Κάποια πράγματα δεν μπορούν να ερμηνευτούν με γνώμονα την κοινή λογική. Η διαδικασία που υποβάλλεται η ψυχή όταν ακούς κάτι που σε εκφράζει απόλυτα και που σε κάνει να γουστάρεις τρελά σίγουρα εμπεριέχει ένα στοιχείο μαγικό, αχαρακτήριστο, άϋλο ίδιο θεωρώ με την τέχνη της Μουσικής. Είναι αυτό το στοιχείο που σου δίνει την δίψα για ζωή, που σε δραστηριοποιεί ώστε να αφήσεις την βόλεψή σου και που σε γεμίζει με τέτοια αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία σαν να χωρά ο κόσμος όλος μέσα στην χούφτα σου. Νομίζω πως πάνω κάτω συνταυτιζόμαστε με τα παραπάνω, σε προσωπικό επίπεδο το καμπανάκι για να βιώσω από την αρχή όλη την προαναφερθήσα διαδικασία μου το χτύπησε τελευταία το άλμπουμ "Alive", ενός νέου Ελληνικού συγκροτήματος με την ονομασία DESTINY CALLS.
Ποιοί όμως είναι οι Destiny Calls;
Πρόκειται για ένα πενταμελές σχήμα που αποτελείται από τους: Σπύρο Φουσέκη (κιθάρες), Αγγελική Ροσσολάτου (φωνητικά), Πέτρο Παπαπέτρο (τύμπανα), Γιώργο Γεωργίου (πλήκτρα) και Λουκά Αδαμόπουλο (μπάσο). Εξαίρετοι μουσικοί όλοι τους με αρκετά χιλιόμετρα στις μελωδικές ροκ μουσικές διαδρομές. Την μοναδική χημεία και την απαράμιλλη έμπνευση που εκπνέουν τα τραγούδια έρχεται να αναδείξει η παραγωγή του Ethan Snow με πολύ κομψό τρόπο. Αναφέραμε τις λέξεις χημεία και έμπνευση πιο πάνω δίχως να κάνουμε αναφορά στην έννοια που υπερκαλύπτει τα πάντα. Μεράκι! Αγνό και ειλικρινές, με εννέα συνθέσεις να το επιβεβαιώνουν σε κάθε τους λεπτό. Ας μπούμε στα ενδότερα του δίσκου προκειμένου να το διαπιστώσουμε. Πριν πατήσουμε το play, κρατώντας το άλμπουμ στα χέρια μας και βλέποντας ουρανοξύστες, φοίνικες, αυτοκινητόδρομους και νυχτερινά φώτα αυτόματα ανθυποβαλόμαστε με το τί ελπίζουμε πως θα ακούσουμε, αυξάνοντας τις απαιτήσεις μας. Let's "play" then.....
Το Better Days έρχεται να "κουμπώσει" την πρώτη με ότι έχουμε αγαπήσει από τον συγκεκριμένο ήχο στην περίοδο της ακμής του, στην δεκαετία του ογδόντα δηλαδή. Κιθαριστικό ριφ με καταγωγή από L. A., πλήκτρα δίχως τσιγκουνιές, τύμπανα με δυναμισμό και γυναικεία φωνητικά που φωτογραφίζουν καλλιτέχνες όπως την Janet Gardner (Vixen). Το πακέτο δένει με τον στίχο, με την εξύμνηση της ελπίδας και των σημαντικών πραγμάτων που σε κάνουν να λες ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες!
Το τραγούδι Alive είναι ένα keyboard driven song που αναδεικνύει το ερμηνευτικό πάθος της Αγγελικής Ροσσολάτου και στο οποίο ο Σπύρος Φουσέκης επεμβαίνει εμβόλιμα με ένα απόλυτα ελεγχόμενο μελωδικό σόλο που μένει στο μυαλό.
Το Out Of Love συνεχίζει την ροή του δίσκου, εγκαινιάζοντας όμως την κατηγορία των Ύμνων! Αν το δόλωμα βρίσκεται στο ρεφρέν του τραγουδιού, τότε όλη η προηγούμενη δουλειά που έχει προηγηθεί με τα "προπονητικά" πλήκτρα και τις αρμονικές κιθάρες σε έχει πάει καρφί, σαν "ψάρακα", ακριβώς στο σημείο για να τσιμπήσεις!
Το πανέμορφο Lonely Days Lonely Nights είναι υπεύθυνο ώστε να σε βγάλει από το κλαμπ που σε έβαλε η προηγούμενη κομματάρα και να σε μεταφέρει σε μία μοναχική παραλιακή βόλτα με το αυτοκίνητο και τις σκέψεις σου στο διπλανό κάθισμα. Ιδίως την στιγμή του σόλο, επιβάλλεται η χρήση ζωνών ασφαλείας!
Η εξύψωση της μελωδίας και του λυρισμού αφήνεται στα φτερά ενός Αγγέλου, στο τραγούδι Angel που ακολουθεί. Ενδοσκοπικός, βαθύς στίχος που προσαρμόζεται κατάλληλα στις φόρμες του μελωδικού ροκ δίνοντάς μας ένα ιδιαίτερο τραγούδι για πιο απαιτητικές καταστάσεις ζωής.
Κεντρικός προβολέας και πάλι στα πλήκτρα του Γιώργου Γεωργίου, μέσα από το τραγούδι Burning With Desire που μπαίνει στα ηχεία. Ελκτικός πόλος, η ερμηνευτική προσαρμοστικότητα της Αγγελικής που κάνει το δύσκολο να φαντάζει ευκολάκι.
Το Into The Night επιβεβαιώνει άραγε τον άγραφο νόμο που λέει ότι τραγούδι που φέρει τέτοιο τίτλο θα είναι κομματάρα; Ασφαλώς και τον επιβεβαιώνει! Στην κατηγορία των Ύμνων σημειώνουμε το διπλό, ανοίγοντας πάλι την πόρτα του κλαμπ, με κέρασμα προς όλους αφού ο ενθουσιασμός δεν μπορεί να κρυφτεί
.
Φτάνουμε στην ώρα της μεγάλης ντρίμπλας! Το Tonight ξεκινάει φουριόζικο θυμίζοντας το Maniac (Michael Sembello), ακολουθώντας το "παραδοσιακό" ροκ χτίσιμο με το απαραίτητο κιθαριστικό σόλο και αμέσως μετά...... Η ντρίμπλα! Καλοκαιρινό σαξόφωνο σε πρώτο πλάνο από τον Λευτέρη Πούλιο μοστράροντας φοίνικες, φλαμίνγκο και ότι άλλο συνεπάγεται μαζί.
Το τέλος έχει πόνο! Στην περίπτωση των Destiny Calls ονομάζεται Falling Apart και πρόκειται για μια δακρύβρεχτη συναισθηματική δυναμική μπαλάντα που ναι μεν έρχεται να σε ρίξει από την μία αλλά από την άλλη σου δίνει το κίνητρο να ξαναπατήσεις το play για να επιβεβαιωθείς ότι οι καλύτερες ημέρες είναι μπροστά σου!
Το άλμπουμ Alive μπορεί να είναι το ντεμπούτο των Destiny Calls αλλά θεωρώ πως είναι το μομέντουμ από το ίδιο το Κάλεσμα της Μοίρας που σηματοδοτεί μία αρχή για επερχόμενες σπουδαίες δουλειές. Σίγουρα στις καλύτερες κυκλοφορίες του 2025....... συγγνώμη, 1985!
Μπορείτε να το αγορασέτε από τα ψηφιακά καταστήματα
9/10
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
16/5/25
Τα δύο τραγούδια που άκουσα στο YouTube, είναι πολύ ανέκφραστα συγγνώμη, δεν έχουν κανένα τραγανό από τον ήχο του LA... Δυστυχώς Δεν μου άφησε καθόλου καλή εντύπωση...πολύ υποτονικό
ΑπάντησηΔιαγραφή