Τι μεσολάβησε σ’ αυτά τα 10 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ των Rockin’ Dead,
Κ.Σ.Ο πρώτος μας δίσκος, το Here Comes The Darkness, κυκλοφόρησε στις αρχές του 2016. Μέχρι και το 2020 ήμασταν ιδιαίτερα ενεργοί: βγάλαμε singles, video clips, κάναμε συναυλίες, εμφανιστήκαμε στην τηλεόραση, συμμετείχαμε σε φεστιβάλ… ζήσαμε όλη εκείνη την όμορφη, εκρηκτική περίοδο όπου νιώθεις ότι η μπάντα σου μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.
Στην πορεία όμως άρχισαν να εμφανίζονται ρωγμές. Αρχίσαμε να βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά, οι προτεραιότητές μας άλλαζαν και με τον Covid-19, όλα αυτά διογκώθηκαν. Η αρμονία χάθηκε, οι ισορροπίες διαλύθηκαν και η χημεία που είχαμε σαν Rockin’ Dead άρχισε να ξεθωριάζει. Προσπαθήσαμε να το σώσουμε — υπήρξαν και αλλαγές στη σύνθεση — αλλά τελικά δεν βγήκε.
Έτσι, το 2020 πήρα την απόφαση να βάλω την μπάντα σε παύση. Δεν έχει νόημα να συνεχίζεις κάτι όταν δεν περνάς καλά και όταν το κλίμα γύρω σου γίνεται τοξικό. Από εκεί και πέρα, ο καθένας μας τράβηξε τον δικό του δρόμο, καλλιτεχνικά και προσωπικά, και διάφορα γεγονότα στις ζωές μας μάς απομάκρυναν ακόμη περισσότερο.
Παρ’ όλα αυτά βαθιά μέσα μας όλοι νοσταλγούσαμε εκείνες τις μαγικές στιγμές που είχαμε ζήσει ως Rockin’ Dead — ακόμη κι αν κανείς δεν το εξέφραζε.
Εγώ συνέχισα να γράφω στίχους και να σχεδιάζω έναν μελλοντικό δίσκο. Μια μέρα μίλησα με τον Πάνο Μαλαχία και αποφασίσαμε να γράψουμε μουσική ξανά. Λίγο αργότερα συναντήθηκα με την Άννα Πάναμα, την οποία είχα να δω αρκετά χρόνια… και ξαφνικά όλα άρχισαν να δένουν πάλι, σαν να μην είχε περάσει ούτε μία μέρα.
Σήμερα είμαστε πιο δεμένοι, πιο ώριμοι και πιο έτοιμοι να διαχειριστούμε αυτό που συνεπάγεται να είσαι οι The Rockin’ Dead. Το αποτέλεσμα αυτής της επανασύνδεσης είναι το Thriving On Chaos — ένας τίτλος που, αν θέλεις, αντικατοπτρίζει απόλυτα όσα ζήσαμε και το πώς νιώθουμε σήμερα.
Ποιες ήταν οι εμπειρίες – θετικές ή αρνητικές – που σου άφησε το Here Comes the Darkness;
Κ.Σ. Το Here Comes the Darkness ήταν η αφετηρία ενός ταξιδιού με έναν προορισμό που ποθείς να φτάσεις, αλλά ποτέ δεν ξέρεις αν τελικά θα τα καταφέρεις. Βάλαμε τεράστια ενέργεια στην προώθησή του και μας γέμισε χαρά, γιατί απέδειξε πως μια ανεξάρτητη ελληνική μπάντα μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς, χωρίς συμβιβασμούς, να ακουστεί τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας και να χτίσει τον δικό της, ζωντανό πυρήνα.
Μας άφησε όμως και πληγές — λάθη, κακές συνεργασίες, στιγμές αβεβαιότητας. Όλα αυτά όμως, στην τελική, μας έκαναν καλό. κάναμε επιλογές που μας πλήγωσαν, ζήσαμε στιγμές που αμφισβητήσαμε τα πάντα. Αλλά αυτά είναι τα σημάδια που σε κάνουν μπάντα — όχι τα likes, ούτε οι εύκολες νίκες. Το άλμπουμ μάς έμαθε ότι το σκοτάδι δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβάσαι· είναι κάτι που μπορείς να το μετατρέψεις σε τέχνη.
Ας έλθουμε στο καινούργιο άλμπουμ. Πώς θα το περιέγραφες;
Κ.Σ.Το Thriving on Chaos είναι η φυσική συνέχεια του Here Comes The Darkness, τόσο θεματικά όσο και μουσικά και στιχουργικά. Είναι πιο ώριμο, πιο σκοτεινό, πιο βαρύ ως προς το ύφος (όχι απαραίτητα ως προς τον ήχο) και αντικατοπτρίζει την ψυχική και συναισθηματική μας κατάσταση σήμερα — έχουν περάσει άλλωστε δέκα χρόνια. Δεν έχει εκείνη την ανέμελη και reckless αισθητική του πρώτου δίσκου, αλλά παραμένει εξίσου αληθινό και διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους The Rockin’ Dead.
Μουσικά κινείται σε ένα κράμα σύγχρονου rock, alternative αισθητικής και πιο σκοτεινής ποιητικής διάθεσης.
Ξέρεις, όταν γράφεις έναν δεύτερο δίσκο υπάρχει πάντα η πίεση να σταθεί τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με τον πρώτο — κι αυτό από μόνο του δημιουργεί άγχος. Κάθε συγκρότημα έχει κάποια χαρακτηριστικά που διαμορφώνονται από την αρχή: ο ήχος, το ύφος, η ταυτότητά του, τα λεγόμενα “trademarks”. Αυτά πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη και να τα εξελίσσεις, γιατί αποτελούν κομμάτι αυτού που είσαι.
Επίσης αυτό που συχνά σκέφτομαι είναι ότι για το Here Comes The Darkness είχαμε ουσιαστικά μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας για να γράψουμε και να πειραματιστούμε. Δεν υπήρχε πίεση χρόνου, ούτε προσδοκίες ή standards… και αυτός ο δίσκος έθεσε τον πήχη ψηλά σε επίπεδο σύνθεσης — και είμαι πραγματικά περήφανος που το Thriving on Chaos έρχεται να τον τιμήσει, συνεχίζοντας από εκεί που είχαμε αφήσει το νήμα, μέσα από μια πιο ώριμη και φυσικά βιωματική σκοπιά.
Ακόμα και οι τίτλοι των δίσκων μαρτυρούν (όχι τυχαία) την φυσική συνέχεια:
Το σκοτάδι ήρθε… και έφερε το χάος. Και μέσα σε αυτό το χάος, προσπαθούμε να ευημερήσουμε.
Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι το πάντρεμα δύο φωνών, μιας ανδρικής και μιας γυναικείας;
Είναι πρόκληση, αλλά και μαγεία ταυτόχρονα.
Η αντρική φωνή φέρνει το βάρος, χτίζει την ατμόσφαιρα. Η γυναικεία φέρνει το φως, την ευαισθησία, την ένταση που ανεβαίνει από μέσα προς τα έξω. Και κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα γεννιέται ένα συναίσθημα που δεν μπορείς να το πετύχεις με μία μόνο φωνή.
Το πάντρεμα αυτό απαιτεί ισορροπία, σεβασμό και μια πολύ συνειδητή και αριστοτεχνική ενορχήστρωση — αν το χειριστείς λάθος, οι δύο φωνές “μαλώνουν”, αν το χειριστείς σωστά, συνομιλούν.
Και όταν τελικά δέσουν, η μουσική αποκτά εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα: γίνεται πιο θεατρική, πιο κινηματογραφική, πιο συναισθηματική. Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό που κάνει τους The Rockin’ Dead ιδιαίτερους. Θεωρώ ότι η χημεία που έχουμε με την Άννα είναι πραγματικά μοναδική — υπάρχει μια φυσικότητα που δεν επιβάλλεται και δεν μπορεί να δημιουργηθεί τεχνητά.
Αυτό το “κάτι” που δημιουργείται ανάμεσά μας ζωντανεύει τα τραγούδια. Οι ιστορίες που γράφουμε δεν μένουν απλώς στο χαρτί· παίρνουν μορφή, χρώμα, κίνηση. Και αυτή η αλληλεπίδραση περνάει αυτούσια στους ακροατές. Δεν ακούν απλώς δύο φωνές — ακούν έναν διάλογο, μια σύγκρουση, μια σύνδεση. Κι αυτό, πιστεύω, είναι που δημιουργεί τη μαγεία.
Στιχουργικά πού κινούνται τα τραγούδια του Thriving on Chaos; Πώς προήλθε ο τίτλος του άλμπουμ;
Στιχουργικά, το Thriving on Chaos κινείται γύρω από ένα ευρύ φάσμα θεματικών: κοινωνικά ζητήματα, προσωπικά συναισθήματα, εσωτερικές συγκρούσεις, φανταστικά στοιχεία, αλλά και την αιώνια αντίθεση ανάμεσα στο καλό και το κακό. Κάθε τραγούδι φωτίζει μια διαφορετική πλευρά της ανθρώπινης εμπειρίας — από τη σύγχρονη πραγματικότητα μέχρι σκοτεινούς, μυθικούς κόσμους.
Για παράδειγμα, το εναρκτήριο κομμάτι The Dead Don’t Die έχει ξεκάθαρα διπλό νόημα. Από τη μία είναι ένας ύμνος για όσους αρνούνται να παραδοθούν και να συμβιβαστούν με τη σκληρή πραγματικότητα, και μια κραυγή αφύπνισης για όσους έχουν ήδη παραδοθεί. Από την άλλη λειτουργεί ως σύμβολο της δικής μας «ανάστασης» και επιστροφής – ένα statement ότι οι Rockin' Dead είναι ακόμα εδώ, πιο δυνατοί και πιο αποφασισμένοι από ποτέ. Γιατί, όπως λένε και οι στίχοι, δεν μπορείς να σκοτώσεις κάτι που είναι ήδη νεκρό…
Υπάρχουν όμως και τραγούδια εμπνευσμένα από φανταστικούς κόσμους. Το Gunslinger, με τη dark country και steampunk αισθητική του, μιλάει για έναν μοναχικό πολεμιστή που στέκεται ανάμεσα στον κόσμο και την απόλυτη καταστροφή — τον τελευταίο φύλακα απέναντι στο κακό που ανατέλλει και φέρνει το τέλος των ημερών.
Ενώ το The Bride in Black, ως συνέχεια του City of Sin, είναι μια σκοτεινή, υπνωτιστική ιστορία πειρασμού και παρακμής - ένας έρωτας που μετατρέπεται σε τελετή μύησης στη νύχτα και στο αμάρτημα, ένα καθαρόαιμο urban vampire romance μέσα στον κόσμο που χτίσαμε.
Έχουμε ιστορίες να αφηγηθούμε με τα τραγούδια μας και ευελπιστούμε ο κόσμος να αφιερώσει χρόνο, να ακούσει πραγματικά τη μουσική, να δώσει βάση στους στίχους και να νιώσει κάτι από αυτά που θέλουμε να μεταφέρουμε.
Όσο για τον τίτλο Thriving on Chaos, γεννήθηκε μέσα από όσα ζήσαμε αυτά τα δέκα χρόνια. Το χάος έγινε το φυσικό μας περιβάλλον, μέσα στο οποίο εξελιχθήκαμε. Κάπως έτσι ανάμεσα σε ανατροπές, απώλειες και επιστροφές καταλάβαμε πως, τελικά, ευημερούμε μέσα στο χάος… ή μήπως όχι;;;
Πώς προέκυψε το όνομα Rockin’ Dead;
Κ.Σ..Το όνομα γεννήθηκε από μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα: ότι η μουσική έχει τη δύναμη να αναστήσει ό,τι έχουμε χάσει μέσα μας. Η καθημερινότητα συχνά μας «σκοτώνει»∙ η πίεση, η ρουτίνα, οι στερήσεις, όλα όσα θάβουμε μέσα μας για να αντέξουμε. Το rock ήταν πάντα το αντίδοτό μας, αυτό που μας τραβούσε πίσω στη ζωή κάθε φορά — γιατί όταν ανεβαίνουμε στη σκηνή ή μπαίνουμε στο στούντιο, ξαναζούμε.
Το όνομα εκφράζει και κάτι ακόμη: τον τρόπο που γράφουμε. Τα τραγούδια μας έχουν μέσα σκοτάδι, συναισθηματικό βάρος, αλλά και μια βαθιά ανάγκη για φως. Κι αυτό το contrast — ανάμεσα στο “Dead” και στο “Rockin’” — είναι η ουσία της μπάντας: η σύγκρουση ανάμεσα σε αυτό που σε τραβάει προς τα κάτω και σε αυτό που σε ξανασηκώνει.
Με λίγα λόγια, το Rockin’ Dead δεν είναι απλώς ένα όνομα. Είναι το ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και γιατί κάνουμε μουσική.
Όταν μας ρωτάνε και βαριόμαστε να απαντήσουμε απλά λέμε ότι είμαστε fans της σειράς The Walking Dead…
Ποια είναι τα μέλη του συγκροτήματος;
Κ.Σ.Τα μέλη των The Rockin’ Dead είναι:
• Κώστας Στριφτός – vocals
• Anna Panama – vocals
• Panos Malahias – guitars
• Theo Pap – bass
• Vasilis Kourkoutas – guitars
• Ioanna Scorpina – Drums
Ο πυρήνας των The Rockin’ Dead παραμένει ακλόνητος… συνεχίζοντας αυτό το μαγικό μουσικό ταξίδι. Και μέσα σε αυτή τη διαδρομή είχαμε την τύχη να βρεθούν στον δρόμο μας δύο άνθρωποι που δεν ήρθαν απλώς να «συμπληρώσουν» τη μπάντα — αλλά να της δώσουν νέα πνοή.
