Εξ άλλου δεν είναι τυχαίο ότι μαζί του παίζουν 3 μουσικοί που στο παρελθόν συνόδευσαν τον Gary Moore δισκογραφικά και συναυλικά, οι Pete Rees μπάσο, Graham Walker ντραμς και Vic Martin πλήκτρα, οι οποίοι «ντύνουν» άψογα τον ήχο της κιθάρας. Pretty Woman, King of the Blues, Separate Ways, Don’t believe a Word (στην αργή εκτέλεσή του), Parisienne Walkaways, Empty Rooms, Walking by myself ήταν ορισμένα από τα τραγούδια που έπαιξαν για να κλείσουν με το Blues is alright. Μιλώντας μετά τη συναυλία με τον Βασίλη, μου είπε ότι έχουν έτοιμο δίσκο που θα κυκλοφορήσει μετά το καλοκαίρι και το κομμάτια I wanna breath που έπαιξαν ήταν από αυτό το δίσκο.
Ο Martin Turner για όσους τον έχουν δει περισσότερες από μια φορά, δεν κρύβει καμία έκπληξη, παρά μια σταθερή ποιότητα, ερμηνεύοντας κομμάτια των Wishbone Ash, (ολόκληρο το Argus) αλλά και από το πανέμορφο κι αδικημένο Wishbone Four (Doctor, Rock’n’Roll widow, Errors of my way αλλά και τα FUBB, Blind Eye και Jailbait. Πολύ καλός παρά τα 74 χρόνια του, επικοινωνιακός και καλοπροβαρισμένη η μπάντα που τον συνόδευε.
%2021.5.22.jpg)
Ειδική μνεία στους 2 κιθαρίστες, Danny Wilson και Misha Nikolic. Ήταν μια καλή classic rock βραδιά….
Κείμενο/φωτό: Αλέξανδρος Ριχάρδος.
Δημοσίευση σχολίου