ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΛΑΣ(ROCKPAGES.GR): ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ, ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΧΡΟΝΟ

Με τον Γιάννη Δόλα γνωρίστηκα όταν έκανα εκπομπή στον Capital Fm. Μαζί του ήταν κι ο συμμαθητής του-φίλος του Γιώργος Ανασοντζής που η καλή μοίρα τα έφερε να στήσουμε και οι τρεις το web radio του Rockmachine.gr που κράτησε 9 ½ ολόκληρα χρόνια. Ρεκόρ για web radio. Το studio βρισκόταν στην αποθήκη του σπιτιού του Γιάννη, που μπορεί να μην είχε τις ανέσεις ενός…κανονικού studio αλλά είχε όλη την ατμόσφαιρα που βγάζει ένας σταθμός. Γιατί μπορεί η ψηφιακή τεχνολογία να δίνει την ευκαιρία και την άνεση να κάνεις εκπομπή από το σπίτι, αλλά ατμόσφαιρα ...δεν υπάρχει. Ο Γιώργος έμεινε στην παρέα λίγα χρόνια, συνέχισε τις σπουδές του και εν συνεχεία την επαγγελματική του καταξίωση εργαζόμενος στον ακαδημαϊκό χώρο κι ο Γιάννης αποχώρησε σχεδόν ένα χρόνο πριν ο Rockmachine.gr σταματήσει να εκπέμπει. Όμως πριν ακόμα τους κάνω την πρόταση για το web radio, οι Γιάννης, Γιώργος μαζί με τον Σάκη Νίκα είχαν το rock portal του Rockpages.gr που αυτές τις ημέρες γιορτάζει με μια συναυλία πάρτι, 20 χρόνια ζωής!! Για όλα αυτά, τον Rockmachine.gr, το πάρτι αφιέρωμα του Rockpages.gr, τη φωτογραφία και..θα μας μιλήσει ο Γιάννης Δόλας. Ξεκινάμε…….. 

Ερωτήσεις: Αλέξανδρος Ριχάρδος
Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος-κασέτα που απέκτησες;
Το “Step By Step” New Kids On The Block και τον έχω ακόμα!
Πως έχεις ταξινομημένους τους δίσκους σου; (αλφαβητικά, ανά είδος, ξεχωριστά ελληνικά-ξένα κλπ)
Έχω περάσει σχεδόν από όλους τους τρόπους ταξινόμησης, εκτός από την συναισθηματική του Nick Hornby, από το “High Fidelity”, για να καταλήξω στην απόλυτη αλφαβητική. Ο λόγος είναι ότι καθώς αυξάνεται ο αριθμός και ο όγκος των CD, βινυλίων, είναι πιο εύκολο να τα βρίσκεις αλφαβητικά. 

Με ποιους δίσκους είσαι συναισθηματικά δεμένος και γιατί;

