W.A.S.P. 40 YEARS "FUCK LIKE AN ANIMAL": Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ 1982-2022


40 χρόνια καριέρας. Πολλές αλλαγές μελών, δεκάδες χρυσοί και πλατινένιοι δίσκοι, ένα μυστήριο όνομα, ένας προκλητικός frontman και η καταξίωση σαν ένα από τα κορυφαία αμερικάνικα heavy συγκροτήματα. H γέννηση των W.A.S.P. προέκυψε από το τέλος των Circus Circus, ένα συγκρότημα του Los Angeles όπου έπαιζαν οι Blackie Lawless και Randy Piper. Στο συγκρότημα μπήκαν και οι Rik Fox μπάσο και Tony Richards ντραμς, με τον Rik Fox μα αποχωρεί και να γίνεται μέλος των Steeler των Ron Keel και Yngwie Malmsteen,  πριν αυτός γίνει διάσημος. Μόνο που τότε δεν λεγόντουσαν W.A.S.P. αλλά Sister. Στη θέση του Fox ήλθε αρχικά ο Don Costa και στη συνέχεια ο Brayden Parker για να μπει στην παρέα κι ο κιθαρίστας Chris Holmes. Ήταν μια μοναδική εποχή που στο Λος ‘Άντζελες, ξεφύτρωναν το ένα συγκρότημα μετά το άλλο και τα περισσότερα είχαν ταλέντο που περίσσευε. Μπορεί να απέχουμε περισσότερο από 14 ώρες με το αεροπλάνο από το Los Angeles International Airport (LAX) αλλά τα νέα ταξίδευαν ταχύτατα. Η μουσική άλλαζε και το μήνυμα έφθανε και στην Ευρώπη. «Η μουσική μας βασίζεται στις αρμονίες των Everly Brothers(!)» δήλωνε ο Blackie Lawless (κανονικό όνομα Steven Duren) και στο stage show, που από τις πρώτες ημέρες τους ήταν προκλητικό: Ημίγυμνες κοπέλες, λαιμητόμοι, πριόνια, πυροτεχνήματα και τόσα άλλα για να τους καθιερώνουν σαν ένα μεγάλο καινούργιο όνομα στο Shock rock.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ,  ΠΩΣ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ
Ο Steven Duren γεννήθηκε στις 34 Σεπτεμβρίου 1956 στην Tampa της Φλόριδα, αλλά μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη. Μέχρι και τα 11χρόνια του ήταν πολύ δραστήριο μέλος της Εκκλησίας αλλά στην εφηβεία του, το ενδιαφέρον του εστίασε σε «περίεργα» θέματα με τα οποία ασχολήθηκε και στη θεματολογία των στίχων των τραγουδιών του. Όπως σχεδόν οι περισσότεροι Αμερικάνοι, έχει …πολύπλοκη καταγωγή, με τις ρίζες του να βρίσκονται στην Ιρλανδία, Γαλλία αλλά και στους ινδιάνους Blackfoot, καταγωγή που είχε από τη μητέρα του. Τα πρώτα εφηβικά χρόνια ο νεαρός Stephen τα πέρασε στα γήπεδα basket καθώς ήταν ανηψιός του Ryne Duren και σκεφτόταν πολύ σοβαρά να ασχοληθεί επαγγελματικά με την πορτοκαλί μπάλα. Τελικά τον κέρδισε η μουσική κι αυτό το οφείλει σε μεγάλο βαθμό στο μεγαλύτερο αδελφό του που του έμαθε κιθάρα. Το ψευδώνυμο Blackie προήλθε από τα κατάμαυρα μαλλιά του, που είχε πάρει από τη μητέρα του. Από τις πρώτες συναυλίες που είδε ήταν αυτή των Kiss και αγαπημένος του rock star, ο Ace Frehley. To 1975, o 19χρονος Blackie έχει την ευκαιρία να γίνει μέλος των New York Dolls πριν ακόμα ξεκινήσουν τη μεγάλη καριέρα τους. «Είμαστε 5 νεαροί που θέλαμε να γίνουμε Jin Morrison”. Με τους New York Dolls ο Blackie έπαιξε 2 συναυλίες πριν αποχωρήσει  για να συνεχίσει στους Killer Kane Band με το όνομα Blackie Goozeman, με τους οποίους κυκλοφόρησε ένα ΕP με 3 τραγούδια πριν αποχωρήσει.

Ακολούθησαν οι Sister, όπου έπαιζε κι ο Frank Ferrana γνωστότερος με το όνομα Nikki Sixx, οι Circus Circus, οι London για να καταλήξει στους W.A.S.P. όπου τον βρίσκουμε με το όνομα Blackie Lawless, δανεισμένο από ένα φημισμένο παίκτη του αμερικάνικου ποδοσφαίρου, τον Burton Lawless!
O Blackie είχε το ταλέντο, είχε τη διάθεση και η Sunset Strip έβαλε τις βάσεις για την διαφαινόμενη καριέρα του. Το ίδιο όνειρο κυνηγούσαν εκατοντάδες νεαροί και νεαρές από όλη την Αμερική, αλλά η τύχη, η προσωπικότητα και το ταλέντο, περιόρισαν τις πιθανότητες επιτυχίας τους. Λίγοι και καλοί! Η υπογραφή τους στην Capitol Records ήταν αναμενόμενη και τον Απρίλιο του 1984 οι W.A.S.P. κυκλοφορούν το single (μικρός δίσκος) “Animal (F**k Like a Beast)", σύνθεση του Blackie Lawless που αρχικά προβλεπόταν να συμπεριληφθεί στο πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους αλλά απορρίφθηκε από την Capitol γιατί ήταν ιδιαίτερα προκλητικό.

ΠΩΣ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ
Η προέλευση του ονόματος των W.A.S.P. παραμένει αδιευκρίνιστη,  αφού κι ο ίδιος ο Blackie Lawless δεν το έχει ξεκαθαρίσει. Και δεν είναι οι 2 εκδοχές, είναι και οι τελείες (ακρωνύμιο) μεταξύ των τεσσάρων γραμμάτων, που …ακονίζουν ακόμα περισσότερο τη φαντασία. Η πρώτη εκδοχή και μάλλον η επικρατέστερη θέλει τη λέξη W.A.S.P. να εξηγείται σε"White Anglo-Saxon Protestants" και μάλιστα οι λέξεις να ακούγονται στο τραγούδι τους "Show No Mercy" όμως υπάρχει κι άλλη μια σοβαρή εκδοχή που εμφανίζει τις λέξεις "We Are Sexual Perverts" στις ετικέτες του βινύλιου (το χάρτινο αυτοκόλλητο με την τρύπα στη μέση στις 2 πλευρές του βινύλιου) ενώ οι λέξεις "Winged Assassins" εμφανίζονται στη ράχη του εξώφυλλου του βινύλιου, στην πρώτη έκδοση του αμερικάνικου άλμπουμ. Ο Blackie κρατά αδιευκρίνιστη την πραγματική προέλευση, απαντώντας "We Ain't Sure, Pal." Μια επίσης πειστική εξήγηση του ονόματος, έδωσε ο πρώτος μπασίστας τους, Rick Fox όπου περιέγραψε ένα περιστατικό που συνέβη έξω από το σπίτι του Lawless όταν τον τσίμπησε μια σφήκα (wasp).  Όταν συνέβη το περιστατικό είχαν το  όνομα "Sister" κι ο Lawless έψαχνε για νέο όνομα κι ο Fox μετέφερε το περιστατικό στον Lawless που του άρεσε η ιδέα κι άλλαξε το όνομά, προσθέτοντας τις τελείες μεταξύ των γραμμάτων για να το κάνει πιο…περιπετειώδες! 

Το συγκρότημα είχε μπει στο στόχαστρο της Parents Music Resource Center και το τραγούδι δεν συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ, προτιμώντας να το κυκλοφορήσουν σαν single και picture maxi single, ενώ το 1998 συμπεριλήφθηκε στην deluxe remastered έκδοση του cd. Η αλήθεια είναι ότι και η δισκογραφική εταιρεία τους Capitol Records ήταν αρνητική στο να το συμπεριλάβουν στο άλμπουμ, λόγω των προκλητικών στίχων του. Μάλιστα στην Ευρώπη σχεδίαζαν να κυκλοφορήσουν το μικρό δίσκο (single)σε μαύρη πλαστική σακούλα με αυτοκόλλητο που να αναγράφει ότι περιέχει προκλητικούς στίχους.

Την τελευταία στιγμή η Capitol αποφάσισε να μην το κυκλοφορήσει και το συγκρότημα μόνο για την Ευρώπη υπέγραψε στη Music For Nations η οποία το κυκλοφόρησε. Σύμφωνα με άρθρο του περιοδικού Kerrang! σε άρθρο του εκδότη Dante Bonutto, η ιδέα των στίχων ήλθε στο μυαλό του Blackie Lawless όταν είδε μια φωτογραφία με δύο λιοντάρια να ζευγαρώνουν στο περιοδικό National Geographic Magazine Τελικά συμπεριλήφθηκε στη cd κυκλοφορία του 1998. Μέσα στον Αύγουστο του 1984 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ τους με 3(!!!) διαφορετικούς τίτλους, Winged Assassins που έφερε η πρώτη ευρωπαική έκδοση, γραμμένο στη ράχη του εξώφυλλου, η κασέτα με τίτλο I Wanna Be Somebody και μια άλλη έκδοση του άλμπουμ με τίτλο W.A.S.P.! Αν και το άλμπουμ δεν περιείχε το "Animal (Fuck Like a Beast)", ήταν γεμάτο από το φρέσκο metal ήχο που ψάχναμε και προσέφερε μια καθαρότατη ένδειξη για τον ήχο που ερχόταν, ερμηνευμένη από τη ξελαρυγγιασμένη φωνή του Blackie. Το "I Wanna Be Somebody" άνοιγε το άλμπουμ με τον καλύτερο τρόπο για να συνεχίσει το "L.O.V.E. Machine" και τα 2 all time classics. Το πρώτο άλμπουμ  ήταν γεμάτο από μεγάλες στιγμές για να αναφέρω απλά τα Hellion και το"Sleeping (In the Fire)", ειδικά το τελευταίο είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους. Η μουσική άλλαζε, οι Metallica, Dokken, Helix, Motley Crue, Queensryche,  Quiet Riot ακόμα και οι Krokus και οι Armored Saint, ερχόντουσαν με ταχύτητα αλλά υπήρχε κόσμος που ακόμα δεν είχε καταλάβει τίποτε. Οι W.A.S.P. τους ξύπνησαν από το λήθαργο. Τα clubs δεν χώραγαν πια τους fans τους που γέμιζαν γήπεδα και οι καινούργιοι ήρωες, κοσμούσαν με χρυσούς και πλατινένιους δίσκους τα σπίτια τους. Εκείνο που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι 4(!) φορές σταμάτησαν την κυκλοφορία του δίσκου, αλλάζοντας κάποια τραγούδια και στο τέλος τα τέσταραν παίζοντάς τα μπροστά στο κοινό. Ο  ίδιος ο Blackie περιγράφει την Sunset Strip σαν μια αρένα του γκλάμουρ κι ένα τόπο ασυδοσίας και ποτού! «Κάθε επαρχιώτης ,ερχόταν στο Λος Άντζελες να ζήσει το όνειρό του, είτε σαν μέλος συγκροτήματος είτε σαν θεατής».


 16 μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ, το The Last Command (1985, Νο49 Αμερική, Νο48 Μ.Βρετανία) βγήκε στα καταστήματα δίσκων. Όλους αυτούς τους μήνες το συγκρότημα, έκανε περιοδείες και καθημερινά «μεγάλωνε» το όνομά του. Πίσω από την κονσόλα, κάθισε ο έμπειρος Spencer Proffer,που ήδη στα παράσημά του ήταν τα 6.000.000 αντίτυπα του Metal Health των Quiet Riot(1983). Μια αλλαγή στη σύνθεση τους είναι αυτή του ντράμερ Steve Riley, πρώην Keel και μετέπειτα L.A. Guns ενώ για όσους ψάχνουν τις λεπτομέρειες, το τραγούδι "Running Wild in the Streets" γράφτηκε από τον Proffer και προοριζόταν για τους Kick Axe που είχαν υπογράψει στην δισκογραφική εταιρεία Prοffer Records και το έπαιζαν οι Black Sabbath όταν είχαν για ένα μικρό διάστημα τραγουδιστή τον Ron Keel! Το "Sex Drive" ήταν γραμμένο από την εποχή των Sister, ενώ το "Cries in the Night" κι αυτό έρχεται από το βαθύ παρελθόν, όταν ακόμα ο Blackie ήταν μέλος των Killer Kane Band και βασίζεται στη μελωδία και του ρυθμού του "Mr. Cool"! Αφού διαβάσατε αυτά τα μάλλον «άχρηστα», θα σταθώ στα "Wild Child" και “Blind in Texas” που ανήκουν στην κατηγορία των all time metal classics, όχι ΜΟΝΟ των W.A.S.P. αλλά και του ιδιώματος. Γενικά ο ήχος του Last Command ήταν πιο προσιτός σε σχέση με το πρώτο άλμπουμ τους, με τους στίχους να έχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που ζητούσε η νεολαία (εκδίκηση, σεξουαλικές φαντασιώσεις) και με ένα MTVπου δίψαγε για τα metal video, με το άλμπουμ να ξεπερνάει σε πωλήσεις το 1.000.000 αντίτυπα.

Για την ιστορία στο "Running Wild in the Streets" φωνητικά κάνουν οι κ.κ. Carlos Cavazo και Chuck Wright, αμφότεροι των Quiet Riot.  Η επανέκδοση του CD του 1998 σχεδόν διπλασίασε τη διάρκεια του αρχικού άλμπουμ, περιλαμβάνοντας μια διασκευή της επιτυχίας των αρχών της δεκαετίας του '70 του Mountain "Mississippi Queen", το "Savage" από τη B πλευρά του μικρού δίσκου (single) "Blind in Texas" και πέντε live που ηχογραφήθηκαν στην Μ.Βρετανία όπου το συγκρότημα ήταν κι είναι πολύ δημοφιλές, τον Οκτώβριο του 1984 («On Your Knees», «Hellion», «L.O.V.E. Machine», «Animal» και «I Wanna Be Somebody». Λίγο μετά την κυκλοφοράει του, αποχωρεί ο Piper και τον αντικαθιστά ο Johnny Rod(από τους King Kobra), με τον Lawless να αναλαμβάνει τη ρυθμική κιθάρα (στα πρώτα 2 άλμπουμ έπαιζε μπάσο). Το άκρως εντυπωσιακό αλλά και προκλητικό show, φέρνει το συγκρότημα στο στόχαστρο του Parents Music Resource Center (PMRC) και της Tipper Gore, συζύγου του μέλλοντος υποψήφιου Προέδρου της Αμερικής, Al Gore. Αυτό μείωσε τη φήμη του σε τέτοιο βαθμό που οι αίθουσες συναυλιών δέχονταν απειλές για βόμβες, τα μέλη του συγκροτήματος δέχονταν απειλές κι ο Lawless πυροβολήθηκε δύο φορές (αν και δεν χτυπήθηκε). Κι όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτή η διαμάχη τους έφερε πολύτιμη δημοσιότητα, και μάλιστα δωρεάν! Υπήρξαν συναυλίες τους που το shock show του Alice Cooper ωχριούσε μπροστά τους με αποκορύφωμα το κρανίο που χρησιμοποιούσε για να πιεί αίμα(;;;). Τότε είχε βγει η φήμη ότι έπινε αίμα ζώων! Βέβαια δεν ήταν μόνο αυτά, αλλά η βάση του μικρόφωνου που ήταν μια μεγάλη αλυσίδα, τα ραμμένα πριόνια στα μανίκια του, η λαιμητόμος, το κρανίο που βρισκόταν γύρω από το μικρόφωνο κι ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες που προκαλούσαν. Το περίεργο είναι ότι η Gore κι ο Blackie ΔΕΝ συναντήθηκαν ποτέ(!) αν και το 1987 η σκηνοθέτης Penelope Spheeris οργάνωσε μια συνάντησή τους στο πλαίσιο των γυρισμάτων της ταινίας The Decline of Western Civilization II αλλά μια ημέρα πριν το γυρίσματα, η Gore ακύρωσε την εμφάνισή της. Το Νοέμβριο του 2022, μιλώντας στον Kenny Kessel του The Metal Voice, σχετικά με τη διαμάχη του με το PMRC, παραδέχτηκε ότι άλλαξε τη ζωή του, κάνοντας τον περισσότερο ερημικό όπως λέει. Απειλές για τη ζωή μου, πυροβολισμοί και άλλες ακραίες καταστάσεις αλλάζουν την οπτική σου για τη ζωή. Εκτεθήκαμε σε μια ακραία φήμη από την  αρχή της καριέρας μας και το εισπράξαμε με αυτόν τον τρόπο. «Όταν τρίβεις το λυχνάρι και βγαίνει το τζίνι, πρέπει να προσέχεις τι θα ευχηθείς, γιατί θα συμβεί» λέει χαρακτηριστικά.


Το καλοκαίρι του 1986 με σύνθεση Blackie Lawless, Chris Holmes κιθάρες, Johnny Rod μπάσο και Steve Riley ντραμς, μπαίνουν στοstudio όπου ηχογραφούν το τρίτο άλμπουμ τους με τίτλο Inside the Electric Circus (Νο60 Αμερική, Νο 53 Μ.Βρετανία). H επιλογή δύο διασκευών από τη δεκαετία του 70 μα ("I Don't Need No Doctor", πολύ ωραίο R+B τραγούδι, επιτυχία του Ray Charles το μάθαμε από την εκτέλεση των Humble Pie και το "Easy Living" των Uriah Heep) ήταν μια σαφής ένδειξη ότι οι W.A.S.P. ήθελαν οι fans να τους προσέξουν ΚΑΙ για τη μουσική τους, διατηρώντας τα heavy στοιχεία με προεξέχοντα τα "9.5.-N.A.S.T.Y." και το ομότιτλο τραγούδι κομμάτι. Η cd επανέκδοση του 1998 περιέχει και τα "Flesh and Fire" και "D.B. Blues". Αν βάζαμε σε μια ζυγαριά  τα 3 άλμπουμ, το Inside the Electric Circus θα ήταν το πιο ελαφρύ (όχι σε ήχο αλλά σε ποιότητα). Έχοντας καλά άλμπουμ στη φαρέτρα τους, κάνουν και σωστές κινήσεις, παίζοντας support στους Iron Maiden στην Ευρωπαϊκή Somewhere in Time tour και σαν headliners στην Αμερική, μαζί με τους Slayer, Raven και Saxon.Μην απορείτε πως κτίζονται οι καριέρες!
Η ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΤΗΝ Μ.ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Όπως θα είδατε κι από τα charts positions των άλμπουμ τους, η Μ.Βρετανία ανταποκρίθηκε άμεσα στη μουσική τους με τους δίσκους τους να έχουν μεγάλη επιτυχία. Διαβάστε ένα χαριτωμένο περιστατικό κατά την άφιξή τους το Σεπτέμβριο του 1984 όπου κατά την άφιξή τους τούς περίμεναν δημοσιογράφοι (όχι μόνο των μουσικών εφημερίδων και περιοδικών αλλά και του καθημερινού τύπου) για να συναντήσουν τον Blackie. Το συγκρότημα δεν είχε καταλάβει ότι όλος αυτός ο κόσμος είχε πάει γι αυτούς καθώς η φήμη τους λόγω του “Animal” είχε προηγηθεί κατά πολύ της άφιξής τους. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, σταμάτησαν σε ένα μαγαζί που πούλαγαν εφημερίδες και διάβασαν σε μια εφημερίδα »American Sex and Blood Rock group  Banned in Ireland”. Τότε ο Blackie γύρισε και είπε στον Homes “Son of a Bitch, κάποιος ήλθε εδώ και μας έκλεψε τη δόξα»! Οι πουριτανοί Βρετανοί δεν μπορούσαν(;) να κατανοήσουν το θεατρικό show ενώ το περιοδικό Kerrang που είχε τον Blackie εξώφυλλο, φυσικά μέσα στα αίματα, αποσύρθηκε από την αλυσίδα WH Smith. H συναυλία στην Ιρλανδία ακυρώθηκε και οι διοργανωτές συναυλιών για να συμφωνήσουν να γίνει η συναυλία τους ζήτησαν να υπογράψει χαρτί όπου συμφωνούσε να μην ελευθερώσει πάνω στη σκηνή αρουραίους. Εννοείται ότι έξω από κάθε συναυλία τους, υπήρχαν θρησκευτικές ομάδες που παρότρυναν τον κόσμο να μην παρακολουθήσει τη συναυλία. Σε όλη τη Βρετανική περιοδεία τους, έξω από κάθε συναυλία υπήρχε ένα ιερέας και οι συνεπαρακολουθέντες του οι οποίοι πλήρωναν εισιτήριο, καθόντουσαν στο πίσω μέρος του venue και παρακολουθούσαν τη συναυλία. 
GHOULIES 2, LIVE IN HE RAW, DONINGTON KAI HEADLESS CROSS
To 1987 ήταν μια πολύ καλή και δημιουργική χρονιά για το συγκρότημα αφού κυκλοφόρησε το πρώτο live άλμπουμ τους με τίτλο Live...In the Raw (Νο 77 Αμερική, Νο 22 Μ.Βρετανία)  όπου είχαμε τα "The Manimal" και "Harder Faster" γραμμένα ειδικά για αυτό το άλμπουμ και το studio "Scream Until You Like It" που συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ταινίας Ghoulies 2 με τη cd έκδοση του 1998 να περιέχει 4 ακόμα τραγούδια ("Shoot from the Hip, "Widowmaker", "Sex Drive" και "Sleeping (In the Fire) σε ακουστική studio εκτέλεση. Eίχαμε αλλαγή και στη σύνθεσή τους με τον Riley να πηγαίνει στους L.A. Guns και να τον αντικαθιστά ο Chad Nelson. Για ένα μικρό διάστημα, μέλος τους γίνεται ο 18χρονος Glenn Soderling (από τους Pandemonium), αλλά δεν παίζει καθόλου αφού το συγκρότημα ακυρώνει όλες τις εμφανίσεις του λόγω ασθένειας του o Holmes. Ο Soderling αποχωρεί και τον αντικαθιστά ο Kelly Martella με τον οποίο εμφανίζονται στο Donington αλλά και στη δημοφιλή αγγλική τηλεοπτική εκπομπή του BBC, Top of the Pops.


Μπορεί τα πρώτα 2 άλμπουμ να είναι κορυφαία αλλά το Headless Children(1989 Νο48 Αμερική, Νο8 Μ.Βρετανία) είναι πρώτο μεταξύ ίσων. Άσε που είναι το πρώτο τους που οι στίχοι δεν κάνουν αναφορά στο sex. Το συγκρότημα έκανε τις ηχογραφήσεις με 2 σημαντικές αλλαγές στη σύνθεσή του, τον ντράμερ Frank Banali (Quiet Riot) και τον οργανίστα των Uriah Heep, Ken Hensley σαν session, μια συμμετοχή για την οποία μετάνιωσε γιατί το image τους δεν τον αντιπροσώπευε καθόλου. ‘Έκπληξη η καλή διασκευή του "The Real Me" των Who όπως και η power μπαλάντα "Forever Free", που δεν εξελίχθηκε σε επιτυχία όπως το «Sleeping (In the Fire)» αλλά είναι από τα καλά κομμάτια τους αλλά και το βιογραφικό «Mean Man" που αφορά τον Holmes αλλά γράφτηκε από τον Blackie!  Ο χρόνος έδειξε ότι το Headless Children ήταν το πιο ώριμο από κάθε άποψη άλμπουμ τους (συνθετικά, παιχτικά, δημιουργικά). Οι W.A.S.P. ωρίμασαν και μαζί του ωρίμασαν και οι fans τους κάτι που φάνηκε έντονα στο Headless Children. Η cd επανέκδοση του 1998 περιέχει έξι bonus τραγούδια, μεταξύ αυτών και το "Locomotive Breath" των  Jethro Tull).
Η αποχώρηση του Chris Holmes τον Αύγουστο του 1989 δημιούργησε πρόβλημα στο συγκρότημα αφού τους βρήκε απροετοίμαστους, ενημερώνοντας τους όταν είχαν τελειώσει το πρώτο σκέλος της αμερικάνικης περιοδείας. Αρχές του 1990 παντρεύτηκε την Lita Ford με την οποία χώρισε λίγο αργότερα. Κι όπως γράφει ο Andy Bradshaw στο ελληνικό Metal Hammer (τεύχος 71 Νοεμ.1990) «ο  γάμος τους ήταν ένα ιδιαίτερα ευτυχές γεγονός για τον κόσμο του rock’n’roll ένα από τα αγαπημένα κακά αγόρια του heavy metal παντρεύεται ένα από τα χαριτωμένα κακά κορίτσια, κάνοντας το να ακούγεται σαν ένα ιδανικό ταίριασμα». Για να ξανά γυρίσω στην αποχώρηση του Holmes, το πρόβλημα του Blackie ήταν που να εύρισκα όσο  σύντομα ένα τόσο καλό κιθαρίστα σαν τον Holmes. Ξεκίνησε auditions, κατέληξε σε πέντε, οι 3 από αυτούς δεν άξιζαν δεκάρα(!) κι ο ένας από αυτούς ήταν ο Johnny Rod που τον ήξεραν ήδη από τους King Kobra και τότε είχε το δικό του συγκρότημα, τους Geronimo .”Δεν είναι εύκολο να βρεις ανθρώπους με ποιότητα» λέει ο Blackie στον Bradshaw (Metal Hammer (τεύχος 71 Νοεμ.1990)
TERMINATOR 2, THE CRIMSON GLORY  
 Μπουχτισμένος όπως λέει ο ίδιος στην ίδια συνέντευξη, αποφασίζει να βάλει το συγκρότημα στον πάγο και δέχεται πρόταση να ενσαρκώσει στον κινηματογράφο τον T-1000 στην ταινία Terminator 2: Judgment Day,αλλά το ρόλο τον πήρε ο Robert Patrick καθώς ο Blackie βρέθηκε πολύ ψηλός (1.93) για να σταθεί δίπλα από τον Arnold Schwarzenegger.  Έτσι συνεχίζει να δουλεύει το προσωπικό του άλμπουμ που τελικά κυκλοφορεί κάτω από το όνομα των W.A.S.P. και είναι μια από τις καλύτερες στιγμές τους (αν όχι η η καλύτερη). To The Crimson Idol ήταν ή καλύτερα είναι, μια rock opera που μιλάει για την άνοδο ,και την πτώση της καριέρας ενός φανταστικού προσώπου που είναι rock star, του Jonathan Steel, γονείς του οποίου είναι οι William και Elizabeth Steel. Ο πρωταγωνιστής μας, έχει κι έναν αδελφό, τον Michael Steel που είναι ο ευνοημένος των γονιών του με τον Jonathan να αισθάνεται παραγκωνισμένος και αποτυχημένος. Η τύχη τα φέρνει να σκοτωθεί ο Michael σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα από έναν μεθυσμένο οδηγό με τον Jonathan να περιφέρεται στους δρόμους, εθισμένος στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Περνώντας έξω από ένα μουσικό κατάστημα, βλέπει μια κιθάρα και αποφασίζει να γίνει rock star. Σπάει τη βιτρίνα του καταστήματος με ένα μπουκάλι,  κλέβει μια βυσσινί κιθάρα κι αρχίζει να ψάχνει χρήματα για να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ. Συναντά έναν άντρα, τον "Chainsaw" Charlie που τυγχάνει πρόεδρος μιας μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας που του υπόσχεται να τον κάνει rock star. Του συστήνει τον manager Alex Rodman αλλά στην εξέλιξη ο Jonathan ανακαλύπτει ότι  τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο φαίνονται. Παρά το γεγονός ότι έχει καταφέρει να κάνει καριέρα, με ότι αυτό συνεπάγεται, το μόνο πράγμα που λαχταρά είναι η αγάπη και η αποδοχή των γονιών του. Έτσι, ένα βράδυ πριν από μια συναυλία του, τους τηλεφωνεί προσπαθώντας  να συμφιλιώσει τις διαφορές τους και να επουλώσει τις συναισθηματικές πληγές μεταξύ τους.

H ΑΠΟΡΡΙΨΗ  

Στο τηλέφωνο, ειπώθηκαν λιγότερες από πενήντα λέξεις με τις τελευταίες λέξεις που ακούστηκαν να είναι "we have no son". Συνειδητοποιώντας ότι δεν θα τον αποδεχτούν ποτέ, αποφασίζει να αυτοκτονήσει και κατά τη διάρκεια της συναυλίας, αφαιρεί τις χορδές από την κιθάρα του, τις κάνει θηλιά και κρεμιέται!!!! Στη remastered έκδοση του cd (1998) στο bonus τραγούδι με τίτλο  "The Story of Jonathan (Prologue to the Crimson Idol)" εξηγείται ολόκληρη η ιστορία. Η reamstered έκδοση είναι 2πλή με 12 ακόμα τραγούδια (live, demos, acoustic) και σας  τη συνιστώ.
Το Crimson Idol μπορεί να μην πήρε ποτέ τη δόξα και την προβολή των Tommy και the Wall αλλά σίγουρα στέκεται άνετα δίπλα τους, τόσο συνθετικά όσο και στιχουργικά, με τον Blackie να έχει δουλέψει πολύ σωστά το θέμα, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την παραγωγή. Το άλμπουμ απέτυχε εμπορικά  δεν μπήκε καν στα πρώτα 200 άλμπουμ με πωλήσεις του αμερικάνικου chart αλλά σταμάτησε στο Νο21 του βρετανικού. Κάτι ήταν κι αυτό. Και μη μου πείτε grunge κι άλλες τέτοιες ιστορίες, οι metal fans του γύρισαν την πλάτη. Μαζί του παίζουν και οι Bob Kulick (Kiss, Michael Bolton, Balance κ.α.) που πήρε τη θέση του Holmes και οι ντράμερ Frankie Banali και Stet Howland. Ο Blackie Lawless, παίζει τα ρυθμικά μέρη της κιθάρας, μπάσο και πλήκτρα ενώ στο τραγούδι "Arena of Pleasure" κιθάρα παίζει ο Doug Aldrich(Lion, Dio, Whitesnake, Dead Daisies). H περιοδεία The Crimson Idol Tour συνδέθηκε με τη χώρα μας αφού ξεκίνησε στις 26 Οκτωβρίου 2007 από το Principal Club Theatre της Θεσσαλονίκης, ενώ έπαιζαν ολόκληρο το άλμπουμ . Σε μια ακατανόητη ενέργεια, το άλμπουμ επαναηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε το 2017 με τίτλο ReIdolized: The Soundtrack to the Crimson Idol,  όπου στην περιοδεία για τα 25 χρόνια από την επέτειο της πρώτης κυκλοφορίας, το έπαιξαν ολόκληρο.

Τρία χρόνια αργότερα, ακολούθησε το άλμπουμ Still Not Black Enough (1995, Νο 52 Αμερική) που κι αυτό προοριζόταν για προσωπικό άλμπουμ του Blackie Lawless αλλά τελικά κυκλοφόρησε σαν W.A.S.P. .Στιχουργικά και μουσικά, βρισκόταν κοντά στο Crimson Idol, χωρίς όμως αυτή τη φορά να υπάρχει κεντρικό στιχουργικό θέμα, με τα τραγούδια να κινούνται σε προσωπικό ύφος, (θάνατος μητέρας του). Μαζί του και πάλι οι κ.κ. Bob Kulick, John Shadowinds κιθάρα, Frankie Banali και Stet Howland. Προσέξτε το "Keep Holding On" που υπό προυποθέσεις θα μπορούσε να κάνει επιτυχία.
W.A.S.P. 1995-2022
Το 1997 κυκλοφόρησε το Kill Fuck Die (Νο94 Μ.Βρετανία) ένα άλμπουμ υπόδειγμα αποφυγής, αφού ήταν εκτός ύφους τους W.A.S.P., με στοιχεία industrial(!!!) και με τον Blackie να λέει ότι εμπνεύστηκε τα τραγούδια από την ταινία Apocalypse Now. Περιέργως, εδώ έχουμε την επιστροφή του Chris Holmes που μαζί με τους Stet Howland και Mike Duda μπάσο, συγκροτούν τους μουσικούς που παίζουν. O Holmes έμεινε και για τα 2 live άλμπουμ που ακολούθησαν (Double Live Assassins (1998) και The Sting (2000). Η δισκογραφία τους συνεχίστηκε με τα άλμπουμ Helldorado(1999) και Unholy Terror(2001), το τελευταίο με τον Holmes που μαζί με τον Randy Piper επίσης πρώην W.A.S.P. σχημάτισαν τους Animal αλλά δεν προχώρησαν.
Το Dying for the World(2002) με καινούργιο κιθαρίστα, τον Darrell Roberts, είναι εμπνευσμένο από την επίθεση της 11 Σεπτεμβρίου, για να ακολουθήσει 2 χρόνια αργότερα το The Neon God, με υπότιτλο The Rise και στην ουσία είναι ένα άλμπουμ με κεντρικό θέμα την ιστορία ενός κακοποιημένου και ορφανού αγοριού που ονομάζεται Jesse, ο οποίος έχει την ικανότητα να διαβάζει και να χειραγωγεί τους ανθρώπους. Το δεύτερο μέρος κυκλοφόρησε με τίτλο The Neon God: Part 2 - The Demise. Το Dominator( 2007) ήταν μια καλή στιγμή για το συγκρότημα, ενώ περιείχε τις διασκευές στα "Burn"(Deep Purple) και "Fortunate Son"( Creedence Clearwater Revival), το Babylon(2009) είναι εμπνευσμένο από τους Τέσσερεις Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης για να φθάσουμε στα Golgotha( 2015) και στο τελευταίο άλμπουμ  που είναι το Reidolized: The Soundtrack to The Crimson Idol (2018). Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, σχεδόν όλα αυτά τα άλμπουμ είναι μέτρια και απευθύνονται μ’όνο στους die hard fans του.   
Η αναγεννηση
Από το 2006 και μετά,  υπήρξαν πολλές αλλαγές στη σύνθεσή τους με σημαντικότερες την αποχώρηση του ντράμερ Stet Howland και την αντικατάστασή του από τον Larry Howe(Vicious Rumors), ο Darrell Roberts πήγε στους Five Finger Death Punch με τον Mark Zavon να έρχεται στη θέση του για να αντικατασταθεί κι αυτός με τον Doug Blair, ενώ τελικά τη θέση του ντράμερ δεν πήρε ο Howe αλλά ο Mike Dupke. To 2009 με την κυκλοφορία του Babylon, ο Blackie Lawless ανακοινώνει ότι δεν πρόκειται να ξανά παίξει το "Animal (Fuck Like A Beast)" κι αυτό λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων του που τον φέρνουν σαν ξανά γεννημένο χριστιανό «Η πίστη μου έχει σαν βάση το λόγο του Ιησού και τη Βίβλο» δηλώνει στο περιοδικό Classic Rock Οκτ.2022. Σε συνέντευξή το Νοέμβριο του 2022 στο "VIP Experience", λίγο πριν τη συναυλία τους στο Charlotte της Β.Καρολίνας, ο Blackie Lawless μίλησε για την επιστροφή στο χριστιανισμό όπου παρομοιάζει τον εαυτό του με τον υπολοχαγό Dan Taylor(σ.σ  τον υποδύθηκε ο Gary Sinise και κέρδισε το Όσκαρ β Ανδρικού Ρόλου) στην ταινία «Forrest Gump»όπου ο στη μέση ενός τυφώνα κουνάει τη γροθιά του στον Θεό φωνάζοντας: «Δεν θα βουλιάξεις ποτέ αυτό το σκάφος». «Πέρασα έξι μήνες μελετώντας την Καινή Διαθήκη, προσπαθώντας να τη διαψεύσω αλλά ο λόγος της έβγαινε αληθινός. Πρέπει να θυμάστε ότι μεγάλωσα στην εκκλησία. Είχα έναν θείο που ήταν ιεροκήρυκας και ο μπαμπάς μου ήταν επιθεωρητής σε κυριακάτικο σχολείο. Ο παππούς μου ήταν διάκονος. Μεγάλωσα με όλα αυτά. Έφυγα για 20 χρόνια και επέστρεψα, και, όπως είπα, τότε ήταν που αποφάσισα ότι θα κάνω το face-off. Προσπάθησαν να ξανά προσδιορίστω, να με ξανά αξιολογήσω. Η Βίβλος  λέει ότι η αλήθεια είναι στις καρδιές όλων των ανθρώπων. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι ξέρουν ποια είναι η αλήθεια και θέλουν να την κάνουν δική τους. Κάπου χάθηκα και κατέληξα να μελετάω τον αποκρυφισμό για τρία χρόνια. Σήμερα από τη δική μου οπτική γωνία, η πίστη μου βασίζεται στον Ιησού Χριστό και τη Βίβλο — τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Δύο από τα πρώην μέλη τους έχουν φύγει από τη ζωή, ο ντράμερ Frankie Banali κι ο κιθαρίστας Bob Kulick. Το συγκρότημα την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, βρίσκεται σε περιοδεία στην Αμερική, γιορτάζοντας τα 40 χρόνια του (40th anniversary) και για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, έπαιξαν στις 15 Νοεμβρίου στο Λας Βέγκας το "Animal (Fuck Like A Beast)".


  ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥΣ
Θα μπορούσα με να χωρίσουμε την καριέρα τους σε 3 φάσεις, κι όλες είναι πετυχημένες. Η πρώτη είναι αυτή μεταξύ 1984 και 1987 που κλείνει με την κυκλοφορία του Live in the Raw και τοποθετεί τους W.A.S.P. στην πρώτη κατηγορία των αμερικάνικων heavy συγκροτημάτων. Η δεύτερη, 1989-1992 περιλαμβάνει μόνο 2 άλμπουμ (Headless Children/Crimson Idol) που είναι τα ποιοτικότερα. Ίσως εδώ θα μπορούσαμε να χωρέσουμε και το Still Not Black Enough κα ινα επεκτείνουμε την φάση έως και το 1995. Και η τρίτη είναι η σύγχρονη, από το 1997 και το άλμπουμ Kill Fuck Die έως και το τελευταίο τους, το αχρείαστο Reidolized: The Soundtrack to The Crimson Idol(2018) όπου σε αυτή την περίοδο έχουμε τον Blackie σαν αναγεννημένο χριστιανό!     

BACKING TRACKS
Ένα θέμα που πάντα απασχολούσε τους fans τους είναι το κατά πόσον ο Blackie χρησιμοποιούσε προηχογραφημένα (backing tracks)κομμάτια για τα τραγούδια ακόμα και βασικά φωνητικά!. Το θέμα το έληξε ο ίδιος, μιλώντας στο "VIP Experience", λίγο πριν τη συναυλία τους της 26ης Νοεμβρίου στο Plaza Live της Φλόριδα, λέγοντας: "Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, ναι χρησιμοποιούμε backing tracks γιατί όταν μπαίνουμε στο studio και κάνουμε τα ρεφρέν, πολλαπλασιάζουμε τα φωνητικά. Όταν δεν το κάναμε αυτό το αποτέλεσμα στα live ήταν αδύναμο... επομένως συμπληρώνουμε με backing tracks για να ακούγεται καλύτερα. Όταν πηγαίνω σε μια συναυλία θέλω αυτό που ακούω να είναι όσο το δυνατόν καλύτερο γίνεται. Υπάρχουν άλλες μπάντες που δε μπορούν πχ να διπλασιάσουν 24 φωνές μονομιάς. Αν θες να ακούγεσαι όπως στο δίσκο πρέπει να βοηθήσεις την κατάσταση με αυτό τον τρόπο. Η ερώτηση έχει να κάνει αν είν αι αυτό δίακιο (να χρησιμοποιεί backing tracks-προηχογραφημένα). Να σου απαντήσω:  Όχι, αυτό δεν είναι δίκαιο αλλά νιώθω ικανοποιημένος για τα κύρια φωνητικά».

 ΟΙ W.A.S.P. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ



Η πρώτη εμφάνισή τους έγινε στον…τρέχοντα αιώνα, στις 19 Ιουνίου 2004 στο Rockwave μαζί με τους Running Wild, Soulfly, Firewind και Dark Tranquility.Την ίδια χρονιά ξανά έπαιξαν στη χώρα μας στις 26 και 27ΝοεΜβρίου στο Gagarin και στις 28 στην Υδρόγειο στη Θεσσαλονίκη. Από εκεί και πέρα τους ξανά βλέπουμε στις 13 Οκτωβρίου 2006 στο Gagarin και την επομένη στο Μύλο, το 2007 πρώτα στο Principal Club Theater  και την επομένη στο Gagarin, το 2009 στο Μύλο(20 Νοεμβρίου) και 21 πάντα του 2009 στο Gagarin. Και για να συνεχίσουμε την καταγραφή των εμφανίσεων τους στη χώρα μας, το 2010 έπαιξαν στο Chania Rock Festival (6Αυγούστου), στις 29 Αυγούστου και πάλι του 2010 στο Fuzz, το 2011 στο Μύλο (25 Ιουλίου) και την επομένη στο Gagarin για να φθάσουμε στην τελευταία αμαρτωλή(!!!) συναυλία τους που ήταν στις 23 Νοεμβρίου 2012 στο Gagarin. Ας θυμηθούμε εκείνη την αξέχαστη(;) συναυλία όπου το κοινό βρήκε την πόρτα του Gagarin κλειστή.  Μετρά από 2 ώρες αναμονής και με ελάχιστη πληροφόρηση (αφού ούτε ο διοργανωτής δεν ήξερε καλά καλά γιατί δεν έπαιζαν), το κοινό πληροφορείται ότι η συναυλία θα ξεκινήσει με καθυστέρηση γιατί το χρειαζόντουσαν χρόνο να ξαναστήσει τη σκηνή. Περιμένοντας να στηθεί η σκηνή, οι 900 περίπου που είχαν μείνει, γιατί πολύς κόσμος βαρέθηκε ή είχε δουλειά το πρωϊ κι έφυγε, μπήκαν στο club όπου η σκηνή δεν είχε…τίποτε από το προαναγγελθέν εντυπωσιακό show των WASP. Η συναυλία κράτησε περί τα 75 λεπτά, με τον κόσμο να παρασύρεται από τα τραγούδια και να ξεχνάει την ταλαιπωρία αλλά και την προσβολή που δέχτηκε να περιμένει 2 ολόκληρες ώρες. Σημειωτέον ότι η συναυλία ξεκίνησε στις 23.40! Πάντως έπαιξαν όλα τα κλασικά τραγούδια τους, κλείνοντας με  τα «Heaven’s Hung In Black»και »Blind In Texas». Τι είχε συμβεί όμως για να καθυστερήσει τόσο η συναυλία και να ταλαιπωρηθεί ο κόσμος; Σύμφωνα με ανακοίνωση που έβγαλε ο διοργανωτής (ακολουθεί πιο κάτω), η απόδοση του ΦΠΑ από την πώληση του merchandizeήταν το σημείο τριβής, με το συγκρότημα να εκβιάζει ότι δεν θα εμφανιστεί αν το ΦΠΑ δεν το κατέβαλε ο διοργανωτής. Διαβάστε την ανακοίνωση. Εννοείται ότι η συναυλία της Θεσσαλονικής ακυρώθηκε κι έκτοτε δεν τους ξανά είδαμε.
 Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η συμφωνία προέβλεπε την εξόφληση της αμοιβής 100% πριν την εμφάνιση κάτι το οποίο και πραγματοποιήθηκε από την μεριά μας.
Βασική αξίωση τους επίσης ήταν η μη καταβολή από την πλευρά τους των διαχειριστικών εξόδων για την πώληση του merchandise δηλώνοντας ότι θα αναλάβουν οι ίδιοι την πώληση. Τους ενημερώσαμε λοιπόν για το τι προβλέπει η φορολογική νομοθεσία για την πώληση merchandise συναυλίας. Για να πραγματοποιήσουμε λοιπόν εμείς το αίτημα τους αυτό, ζητήσαμε μια επιστολή με την οποία να επιβεβαιώνεται ότι υπεύθυνοι για την εισαγωγή και πώληση των αντικειμένων θα είναι οι ίδιοι και ότι όλα τα έσοδα θα περιέλθουν αποκλειστικά σε αυτούς. Την ημέρα της συναυλίας και ενώ όλα ήταν έτοιμα για να στήσουμε ένα ωραίο show που θα αποζημίωνε τους Έλληνες fans άρχισαν τα παρατράγουδα.. Φτάνοντας στο χώρο του Gagarin 205 απαίτησαν με την απειλή της μη εμφάνισης καθώς η αμοιβή τους είχε ήδη προεξοφληθεί και νιώθοντας ότι μπορούν να μας εκβιάσουν, να τους καταβάλουμε τον φόρο του εισοδήματος ΜΑΥΡΑ και να τους πληρώσουμε το 23% φπα από τις πωλήσεις του merchandise που εμείς δεν είχαμε καμία σχέση. Είναι γνωστό ότι όλες οι αμοιβές των καλλιτεχνών υπόκεινται σε φόρο εισοδήματος. Ο διοργανωτής έχει την υποχρέωση να παρακρατά από την αμοιβή το αναλογούμενο ποσό για να το καταβάλει στις αρμόδιες φορολογικές αρχές. Στη συνέχεια εκδίδει στο δικαιούχο ένα δικαιολογητικό ότι έχει παρακρατηθεί φόρος εισοδήματος το οποίο κατατίθεται στην δίκια του φορολογική αρχή. Όπως στην συνέχεια έγινε γνωστό ο παραπάνω εκβιασμός δεν έγινε δεκτός και απαιτήσαμε να μας επιστραφούν όλες οι αμοιβές που είχαμε προκαταβάλει προκειμένου να εξαργυρώσουμε τα εισιτήρια στον κόσμο που είχε ταλαιπωρηθεί τόσες ώρες περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες. Ξαφνικά και ενώ ήξεραν ότι βγάλαμε ανακοίνωση ακύρωσης των συναυλιών, αναπάντεχα ο γερμανός managerτου συγκροτήματος μας ενημέρωσε ότι θα παίξουν και τότε όλο το προσωπικό μας με μεγάλη ταχύτητα έστησε τον εξοπλισμό που τους υπέδειξαν οι τεχνικοί του συγκροτήματος. Πράγματι, μετά από 1 ½ ώρα καθυστέρησης, οι πόρτες άνοιξαν στις 22.30 και το συγκρότημα εμφανίστηκε στην σκηνή στις 23.40 . Η διάρκεια και η καλλιτεχνική αρτιότητα της συναυλίας είναι στην κρίση του κοινού και των ειδικών αλλά είναι προφανές ότι καταμαρτυρεί τον εξαναγκαστικό χαρακτήρα αυτής. Μετά το τέλος της συναυλίας ζητήθηκε από την μεριά μας να επιστραφεί μέρος της αμοιβής της Θεσσαλονίκης έτσι ώστε να κρατηθεί ως εγγύηση για την εμφάνιση τους, με την γραπτή βεβαίωση ότι πριν της εμφάνιση τους θα τους καταβληθεί εκ νέου, πράγμα το οποίο έγινε δεκτό. Δώσαμε λοιπόν ραντεβού στις 13:00 στην Θεσσαλονίκη για την προετοιμασία του show.
Προσωπικό μάλιστα από την Αθήνα είχε μεταβεί στο Principal Club Theater ώστε να μην υπάρξει το οποιοδήποτε κόλλημα...Οι W.A.S.P. όμως επέλεξαν να απενεργοποιήσουν τα τηλέφωνα τους και να μην απαντάνε στα emails τους και να «πουλήσουν» τους εκατοντάδες fans τους όχι μόνο από την Θεσσαλονίκη αλλά και από τις γύρω πόλεις και γειτονικές χώρες που είχαν φτάσει από νωρίς στο χώρο.



Την επόμενη Κυριακή: Τα soundtracks του Βαγγέλη Παπαθανασίου

 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

11/12/22

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment
  1. Θεωρώ τους δυο δίσκους Neon god πολύ καλές δουλειές, ειδικά τον πρώτο.
    Όσον αφορά του Animal, έβγαλαν 3 δίσκους(τους έχω και τους 3). Ο πρώτος(900 lb. Steam) που συμμετείχε ο Holmes δεν είχε καλή παραγωγή. Οι επόμενοι δύο(Violent New Breed και Virus) είναι εξαιρετικοί, καλύτεροι για μένα από τους αντίστοιχους των WASP τής αντίστοιχης περιόδου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή