Οι Καναδοί Prism είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά A.O.R. συγκροτήματα, που έκαναν επιτυχία μόνο στη χώρα τους και πολύ λιγότερο στη γειτονική Αμερική. Ήταν ενεργοί και δραστήριοι για 7 χρόνια (1977-1984) για να επανέλθουν το 1987 και να παραμένουν ζωντανοί έως σήμερα. Σχηματίστηκαν το 1977 στο Vancouver από την ένωση δύο συγκροτημάτων, των Sunshyne και Seeds of Time, με ηγέτη τον τρομπετίστα Bruce Fairbairn (ο γνωστός μεγαλοπαραγωγός!) που ήταν μέλος των Sunshyne. Μαζί του ο τραγουδιστής Ron Tabak, ο κιθαρίστας Lindsay Mitchell, ο οργανίστας John Hall, ο μπασίστας Αllen Harlow κι ο ντράμερ Rocket Norton. Πριν ακόμα αποφασίσουν να λέγονται Prism, και παίζοντας με το όνομα Sunshyne, ο Fairbairn αποφάσισε να βρει δισκογραφική εταιρεία, πράγμα που αποδείχθηκε δύσκολο. Τότε τον πλησίασε ο ένα πρώην μέλος του Sunshyne, ο Jim Vallance που του πρότεινε να ξανά δουλέψουν τα demos που είχαν ηχογραφήσει. Με τη βοήθεια του, ξανά ηχογράφησαν ορισμένα τραγούδια των demos και τα ξανά έστειλαν στις εταιρείες, με πρώτη την GRT Records να αντιδρά και να τούς προσφέρει συμβόλαιο ηχογράφησης(1976). Τον επόμενο χρόνο, ο Fairbairn άρχισε να ασχολείται με την παραγωγή του πρώτου άλμπουμ τους όπου συμμετείχαν διάφοροι session μουσικοί, με την τελική σύνθεση των Prism να είναι Ron Tabak τραγούδι, John Hall πλήκτρα, Lindsay Mitchell κιθάρα, Tom Lavin κιθάρα/μπάσο, Ab Bryant μπάσο και Jim Vallance ντραμς, με τον Bryant να μην παίζει σε κανένα τραγούδι του πρώτου δίσκου, αφού έγινε μέλος τους αφού είχαν τελειώσει τις ηχογραφήσεις. Το μπάσο έπαιξε ο Tom Lavin. Επτά συνθέσεις του πρώτου άλμπουμ (Νο137 Αμερική, στον Καναδά πούλησε 100.000 αντίτυπα!), ήταν συνθέσεις του ντράμερ Jim Vallance και το Μαϊο του 1977 κυκλοφορούν το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο Prism καθώς το Sunshyne δεν άρεσε στα στελέχη της εταιρείας τους.
Στα credits του άλμπουμ, δεν εμφανίζεται το όνομα του Vallance (μετέπεται συνσυνθέτη σχεδόν όλων των επιτυχιών του Bryan Adams) αλλά το ψευδώνυμό του Rodney Higgs κι ο λόγος ήταν ότι φοβόταν ότι τυχόν εμπορική αποτυχία του άλμπουμ, θα είχε αντίκτυπο στην προσωπική καριέρα του, που δεν είχε ακόμα ξεκινήσει! Ο Fairbairn εμφανίζεται σαν session μουσικός αλλά είχε αναλάβει του road manager. Μετά το πρώτο σκέλος της περιοδείας, ο Vallance αποχώρησε, αποφασισμένος να ασχοληθεί μόνο με τη σύνθεση. Τον αντικατέστησε ο Rocket Norton. Οι προετοιμασίες για την ηχογράφηση του δεύτερου άλμπουμ τους, βρίσκει τοι συγκρότημα με αρκετές αλλαγές, με σημαντικότερη αυτή του Vallance που αποχωρεί κι από τη θέση του συνεργάτη-συνθέτη, με το συγκρότημα να κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο See Forever Eyes (1978, Νο 158 Αμερική) σε παραγωγή του Fairbairn. Παρ΄ όλη την εμπορική αποτυχία, του, έβγαλε μια μικρή επιτυχία, το Flyin (Νο53 Αμερική) .
Το 1979, κυκλοφόρησαν το πιο εμπορικά πετυχημένο άλμπουμ τους, το Armageddon όπου μόνο στον Καναδά πούλησε 200.000 αντίτυπα, ενώ σηματοδότησε και την επιστροφή του Vallance σαν συνεργάτη-συνθετή, με το ψευδώνυμο Rodney Higgs Δύο τραγούδια του Armageddon είναι συνσυνθέσεις ενός νεαρού Καναδού, του Bryan Adams, ενώ ο Fairbairn παραμένει σαν session μουσικός, παίζοντας τρομπέτα στην περιοδεία τους! Παρ΄όλη την εμπορική επιτυχία του ‘άλμπουμ, η δισκογραφική εταιρεία τους GRT Records κήρυξε πτώχευση, με τα δικαιώματα των άλμπουμ τους να μεταβιβάζονται στην Capitol Records. Με το συγκρότημα να εξακολουθεί να είναι εντελώς άγνωστοι στην Ευρώπη, κυκλοφορούν το Young and Restless(1980) που έμελλε να είναι το τελευταίο σε παραγωγή του Bruce Fairbairn κι αν και πήρε αρνητικές κριτικές, πούλησε περισσότερα από 100.000 αντίτυπα στον Καναδά, εξακολουθώντας να αποτυγχάνουν στην Αμερική. Η καινούργια δεκαετία τους βρίσκει να κυκλοφορούν το Small Change(1981, Νο 53 Αμερική) με τραγουδιστή Henry Small (πρώην Scrubbaloe Caine και Small Wonder), μετά πρόταση του Paul Dean των Loverboy, ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον Ron Tabak που απολύθηκε από τον manager τους. Το συγκρότημα έχει στραφεί σε ένα πιο ενήλικο κοινό και ήχο που ήδη έχει αρχίσει να κερδίζει το αμερικάνικο ραδιόφωνο. Τότε το έλεγαν mainstream, λίγο αργότερα το ονόμασαν A.O.R. O Bruce Fairbairn ακολούθησε μεγάλη καριέρα σαν παραγωγός σε άλμπουμ των Loverboy, Blue Öyster Cult, Bon Jovi, Poison, Aerosmith, AC/DC, Scorpions, Van Halen, Chicago, The Cranberries, INXS, Kiss, Yes κ.α. Πέθανε το 1999 σε ηλικία 49 ετών από ανακοπή.
Σαν κουαρτέτο πια (Small/Mitchell/Harlow/Norton), ηχογραφούν το Small Change, με τον Jimmy Phillips στα πλήκτρα (πρώην Guess Who). Το τραγούδι Don't Let Him Know, σύνθεση των Jim Vallance και Bryan Adams, ξεχώρισε κι ακούστηκε από τα rock ραδιόφωνα της Αμερικής. To 1981 και μόνο για τις περιοδείες, περνάει από το συγκρότημα ο οργανίστας David Stone (πρώην Rainbow). Το Δεκέμβριο του 1981 κι ενώ έπαιζαν με τους Klaatu, κατάλαβαν ότι η ανταπόκριση του κόσμου δεν ήταν όπως παλιά και οδηγήθηκαν σε μια προσωρινή διάλυση για να επανασυνδεθούν με διαφορετικά μέλη (Alan Pasqua, Richie Zito, Mike Baird αλλά και Timothy B. Schmit (Eagles), Bobby Kimball (Toto) και Bill Champlin (Σικάγο). Μαζί, αυτή τη σύνθεση κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Beat Street(1983) που απέτυχε εμπορικά. Το 1984 ο πρώτος τραγουδιστής τους Ron Taback σκοτώθηκε μετά από πτώση από το ποδήλάτο του και χρειάστηκε να περάσουν 9 χρόνια για να κυκλοφορήσουν τον καινούργιο δίσκο τους με τίτλο Jericho(1993), με συμμετοχές των Bryan Adams, Rick Springfield και Randy Bachman (Bachman–Turner Overdrive). Μετά από λόγο διαλύθηκαν για να ακολουθήσει μια μακρά περίοδος εανασυνδέσεων με σημαντικότερη αυτή του 2015. Τελευταίο άλμπουμ τους, το Big Black Sky (2008).
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Μπορεί οι Prism να έτυχαν μέτριας επιτυχίας, αλλά σαν όνομα έχουν μείνει στην ιστορία, αφού δύο πολύ πετυχημένοι μουσικάνθρωποι, πέρασαν από τις τάξεις τους, ο Jim Vallance (με το ψευδώνυμο Rodney Higgs) κι ο παραγωγός Bruce Fairbairn. Πάντως στο Καναδά, μνημονεύονται σαν ένα από τα πιο πετυχημένα συγκρότημα της εποχής τους, ενώ ήταν από τους πρωτοπόρους του A.O.R. έστω κι αν τότε το έλεγαν mainstream.Σε εμένα, ο ήχος τους ήταν πάντα άοσμος κι άγευστος
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Prism (1977)
Armageddon (1979)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
12/2/24
Αγαπητέ Αλέξανδρε, Νομίζω έχεις δίκιο για τους PRISM (ακόμη ένα A.O.R. γκρουπ), αλλά θα ήθελα ν' ακούσεις την εκτέλεση-διασκευή του Joe Lynn Turner στο άλμπουμ-συλλογή “Avalon – The Richie Zito project” στο κομμάτι “Is he better than me” των “Prism” από το 1983 απο το άλμπουμ τους "Beat Street". Κάτι είδε ο Joe Lynn Turner και το "απογείωσε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλεις μπορείς να διαβάσεις και σχετικό σχόλιο στο άρθρο μου στο Mic..gr που αρθρογραφούσα παλιά. Σου στέλνω το σχετικό Link - http://www.mic.gr/thema/diaskeyes-yparxis .
ΦΙΛΙΚΑ -ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΒΟΛΟΓΚΑΣ (ΤΡΙΚΑΛΑ-ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ)
Το άκουσα κι έχεις δίκιο, η εκτέλεση του J.L. Turner είναι πολύ ζεστή και δυνατή. Καλό το κείμενο σου.
Διαγραφή