Σίγουρα με τους πρώτους δίσκους που αγόρασα (εκτός από το “Step By Step”!), γιατί ήταν οι πρώτοι, τα πρώτα ακούσματα, η μύηση στο rock και το metal. Αυτοί ήταν Deep Purple – Deepest Purple, Saxon – Crusader, Queen – The Miracle, T. Rex – Electric Warrior, Metallica – Metallica…
Έπειτα, κάποια άλμπουμ που βοήθησαν σε μια άσχημη περίοδο, όπως το Unbreakable των Scorpions, ή που έπαιζαν εκείνο τον καιρό στο στερεοφωνικό και συνδυάστηκαν με κάτι ευχάριστο, και όταν τα ξανακούς ξαναζείς εκείνες τις στιγμές κι ας μην έχουν σχέση με τη μουσική. Τέτοια ήταν τα Operation Mindcrime των Queensryche, το Vault των Def Leppard, το “he Last Command των W.A.S.P και το “Toolbox” του Gillan που πάντα φέρνει στο μυαλό ξέγνοιαστες καλοκαιρινές διακοπές.
Ποιον δίσκο αγόρασες τελευταία;
Το Patient No.9 του Ozzy από το ozon.gr.
Προτιμάς το φυσικό προϊόν από το ψηφιακό;
Το φυσικό προϊόν, είτε είναι CD, βινύλιο, ακόμα και κασέτα, δεν συγκρίνεται με το άυλο, απρόσωπο ψηφιακό, το οποίο μπορείς πανεύκολα να σβήσεις με ένα “Delete” και να επαναφέρεις με ένα download. Οι δίσκοι οι οποίοι απαρτίζουν μια συλλογή έχουν από πίσω μια ολόκληρη διαδικασία: πηγαίνεις σε ένα δισκάδικο, ψάχνεις, ρωτάς, ακούς. Ή ακόμα κι αν τους αγοράσεις διαδικτυακά υπάρχει το στοιχείο της προσμονής για το πότε επιτέλους θα τον παραλάβεις. Από εκεί και πέρα, η φυσική παρουσία στο δωμάτιο σου, στη βιβιλοθήκη, στο ράφι σου δίνει ένα μοναδικό αίσθημα ικανοποίησης. Επιπλέον, μου αρέσει… η μυρωδιά τους! Όταν ανοίγεις ένα βινύλιο, ή ένα CD κοιτάζεις το βιβλιαράκι, ξεφυλλίζεις τις σελίδες, χαζεύεις τις φωτογραφίες έχεις ήδη περάσει περισσότερο χρόνο μαζί του από ότι με ένα download.
Κάνεις downloading;
Ναι, εκτός από τα σχετικά links που σου στέλνουν οι εταιρείες για να ακούσεις τις νέες τους κυκλοφορίες, με έχει κάψει το Spotify και το YouTube, όπου ακούγοντας κάτι, ή βλέποντας ένα βίντεο σου παραθέτει και άλλα σχετικά, τα οποία ή δεν τα έχεις ξανακούσει ποτέ, ή σου διέφυγε η κυκλοφορία τους. Όλα αυτά μπαίνουν σε σχετική λίστα για μελλοντική αγορά, αφού πιάσεις το Τζόκερ, η οποία θα σου δημιουργήσει μεγαλύτερο πρόβλημα αργότερα, αφού δεν θα βρίσκεις χώρο για να τα βάλεις! Πάντως, προσωπικά το downloading με έκανε να θέλω να αγοράζω περισσότερους δίσκους.
Πες μου μια ιστορία σχετική με την αγορά κάποιου δίσκου σου;
Κάπου στα 16-17 μου πήγα μια βόλτα στο τοπικό δισκάδικο που υπήρχε τότε στο Χολαργό, όπου πήρε το μάτι μου μια γωνιά με βινύλια σε προσφορά του τύπου τα μονά 1 χιλιάρικο, τα διπλά 2. Άρχισα να ψάχνω να δω τι είχε και διαπίστωσα ότι δεν ήταν μόνο rock και metal, αλλά από όλα τα είδη της μουσικής, ελληνικά, soundtracks κλπ. Τότε, μιλάμε για 1995-1996 να σημειώσουμε ότι το βινύλιο δεν ήταν mainstream όπως είναι σήμερα με τις τιμές να εκτοξεύονται από το παράθυρο.
Το μόνο σχετικό που είδα ήταν το live “Livin’ A Life” των Accept, αλλά την προσοχή μου κέρδισε ένα άλλο, το Nobody Said It Was Easy των Four Horsemen, για το οποίο δεν είχα ιδέα τι ήταν, αλλά μου άρεσε πολύ το εξωφυλλο. Ούτε smartphones είχαμε τότε, ούτε ίντερνετ στο σπίτι για να ψάξω τι ήταν, όπως επίσης η μονίμως ξινισμένη κυριούλα που ήταν στο ταμείο ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μπορούσε να μου δώσει κάποια έξτρα πληροφορία. Το πήρα και μόλις η βελόνα ακούμπησε πάνω του στο σπίτι ξεκίνησε το πάρτυ γιατί πρόκειται για μια δισκάρα!

Τι σου έχει μείνει από τις εκπομπές που έκανες στον Rockmachine.gr
Καταρχάς το κλίμα, η ατμόσφαιρα και το δέσιμο με τα παιδιά που έπαιζαν στο σταθμό. Όπως και η επαφή και η παρέα με τους ακροατές. Δεν θα ξεχάσω το μπλουζάκι “Rockmachine Chat Gang” που είχαν βγάλει οι ακροατές μας που έγραφαν στο chat του σταθμού και τις συναντήσεις τους, που οδήγησαν στο να γίνουν μια παρέα.
Θυμάσαι κάποιο χαριτωμένο ή δυσάρεστο περιστατικό από τις εκπομπές σου;
Θυμάμαι πως όταν είχα καθιερώσει το «μεταλικό ημίωρο» στο τελευταίο μισάωρο της εκπομπής (12:30 με 13:00) έπαιρνα περισσότερα μηνύματα και παραγγελιές, συγκριτικά με την προηγούμενη μιάμιση ωρα. Επίσης, θυμάμαι πολλούς φίλους να έρχονται στο στούντιο για βόλτα και να συζητάμε για μουσική και τελικά να καταλήγουμε ακόμα και αργά το βράδυ για μπύρες και τα σχετικά. Αξέχαστες εποχές.
Όσο για δυσάρεστο περιστατικό, που σε καμία περίπτωση δεν ήταν, θυμάμαι κάποια στιγμή που λόγω κακοκαιρίας πολύ λίγα παιδιά μπορούσαν να έρθουν στο στούντιο για να κάνουν εκπομπή και ταυτόχρονα ο υπολογιστής που έβγαζε το πρόγραμμα είχε κάποιο θέμα και δεν μπορούσε να παίξει το πρόγραμμα, τα τραγούδια, τα σποτάκια κλπ κι έτσι έκατσα από τις 11 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα παίζοντας μουσική μόνο από CD και βινύλιο και κάνοντας μαραθώνια εκπομπή “Dysfunctional Professional”…
Πότε δημιουργήθηκε το Rockpages.gr  

