BAND OF FRIENDS TRIBUTE TO RORY GALLAGHER GAGARIN 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024. Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ

Πανδαιμόνιο επικράτησε το βράδυ τηs Παρασκευήs 23/2 στο Gagarin από ένα ενθουσιώδεs κοινό που κατέκλυσε ασφυκτικά το χώρο για να απολαύσει το καθιερωμένο πλέον ετήσιο αφιέρωμα - φόρο τιμήs στον Μεγάλο Rory Gallagher, για τον οποίον οι Ελληνεs μουσικόφιλοι διατηρούν μία λατρευτική σχέση μαζί του, ακόμα και μετά από 29 χρόνια απ τον θάνατό του. Το ζέσταμα τηs βραδυάs άρχισε με τουs Σάκη Δοβόλη και Νίκο Ντουνούση (Sd Trio Ft Nick Dounoussis)- πρώην μέλοs των Blues Gang και μετά Blues Wire υπό τον Ηλία Ζάϊκο - οι οποίοι έκαναν ένα mini tribute στον Jimi Hendrix και έπαιξαν τα πιό γνωστά και αγαπημένα κομμάτια του Πατριάρχη τηs ηλεκτρικήs κιθάραs! ακούστηκαν τα Purple Haze, Voodoo Chile, All along the watchtower, Foxy lady, Little Wing κλπ. με αξιόπιστη απόδοση και σεβασμό στο ύφοs και στον ήχο του Jimi. Μετά από περίπου μισάωρο διάλειμμα, εμφανίστηκαν στη σκηνή οι headliners τηs βραδυάs, οι Band of Friends, αποτελούμενοι απ τον μακροβιότερο συνεργάτη του Rory, τον μπασίστα Gerry Mc Avoy, το επίσηs original μέλοs και τελευταίο drummer του Rory, Brendan O' Neill, πλαισιωμένοι από δύο εκπληκτικούs κιθαρίστεs, τον Jim Kirkpatrick, ο οποίοs ανέλαβε τα lead vocals με ανέλπιστα παραπλήσιο ηχόχρωμα με του Rory, και τον Paul Rose, αμφότεροι Βρετανοί.

 Δοβόλης-Ντουνούσης

Στάθηκα ακριβώs μπροστά στη σκηνή για να νοιώσω καλύτερα τον παλμό και να παρατηρήσω τιs λεπτομέρειεs. μπορώ να σαs βεβαιώσω οτι η ατμόσφαιρα ήταν μαγική! η άριστη γνώση των τραγουδιών φυσικά εξυπακούεται, αλλά αυτό που με κέρδισε κυρίωs ήταν η αστείρευτη ενέργεια το πάθοs και η ψυχή που έβγαζε η μπάντα. το συναίσθημα υπερχείλιζε, και οι συνεχιστέs τηs μουσικήs κληρονομιάs του αείμνηστου κιθαρίστα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τουs για να κρατήσουν τον μύθο ζωντανό, και αυτό είναι κάτι που το εισέπραξε ο κόσμοs και ξεσηκώθηκε τραγουδώνταs   σχεδόν όλα τα κομμάτια. έπαιξαν ακούραστα για περίπου δύο ώρεs μερικέs απ τιs διαχρονικέs κομματάρεs του Rory, αρχίζονταs απ το καταιγιστικό Wayward child και κλείνονταs με το Bullfrog blues. ενδιάμεσα βέβαια ο χώροs πήρε φωτιά με τα Bad Penny, Moonchild, Tatoo Lady, Million miles away, Bought and sold, Secret agent, Shadow play, καθώs και κάποια blues απ το παλιό ρεπερτόριο του Rory, όπωs το εκπληκτικό I fall apart. οι δε κιθαρίστεs λύσαξαν κυριολεκτικά εναλάξ στα σόλα, ενώ οι Mc Avoy και O' Neill σφυροκοπούσαν αδιάκοπα το ρυθμικό μέροs με το κόσμο να τουs αποθεώνει, αναγνωρίζονταs την ακρίβεια αξιοπιστία και σεβασμό που έδειξαν στα τραγούδια του Rory, τιμώνταs για άλλη μια φορά τη μνήμη του με το καλύτερο τρόπο. Προσωπικά ήθελα να ακούσω και τα Do you read me και Philby, αλλά και τί να πρωτοστριμώξειs μέσα σ ένα δίωρο πρόγραμμα απ τη τεράστια δισκογραφία του κορυφαίου Ιρλανδού. Επίσηs μια ασήμαντη λεπτομέρεια είναι οτι οι κιθάρεs δεν ήταν ασύρματεs αλλά καλωδιωμένεs πάνω στουs θηριώδειs Marshall. το αναφέρω γιατί εμένα προσωπικά μου άρεσε αυτή η εικόνα επειδή μου θύμισε κάτι απ τα παλιά!

  Συγκινητική στιγμή στο τέλοs όταν προβλήθηκε ένα ολιγόλεπτο οπτικό tribute στο video wall με κάποια στιγμιότυπα του άλλου μεγάλου drummer του Rory, του Ted Mc Kenna - που υπήρξε μέλοs των Band of Friends μέχρι τον θάνατό του τον Ιανουάριο του 2019 - όπου καταχειροκροτήθηκε! Mε μεγάλη μου ικανοποίηση διαπίστωσα οτι εκτόs απο μαs τιs παλιέs καραβάνεs, είδα πολλά νέα παιδιά διψασμένα για καλή ροκ μουσική που δεν έζησαν στη γενιά τουs.
Με λίγα λόγια ήταν μιά συγκλονιστική βραδυά, μία μεγαλειώδηs γιορτή τηs μουσικήs που αγαπάμε, διότι εκτόs των άλλων - θέλω να πιστεύω - πωs η ψυχή του Rory Gallagher ήταν παρούσα και λογικά θα χαμογελούσε ευχαριστημένη και δικαιωμένη! 

Κείμενο: Σωτήρης Τσιάπης

Φωτογραφίες: Μιχάλης Τζανόγλος εκτός της κεντρικής που είναι του Σωτήρη Τσιάπη

26/2/24

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος