Σε μια εποχή πολύ, μα πολύ διαφορετική από τη σημερινή, με την ενημέρωση να είναι περιορισμένη και αργοκίνητη, οι Έλληνες fans έχουν ήδη ανακαλύψει τους Waterboys, από τον πρώτο κιόλας δίσκο τους, και σταδιακά η φήμη του και το αντίστοιχο airplay στις ραδιοφωνικές εκπομπές, να αυξάνεται. Μπορεί να σας ακουστεί περίεργο αλλά κάθε φορά που κάποιος παραγωγός έπαιζε τραγούδια τους, οι δίσκοι τους πούλαγαν. Πάντα αυτός ο ήχος που συνδύαζε, φολκ, rock με παραδοσιακούς ιρλανδέζικους ρυθμούς, έκανε κλικ στον Έλληνα ακροατή και δεν ήταν καθόλου τυχαίο, που πρώτοι οι ερασιτεχνικοί σταθμοί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, άρχισαν να παίζουν τα τραγούδια τους. Το τέταρτο άλμπουμ των Waterboys, Fisherman's Blues (1988) έφερε το συγκρότημα ακόμα πιο κοντά σε αυτό το μείγμα παραδοσιακής ιρλανδικής και σκωτσέζικης μουσικής, με στοιχεία rock. Τυχερό το συγκρότημα, έχει σαν πυλώνες τις προσωπικότητες των Mike Scott τραγούδι/κιθάρα/πλήκτρα/μπουζούκι και Steve Wickham βιολί, που με τις φρέσκιες ιδέες τους, διαμόρφωσαν αυτόν τον ιδιότυπο ήχο. Για να γυρίσω στο άλμπουμ, οι ηχογραφήσεις κράτησαν περισσότερο από 2 χρόνια(με διαλείμματα) καθώς δεν είχαν ξεκαθαρίσει σε ποια κατεύθυνση θα πήγαινε το συγκρότημα. Όπως είχε δηλώσει ο Mike Scott ‘” Θα μπορούσε να ήταν ένα gospel ή country άλμπουμ. Θα μπορούσε να ακουγόταν περισσότερο σαν το This Is the Sea ή θα μπορούσε να ήταν ένα παραδοσιακό άλμπουμ. Θα μπορούσε να ήταν οτιδήποτε». Κι ενώ τέτοια διλήμματα καταλήγουν σε τρανταχτές αποτυχίες, το Fisherman's Blues(Νο13 UK, No 76 USA) είναι ένα γεμάτο ενέργεια άλμπουμ, ενιαίο μουσικό ύφος και δικαιολογημένα ήταν από τα καλύτερα εκείνης της χρονιάς και μαζί με το Dream Harder(1993) τα καλύτερα του συγκροτήματος.
Μπορεί να έχει μόνο μια μεγάλη επιτυχία, το ομώνυμο τραγούδι, αλλά η συνολική εικόνα που αφήνει πίσω του είναι έντονη. Το ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ, ξεκίνησε να γράφεται μέσα σε ένα αεροπλάνο και τελείωσε μέσα στο studio με τους στίχους να μιλούν για τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ Mike Scott και του τότε manager τους. Ηχητικά, είναι από τα αντιπροσωπευτικά τραγούδια τους, με το βιολί, την ακουστική κιθάρα και μαντολίνο, να υπογράφουν ένα τα καλύτερα τραγούδια τους. Στο ίδιο ύφος , κινείται και το And a Bang on the Ear, με δυνατή μελωδική γραμμή και καλούς στίχους, είναι μια υπέροχα ερμηνευμένη φολκ μπαλάντα, με το βιολί σε πρώτο πλάνο, με όλα τα τραγούδια να κινούνται σε το ίδιο μοτίβο. Το Has Anybody Here Seen Hank είναι ένα tribute στον Hank Williams, τον οποίον ο Scott θαύμαζε και θεωρούσε τη μουσική "εμπειρία ζωής". Το The Stolen Child βασίζεται σε στίχους από το ομώνυμο ποίημα του William Butler Yeats, ενώ στο The Stolen Child φωνητικά κάνει ο Ιρλανδός τραγουδιστής Tomás Mac Eoin. Το άλμπουμ κλείνει με τη σύνθεση του Woody Guthrie, This Land Is Your Land, μετον Mike Scott να έχει αλλάξει τα αμερικάνικα τοπωνύμια με ιρλανδικά! Παραδοσιακοί ήχοι και επιρροές ταιριάζουν όμορφα με νέες συνθέσεις καθώς και μια καλή διασκευή του Sweet Thing του Van Morrison, δημιουργούν ένα ικανοποιητικό σύνολο.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Το Fisherman's Blues στέκεται ισότιμα μεταξύ μιας σειράς πολύ ενδιαφέρων άλμπουμ των Waterboys (This is the Sea, Room to Roam, Dream Harder), με ιδιαίτερο ήχο και αισθητική. Η ύπαρξη του βιολιού, ντύνει μοναδικά τα 13 τραγούδια του άλμπουμ, χαρίζοντας μας ένα υπέροχο δίσκο.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Δύο χρόνια αργότερα, το 1990 κυκλοφόρησαν το Room to Roam.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
6/6/25
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ FISHERMAN’S BLUES
Οι μουσικοί έξω από Spiddal House στο Galway της Ιρλανδίας.
Το Fisherman’s Blues ακούγεται σαν να βρίσκεστε με την παρέα σας σε μια παμπ της νότιας Ιρλανδίας και πετυχαίνετε μια μπάντα με άριστο ήχο να τζαμάρει με μερικούς ταλαντούχους ντόπιους μουσικούς. Η απλοϊκή παραγωγή επιτρέπει στον Wallinger να ακούγεται διακριτικός, ζεστός και παθιασμένος, χωρίς να παραφουσκώνει τον ήχο. Η φωνή του Mike Scott είναι πάντα έντονη και με την ιδιαίτερη χροιά της μπορεί να «παντρέψει» το πανκ με το βιολί. Η επιρροή της παραδοσιακής ιρλανδικής μουσικής, αλλά και των τραγουδιών του Van Morrison συνδυάζονται σχεδόν τυχαία, ανεπιτήδευτα. Η έξυπνη κίνηση από την πλευρά των Waterboys ήταν τo να μην έχουν ποτέ δύο κομμάτια του ίδιου στυλ συνεχόμενα. Το Fisherman's Blues κάνει αυτό που πρέπει να κάνει η σπουδαία μουσική, επικοινωνεί απευθείας στην ψυχή σου, είναι ζεστό, γλυκό, λυπημένο και συγκινητικό.
Δημοσίευση σχολίου