και Δ/ντης φωτογραφίας Terence Donovan. Όπως θα δείτε κι από το video, o Palmer είναι σε πρώτο πλάνο με τα 5 μοντέλα που αποτελούνται από τις δεσποινίδες Julie Pankhurst (πλήκτρα), Patty Kelly (κιθάρα), Mak Gilchrist (μπάσο), Julia Bolino (κιθάρα) και Kathy Davies (ντραμς) οι οποίες δεν παίζουν  στην πραγματικότητα αλλά το απαλό δέρμα, το βαρύ μακιγιάζ, τα σκούρα μαλλιά και η σαγηνευτική αφηρημένη κίνησή τους, έκαναν το video να ξεχωρίσει από την πρώτη κιόλας προβολή του. 

Οι μουσικοί οι οποίο τον συνοδεύουν είναι ο κιθαρίστας των Duran Duran, Andy Taylor, o επίσης session κιθαρίστας Eddie Martinez  που μεταξύ άλλων έχει παίξει στο EP του David Lee Roth, Crazy from the Heat και στο προσωπικό άλμπουμ του Mick Jagger, She’s the Boss. Πλήκτρα παίζει ο επίσης γνωστός session Wally Badarou και ντραμς ο Tony Thompson των Chic. Τα μοντέλα δεν ήξεραν όχι μόνο να παίξουν τα όργανα αλλά δεν ήξεραν καλά καλά πώς να τα κρατούν κι έτσι ο σκηνοθέτης αφιέρωσε χρόνο για να μάθει κάθε κοπέλα τη χορογραφία. Οι στίχοι γράφτηκαν από το μόνιμο συνεργάτη του Elton John, Bernie Taupin και σχετίζονται με τους στίχους ενός δικού του τραγουδιού, του Bennie And The Jets που μιλάει για μια μελλοντική μπάντα ανδρόγυνης ομορφιάς!  Η Mak Gilchrist είχε δηλώσει στο περιοδικό Q ότι όταν γύρισε το video ήταν 21 ετών και ήταν ένα πολύ δυνατό «χαρτί» στο βιογραφικό της στην αρχή ντρεπόταν που συμμετείχε σε ένα sexy video και ήταν προκλητικά ντυμένη! Μάλιστα όπως λέει την πρώτη φορά που το είδε έτυχε να βρίσκεται στο Τόκιο για μια επίδειξη όπου είδε το  Video και τον εαυτό της σε μια τεράστια οθόνη κι αυτό την έκανε να ντραπεί ακόμα περισσότερο! 

Η ιδέα του Rick Rubin να διασκευάσουν οι Run DMC, που τότε ηχογραφούσαν για τη δισκογραφική εταιρεία  Def Jam, τη μεγάλη επιτυχία των Aerosmith, Walk This Way, ήταν χρυσοφόρα και για τα 2 συγκροτήματα. Η ιδέα του ήταν να μην περιοριστούν σε ένα απλό sampling του κομματιού, αλλά να κρατήσουν όλα τα rock στοιχεία του για να κερδίσουν και τους rock fans! O Rubin τηλεφώνησε στους Tyler και Perry και τους πρότεινε να πάρουν μέρος στην ηχογράφηση αλλά και στο video, με αποτέλεσμα η καινούργια εκτέλεση του τραγουδιού να πάει Νο4 στην Αμερική και Νο 8 στη Μ.Βρετανία και να γίνει η μεγαλύτερη επιτυχία των Run DMC. To κυριότερο όμως ήταν ότι κατάφερε να αναστήσει και τους έως τότε «πεθαμένους» Aerosmith.Δείτε εδώ το video. Τη σκηνοθεσία έκανε ο Jon Small, στοίχισε 67.000$ και γυρίστηκε στο Park Theater του New Jersey.

Το We’re Not Gonna Take It των Twisted Sister κυκλοφόρησε το 1984, μια χρονιά πολύ δυνατή στο χώρο της μουσικής και λόγω των στίχων έγινε συνώνυμο της αντίδρασης στο κατεστημένο. To video σκηνοθετήθηκε από τον by Marty Callner, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή και ανήκει στην κατηγορία των videos όπου του τραγουδιού προηγείται και συναφής ιστορία. Μια αμερικάνικη οικογένεια τρώει στο τραπέζι όταν ο ένας από τους γιούς ανεβαίνει στο δωμάτιο του και αρχίζει  μα παίζει ηλεκτρική κιθάρα, κάνοντας τον πατέρα του (τον υποδύεται ο ηθοποιόςMark Metcalf) έξαλλο. Κι εδώ έρχονται οι στίχοι που μέσω του μικρού (που υποδύεται ο γιός του σκηνοθέτη) γίνονται πραγματικότητα και εκπαραθυρώνουν τον πατέρα, ο οποίος πρωταγωνιστεί και στο video.  Πολύ χαρακτηριστική είναι η ατάκα, όταν ο έξαλλος πατέρας ρωτάει το γιό του «What do you want to do with your life?» για να του απαντήσει ο μικρός «I Wanna Rock!» ρίχνοντας μια κιθαριά στις χορδές που εκπαραθυρώνουν τον πατέρα του! Ο 74χρονος σήμερα ηθοποιός Mark Metclaf εκτός από την ταινία Animal House με την οποία έγινε γνωστός, έχει εμφανιστεί σε αρκετά επεισόδια της τηλεοπτικής Buffy the Vampire Slayer, ενώ έχει παίξει και σε επεισόδια των σειρών Miami Vice, Walker, Texas Ranger, Party of Five κ.α. Πάντως η συμμετοχή στα video We’re Not Gonna Take It και I wanna Rock των Twisted Sister είναι από τα highlight της καριέρας του. Στην ίδια λογική του We’re not gonna take it,  βασίστηκε και το Cum on Feel the Noize των Quiet Riot. O έφηβος, το νεανικό δωμάτιο, το στερεοφωνικό που κάνει το σπίτι να τρίζει και τη συνέχεια την ξέρετε. Δείτε εδώ το video. Γενικά, τα video με μικρή ιστορία στο ξεκίνημά τους ήταν πολύ δημοφιλή στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 80, στα αμερικάνικα heavy συγκροτήματα. 

Τι πιο δεμένο, ο Ozzy και ο Λυκάνθρωπος! Το video του Bark at the Moon, βασίζεται στην κλασική ιστορία Dr. Jekyll and Mr. Hyde (του Robert Louis Stevenson) και παρουσιάζει τον Ozzy σαν έναν τρελό επιστήμονα που πίνει μια ουσία στο εργαστήριό του που τον κάνει να μεταμορφωθεί στον λυκάνθρωπο, όπως στο εξώφυλλο του ομότιτλου δίσκου. Τελικά καταλήγει σε ψυχιατρικό ίδρυμα! Τα εφέ μακιγιάζ έγιναν από τον Ric Baker, γνωστό για τη δουλειά του στο An American Werewolf in London του John Landis αλλά και για το βίντεο Thriller του Michael Jackson (το οποίο σκηνοθέτησε επίσης ο Landis). Προσέξτε μια μικρή διαφορά: Στο τραγούδι ντραμς παίζει ο Tommy Aldridge ενώ στο video o Carmine Appice.

Γεμάτο σε ενέργεια, σχεδόν σε ηλεκτρίζει, το Paradise City στέλνει τους οι Guns and Roses στην κορυφή, σε σκηνοθεσία Nigel Dick και με το συνολικό κόστος να φθάνει τις $200,000, το συγκρότημα παρουσίασε τον καλύτερο εαυτό του, σε μια συρραφή live εμφανίσεων του από το Giants Stadium της Νέας Υόρκης και του Monsters of Rock του 1988 στο Donington με τον McKagan να φορά t-shirt των Aerosmith. Ειδικά στα γυρίσματα που έγιναν στο Donington, το συγκρότημα το έπαιξε 2 φορές, μια πρώτο όταν ξεκίνησε η εμφάνισή τους και μια τελευταίο, όταν τελείωσαν για να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερες λήψεις! Κάπου  εμφανίζεται και ο κιθαρίστας των Hanoi Rocks, Nasty Suicide. Τέλειο αποτύπωμα του hard/heavy της δεκαετίας του 80!

To Take On Me(1985) των Νορβηγών A-ha ήταν μια τεράστια pop επιτυχία που συνοδεύτηκε από ένα εξαιρετικής τεχνικής και δημιουργικότητας video. Κατ’ αρχάς, υπήρξε κι άλλο ένα video  που γυρίστηκε το 1984 αλλά τότε το τραγούδι δεν έκανε επιτυχία και όταν το επανακυκλοφόρησαν (σ.σ. για 3η φορά!!!), το συνόδευσαν με αυτό το video σκηνοθεσίας  Steven Barron, που χρησιμοποίησε έναν συνδυασμό κινουμένων σχεδίων με μολύβι και ζωντανής δράσης που ονομάζεται rotoscoping, στον οποίο τα πλάνα ζωντανής δράσης παρακολουθούνται χρησιμοποιώντας μια διαδικασία καρέ-καρέ για να δώσουν στους χαρακτήρες ρεαλιστικές κινήσεις. Χρειάστηκε 16 εβδομάδες για να ολοκληρωθεί και η ιδέα ανήκε στον Jeff Averoff, στέλεχος της Warner Bros. 

Το video του Livin’ on A Prayer είναι ένα απολύτως ενδεικτικό του πώς να συνδυάσεις ένα καλό τραγούδι με ένα καλό video. Και για να το πετύχεις αυτό πρέπει να έχεις και καλό προϊόν. Κι εν προκειμένω εδώ, το προϊόν είναι το τραγούδι, που ήταν ένα από τα καλύτερα της δεκαετίας του 80 (να μην πω και για σήμερα!). Βιντεοσκοπημένο στο Grand Olympic Auditorium του Los Angeles το Σεπτέμβριο του 1986, από τον Wayne Isham, (πόσες φορές διαβάσατε σήμερα το όνομά του!), έχει μείνει στην ιστορία όχι γιατί »συλλαμβάνει» το συγκρότημα στην κορυφή αλλά και γιατί εκείνο το γύρισμα με τον Jon Bon Jovi κρεμασμένο με συρματόσχοινο, δεν ξανά έγινε.

O Billy Idol ποτέ δεν ήταν μέρος της κατηγορίας των αγαπημένων μου τραγουδιστών, το ίδiο και τα τραγούδια του, που πρέπει να παραδεχτώ, ήταν πολύ σημαντικά για τη δεκαετία του 80. Οι στίχοι του White Wedding γράφτηκαν για το γάμο της αδελφής του Jane, που όταν παντρεύτηκε ήταν έγκυος κι όπως έχει πει όταν έγραφε τους στίχους, σκεφτόταν τι θα έλεγε ο κόσμος αν αυτό το περιστατικό της εγκυμοσύνης χωρίς γάμο, συνέβαινε 30 χρόνια πριν. Το video στοίχε 65.000$, με το θέμα του γάμου να είναι…gothic γάμος. Στο ρόλο της νύφης, η ηθοποιός Perri Lister που εκείνη την εποχή ήταν η σύντροφός του. Σκηνοθέτης ο David Mallet.

Η δεκαετία του 80, με την τότε τεχνολογική πρόοδο, πέρασε και στα video και 2 από αυτά είναι το Zoolook(1985) του Jean-Michel André Jarre, σε σκηνοθεσία Jean-Pierre Jeunet που συντόνισε 12 ρομπότ και το ακόμα καλύτερο Rock it του Herbie Hancock που από το χώρο της jazz, παρουσίασε το 1983 το electro funk(!) άλμπουμ Future Shock, με τη μεγάλη χορευτική επιτυχία Rock it! To video σκηνοθέτησαν 2 πρώην 10cc, οι Kevin Godley and Lol Creme, με τον Hancock  να εμφανίζεται μόνο σε ένα πλάνο. Κομμάτι και video, τέλεια. 

Στην ίδια κατηγορία, ανήκει και το video Dire Straits, Money for Nothing(1985) που σήμερα ίσως πολλά από τα video του σημερινού άρθρου, να  φαίνεται απλοϊκό, αλλά 40 χρόνια πίσω ήταν πραγματικά τεχνολογικό θαύμα. Πόσο πιο παράδοξο, οι στίχοι του να λένε I want my MTV και αν το παίζει στο heavy rotation το Μουσικό Κανάλι! 

To Pour Some Sugar on Me ήταν το διαβατήριο των Def Leppard για να περάσουν στο πλατύ κοινό. Δημιουργήθηκαν δύο διαφορετικά μουσικά βίντεο για το τραγούδι όπου στην πρώτη έκδοση, ο  σκηνοθέτης Russell Mulcahy δείχνει το συγκρότημα να παίζει μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο ιρλανδικό σπίτι (Mount Merrion House στο Stillorgan του Δουβλίνο) ενώ έχει ξεκινήσει η κατεδάφισή του, με κορυφαία στιγμή την εμφάνιση της εύσωμης εργάτριας (την υποδυόταν η Ιρλανδή ηθοποιός Rosemary Henderson) που κρατάει μια βαριοπούλα. Αυτό το video παίχτηκε από τις ελληνικές τηλεοπτικές εκπομπές και με αυτό έκαναν μεγάλη επιτυχία.  Το αμερικανικό βίντεο σε σκηνοθεσία του Wayne Isham, βιντεοσκοπήθηκε στο McNichols Sports Arena του Ντένβερ, τον Φεβρουάριο του 1988. 

Το Here I go Again των Whitesnake δεν ξεχωρίζει για καμία τεχνική του ιδιοτροπία παρά χάρις στη συμμετοχή της ηθοποιού και μετέπειτα συζύγου του Coverdale, Tawny Kitaen πήρε τεράστια δημοσιότητα (άσε που το τραγούδι ήταν καλό!). Η συμμετοχή της ήταν εντελώς συμπωματική κι όπως η ίδια λέει: “Το βράδυ πριν από το γύρισμα, ο David μού είπε να τον ακολουθήσω στο σπίτι του σκηνοθέτη Marty Callner. Πήγαμε στην έπαυλή του στο Bell Air,ι άνοιξε την πόρτα, και χωρίς καν να μας χαιρετίσει με έδειξε, και μου είπε: Εσύ είσαι αυτή που θέλω»,  θυμάται η Tawny,που είχε ήδη απορρίψει προτάσεις για βίντεο από άλλες μπάντες, επειδή ήταν ηθοποιός και το θεωρούσε πισωγύρισμα για την καριέρα της. Αρχικά αρνήθηκε, αλλά τελικά δέχτηκε καθώς ήθελε να βοηθήσει τον αγαπημένο της. Έτσι στέρησε από την Claudia Schiffer τη συμμετοχή, καθώς αυτή θα ήταν το Whitesnake girl! Ο Coverdale έφερε ακόμη και τη χορογράφο Paula Abdul στο σετ για να δείξει κάποιες κινήσεις στην Tawny, κάτι που αποδείχθηκε περιττό. 

Αξεπέραστα τας video των ZZ Top, ειδικά τα Gimme All Your Lovin, Sharp Dressed Man και Legs που χαιρόσουνα να τα βλέπεις. Επέλεξα το Legs,, που γυρίστηκε στη Valencia της Καλιφόρνια, με σκηνοθέτη τον Tim Newman (που σκηνοθέτησε και  τα άλλα δύο) και συμμετέχουν τα μοντέλα Jeana Tomasino (είχε ήδη μια εμφάνιση σαν Playboy Playmate το 1980), Kymberly Herrin(πέθανε το 2022) και Danièle Arnaud, με την κάθε μια να εισπράττει από $2.000. 

Το One των Metallica δεν ήταν κάποιο ιδιαίτερο τεχνικά ή σκηνοθετικά video, αλλά ήταν το πρώτο που γύρισαν οι Metallica. Οι στίχοι του αναφέρονται στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μιλούν για ένα στρατιώτη που έχει πατήσει νάρκη κι φέρει πολλαπλά τραύματα στα χέρια, πόδια, στο σώμα του, χάνει την ομιλία του και είναι τυφλός εξ αιτίας της έκρηξης! Στο νοσοκομείο που τον μεταφέρουν, πέφτει σε κώμα και όλη του η ζωή περνάει μέσα από τα μάτια του, ενώ νομίζει ότι του μιλάει ο πατέρας του. Ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνεί είναι τα σήματα Morse και μάλιστα σ’ ένα από αυτά λέει K-I-L-L- M-E. Το One ήταν το πρώτο τραγούδι των Metallica που μπήκε στο  Top top της Αμερικής και το μαυρόασπρο video, σκηνοθετήθηκε από τον Michael Salomon. Πολλές σκηνές του video είναι δανεισμένες από την ταινία του 1971 Johnny Got His Gun του σκηνοθέτη Dalton Trumbo.Επειδή χρησιμοποίησαν πολλές σκηνές από την ταινία, οι Metallica χρειάστηκαν να αγοράσουν τα δικαιώματα της!

Η αλήθεια είναι ότι η Kate Bush έχει μια σειρά πολύ καλώv video και με δυσκολία επέλεξα το Cloudbusting από το 5ο άλμπουμ της Hounds of Love (1985). Το video σκηνοθετήθηκε από τον Julian Doyleκαι η ιδέα βασίστηκε στους Kate Bush και τον γνωστό ηθοποιό από τους Month Python, Terry Gillian. Το video παίχτηκε κατά κόρον από τις ελληνικές μουσικές εκπομπές και σε αυτό συνέβαλε  και η καταλυτική παρουσία του Donald Sutherland όπου υποδύεται τον Αυστριακό ψυχαναλυτή Wilhelm Reich.  Τα γυρίσματα έγιναν στο Vale of White Horse στο Oxfordshire της Αγγλίας  και το ύψωμα που βρίσκεται το cloudbuster, παρέχει την ευχέρεια θέας σε όλη την περιοχή. Η συμμετοχή του Sutherland< είχε πολύ δόση τύχης αφού τυχαία η Bush έμαθε ότι έμενε σε ένα ξενοδοχείο κοντά στην περιοχή που γινόντουσαν τα γυρίσματα  και πήγε η ίδια να του ζητήσει να συμμετάσχει στο video. Λόγω δυσκολιών που είχε με τη visa παραμονής, έπρεπε τα γυρίσματα να γίνουν γρήγορα και προσφέρθηκε να εργαστεί δωρεάν. Πάντως το πραγματικό μηχάνημα Cloudbuster, λίγη σχέση έχει με αυτό που βλέπουμε στο video, αφού ήταν μικρότερα.

Τον Γενάρη του 1981 οι Talking Heads, κυκλοφόρησαν σε μικρό δίσκο το Once in a Lifetime, που  μπορεί να απέτυχε στην Αμερική αλλά σίγουρα στη Μ.Βρετανία πήγε πολύ καλά (Νοπ14). Σε μια εποχή που οι σκηνοθέτες αλλά και οι τεχνικοί, ξεπερνούν τον εαυτό τον τους, οι Talking Heads συνεργάζονται με την Αμερικάνα χορογράφο και σκηνοθέτη μουσικών βίντεο, Toni Basil όπου μαζί με τον David Byrne δημιούργησαν ένα από τα εμβληματικότερα video της εποχής αλλά και του συγκροτήματος. Πρωταγωνιστής ο Byrne που χορεύει σπασμωδικά και περιστρέφεται μπροστά σε μια μπλε οθόνη, η οποία προβάλλει πλάνα από Αφρικάνους χορευτές σε θρησκευτική τελετή, με την  ποιότητα της εικόνας να είναι σκόπιμα χαμηλή. Η Basil είχε μελετήσει πλάνα  θρησκευτικών τελετουργιών από όλο τον κόσμο για να τα μιμηθεί ο Byrne, συμπεριλαμβανομένων αφρικανικών φυλών, ιαπωνικών αιρέσεων ακόμα και ευαγγελιστών όπως ο Ernest Angley. Σύμφωνα με την Basil, «Ο David Byrne χορογραφούσε κάπως τον εαυτό του. Έστησα την κάμερα, τον έβαλα μπροστά και του ζήτησα να απορροφήσει αυτές τις ιδέες. Μετά έφυγα από το δωμάτιο για να μείνει μόνος του. Γύρισα, κοίταξα τη βιντεοκασέτα και επιλέξαμε σωματικές κινήσεις που ταιριάζουν με τη μουσική. Απλώς βοήθησα να τονίσω λίγο τις κινήσεις του, χρησιμοποιώντας παλαιό φακό zoom”. Το video έγινε με χαμηλό προϋπολογισμό με την Basil να λέει «χρησιμοποιήσαμε την πιο χαμηλή τεχνολογίας που μπορέσαμε να βρούμε» ούσες να βρεις και να μπορείς να μεταδοθεί».

Από το χώρο της dance soul μουσικής έρχεται το επόμενο video, σε σκηνοθεσία Stanley Donen και χορογραφία Michael Peters και είναι το Dancing on the Ceiling του Lionel Richie.Τα γυρίσματα διήρκεσαν 3 ημέρες κι εκτός από το studio, έγιναν και στο έγιναν και στο LeMondrian Hotel του Δ. Hollywood με το κόστος του να κυμαίνεται μεταξύ $350,000 και $500,000, το πιο υψηλό για εκείνη την εποχή. Το βάδισμα στον τοίχο, θυμίζει την ανάλογη χορευτική φιγούρα του Fred Astaire στην ταινία του 1951, Royal Wedding. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Stanley Domen, χρησιμοποιήθηκε ένα περιστρεφόμενο δωμάτιο με τον Lionel Richie να προσαρμόζεται πολύ εύκολα, ενώ  υπάρχει και μια αναφορά στην ταινία Seven Year Itch  (Επτά Χρόνια Γρουσουζιά με την Marilyn Monroe) όπου ο αέρας φυσά τη φούστα μιας γυναίκας. Δείτε εδώ το ιστορικό video με τον Fred Astaire. Στο βίντεο παίζει και η χορεύτρια Diane Alexander, η οποία αργότερα θα γινόταν η δεύτερη σύζυγος του Richie.

Το 1982 οι Duran Duran ανάθεσαν στον σκηνοθέτη Russell Mulcahy, το video του τραγουδιού τους Hungry Like the Wolf που γυρίστηκε στην Sri Lanka και μόνο τα έξοδα μετακίνησης, κόστισαν $200,000. Και να σκεφτείτε ότι σταμάτησαν στη Sri Lanka καθ΄οδόν προς την Αυστραλία όπου είχαν προγραμματίσει επίσκεψη. Στο video δεν συμμετείχαν οι Nick Rhodes και Andy Taylor που παρέμειναν στο Λονδίνο για να μιξάρουν το άλμπουμ Rio. Πέταξαν για την Sri Lanka, αφού έγινε το master.  Ιθαγενείς, η καθημερινότητα των ντόπιων που τότε μας φαινόταν εντελώς ξένη, ελέφαντες και τόσες εξωτικές εικόνες, ήταν τα δυνατά στοιχεία για να κάνει το MTV να το παίζει σε Heavy rotation (4 φορές την ημέρα). Αν και καθυστέρησε να πάει ο Andy Taylor, κόλλησε ένα υιό στο στομάχι που τον έστειλε στο νοσοκομείο, αφού ήπιε νερό από μια λίμνη!

Όταν το 1986 οι Genesis, παρουσίαζαν το video για το τραγούδι τους Land of Confusion, με τα πρόσωπά τους σε καρικατούρες-μαριονέτες, κάποιοι το θεώρησαν εφιαλτικό αλλά και κάποιοι, όπως ο γραφών, έξυπνο. Οι στίχοι του τραγουδιού αναφερόντουσαν την παγκόσμια ηγεσία στη σκιά του Ψυχρού Πολέμου (ακόμα δεν είχαν καταρρεύσει τα κουμουνιστικά καθεστώτα) και σε αυτό το βαρύ θέμα, οι Genesis εμφάνισαν τα πρόσωπά τους σε καρικατούρες-μαριονέτες. Και δίπλα σε αυτούς τα πρόσωπα(πάντα σε μαριονέτες) των Ronald Reagan και της γυναίκας του Nancy, Margaret Thatcher,  Mikhail Gorbachev, Michael Jackson, Prince, Bob Dylan, Pet Townshend κ.α.. Εξαιρετικό!

Θα κλείσω με το κορυφαία video (και τραγούδι)της δεκαετίας του 80, το Sledgehammer του Peter Gabriel, ένα από τα καλύτερα video όλων των εποχών, σε σκηνοθεσία Stephen R. Johnson και δημιουργικό Nick Park της εταιρείας Wallace & Grommet. Σύμφωνα με τα μέσα της εποχής, χρειάστηκε πολύ χρόνο για να δημιουργηθεί, με συνδυασμό τεχνικών stop motion, claymation και pixilation. Τα περισσότερα γυρίσματα όπιου εμφανίζεται ο Gabriel, έγιναν με τον πρωταγωνιστή ξαπλωμένο 16 ώρες κάτω από ένα γυαλί. Το Sledgehammer κέρδισε εννέα βραβεία MTV Video Music Awards, τα οποία παραμένουν ρεκόρ για οποιοδήποτε videο. 

Την άλλη Κυριακή: 23 progressive metal συγκροτήματα (τα 5 από την Ελλάδα) που αξίζει να ακούστε.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

Ευχαριστώ τον Επαμεινώνδα Κολιό για τη βοήθεια του 

18/5/25

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος