Βρισκόμαστε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και ο γενναίος νέος κόσμος, σχεδόν 20 χρόνια μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, είναι ήδη σε εξέλιξη. Μια ιδιαίτερη και σημαντική προσωπικότητα της μουσικής βιομηχανίας της περιόδου στην Αγγλία, ο (μεταξύ πολλών άλλων) παραγωγός δίσκων Guy Stevens φέρνει σε επαφή το στιχουργό Keith Reid με τον πιανίστα, ερμηνευτή Gary Brooker και κάπως έτσι θα άναβε η πρώτη σπίθα για τη σύσταση της μπάντας Procol Harum. Για την ιστορία, από τα ψυχεδελικά swinging 60ς, το όνομα του Guy Stevens θα φιγουράρει και στην παραγωγή του album London Calling των Clash στα τέλη του 1979. Πίσω στους Procol Harum, οι οποίοι αφού πέρασαν το (εξαντλητικό) στάδιο οριστικοποίησης του σχήματος με διάφορα μέλη να εναλλάσσονται, έχοντας τον Guy Stevens σε ρόλο καθοδηγητή (και manager) μπήκαν στο studio κυκλοφορόντας το ντεμπούτο album τους κάπου το 1967 το οποίο θα περιλάμβανε το πλέον διάσημο Whiter Shade of Pale. Σε κάποια συνέντευξη του, ο Keith Reid είχε στηλιτεύσει την επιτυχία του Whiter Shade of Pale με το οποίο ναι μεν σκαρφάλωσαν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο UK Singles Chart μένοντας για αρκετές εβδομάδες, από την άλλη στη συνείδηση του κοινού εκτιμούσε ότι η μπάντα θα γινόταν γνωστή μόνο για αυτό. Ήταν τόσο καταλυτικό το αποτύπωμα του θέματος, που συνδέθηκε δια παντός με το πρώτο (ίσως και μοναδικό) Summer of Love 1967 αλλά ακόμα και στις ημέρες μας θεωρείται ως ένα από πιο επιτυχημένα single όλων των εποχών. Κυκλοφορώντας περίπου ένα album τη χρονιά, με ψυχεδελικό – progressive rock ηχητικό προσανατολισμό, εναλλαγές στα μέλη του σχήματος με σταθερούς τους Gary Brooker (πιάνο, πλήκτρα, φωνητικά), Robin Trower (κιθάρες) και Keith Reid (στιχουργός) η μπάντα δίνει τον πέμπτο studio δίσκο της με τίτλο Broken Barricades το 1971. Αυτός έμελλε να είναι ο τελευταίος δίσκος με τη συμμετοχή του Robin Trower ο οποίος θα αποχωρήσει και θα δημιουργήσει το δικό του Hard-Rock σχήμα Robin Trower Band. H ιστορία πίσω από το σύνολο των θεμάτων του Broken Barricades περιστρέφεται γύρω από τις απώλειες, τις αποτυχίες, την κοινωνική παρακμή και κατά γενική ομολογία ο καταθλιπτικός σουρεαλισμός διέπει τους στίχους του Keith Reid. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής τα παρακάτω χαρακτηριστικά θεωρήθηκαν άξια παρατήρησης: A) Το συγκεκριμένο album σε απόλυτη διάρκεια περιείχε μόλις οκτώ θέματα, λιγότερα σε σχέση με ότι η μπάντα είχε συνηθίσει το ακροατήριο της στο παρελθόν. B) Ο hard rock προσανατολισμός του Robin Trower και η τάση για μεγαλύτερη ελευθερία φαίνεται στις συνθέσεις του Song for a Dreamer, Poor Mohammed αλλά και στην επική εισαγωγή του Simple Sister.
C) Η ένταση μεταξύ των μελών της μπάντας όσο και αν κρύφτηκε πίσω από την ηχογράφηση, έδωσε έναυσμα για αποχώρηση του Trower και τη δημιουργία του δικού του σχήματος των Robin Trower Band. D) Οι στίχοι άφηναν αυτό το σκοτεινό τελικό αποτέλεσμα. Όμως από οποιαδήποτε ανάγνωση ήταν ένα πετυχημένο album το οποίο στέφθηκε με εμπορική επιτυχία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Το album ακούγεται στο σύνολο του και αν θα μπορούσα να επιλέξω μόνο ένα ή δύο σίγουρα αυτά θα ήταν το Song For A Dreamer, φόρος τιμής του Trower στον Jimmy Hendrix ο οποίος είχε πεθάνει μήνες νωρίτερα το Σεπτέμβριο του 1970 και το Memorial Drive για την κυριαρχία του ηλεκτρικού πιάνου.
ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
31/10/25
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ BROKEN BARRICADES
Το Broken Barricades δεν ανήκει στην κατηγορία των 2 πρώτων εμβληματικών άλμπουμ των Procol Harum και μετά την αποχώρηση του οργανίστα Matthew Fisher, ο ήχος τους ακούγεται πιο… αραιός, αλλά σίγουρα σαν Procol Harum. Το art rock που τόσο απλόχερα προσέφερε ο Gary Brooker (1945-2022), ακούγεται σε όλη του τη διάσταση και δυναμική ακόμα και σε κομμάτια σαν τα Simple Sister, με το ασυνήθιστο για το συγκρότημα hard κιθαριστικό riff της εισαγωγής. Στο video, καλά που ο Dave Ball προλογίζει τον Robin Trower γιατί δεν θα τον αναγνώριζα!
Δημοσίευση σχολίου