SKID ROW-THE GANG’S ALL HERE (2022) Η ΑΝΑΓΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ «ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ»

 

Όταν το 2009, ο 22χρονος τότε, άσημος Σουηδός πιτσιρικάς, Eric Grönwall, έκανε audition για το Swedish Idol, τραγουδώντας το “18 and Life” των Skid Row, δεν νομίζω να είχε περάσει από το μυαλό του, ούτε σαν όνειρο, ότι 13 χρόνια αργότερα θα ήταν ο τραγουδιστής της πασίγνωστης hard rock/metal μπάντας. Κι όμως, η ζωή τα έφερε έτσι, ώστε ο Eric, διαγράφοντας μια συνεχώς ανοδική πορεία, να αποτελέσει τον τραγουδιστή και άνθρωπο που θα έβγαζε τους Skid Row από ένα μακροχρόνιο καλλιτεχνικό τέλμα. Πάμε όμως λίγο πίσω στο χρόνο για να δούμε συνοπτικά την πορεία της μπάντας, από τα μέσα των 90’s μέχρι τις τελευταίες εξελίξεις.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ SEBASTIAN  ΣΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ERIC

Μετά την κυκλοφορία του τρίτου άλμπουμ τους Subhuman Race το 1996, ένα άλμπουμ που ,προσωπικά, είναι ένα από τα πιο βαρετά που έχω ακούσει, ο εμβληματικός τραγουδιστής τους Sebastian Bach, απολύθηκε από το συγκρότημα, ένα αποτέλεσμα, ουσιαστικά προδιαγεγραμμένο, καθώς οι εντάσεις μεταξύ των υπόλοιπων μελών και του πρώτου ολοένα αυξάνονταν, ήδη από την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους, Slave to the Grind. Μετά την φυγή του Bach, οι Skid Row μπήκαν στον πάγο και επανήλθαν το 1999 με νέο τραγουδιστή τον Johnny Solinger βγάζοντας μαζί του δυο άλμπουμ (Thickskin(2003) και Revolutions per Minute (2006), αδιάφορου hard rock με δυο-τρεις καλές στιγμές (του τύπου «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος»). Στη συνέχεια , κυκλοφόρησαν δυο EPs με σχετικά αξιόλογα τραγούδια, τα United World Rebellion: Chapter one (2013) και United World Rebellion: Rise of the Damnation Army (2014), ενώ στα σκαριά ήταν και ένα τρίτο EP που θα έκλεινε την τριλογία.
Πριν όμως γραφτεί το νέο EP, o Solinger αποχώρησε από το συγκρότημα, αντικαταστάθηκε για λίγους μήνες από τον Tony Harnel των Νορβηγών TNT για να καλύψει τελικά τη θέση του τραγουδιστή, τον Δεκέμβριο του 2005, ο ZP Threat, πρώην frontman των power metallers, Dragonforce. Τα σχέδια άλλαξαν και αντί για single προκρίθηκε η επιλογή, η τρίτη συνέχεια να αποτελεί κανονικό άλμπουμ το οποίο προγραμματιζόταν να κυκλοφορήσει, όπως δήλωσε στις αρχές του 2022 ο κιθαρίστας Dave Sabo, τον Σεπτέμβριο του 2022. Τον Μάρτιο όμως του 2022 έσκασε η είδηση ότι ο ZP Threat αποχώρησε από την μπάντα και ότι στη θέση του ήρθε ένα από τα πιο προβεβλημένα πρόσωπα του hard rock των τελευταίων ετών, ο Eric Grönwall, πρώην τραγουδιστής των Σουηδών AOR/Hard Rockάδων, H.E.A.T.
O Grönwall, μετά την κυκλοφορία, το 2020, του έκτου άλμπουμ των H.E.A.T., “H.E.A.T. II” (το τέταρτο με αυτόν ως frontman), έφυγε από το συγκρότημα, γεγονός που δημιούργησε πολλές απορίες αφού η μπάντα μέχρι τότε πήγαινε σφαίρα και δεν φαινόταν κανένα πρόβλημα. Αργότερα όμως έγινε γνωστό ότι ο Eric διαγνώστηκε με λευχαιμία και προφανώς αποχώρησε για να επικεντρωθεί στην απαραίτητη θεραπεία. Υπάρχει βέβαια και το σενάριο που υποστηρίζει ότι λόγω του ιατρικού του θέματος τα υπόλοιπα μέλη του ζήτησαν να φύγει, κάτι που θέλω να πιστεύω πως δεν είναι αλήθεια. Όταν ολοκλήρωσε επιτυχώς την θεραπεία του και βρέθηκε αδέσμευτος από επαγγελματικές υποχρεώσεις, οι Skid Row - που τον είχαν τσεκάρει κάποια χρόνια πριν, όταν οι H.E.A.T. έπαιζαν ως support τους σε κάποιες συναυλίες επί ευρωπαϊκού εδάφους – του ζήτησαν να ενταχθεί στο γκρουπ και έτσι προέκυψε μια από τις πιο εντυπωσιακές «μεταγραφές» των τελευταίων ετών.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη επιλογή τραγουδιστή για τους βετεράνους Skid Row, αφού ο Eric είναι ο μόνος που έχει αυτή την ενέργεια και την σπίθα που χρειαζόταν η μπάντα και η οποία είχε χαθεί ήδη μετά την αποχώρηση του Bach. Όταν μάλιστα κυκλοφόρησαν και τα πρώτα δείγματα του νέου άλμπουμ, κανείς δεν μπορούσε πλέον να αμφισβητήσει ότι με την επιλογή τους, οι Skids έπιασαν λαχείο.

ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ - «ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ»

Το νέο, έκτο άλμπουμ, των Skid Row με τον χαρακτηριστικό τίτλο The Gang’s all Here, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2022 με την παρούσα σύνθεση της μπάντας να έχει ως εξής: Eric Grönwall φωνητικά, Dave “The Snake” Sabo και Scotti Hill κιθάρες, δεύτερα φωνητικά, Rachel Bolan μπάσο και Rob Hammersmith ντραμς. Έμμεση αναφορά στο παρελθόν αποτελεί το εξώφυλλο, που παραπέμπει σε αυτό του ντεμπούτου τους. Όπως εκείνο παρουσίαζε πέντε μαυροντυμένους πιτσιρικάδες-«ρεμάλια» , ακουμπισμένους σε έναν τοίχο ενός σκοτεινού σοκακιού, έτσι και το εξώφυλλο του νέου άλμπουμ δείχνει μια ομάδα από πέντε μαυροντυμένους τύπους, μια «συμμορία» (Gang), να περπατάει σε ένα σοκάκι με τις πλάτες τους γυρισμένες στον φακό.
Η σύνδεση με το παρελθόν δεν σταματάει στο εξώφυλλο αλλά συνεχίζεται και στις συνθέσεις που το ύφος τους προσεγγίζει αρκετά το παλιό καλό υλικό και κυρίως το στυλ των τραγουδιών του Slave to the grind. Χύμα, ζόρικο και “in your face” hard rock/metal με ολίγη από punk rock γεύση, που βγάζει άνετα μια επαναστατική και αλητήρια διάθεση, μια «αυθάδεια» και πρόκληση που δυσκολεύεσαι να χωνέψεις ότι προέρχεται από μουσικούς που πλησιάζουν τα 60. Αυτό οφείλεται βέβαια, σε μεγάλο βαθμό, στον «πιτσιρικά» (ΟΚ, 34 είναι!), αεικίνητο και «τσιτάκια» Eric, που έδωσε ώθηση, ενέργεια αλλά και κίνητρο στους υπόλοιπους «γερόλυκους», κάτι που είχαμε να δούμε χρόνια στο συγκρότημα. Ουσιαστικά, μπορούμε να πούμε ότι το”The Gang’s all here” θα μπορούσε να αποτελεί άνετα τη φυσική συνέχεια της μπάντας μετά το Slave to the grind χωρίς να έχουν μεσολαβήσει όλες οι άλλες κυκλοφορίες.

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Τα τραγούδια κινούνται σε πολύ καλό επίπεδο και κανένα δεν είναι filler. Άλλωστε , η διάρκεια ολόκληρου του άλμπουμ είναι λίγο παραπάνω από 41 λεπτά και ακούγεται όλο πολύ ευχάριστα και ξεκούραστα, ενώ όλα τα κομμάτια  - εκτός από ένα – με τα βίας φτάνουν τα 3,5-4 λεπτά. Τα πιο προβεβλημένα είναι αυτά για τα οποία έχουν βγει και βίντεο και συγκεκριμένα το ομώνυμο, “The gang’s all here” που αναδύει μια επαναστατική και ανεβαστική διάθεση, το “Time Bomb” ,με το βαρύ και αργόσυρτο riff του, την ωραία μπασογραμμή του και τον Eric να μετράει τον χρόνο για την έκρηξη της βόμβας (Tik-tik-tik-tik-tik boom!) και η κομματάρα “Tear it Down”, μια τσαμπουκαλίδικη mid-tempo σύνθεση με φοβερά backing, gang vocals.
Το γεγονός ότι τα παραπάνω τρία τραγούδια επιλέχθηκαν ως βίντεο αλλά και ως digital singles, δεν σημαίνει ότι τα άλλα υπολείπονται των πρώτων. Έτσι, έχουμε το εναρκτήριο “Hell or high water” που μας βάζει στο πνεύμα των ανανεωμένων Skid Row, φέρνοντας στο μυαλό το “Monkey Business” από το Slave to the Grind, το φρενιασμένο “Not Dead Yet”, 2:48 λεπτά πώρωσης, υπερέντασης και «ξύλου» , το δηλωτικό της παρούσας κατάστασης της μπάντας, “Resurrected” και το φοβερό “When the lights go down” με αίσθηση από πρώιμους Skid Row, που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο ιστορικό τους ντεμπούτο.
Τέλος, έχουμε το “Nowhere fast”, με εναλλαγές στο ρυθμό του και ωραία σόλο, το 7λεπτο “October’s song”, μια σχετικά αργή, σκοτεινή και καταθλιπτική σύνθεση στα όρια της μπαλάντας, με ωραίες ιδέες στις κιθάρες και το “World on fire”, ένα τσιτωμένο κομμάτι που κλείνει το άλμπουμ επαναφέροντας την ένταση που είχε χαλαρώσει από το προηγούμενο, “October’s song”

.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Κρίνοντας συνολικά το άλμπουμ, μπορώ να πω ότι στέκεται άνετα στα δικά του «πόδια» και σίγουρα δεν αποτελεί κάποια επιτηδευμένη προσπάθεια να προσεγγίσει το στυλ και το ύφος των δυο πρώτων ιστορικών δίσκων, ούτε βγάζει κάποια αίσθηση νοσταλγίας για το πάλαι ποτέ ένδοξο παρελθόν. Αντιθέτως, έχει το δικό του ανάστημα, τη δική του δυναμική και σίγουρα θα γραφτεί στην ιστορία της μπάντας ως το άλμπουμ που τους επανέφερε δυναμικά στο προσκήνιο. Σίγουρα τα εύσημα θα πρέπει να δoθούν, πρωταρχικά, στον Eric Grönwall που μετάγγισε στο συγκρότημα την θετική του αύρα και διάθεση και στη συνέχεια, στους υπόλοιπους βετεράνους που έχουν όλοι τους τρομερή απόδοση σε βαθμό που κάποιος που ακούει για πρώτη φορά τους Skid Row να μην μπορεί να διανοηθεί ότι αυτή η μουσική και η ενέργεια βγαίνει από μουσικούς που βρίσκονται κοντά στα 60 τους χρόνια – πλην ενός!
Δεν ξέρω τι συνέχεια θα υπάρξει στη μπάντα μετά από αυτό το εντυπωσιακό τους come back, πάντως με τον Eric στη φωνή θα πρέπει να εκμεταλλευτούν το momentum και να κυκλοφορήσουν τουλάχιστον 2 άλμπουμ ακόμα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όσο για εμάς, τους φίλους τους στη χώρα μας, ελπίζω να μας επισκεφτούν για κάποια εμφάνιση γιατί, αν στη sold-out εμφάνισή τους στις 15/7/2019, με τον ZP Threat στα φωνητικά, έγινε όργιο, με τον Eric τώρα θα γίνει πραγματική σφαγή!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ

7/12/22

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος