Στις λίστες με τα πρώτα αλλά και σημαντικά ονόματα του NWOBHM κινήματος, πάντα οι Praying Mantis έχουν περίοπτη θέση. Κι αυτό συμβαίνει γιατί το πρώτο άλμπουμ τους Time Tells No Lies (1981, No16 Μ.Βρετανία) ήταν ένα από τα καλύτερα του είδους με την αξία του να λάμπει ακόμα και σήμερα. Τα απαραίτητα βιογραφικά στοιχεία τους, μας οδηγούν πολύ πίσω στο χρόνο, στο 1973 όταν τα ελληνικής καταγωγής αδέλφια που είχαν μεγαλώσει στην Ισπανία, Tino (κιθάρα) και Chris (μπάσο) Νεοφύτου που άλλαξαν το επίθετο τους σε Troy. Μαζί με τους Bob Angelo κιθάρα (το 1977 ήταν μέλος των …Iron Maiden με το όνομα Bob Sawyer) κι ο Mick Ransome στα ντραμς, μπήκαν στο studio Heavy Metal Soundhouse,του Dj Neal Kay(δες Trivia) με σκοπό να ηχογραφήσουν ένα demo το οποίο κατέληξε σε μορφή κασέτας που φυσικά παρέλαβε ο Kay και το τίμησε δεόντως, παίζοντας το κάθε βράδυ. Τα 3 τραγούδια του demo (“Captured City”, “Johnny Cool” και “The Ripper”) μεταμορφώθηκαν στο EP Soundhouse Tapes(1979) και το "Captured City" επιλέχτηκε για το άλμπουμ συλλογή Metal for Muthas όπου συμμετείχαν και οι άγνωστοι Iron Maiden με τα “Sanctuary” και “Wrathchild”. Καθόλου τυχαίο ότι οι Praying Mantis πραγματοποίησαν περιοδεία στην Αγγλία μαζί με τους Iron Maiden. Στο μεταξύ, ο ντράμερ Mick Ransome, αντικαθίσταται από τον ντράμερ Dave Potts κι ο Bob Angelo από τον Steve Carroll.Ακόμα ένα τραγούδι τους, το “Johnny Cool”συμπεριλαμβάνεται σε συλλογή, Metal Explosion, Με το NWIBHM να αποκτά όλο και μεγαλύτερο έρεισμα στη νεολαία και τα συγκροτήματα να ξεπετάγονται από κάθε περιοχή της Μ.Βρετανία, οι Praying Mantis δέχονται προτάσεις από αρκετές εταιρείες κι επιλέγουν την Arista και επιλογή που σύμφωνα με τον Chris Troy ήταν λανθασμένη. “Έπρεπε να το καταλάβουμε από την πρώτη συνάντηση που είχαμε μαζί τους. Πήγαμε σε ένα εστιατόριο και παραγγείλανε …σαλάτες» μού λέει στα παρασκήνια του Crow. Τώρα τι να του πω, ότι δούλεψα σαν Υπεύθυνος Ξένου Ρεπερτορίου στην BMG που περιλαμβάνει και την την Arista; Προτίμησα να μην του το πω! Με παραγωγό τον Timothy Friese-Greene μπαίνουνε στο studio και ηχογραφούν το πρώτο (πολύ) καλό άλμπουμ τους με τίτλο Time Tells No Lies (Νο16 Μ.Βρετανία) με ήχο πιο μελωδικό σε σχέση με τα άλλα συγκροτήματα του είδους που σαφώς ήταν metal!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ "I SURRENDER" ΚΑΙ ΟΙ RAINBOW
Ίσως να μην γνωρίζετε την ιστορία των Praying Mantis και τη σύνθεση του Russ Ballard “I Surrender” που έκαναν επιτυχία οι Rainbow. Ας γυρίσουμε λοιπόν στο Cheated που ανοίγει το Time Tells No Lies κι ας δούμε την ιστορία των στίχων του.
“Είχαμε έλθει σε συμφωνία με τον Russ Ballard να μας δώσει το «I Surrender» λέει ο Chris Troy. Όμως η εκδοτική εταιρεία που χειριζόταν τα δικαιώματα του Ballard, τον συμβούλεψε να το δώσει στους Rainbow που ήταν πολύ εμπορικό όνομα".
Οι Rainbow το συμπεριέλαβαν στο άλμπουμ τους Difficult to Cure (1981) κι έγινε μεγάλη επιτυχία. Σίγουρα πολύ μεγαλύτερη από ότι θα το έκαναν οι Praying Mantis, οι οποίοι είχαν γράψει τους οδηγούς του κομματιού (μπάσο/ντραμς) αλλά ενοχλημένοι από τη συμπεριφορά του Bullard, κατέστρεψαν ότι είχαν ηχογραφήσει! Στο ένθετο του Time Tells No Lies απ΄ όπου δανείστηκα μέρος των στοιχείων που διαβάσατε, ο Tino Troy λέει το εξής χαρακτηριστικό «ένα καταξιωμένο συγκρότημα έκανε bullying σε κάποιο νεώτερο κι άγνωστο». Έτσι τη διασκευή που ήθελαν να κάνουν στο άλμπουμ και δεν τους βγήκε με το «I Surrender», τους οδήγησε στη σκέψη να διασκευάσουν το “All the day and all of the Night” των Kinks κι αφού το απέρριψαν, οδηγήθηκαν στο “Let it be” των Beatles. Μετά όμως σκέφτηκαν «γιατί να ερμηνεύσουμε ένα τραγούδι των Beatles και να τους δώσουμε χρήματα από τα δικαιώματα. Σίγουρα δεν τα χρειάζονται»! Έτσι προχώρησαν στο δικό τους κομμάτι που το ονόμασαν Cheated (Εξαπατημένος), κρατώντας τα φωνητικά που θυμίζουν Beatles. Εκ πρώτης όψεως οι στίχοι μιλούν για μια ερωτική απογοήτευση αλλά με λίγη προσοχή θα δούμε τα…κρυμμένα μηνύματα!
Lying here so weary girl
Just Crying over you
The colours in our rainbow
How they've all turned blue
Raindrop in the ocean
That's what you've made of me today
But still I search for the answer
Κι ενώ όλα έδειχναν μια καλή καριέρα, κάποια προβλήματα με το management αλλά κι ατυχίες της στιγμής όπως αυτή της ακύρωσης της εμφάνισής τους στο Reading Festival (ήταν να εμφανιστούν το 1981 αλλά ένα πρόβλημα με τις πτήσεις από τη Γερμανία, ματαίωσε την εμφάνισή τους, μεταθέτοντας την για το 1982!). Η πρόταση του Mesch για τραγουδιστή, αν κι αρχικά είχε απορριφθεί, είχε μείνει στο μυαλό τους κι έτσι το 1982 προσέλαβαν τον Καναδό Bernie Shaw (μετέπειτα Uriah Heep) αλλά και τον οργανίστα John Bavin. Με αυτούς ηχογράφησαν το single “Turn the Tables” με το «A Question of Time” στην πίσω πλευρά (Β side) με το τελευταίο να το προορίζουν για τίτλο στο δεύτερο άλμπουμ τους που θα κυκλοφορούσε το 1981. Η εμφάνιση στο σημαντικό φεστιβάλ του Reading ελπίζαν να τους προσφέρει ένα καλό δισκογραφικό συμβόλαιο κι έφθασαν πολύ κοντά στο να υπογράψουν με την Chrysalis, κάτι που τελικά δεν συνέβη. Το 1983 οδηγήθηκαν στην αναπόφευκτη διάλυση για να επανέλθουν το 1990, με την παρότρυνση του Γιαπωνέζου διοργανωτή συναυλιών Masa Ito ο οποίας ήθελε να διοργανώσει μια περιοδεία στη χώρα του, με την ευκαιρία των 10ων γενεθλίων του NWOBHM. O Ito είχε ήδη κλείσει τον Paul Di’Anno και μαζί με τον επίσης πρώην Iron Maiden, Dennis Startton, οι Praying Mantis έγιναν…ένα. Το καινούργιο σχήμα, θα έπαιζε κομμάτια των Iron Maiden και των Parying Mantis κι οι εμφανίσεις τους κυκλοφόρησαν στο άλμπουμ Live at Last(1990). (Προσοχή, κυκλοφορεί με διαφοερετικά εξώφυλλα αλλά το...περιεχόμενο είναι το ίδιο)."Panic in the streets", "Dangerous Game" (από το ρεπερτόριο των Lionheart, το τραγουδάει ο Dennis Startton), "Children of the Earth", "Lovers to the Grave”, "Running Free", "Wrathchild", "Murders in the Rue Morgue", "Remember tomorrow", “Cheated”, "Phantom of the opera" και" Iron Maiden" είναι μερικά από τα διαμαντάκια του άλμπουμ που 32 χρόνια μετά μετά εξακολουθεί να είναι σπάνιο και όταν βρίσκεται να στοιχίζει…πολλά μεροκάματα!
Την ίδια χρονιά, κυκλοφορούν το πολυαναμενόμενο δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο Predator in Disguise και με ελαφρά αλλαγμένη σύνθεση (Tino Troy, Chris Troy, Dennis Stratton και Bruce Bisland ντραμς). Είχαν χάσει 8 πολύτιμα χρόνια, με τη μουσική να αλλάζει δραστικά σε αυτό το διάστημα. Οι Praying Mantis ακολούθησαν το μελωδικό δρόμο, αυτόν που ονομάστηκε A.O.R. (Adult Oriented Rock) κι έγινε μεγάλη τάση και το σημαντικότερο για αυτούς, το Predator in Disguise κυκλοφόρησε πριν τη λαίλαπα του grunge. Αλλά έπρεπε να επανασυστήσουν τη μουσική τους και το όνομά τους. Και τέτοια λάθη, η δισκογραφία δεν συγχωρεί. Ακολουθούν μια σειρά άλμπουμ (A Cry for the New World 1993, To the Power of Ten 1995, Forever in Time, 1998, Nowhere to Hide 2000, The Journey Goes On 2003) όλα άνω του μετρίου αλλά κανένα σαν το Time Tell No Lies. Πάντως το όνομά τους συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων του μελωδικού rock. Στην παραπάνω δισκογραφία, μεσολαβεί το 1996 το Captured Alive in Tokyo City με τον Clive Burr (Iron Maiden) να έχει πάρει τη θέση του Bisland. Αξίζει να σταθώ σε ένα τραγούδι από το Nowhere to Hide, το πολύ όμορφο «Whenever I'm Lost«, γραμμένο από τον Dennis Stratton για το γιό του που λόγω διαζυγίου τον έβλεπε πολύ αραιά. Σε όλα αυτά τα άλμπουμ με εξαίρεση τη συμμετοχή του Burr στο Captured Alive in Tokyo η σύνθεσή τους παραμένει σταθερή, με μοναδικές αλλαγές (σημαντικές) τη θέση του τραγουδιστή που κατά διαστήματα πήραν οι Tony O'Hora, ο γνωστός Gary Barden (Michael Schenker Group), Mark Thompson-Smith και Colin Peel. Κάθε άλμπουμ κι άλλος τραγουδιστής. «Ποτέ δεν είμαστε full time συγκρότημα. Αγαπούμε αυτό που κάναμε, σεβόμαστε τους fans, αλλά δεν μπορούμε να ζήσουμε από αυτή τη δουλειά. Κατορθώνουμε όμως να έχουμε από το 1990 μια σταθερή δισκογραφική πορεία, δίνοντας σταθερά ένα καλό αριθμό συναυλιών κάθε χρόνο. Δεν έχουμε πίεση ούτε για το πότε θα κυκλοφορήσουμε καινούργιο δίσκο ούτε για το πόσες συναυλίες θα δώσουμε. Μη με ρωτήσεις αν καταφέραμε να γίνουμε μεγάλο συγκρότημα ο καθένας έχει την άποψή του γι αυτό.
 |
| Η σημερινή σύνθεσή τους |
Ξέρεις τι πιστεύω ότι είμαστε το 4ο πιο πετυχημένο NWOBHM και πριν τον ρωτήσω ποια είναι τα πρώτα τρία, μού απαντάει μόνος του «Iron Maiden, Def Leppard και Saxon. Για εμάς αυτό είναι επιτυχία». Μετά από ένα δισκογραφικό κενό 6 ετών από τοThe Journey Goes On(2003), το 2009 επέστρεψαν με το Sanctuary με τραγουδιστή τον Mike Freeland. «Κάθε καινούργιος δίσκος μας, συγκρίνεται με το Time tell No lies κι αυτό είναι άδικο. Στην αρχή μας ενοχλούσε, τώρα πια μάθαμε να ζούμε με αυτό». Τακτικοί στο δισκογραφικό ραντεβού τους, οι Praying Mantis, με σταθερό πλέον τραγουδιστή, τον Ολλανδό John Cuiipers, κυκλοφόρησαν τα Legacy(2015),Gravity (2018), Keep it Alive (2019) και Katharsis (2022). To Keep it Alive κυκλοφόρησε σε cd/dv που ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια του Frontiers Rock Festival V στο Μιλάνο, στις 28 Απριλίου 2018 όταν το συγκρότημα παρουσίασε το καινούργιο τότε άλμπουμ του Gravity.
Να σημειώσω άλλες 2 κυκλοφορίες τους, το Metalmorphosis - 30th Anniversary EP με 5 επαναηχογραφημένα τραγούδια του Time tellNo Lies με τραγουδιστή τον Mike Freeman και το 2πλό Demorabilia(1999) με 26 demos από όλη την έως τότε περίοδό τους, με συμμετοχές των Bernie Shaw, Dave Potts, Jon Bavin (πλήκτρα), Steve Carroll και Tom Jackson τραγούδι.
Η ΟΜΟΡΦΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ STRATUS
 |
| Στο οπισθόφυλλο, δεύτερος από αριστερα, ο Bernie Shaw |
Το 1983 και με τους Praying Mantis υπό διάλυση, τα αδέλφια Troy, και του Bernie Shaw, δουλεύουν με τους Clive Burr's Escape, του πρώην ντράμερ των Iron Maiden, Clive Burr και με την προσθήκη του οργανίστα Alan Nelson, ηχογραφούν ένα μικρό διαμαντάκι, που δυστυχώς πέρασε ανέγγιχτο! Οι Clive Burr's Escape άλλαξαν όνομα σε Tygon, Stratas, για να καταλήξουν στο Stratus που στην ουσία ήταν η συνέχεια των Praying Mantis και το μοναδικό άλμπουμ που άφησαν πίσω τους ήταν το Throwing Shapes(1985), σίγουρα καλύτερο από πολλά προβεβλημένα βρετανικά A.O.R. σχήματα. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Dream boat Studio της Φρανκούρτης όπου υπάρχουν πολλές ιστορίες που μιλούν για φαντάσματα. Μετά τις ηχογραφήσεις, έφυγε ο Nelson κι αντικαταστάθηκε από τον Steve Mann (Lionheart, M.S.G.). Για την ιστορία, συναυλία των Stratus είχε δει στο Marquee, o Mick Box κι εντυπωσιάστηκε από τη φωνή του Bernie Shaw με τη συνέχεια να είναι γνωστή.
ΟΙ PRAYING MANTIS ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
5 φορές έχουν παίξει στη χώρα μας, με την πρώτη να είναι στο μακρινό 2005,στις 3 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη όπου έπαιξαν μόνο 9 κομμάτια καθώς είχαν έρθει χωρίς δεύτερο κιθαρίστα αλλά με πληκτρά (τον Leon Lawson, πρώην John Lawton αλλά και τεχνικό ήχου των MSG στα 80s). Στα φωνητικά ήταν ο απίστευτος Damian Wilson (πρώην Threshold, νυν Arena μεταξύ άλλων). Την επομένη έπαιξαν στο Underworld (4 Μαρτίου). Ακολούθησε το Up the Hammers(2010), το Rock you to Hell II (2014), η εμφάνιση στα Chania Rock Festival (2016) και η τελευταία εμφάνισή τους ήταν στο Crow club το 2019. Από τις παραπάνω εμφανίσεις, τη μόνη που έχω αμφιβολία είναι η πρώτη του 2006 καθώς δεν τη διασταύρωσα πουθενά, παρά μόνο στο setlist.fm.
TRIVIA
O Neal Kay ήταν Dj σε rock clubs και είχε δικό του studio, το Heavy Metal Soundhouse. Μαζί με τον Tommy Vance ήταν οι 2 παραγωγοί που «έσπρωξαν» και πίστεψαν τα συγκροτήματα του new wave of British heavy metal.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
22/1/23
Δημοσίευση σχολίου