Ξεκινώντας να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο σχετικά με το πρόσφατο άλμπουμ των αγαπημένων Helloween σκέφτομαι ότι βρισκόμαστε στο 2025 (time marches on and on) και σε πείσμα των καιρών και των AI καταστάσεων, ευτυχώς υπάρχουν ακόμη εκπρόσωποι παρελθόντων χρόνων που καταφέρνουν να κινητοποιούν το ενδιαφέρον και να αναζωπυρώνουν την Φλόγα όπως την πρώτη εκείνη φορά που σε τρυφερή ηλικία νιώσαμε το σκίρτημα με τον ήχο και τα τραγούδια τους. Οι Helloween είναι και πάλι εδώ, στο προσκήνιο, με το φιλόδοξο Giants and Monsters, στρέφοντας και πάλι τα βλέμματα στο Ευρωπαϊκό Power Metal, ένα είδος που δοξάστηκε και λοιδορήθηκε όσο λίγα.
Η αλήθεια είναι πως η κυκλοφορία του την συγκεκριμένη χρονική στιγμή μόνο τυχαία δεν θα μπορούσε να είναι. Ο λόγος; Διότι έτσι γιορτάζεται η σαραντάχρονη πορεία του συγκροτήματος στην επίσημη δισκογραφία και στην καρδιά μας. Ήταν κάπου στο 2016 όταν ανακοινώθηκε η επιστροφή των Hansen και Kiske στο συγκρότημα για την παγκόσμια περιοδεία Pumpkins United World Tour 2017/2018. Ένα κομβικό σημείο για την ιστορία των Helloween καθώς αυτομάτως έμπαιναν σε μία νέα φάση η οποία καταλήγοντας στο σήμερα έφερε νέα στούντιο άλμπουμς, νέες περιοδείες και νέα ζωή μεταφραζομένη σε έμπνευση. Το δεύτερο λοιπόν άλμπουμ της επανένωσης ονομάζεται Giants and Monsters και έχοντας χαμηλά την μπάλα καταφέρνει να κερδίζει έδαφος με κάθε συνεχόμενη ακρόαση.Το άλμπουμ ανοίγει με το Giants on the run, μία σύνθεση των Deris - Hansen με τον Kai να βρίσκεται και στο μικρόφωνο. Δυναμικό ξεκίνημα με εναλλαγές, μελωδίες και δυναμικότητα.
Ο Παράδεισος του Power Metal στον οποίο κελαηδάει ο Kiske είναι το δεύτερο τραγούδι του δίσκου, το Savior Of The World. Γραμμένο από τον Weikath, δίχως να εντυπωσιάζει, κατορθώνει να αναδειχθεί με την πρώτη ακρόαση και να αφήσει και ένα ερωτηματικό για πιθανόν μελλοντικό single.
Το A Little Is A Little Too Much είναι χιτάκι!!!! Από μακριά μυρίζει Andi Deris καθώς επίσης και την νοσταλγία του ιδίου για το συγκρότημα στο οποίο βρισκόταν πριν από παααααρα πολλά φεγγάρια, τους Pink Cream 69.
Το επιθετικό We Can Be Gods ανεβάζει ταχύτητες στο άλμπουμ, πασπαλίζοντας επικότητα με την "Αγία Τριάδα" να εναλλάσσεται στο μικρόφωνο.
Έχοντας πλέον φθάσει στα μισά του δίσκου έρχεται η μπαλάντα που δεν ακούσαμε στον προηγούμενο. Το Into The Sun είναι η τέλεια αφορμή για το δίδυμο των Deris και Kiske να προσφέρουν συναίσθημα ρίχνοντας τους τόνους.
Η Ιαπωνία υπήρξε ανέκαθεν στήριγμα για τον σκληρό ήχο ακόμα και σε εποχές που όλη η υπόλοιπη υφήλιος είχε στραμμένη την πλάτη της. Το This Is Tokyo κυκλοφόρησε ως πρώτο single για να προετοιμάσει το έδαφος για τον υπόλοιπο δίσκο και είναι γεγονός ότι απέσπασε χλιαρές κριτικές. Έχει βεβαίως αυτό το happy happy Helloween στοιχείο που ενδεχομένως δεν αρέσει και σε πολλούς αλλά σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει οι ίδιοι κάποιο άλλο τραγούδι να προλογίσουν το άλμπουμ.
Ο Gerstner υπογράφει συνθετικά το δεύτερο single του άλμπουμ, το τραγούδι Universe (Gravity For Hearts). Όλα συνδέονται μεταξύ τους στο μεγάλο Σύμπαν και κάπως έτσι συνδέονται και οι τρεις τραγουδιστές μεταξύ τους σε αυτή την όμορφη σύνθεση, με τις καλοδαιχούμενες εναλλαγές και την ενδιαφέρον ανάπτυξη.
Τα δύο επόμενα τραγούδια που ακολουθούν, τα Hand Of God και Under The Moonlight, δεν εντυπωσιάζουν αλλά ούτε και απογοητεύουν. Διατηρούν μία καλή ροή στην συνοχή του δίσκου για να έρθει η στιγμή που θα μπει το τελευταίο και καλύτερο τραγούδι, το Majestic.
Ο μεγάλος Kai Hansen αναλαμβάνει να σφραγίσει το άλμπουμ και να κερδίσει τις εντυπώσεις με μία σύνθεση επικού χαρακτήρα. Κρατώντας το ως τελευταίο χαρτί, οι Γερμανοί συνδέονται με την παράδοση που ξεκίνησε από τα "Keepers" έχοντας για το τέλος την πιο μεγαλειώδη σύνθεση του δίσκου.
Τί μένει τελικά από το Giants And Monsters; Αυτό που μπορώ να πω προσωπικά είναι ότι μένουν οι στιγμές! Δίχως να εντυπωσιάζει, δίχως να προσπαθεί επιτηδευμένα το νέο άλμπουμ τους έρχεται να δηλώσει το παρόν της μπάντας στην σύγχρονη πραγματικότητα και να επεκτείνει την γραμμή της πολύχρονης καριέρας τους. Α! Και να δώσει μία καλή αφορμή για παγκόσμια περιοδεία.....
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
3/12/25
Δημοσίευση σχολίου