Ο Βασίλης, με τη δεύτερη κιθάρα, έγινε η φλόγα που πυκνώνει το ηχητικό μας σκοτάδι, πλέκοντας νέες αρμονίες πάνω στο παλιό μας DNA και η Ιωάννα, στα τύμπανα, ήρθε σαν δυνατός χτύπος καρδιάς - άγριος και ζωντανός!
Σε τι μορφή κυκλοφορεί το Thriving on Chaos; Πού το βρίσκουμε;
Κ.Σ.Το άλμπουμ κυκλοφορεί ψηφιακά σε όλες τις πλατφόρμες — Spotify, Apple Music, Deezer, YouTube Music, Amazon — όπως επιτάσσουν οι καιροί και η εποχή του streaming.
Αργότερα, ίσως υπάρξει και φυσική έκδοση, σε CD ή βινύλιο… αν και, για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω πλέον αν έχει νόημα. Ο κόσμος αλλάζει, οι συσκευές εξαφανίζονται, και καμιά φορά αναρωτιέμαι: θα υπάρχει άραγε κανείς εκεί έξω που να μπορεί ακόμη να παίξει ένα δίσκο;
Όλα πια είναι τεχνολογία, ήρθε και το Α.Ι. … Πού βρίσκεται το ανθρώπινο συναίσθημα;
Κ.Σ.Το ανθρώπινο συναίσθημα δεν το χάσαμε λόγω της τεχνολογίας — το χάσαμε εμείς οι ίδιοι. Αυτή είναι η πραγματική ρίζα του προβλήματος. Έχουμε πάψει να αισθανόμαστε, να απολαμβάνουμε στιγμές, να ζούμε συνειδητά. Οι ζωές μας είναι τέτοιες που πλέον δεν μας απομένει ούτε χρόνος ούτε ψυχική ενέργεια για να «αναπνεύσουμε» ή να δημιουργήσουμε.
Και αυτό δεν αφορά μόνο τους καλλιτέχνες. Αφορά και τους ακροατές. Η σχέση του κόσμου με τη μουσική έχει αλλάξει. Οι νέοι σπάνια έχουν ως χόμπι το «να ακούω μουσική». Κάνουν άλλα πράγματα και η μουσική απλώς παίζει στο φόντο. Την ακούν επιδερμικά, χωρίς να εμβαθύνουν στον ήχο, στους στίχους ή ακόμη και στην ποιότητα. Κάποτε ο κόσμος άκουγε μουσική για να ζήσει κάτι. Τώρα η μουσική απλά συνοδεύει αυτό που ζει.
Από εκεί και πέρα, η τεχνολογία ήταν και παραμένει —προς το παρόν— ένα εργαλείο, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά που συνεπάγεται. Οι πραγματικά μεγάλες αλλαγές, όμως, έρχονται με το AI, το οποίο δεν θα είναι απλώς εργαλείο. Εξελίσσεται ραγδαία, βελτιώνεται συνεχώς και πολύ σύντομα θα φτάσει σε επίπεδα σχεδόν τελειότητας. Στην ουσία, εμείς σήμερα λειτουργούμε ως beta testers ενός συστήματος που αναβαθμίζεται ασταμάτητα. Και όσο το τροφοδοτούμε με τις εμπειρίες, τις λέξεις και τα συναισθήματά μας, άλλο τόσο θα μπορεί να τα μιμείται και να τα αναπαράγει — είτε μέσω ήχου, είτε μέσω λόγου, είτε μέσω εικόνας.
Αν να το δούμε και πιο φιλοσοφικά - Αν υπάρχει Θεός και έφτιαξε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση» όπως λένε, τότε εμείς είμαστε, με τον ίδιο τρόπο, οι δημιουργοί του AI. Το φτιάχνουμε κατ’ εικόνα μας — στη σκέψη, στην έκφραση… ακόμα και στο συναίσθημα.
Και αυτό ήδη συμβαίνει! Οι πρώτοι AI καλλιτέχνες έχουν κάνει την εμφάνισή του στα charts. Προς το παρόν παράγουν μουσική βάσει δεδομένων και εντολών που εισάγουν ανθρώπινοι χειριστές, Το πρόβλημα θα είναι όταν τα πιο εξελιγμένα AI θα δημιουργούν άλλα AI καλλιτέχνες χωρίς ανθρώπινη μεσολάβηση. Που ξέρεις κάποια στιγμή μπορεί να απευθύνονται και σε ακροατές AI… τότε μιλάμε για την απόλυτη δυστοπία.
Ευτυχώς, ακόμη έχουμε λίγο χρόνο (midnight is seconds away…) πριν φτάσουμε εκεί!
Την άλλη Κυριακή; Τι κάνουν σήμερα οι μουσικοί που έπαιξαν με τον Ozzy.
14/12/25
Δημοσίευση σχολίου