To Rockpages.gr δημιουργήθηκε πριν από 20 χρόνια ακριβώς! Ήταν μια απόπειρα από τον Γιώργο Ανασοντζή και εμένα να δημιουργήσουμε ένα διαδικτυακό περιοδικό για την αγαπημένη μας μουσική και τα συγκροτήματα, που τότε, εν έτει 2003, δεν είχαν στο εμβρυακό ακόμα διαδίκτυο της Ελλάδας την κάλυψη που θα έπρεπε. Ήμασταν από τα πρώτα webzines, όπως καθιερώθηκε ο όρος, και το πρώτο που η ύλη του ήταν διαθέσιμη και στα Ελληνικά και στα Αγγλικά.
Δεν μπορώ εύκολα να κάτσω και να απαριθμήσω τις όμορφες στιγμές που έχουμε περάσει με το Rockpages.gr. Είναι ταξίδια στο εξωτερικό, συναυλίες και φυσικά συνεντεύξεις με αγαπημένους καλλιτέχνες από κοντά, ή ακόμα και τηλεφωνικά, ή πλέον με Zoom… Σίγουρα, κάποιες που ξεχωρίζουν είναι η συνέντευξη με τον Alice Cooper, τους Nashville Pussy το 2003 με κάμερα (!), τoν Dave Mustaine τον Eric Martin, τους Warlord, τον Nicke Andersson και αυτή με τον Desmond Child.
Σίγουρα, μια κορυφαία στιγμή θα είναι το live πάρτυ μας στο Κύτταρο στις 26 Μαΐου με τους Silver Risc και special guests τους Γιώργο Φλωράκη, Άγγελο Καλαντζή (Trademark), Τονυ Κονταξάκη (Douglas), Ρόρη Χριστόπουλο (Νοκ Άουτ, Raw Silk) και Χρήστο Γιατρουδάκη (Νοκ Άουτ), που θα μας ξεναγήσουν σε ένα «ταξίδι χωρίς επιστροφή» παίζοντας αγαπημένα κλασσικά τραγούδια από τις κορυφαίες ελληνικές μπάντες των ‘80s και ‘90s.

Με τους Crash Diet στον κήπο του Rockmachine.gr

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι παραπάνω καλλιτέχνες δεν θα ανέβουν στη σκηνή για ένα μόνο τραγούδι, αλλά θα έχουμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε σε ένα αντιπροσωπευτικό μίνι σετ των ασμάτων που λατρέψαμε. Και εδώ να ευχαριστήσω τους Silver Risc, Δημήτρη Γασπαράτο σε φωνή και κιθάρα, Σπύρο Φουσέκη στην κιθάρα, Δημήτρη Μαρκόπουλο στο μπάσο και Αντώνη Βενιέρη στα τύμπανα, τους τέσσερις αυτούς υπερήρωες που έμαθαν όλα αυτά τα τραγούδια και κυριολεκτικά έλιωσαν στις πρόβες για να τα απολαύσουμε στο Κύτταρο στις 26 Μαΐου.
Τη συναυλία θα ανοίξουν ένα από τα νέα συγκροτήματα που έχουμε ξεχωρίσει για την ατόφια rock’n’roll μουσική και την τρομερή πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα σκηνική παρουσία, τους Bad Habits.
Ποιες ήταν οι καλύτερες συνεντεύξεις και ποιες οι χειρότερες;

 Η χειρότερη ήταν σίγουρα μια με τον Biff από τους Saxon στο Gagarin πριν από άλλη μια συναυλία-πάρτυ όπου παρεξηγήθηκε από μια ερώτησή μου, τα πήρε στο κρανίο και μετά δεν ήθελε να απαντήσει τις επόμενες! Σαν πιο νέος και ψαρωμένος τότε τα έχασα και η συνέντευξη πήγε κατά Διαόλου! Κάτι έσωσε ο Doug Scaratt που ήταν εκεί, αλλά πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές μαζί με τον Γιώργο Ανασοντζή, απόδειξη ο ιδρώτας στη μπλούζα που φαίνεται πεντακάθαρα στην αναμνηστική φωτογραφία μαζί του – γιατί μετά από λίγο του πέρασε ο θυμός, μου υπέγραψε τους σχετικούς δίσκους και απολογήθηκε καθώς δεν είχε κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ και γι’αυτό ήταν κάπως απότομος! Στα σουβλάκια στον Κάβουρα πάντως μετά ήταν μια χαρά!
Μια από τις καλύτερες ήταν με τους Night Ranger στην Ουαλία στο περίφημο Hard Rock Hell μαζί με το Σάκη Νίκα και τον Δημήτρη Καζαντζή, όπου ο μάνατζερ του γκρουπ έφερε μόνο σε μας –ήταν σε φεστιβάλ, όπου το μεσημέρι υπήρχε ειδικό session συνεντεύξεων για όλα τα Μέσα που ήταν εκεί- την τριάδα Jack Blades, Brad Gillis και Kelly Keagy, γιατί όπως είπε εκτίμησε την επιμονή μας στο αίτημα για συνέντευξη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι το ενημερωτικό e-mail ήρθε στις 2 το πρωί της ίδιας μέρας ενώ με το Σάκη είχαμε πέσει για ύπνο στο παγωμένο δωμάτιο τροχόσπιτου που μας είχαν παραχωρήσει από το φεστιβάλ και πανηγυρίζαμε, ενώ ο φουκαράς ο Δημήτρης είχε πέσει για ύπνο στο χωλ, που ήταν κέντρο διερχομένων με διάφορους rockers όλων να περνάνε να πουν ένα «γεια» στους φίλους τους που έμεναν εκεί μεθυσμένοι, ενώ λόγω εξάντλησης κατέληγαν να κοιμούνται… δίπλα του! Θυμάμαι επίσης, ότι γύρω μας, όταν κάναμε τη συνέντευξη, είχαν μαζευτεί πολλά άλλα παιδιά από sites, ραδιόφωνα κλπ και παρακολουθούσαν, ενώ αναρωτιόντουσαν «ποιοι είναι αυτοί οι Έλληνες που μιλάνε και με τους τρεις;» Δυστυχώς, ο Todd Confessore, ο μάνατζερ δεν είναι πια μαζί μας… R.I.P…

Η ομάδα και φίλοι του Rockpages.gr (Δόλας, Ανασοντζής, Καζαντζής, Νίκας)

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διατηρείς ένα site σαν το Rockpages.gr
Το να κάνεις κάτι που αγαπάς είναι πολύ εύκολο, το πρόβλημα έγκειται στο πόσο καλά μπορείς να το κάνεις όταν αρχίζει να περιορίζεται ο χρόνος που μπορείς να διαθέσεις σε αυτό. Πέρα από εσένα, που είναι δικό σου, υπάρχουν και οι υπόλοιποι συμβαλλόμενοι – συντάκτες, φωτογράφοι- στον ελεύθερο χρόνο των οποίων επίσης βασίζεσαι γιατί η δική τους συμμετοχή είναι πάρα πολύ σπουδαία για να έχεις υλικό να δημοσιεύσεις έγκαιρα. Δυστυχώς, ή μάλλον ευτυχώς δεν υπάρχουν έσοδα από το Rockpages.gr. Κανείς δεν πληρώνεται και κανείς δεν βγάζει χρήματα από αυτό. Δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Το κάνουμε γιατί το αγαπάμε και μας αρέσει να γράφουμε για τη μουσική που λατρεύουμε. Τα ελάχιστα έσοδα από τις εξίσου ελάχιστες διαφημίσεις που εξασφαλίστηκαν, ή που ήρθαν από μόνες τους όλα αυτά τα χρόνια πήγαν απευθείας στα λειτουργικά έξοδα (server, συντήρηση κλπ) και σε καμία τσέπη. Τα έξοδα επί μονίμου βάσεως καλύπτονται από εμάς, δεν εξαρτόμαστε από κανέναν, ούτε δίνουμε λόγο σε κανέναν για αυτά που γράφουμε. Αυτό είναι το κέρδος μας.
Εκτός από συντάκτης είσαι και φωτογράφος και μάλιστα με επιτυχία. Πως αποφάσισες να μπεις σε αυτό το χόμπι;
Πάντα μου άρεσε η φωτογραφία και ειδικότερα η φωτογραφία συναυλίας. Μάλλον, αυτό προέκυψε από τα περιοδικά και τα βιβλία που ξεκοκαλίζω από μικρός και φυσικά από το ότι μου αρέσει να πηγαίνω σε συναυλίες.

ΑπροςΔ: Bad Habits/Alice Cooper/Nashville Pussy/Γ. Δόλας/Kip Winger/B .Dickinson/J.Tempest

Ποια ήταν η πιο δύσκολη φωτογράφιση που έκανες;
Θυμάμαι μια πρόσφατη συναυλία των Kreator όπου ο φωτισμός ήταν επίτηδες από πίσω από το συγκρότημα και δεν μπορούσες να τους φωτογραφίσεις, καθώς έβλεπες μόνο σκιές, τουλάχιστον στα τρία πρώτα τραγούδια που είναι ανοιχτό το photo-pit. Αφού προσπάθησα όσο μπορούσα να τραβήξω , κάτι από τη μπάντα, τελικά απαθανάτισα ωραία στιγμιότυπα από το κοινό που χτυπιόταν ανελέητα.
Ποιο νομίζεις ότι είναι το στοιχείο που κάνει το Rockpages.gr να διαφοροποιείται από τα άλλα rock sites/blog;
Αυτό νομίζω ότι θα το απαντούσαν καλύτερα οι αναγνώστες μας. Τι είναι αυτό που τους αρέσει στο Rockpages.gr. Για μένα είναι σίγουρα το γεγονός ότι δεν βάζουμε βαθμολογία, και αυτό ήταν κάτι στο οποίο ήμασταν κάθετοι από την αρχή. Καταλαβαίνω ότι είναι ο πιο γρήγορος και εύκολος τρόπος για να αξιολογήσεις ένα άλμπουμ και να δώσεις μια πρώτη εικόνα στον αναγνώστη, αλλά η μουσική, ιδιαίτερα η δική μας αγαπημένη, το rock, το hard rock και το metal, δεν είναι διαγωνισμός, είναι πάνω από όλα συναίσθημα. Το τι αρέσει στον καθένα είναι υποκειμενικό και μια άποψη η οποία εκφράζεται σε μια κριτική δίσκου, ή συναυλίας πρέπει να είναι τεκμηριωμένη με επιχειρήματα που αιτιολογούν το θετικό, ή αρνητικό πρόσημο.
Σου λείπουν οι εκπομπές στο web radio του Rockmachine.gr;
Εννοείται ότι μου λείπουν οι εκπομπές και μου λείπει ο σταθμός. Ήταν μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια και πιστεύω ότι ως ένα σημείο κατορθώσαμε να φτάσουμε σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Φυσικά, υπήρχαν τεχνικά προβλήματα, έγιναν λάθη, πολλά πράγματα δεν τα ξέραμε και τα μάθαμε στην πράξη, όμως το να έχεις ένα στούντιο το οποίο λειτουργούσε για περίπου 9 χρόνια καθημερινά από Δευτέρα ως Κυριακή από τις 9 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ (πολλές φορές και αργότερα) με παραγωγούς που έρχονταν από όλα τα σημεία της Αθήνας για να κάνουν μια 2ωρη εκπομπή ήταν κάτι μοναδικό. Δυστυχώς, προσωπικά, όπως ανέφερα και παραπάνω, το να κάνεις κάτι που αγαπάς είναι εύκολο, το δύσκολο είναι να το κάνεις όπως το θέλεις και όπως πρέπει και αυτός ήταν ο λόγος που σταμάτησα και ο λόγος που πλέον δεν υπάρχει ο σταθμός.

Διέθεσα πολύ χρόνο και κόπο στον Rockmachine.gr από τις καθημερινές εκπομπές, στα καθημερινά δελτία ειδήσεων (τα θυμάστε;), τα σποτάκια, τις διαφημίσεις, την τεχνική υποστήριξη κάθε φορά που προέκυπτε κάτι, τη βοήθεια στους παραγωγούς, τα μαθήματα στους καινούριους, τις σπέσιαλ εκπομπές με καλεσμένους, ακόμα και το catering… και άξιζε κάθε δευτερόλεπτο!

 Την άλλη Κυριακή: ΑΦΙΕΡΩΜΑ -  Όλες οι συναυλίες του καλοκαιριού: Ημερομηνίες, χώρος, εισιτήρια.

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος