ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ: ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΔΙΣΚΟΙ ΤΟΥ NEW WAVE OF BRITISH HEAVY METAL


 Μια από τις καλύτερες και δημιουργικότερες περιόδους στην ιστορία του Heavy Metal είναι η έκρηξη του New Wave of British Heavy Metal (NWOBHM) που ξέσπασε στην αρχή της δεκαετίας του 80 όταν το punk είχε ήδη εξελιχθεί σε new wave. Ταυτόχρονα δημιούργησε μια από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις, επειδή πολλοί θεώρησαν ότι προέκυψε ως αντίδραση στο punk rock, ενώ στην πραγματικότητα τα δύο κινήματα δεν είχαν τίποτα κοινό.
Πολλά από συγκροτήματα του κινήματος, υπήρχαν από τα μέσα της δεκαετίας του 70, αλλά έγιναν γνωστά στην αρχή του 1980 και προερχόντουσαν από όλη την επικράτεια της Μ.Βρετανίας. Κυκλοφόρησαν τις δουλειές τους σε κασέτες κι σε περιορισμένες κυκλοφορίες ανεξάρτητων δισκογραφικές εταιρείες, σε σημείο πολλές να περάσουν, τότε,  απαρατήρητες αλλά ούτε κι οι ίδιοι να ενδιαφερθούν να προωθήσουν! Λίγοι υπέγραψαν με γνωστές  εταιρείες όπως οι Def Leppard (Vertigo), Iron Maiden (EMI) και Tygers of Pan Tang (MCA). Εκείνος που έδωσε ταυτότητα στο κίνημα, ήταν ο δημοσιογράφος Geoff Barton όταν με άρθρο στη μουσική εφημερίδα Sounds, περιγράφοντας την εμφάνιση νέων heavy metal συγκροτημάτων κατά την περίοδο της παρακμής του punk rock και της κυριαρχίας της new wave μουσικής.
Αλλοίμονο αν δεν  υπάρχουν παρεξηγήσεις και λάθη στα συγκροτήματα που αρχικά ενέταξαν σε αυτό το κίνημα. Έτσι αρχικά οι δημοσιογράφοι κατέτασσαν τους Gillan … στο ΝWΟΒΗΜ κι αυτό γιατί το συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει το 1979 το άλμπουμ του Mr. Universe αλλά είχαν ξεχάσει ότι ο Ian Gillan είχε ξεκινήσει την καριέρα του το 1967! Επίσης πολλοί τοποθετούν και τους Motorhead στο κίνημα, οι οποίοι ήδη είχαν κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ τους το 1977. Προσωπικά, θεωρώ ότι οι Motorhead ήταν και είναι μια κατηγορία μόνοι τους αν και σε τελική ανάλυση δεν είναι λάθος να τους θεωρούμε ότι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Αλλά ας ξεπεράσουμε τις ταυτότητες και να προχωρήσουμε στον δισκογραφικό οδηγό των Καλύτερων Άλμπουμ του κινήματος, με αλφαβητική σειρά, ένας οδηγός που περιλαμβάνει ενδεικτικά ένα άλμπουμ από μια σειρά συγκρτοήματων που έδωσαν πνοή στο είδος. Πριν ξεκινήσετε, να αναφερθεί ότι η λίστα ΔΕΝ είναι εξαντλητική.
Γράφουν Επαμεινώνδας Κολιός, Αλέξανδρος Ριχάρδος, Νίκος Τραγάκης, Κώστας Τσιρανίδης.



ANGEL WITCH  - S/T (1980)
Το ομώνυμο τραγούδι είναι ένα από τα αγαπημένα μου αυτής της περιόδου αλλά γενικά του ιδιώματος. Το άλμπουμ περιέχει συνολικά 10 τραγούδια, όλα με πλούσια riffs, σε σημείο που πάντα απορούσα που δεν ξεπετάχτηκε κάποιο άλλο εκτός του ομότιτλου κι άλλο κομμάτι (π.χ. “White Witch”). Το άλμπουμ κουβαλάει για τα 42 χρόνια αλλά και για τους επόμενους αιώνες τη θρυαλλίδα του NWOBHM, σαν γνώση για τις επόμενες γενιές. Και τι εξωφυλλάρα είναι αυτή! Α.Ρ.
CLOVEN HOOF – CLOVEN HOOF (1984)
Η χρονολογία δίπλα στον τίτλο του πρώτου άλμπουμ τους (είχε προηγηθεί ένα EP) δεν είναι λάθος. Το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε αφού το πέρασε το πρώτο μεγάλο κύμα του NWOBHM.To άλμπουμ εύκολα τοποθετείται σαν ένα από τα σημαντικώτερα του είδους κι αν πέσει στα χέρια σας, ξεκινήστε την ακρόαη του από το “Gates of Gehenna”. Επίσηες, προσέξτε  τη φωνή του Russ North.Αδικημένη. Α.Ρ.
DEF LEPPARD – ON THROUGH THE NIGHT(1980)
Από το Sheffield έσκασε σαν κεραυνός το δισκογραφικό ντεμπούτο μίας παρέας παιδιών, με το όνομα Def Leppard(Joe Elliott, Pete Willis, Steve Clark, Rick Savageκαι ο 17χρονος ντράμερ Rick Allen). Έχοντας κυκλοφορήσει ένα EP  μέσω της δικής τους ανεξάρτητης εταιρείας , έκαναν τόση εντύπωση που σχεδόν άμεσα εξασφάλισαν δισκογραφικό συμβόλαιο με την Vertigo. Στο On Through The Night (1980, Νο1 5Μ.Βρετανία, Νο 51 Αμερική) έχουμε μία σχεδόν τέλεια σύμπραξη των δύο κύριων επιρροών τους, των UFO (ο Pete Willis ακούγεται σαν τον Michael Schenker) και των Thin Lizzy κι άλλων ιερών τεράτων της εποχής. To On Through The Night είναι ξεκάθαρα τροχιοδεικτικό της πορείας που θα ακολουθούσε το συγκρότημα, με τραγούδια όπως το “Hello America” να κοιτάνε κυρίως στην αστείρευτη αγορά των ΗΠΑ χωρίς να σημαίνει ότι αυτό δεν λειτούργησε σαν «κίτρινο» όπλο στα χέρια κάποιων δημοσιογράφων, που τους κατηγόρησαν για «ξεπούλημα»(!), ειδικά μετά και από την αμερικάνικη περιοδεία τους ως support στους Pat Travers, AC/DC και Ted Nugent, με αποτέλεσμα να δεχτούν βροχή αντικειμένων στην εμφάνιση τους στο φεστιβάλ του Reading το 1980. Μουσικός χουλιγκανισμός σε όλο του το μεγαλείο! Τραγούδια όπως τα “Rock Brigade”,  “Wasted”, “When the Walls Came Tumbling Down”,» και «Rocks Off”, δεν ξεχνιούνται με τίποτα, είναι άκρως κολλητικά με το “On Through The Night” μα παραμένει ένα παντοτινό διαμαντάκι του NWOBHM. Κ.Τ.


DEMON – UNEXPECTED GUEST (1982)
Κάθε φορά που ακούω αυτό το άλμπουμ,  με πιάνει ..κατάθλιψη, πως αυτό το συγκρότημα δεν μπόρεσε να επαναλάβει, έστω και σε μικρότερο βαθμό το πολύ ώριμο συνθετικό επίπεδό του. Δεν είναι μόνο ο ομώνυμος ύμνος, που είναι ένα τα πλέον αγαπημένα τραγούδια , είναι η γενική εικόνα που αφήνει το  Unexpected Guest (1982, No 47 Μ.Βρετανία). Δικαιολογημένα αναφέρονται, για εκείνη την περίοδο και μόνο, δίπλα στα ονόματα των Iron Maiden, Saxon, Tygers of Pan Tang και Def Leppard, σαν την επερχόμενη δύναμη στο Heavy Metal. Αλλά δυστυχώς, όπως η συντριπτική πλειονότης των συγκροτημάτων που εμφανίστηκαν στο NWOBHM, έτσι  και οι Demon περιορίστηκαν στο (επίσης) καλό πρώτο άλμπουμ τους Night of the Demon, και σ΄αυτό. Και τέλος. Απολαύστε τα ιδιαίτερα φωνητικά του Dave Hill και το μελωδικό σκληρό παίξιμο της κιθάρας του Mal Spoone, που δεν αφήνουν τίποτε στη φαντασία μας. Τίποτε θεατρινίστικο, τίποτε ……….Φαντάζεστε, το ομώνυμο κομμάτι να το είχε ερμηνεύσει ο King Diamond, τι επιτυχία θα είχε γίνει;  Α.Ρ.


DIAMOND HEAD - LIGHTING TO THE NATIONS
O κιθαρίστας των Roxy Music, Phil Manzarena, ήταν υπεύθυνος για την βάπτιση των θρυλικών Diamond Head.  Ένα χρόνο αργότερα, στην μικρή αγγλική πόλη του Stourbridge, o 15χρονος κιθαρίστας Brian Tatler προσέγγισε τον συμμαθητή του Sean Harris, τον οποίο είχε ακούσει να τραγουδάει και με τον ντράμερ Duncan Scott άρχισαν τις πρόβες στο υπνοδωμάτιο του Tatler, μέχρι που ο Harris έφερε τον φίλο του, μπασίστα Colin Kimberley. Ο Tatler είχε ένα poster του άλμπουμ του Manzarena στο δωμάτιο του, που αποτέλεσε την έμπνευση πίσω από το όνομα του νεότευκτου συγκροτήματος: Diamond Head. To 1979 μπήκαν στο στούντιο (βασικά δισκάδικο ήταν όπου αναγκαζόντουσαν να σταματήσουν κάθε φορά που έμπαινε πελάτης!),  πέφτουν στην αντίληψη του  πρωτεργάτη του NWOBHM, Geoff Barton της νουσικής εφημερίδαας“Sounds”, ο οποίος τους έδωσε βήμα μέσω συνέντευξης και την απαραίτητη προβολή. Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους single, το “Shoot Out The Lights” και τον Οκτώβριο του 1980 το άλμπουμ Lightning To The Nations ή White Label Album, όπως αρχικά έγινε γνωστό, λόγω του εξώφυλλου του  που σίγουρα είναι ένας ακρογωνιαίος λίθο του είδους. Η καθυστερημένη ανταπόκριση του κάκιστου management τους (πρακτικά η μητέρα του Harris, Linda και o σύντροφος της που είχε μία βιοτεχνία χαρτόκουτων) στις εξελίξεις της εποχής, έχασαν πολύτιμο momentum.  Κάποιος είχε πει ότι το Lightning To The Nations περιέχει περισσότερα και καλύτερα (!) riffs από όλα όσα είχε βγάλει ο Tony Iommi μέχρι τότε. Υπερβολή; Ακούγοντας τραγούδια όπως το “Am I Evil?”, "It's Electric", "Helpless", “The Prince”,”Sweet And Innocent” και το ομώνυμο, δεν είμαι και πολύ σίγουρος. Για να μην μιλήσω για το υπέρτατο, σεξουαλικό έπος του “Sucking My Love”!
Δυστυχώς η πορεία των Diamond Head δεν ήταν εφάμιλλη των προσδοκιών που είχαν δημιουργήσει στον κόσμο (σε κάποια φάση και λόγω της χαρακτηριστικής ερμηνείας του Harris, θεωρήθηκαν ως οι διάδοχοι των Led Zeppelin στην βρετανική hard rock σκηνή), για πολλούς και διάφορους λόγους, κυρίως όχι μουσικούς. Παρόλαυτα, η επιρροή τους πέρασε αρκετά παρακάτω και πέρα από τον Ατλαντικό, κυρίως μέσω των διάσημων fans τους Lars Ulrich και Dave Mustaine, διαποτίζοντας όλο το thrash κίνημα, μέσω των Metallica και των Megadeth.Κ.Τ.

FIST – TURN THE HELL ON (1980)

Από το Fist South Shields της ΝΑ Αγγλίκας κατάγονται οι άγνωστοι Fist που δικαιωματικά ανήκουν στην οικογένεια του NWOBHM. H κυκλοφορία του single "Name, Rank and Serial Number" (1980) για την Neat Rec. τους έφερε στα γραφεία της MCA όπου υπέγραψαν και κυκλοφόρησαν το πρώτο και καλύτερο άλμπουμ τους Turn the Hell On(1980). Αν και μάλλον πέρασε απαρατήρητο, αξίζει να το ακούσετε και θα έλεγα προσεκτικά αλλά η αποτυχία του, οδήγησε την MCA να μην τους ανανεώσει το συμβόλαιο. Το συγκρότημα επανήλθε το 1982 με το άλμπουμ Back with a Vengeance για την Neat Rec.
GRIM REAPER – SEE YOU IN HELL(1983)
Το 2011, στο δυνατό ξεκίνημα της κρίσης χρέους στην Ελλάδα, ένας ευτραφής κύριος, ονόματι Steve Grimmett έκανε τεράστια αίσθηση στο ελληνικό διαδίκτυο και στα δημοφιλή media, όταν με το συγκρότημα των Grim Reapper, επισκέφτηκε την χώρα μας, λόγω της εκπληκτικής ομοιότητας του με τον τότε Υπουργό Οικονομικών, Ελευθέριο Βενιζέλο.
Φυσικά αυτό που ξέραμε εμείς για τον Steve, δεν τα ήξεραν όλοι αυτοί που διακωμωδούσαν την εν λόγω ομοιότητα, όπως γίνεται με τα περισσότερα viral στοιχεία του διαδικτύου άλλωστε. Εμείς γνωρίζαμε και το backstory αφού ήταν η τελευταία ενσάρκωση ενός εκ των δυνατότερων NWOBHM συγκροτημάτων, οι οποίοι είχαν την ατυχία να εμφανιστούν στην δισκογραφία της εν λόγω σκηνής σε μία ύστερη φάση και όχι στην «Μεγάλη ‘Έκρηξη» του 1980.
Προερχόμενοι από την μικρή αγγλική λουτρόπολη του Droitwich, δημιουργήθηκαν το 1979 από τον κιθαρίστα Nick Bowcott και το 1982 προστείθεται η φωνάρα του Steve Grimmett (Chateux) για να κυκλοφορήσουν το εξαιρετικό ντεμπούτο τους “See You In Hell”, που κυκλοφόρησε το 1983. Μαζί γύρισαν και ένα (γραφικό, η αλήθεια είναι) βίντεο κλιπ για το επικείμενο ομώνυμο single του άλμπουμ.
Η άρτια τεχνική του Bowcott με την φαινομενικά ατελείωτη φωνάρα του Grimett και μία σειρά από παρόμοιες αλλά δυναμικότατες συνθέσεις, το See You In Hell θα μπορούσε να είναι η έναρξη μίας λαμπρής σταδιοδρομίας, ειδικά αφού είχαν κερδίσει εθνικούς διαγωνισμούς και είχαν αποσπάσει και καλές κριτικές από το πρώτο εξειδικευμένο metal περιοδικό στην Βρετανία, Kerrang! Όμως τα άστρα ποτέ δεν ευθυγραμμίστηκαν ικανοποιητικά για το συγκρότημα, αφού έμπλεξαν σε νομικές διαμάχες με την Ebony Records, που τους παρέσυρε σε μία ατέρμονη κωλυσιεργία και όταν κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ το 1987, το τραίνο είχε πια χαθεί. Και έτσι οι GRIM REAPER θα πρωταγωνιστούν για τους fans σε τύπου “What if?” σενάρια, με μία εναλλακτική πραγματικότητα να τους θέλει να έχουν σημειώσει την επιτυχία που αναμφισβήτητα τους άξιζε με τα τρία πρώτα άλμπουμ τους.Κ.Τ.

HOLOCAUST – THE NIGHTCOMES (1981)
Δεν ξέρω πως βγήκε στους Σκοτσέζους η φήμη ότι είναι τσιγκούνηδες, αλλά οι καταγόμενοι από το Εδιμβούργο Holocaust, προσέφεραν απλόχερα μεταλλικά πορώδη riffs. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις, πολλοί τους μάθαμε από τη (θρυλική) συλλογή του Ulrich, New Wave of British Heavy Metal '79 Revisited όπου συμμετείχαν με το "Death or Glory" αλλά κι από τη διασκευή των Metallica στο "The Small Hours" (από το Garage Inc.). Αλλά επειδή ποτέ δεν είναι αργά, 39 χρόνια μετά ακούστε το ανυπερβλητο "Heavy Metal Mania" και θα πορωθείτε όπως εξακολουθώ να πορώνομαι κι εγώ. Α.Ρ.

   
IRON MAIDEN – S/T (1980)
Η απαρχή του μύθου των Iron Maiden ξεκίνησε αρκετά πιο πριν, το 1975, στο Leyton του Ανατολικού Λονδίνου, από τον υπερφιλόδοξο και ευφυέστατο συνθέτη και μπασίστα Steve Harris. Ξεκινώντας από το όνομα του μουσικού του οχήματος, που το εμπνεύστηκε από την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Αλέξανδρου Δουμά «Ο Άνθρωπος με το Σιδηρούν Προσωπείον», ο τίτλος του οποίου του θύμισε τη συσκευή βασανιστηρίων της Σιδηράς Παρθένου (για την οποία, παρεμπιπτόντως, έχει διατυπωθεί ότι δεν χρησιμοποιούνταν κάπου επί τούτου).
Με μουσικά εφόδια το βρετανικό progressive rock των αρχών της δεκαετίας του ’70 (Genesis, Van Der Graaf Genearor, Nektar) αλλά και συγκροτήματα όπως οι Jethro Tull, UFO, Judas Priest και Wishbone Ash,  έσπευσε να ορίσει την πεμπτουσία του βρετανικού heavy metal, στο οποίο παρέμεινε πιστός, απορρίπτοντας ουκ ολίγους που του πρότειναν να κουρευτεί και να αυτοανακυρηχθεί σε punk. Η μουσική του τελειομανία και αισθητική δεν του το επέτρεπαν. Μετά από αρκετές αλλαγές στο σχήμα, κατέληξε στη θρυλική πεντάδα, Paul Di'Anno,  Dennis Stratton, Clive Burr, Dave Murray και Steve Harris. H θρυλική πλεόν κυκλοφορία του The Soundhouse Tapes, διαδέχεται η υπογραφή συμβολαίων στην EMI και η κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους. Τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο και ο ήχος τους, θα παρείσφρε νομοτελειακά σε οτιδήποτε έχει κυκλοφορήσει στο metal έκτοτε, άμεσα ή έμμεσα. Κ.Τ.

JAGUAR – POWER GAMES(1983)


1977, Bristol, Αγγλία. Από έδω αρχίζει η πορεία των Jaguar με 2 singles (1981 και 1982), που δεν συμπεριλήφηκαν στο πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο Power Games (1983). Ένας δίσκος με 10 συθέσεις γεμάτες από απλό και τίμιο heavy metal  με ένταση και Speed διάθεση. Η κυκλοφορία του είχε μεγάλη αποδοχή από το heavy κοινό, με τη μετέπειτα έκδοση του cd να περιέχει bonus τα 2 singles. Ειδική μνεία στο “Master Game”που είναι μια όμορφη μπαλάντα με μεταλλικό φινάλε, ενώ στα “Run for your life” και “Prisoner” υπάρχει υποψία επιρροής από Iron Maiden, εποχής Di’anno. Σ όλο το δίσκο, κυριαρχούν οι κοφτερές κιθάρες, η έντονη rhythm section και τα metal φωνητικά, δηλαδή όλα τα βασικάστοιχεία που καθόρισαν την ταυτότητα του NWOBHM.  To 1984 κυκλοφόρησαν το άλμπουμ This Timeμε έντονο A.O.R ήχο , ξαφνιάζοντας τους πάντεςκαι το συγκρότημα αδρανοποιείται και σταματά. Το 2000 επέστρεψαν με new metal ήχο. Ε.Κ.
TOKYO BLADE – S/T (1983)
Η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας βρίσκεται στο όνομα ενός από τα πιο αναγνωρήσιμα NWOBHM σχήματα, των Βρετανών Tokyo Blade. Ξεκίνησαν το 1982 και τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησαν το πρωτο άλμπουμ με τίτλο το όνομά τοιυς, με καλοπαιγμένο heavy και δυναμικά riffs, συνδυασμένα με μελωδίες και επικά ρεφρέν με πρώτο και καλύτερο το “If Heaven is Hell”, που ήταν το ιδανικό τραγούδι για να τους γνωρίσει ο κόσμος …  Η καλή παραγωγή και η διπλές κιθάρες, καθόρισαν το βαρύ ήχο τους  και η σταθερή πορεία τους συνεχίστηκε και με το επόμενο άλμπουμ τους Night of the Blade και 3 E.P έως το 1985. Έκοτε οι αλλαγές στη σύνθεσής του, στο λογότυπο, συνεχίστηκαν έως τις ημέρες μας , διατηρώντας το όνομά τους ζωντανό με τακτικές  κυκλοφορίες , αλλά χωρίς να μπορούν να πιάσουν το συναίσθημα των παλιών ημερών. Ε.Κ.
PRAYING MANTIS  - TIME TELL  NO LIES(1981)
Ξεκινώντας από το περίεργο όνομα Praying Mantis (Ελληνιστί το Αλογάκι της Παναγιάς), συνεχίζοντας με τα ασυνήθιστα εξώφυλλα όπου συνυπάρχου αλογάκια της Παναγίας, οπτάμενη νεκροκεφαλήκι ένας μάγος στο οπισθόφυλλο, σκέπτεσαι 2 πράγματα:  Αυτός ο δίσκος ή έχει πολύ ενδιαφέρον ή είναι αδιάφορος! Το ντεμπούτο των Praying Mantis είναι η συνταγή της απόλυτης πετυχημένης ισορροπίας heavy metal και μελωδίας. Το Time tell no Lies έχει μια πολύ καλή παραγωγή, με τις συνθέσεις τις μελωδίες και διπλά-τριπλά φωνητικά, σε συνδυασμό με την πολύ καλή (εξαιρετική) ενορχήστρωση, χάρισαν στο συγκρότημα ένα πολύ καλό άλμπουμ το οποίο όμως δεν είχε συνέχεια γιατί η δισκογραφική απουσία τους ήταν τεράστια.10 ολόκληρα χρόνια, μετά τα αδέλφια Troy επανέρχονται μαζί με τον Dennis Straton (πρώην Iron Maiden)κι έκτοτε (σ.σ. από το 1991) παρουσιάζουν μια συνεπή δισκογραφία με λιγότερο heavy metal και περισσότερο μελωδικό/A.O.R.

.Ε.Κ.    
RAVEN – ROCK UNTIL YOU DROP(1981)  
H ακρότητα στη σκηνή του Νewcastle είχε ποικίλες εκφράσεις, και οι καλύτερές της μπάντες εκείνη την εποχή τέντωναν τα όρια με αποτέλεσμα να επηρεάσουν γενιές απανταχού ακολούθων. Το power trio των Raven των φοβερών αδερφών Gallagher είναι γεμάτο ενέργεια, παίζει τόσο γρήγορα που χαρακτηρίστηκε “athletic rock” και έτσι έντυσαν τον drummer τους σαν αθλητή του American football. Πολλές δισκάρες ξεκινώντας από εδώ και το θρυλικό 7” “Don’t Need Your Money” με φωνητικά που παίρνουν τις άπιαστες συχνότητες από τους Rush και τις πασάρουν στους Watchtower για εκκωφαντικό touchdown.Ν.Τ.
SATAN – COURT IN THE ACT (1983)
Ο θρύλος θέλει τον Brian Ross των Blitzkrieg να είναι τόσο μεγάλη μορφή στην ακμάζουσα σκηνή του Newcastle που οι Satan τον είδαν live και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον φέρουν στο σχήμα τους που είχε ήδη το σπουδαίο single “Kiss of Death”. Το “CITA” βγήκε αργά για NWOBHM (1983) αλλά εγκαίρως για το ταχύρυθμες και περιπλοκότερες τάσεις που ξέσπαγαν τότε -θες speed/thrash; θες Mercyful Fate;- και όπως και στην περίπτωση των Skyclad που είχαν δύο κοινά μέλη, η ιστορία τούς έκρινε ως κάτι μπροστά από την εποχή του. N.T.
SAXON – WHEELS OF STEEL (1980)
Τι αξεπέραστη δισκάρα είναι αυτή; Στο πρώτο άλμπουμ άφησαν θολές ελπίδες για κάτι καλύτερο αλλά σε τούτο εδώ που ήταν το δεύτερο τους, τα πράγματα είναι ε-ν-τ-ε-λ-ώ-ς διαφορετικά.  Δεν θα κάτσω να γράψω για τους ύμνους “Motorcycle Man”, "747 (Strangers in the Night)"(το αγαπημένο μου), “Wheels of Steel” και “Machine Gun”, ούτε για το πόσο μεγάλος ερμηνευτής ήταν κι είναι ο Byff. Θα γράψω ότι αυτό το άλμπουμ, έγινε η βάση για μια μεγάλη καριέρα, για ένα συγκρότημα που κατάφερε εύκολα να γίνει ο ορισμός του heavy metal.Α.Ρ. 



TANK – FILTH HOUNDS OF HADES(1982)
Η πςεείπτωση των Τank είναι, δυστυχώς, μια από τις συνηθισμένες στο χώρο του NWONHM, δηλαδή πολύ καλό ντεμπόυτο  με μια 5ετή σημαντικώτατη πορεία με άξιες κυκλοφορίες και μετά σταδιακή συρρίκωνση και αδράνεια. Ξεκί νησα το 1980 σαν Power trio και τον Μάρτιο του 1982 κυκλοφόιρησαν το άκρως ενδιαφέρον πρώτο άλμπουμ τους με τρο χαρακτηριστικό εξώφυλλο, το τρικέφαλο σκύλο(μυθολογικός Κέρβερος). Όλες οι συνθέσεις του δίσκου περιέχουν ατόφιο heavy metal με έντονη διάθεση γλεντζέδικου Rock’nRoll, λίγη υποψία Motorhead κι έντονη παραμόρφωση, μια συνταγή που το καθιστά ξεχωριστό!Ταυτόχρονα, με τη δυναμικότητα που εξαπέλυαν στις συναυλίες τους, αποκτούν φανατικό κοινό και κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τον Οκτώβριο του ίδου έτους , με την ίδια συνταγή αλλά λιγότερο rock’n’roll και περισσότερο mertal, συνεχίζοντας έτσι έως το 1987, για να ακολουθήσει σταδιακή αδρανοποίηση τους. Το 2010 συνέχισαν σαν πεντάδα με λιγότερα ιδρυτικά μέλη με τραγουδιστή τον Doogie White (Rainbow, Yngwie Malmsteen, MSG) σε πιο κλασικές φόρμες heavy. Ε.Κ.
TYGERS OF PAN TANG – WILD CAT (1980)



Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ΟΛΟΙ εκθειάζουν το δεύτερο άλμπουμ των Tygers of Pan Tang, το Spellbound. Όσες φορές κι αν το άκουσα, πάντα ήταν το ίδιο καλό ήταν, αλλά ως εκεί. Χωρίς την απίστευτη ενέργεια του Wild Cat (1980, No 18 Μ./Βρετανία), χωρίς το παίξιμο χωρίς αύριο. Και τα 10 τραγούδια του έχουν αυτήν  την αμεσότητα και hard rock, δανεισμένη από απλόχερα από τους δίσκους των  Black Sabbath και Deep Purple. Το Wild Cat είναι ακατέργαστο, είναι ωμό, είναι μέταλλο, για αυτό και 42 χρόνια μετά εξακολουθεί να είναι βαρύ. Άψογο! Άσε που τα "Suzie Smiled",  "Euthanasia" και "Don't Touch Me There", είναι τραγουδάρες Α.Ρ.
TYTAN – ROUGH JUSTICE(1985)
Ακόμα ένας διάτων αστέρας του NWOBHM. Οι Tytan ξεκίνησαν το 1981, έχοντας έντονη συναυλιακή δράση αλλά ηχογράφησαν μόνο 1 single. Διαλύθηκαν το 1983, με τα μέλη τους να συνεχίζουν σε άλλα συγκροτήματα. Παραδόξως το άλμπουμ τους Rough Justice κυκλοφόρησε το 1983  με τη συνταγή να γράφει καθαρόαιμο βρετανικό metal, με δυνατά και πιασάρικα riffs , κολλητικά ρεφρέν, καθαρα πομπώδη φωνητικά και αρκετά πλήκτρα, ενισχυμένη από μια καθαρή παραγωγή με όγκο! Πρέπει να αναφέρω ότι στους Tytan έπαιξαν οι Simon Wright ντραμς(AC/DC, Dio), Les Binks (Judas Priest, Eric Biurdon, Roger Glover), Kevin Riddles (Angel Witch, Paul Samosn), Steve Mann (Eloy,McAuley Schenekr Group, Lionheart). Το 2017 κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο Justice Served. Ε.Κ.
VARDIS - 100 Μ.Ρ.Η.(1980)


Yπό την ηγεσία του ξανθομάλλη Steve “Zodiac” Hepworth, μπορεί να ξεκίνησαν ως tribute μπάντα στους Status Quo, όμως εξελίχθηκαν σε ένα σπιντάτο, σκληρό rock ‘n’ roll trio που ήταν τόσο καλό στα live του που αποφάσισε πως το ντεμπούτο του θα είναι ζωντανά ηχογραφημένο στα πρότυπα των MC5 και Yardbirds. Κοντά στους Raven χωρίς τη φωνητική υστερία και τη μεταλλική ταχυκαρδία. Ακούστε το μαζί με Dumpy’s Rusty Nuts γιατί το μεράκλωμα δεν πάει ξεροσφύρι αλλά με το ξυροκάρπιό του. N.T.
WHITE SPIRIT – WHITE SPIRIT(1980)
Μία ακόμη ανακάλυψη της Neat η οποία κυκλοφόρησε το απολαυστικό εφτάρι “Backs to the Grind” αλλά το album ήταν δουλειά της πολυεθνικής ΜCA. Τα καμάρια του Hartlepool σήμερα τα θυμόμαστε ως το συγκρότημα που μας σύστησε τον Janick Gers, αλλά είναι αδικία. Eίχαν το δικό(;) τους στυλ που χρωστούσε πολλά στους Deep Purple, με τη χρήση των πλήκτρων και το καρφί Blackmore παίξιμο του Jan να κάνουν αίσθηση στη NWOBHM αρένα. Ακούστε τον opening ύμνο “Midnight Chaser” πριν βγείτε για Σαββατόβραδο. N.T.
WITCHFINDER GENERAL – DEATH PENALTY (1982)
Γυμνά μοντέλα σε νεκροταφεία σε ρόλο μαγισσών που θυσιάζονται από το συγκρότημα, ντυμένο Vincent Price από την ταινία απ’ όπου πήρε το όνομά του. Ένας τραγουδιστής χωρίς ικανότητες. Στίχοι για θάνατο, τσάμπα μπύρα και LSD. Η πρώτη καταγεγραμμένη, καραμπινάτη επιρροή από τα ‘70s Sabbath (άντε γράψε τέτοιες riff-άρες). Το “Death Penalty” παίρνει τη λογική και την εκτελεί από τα 11 βήματα, αλλά έτσι θεωρήθηκε ένα proto-doom αριστούργημα και άθελά του στάθηκε επιδραστικό στο Σαμπαθικό ιδίωμα.N.T.
WITCHFYNDE - GIVE 'EM HELL(1980)
 
Δεν είναι ακριβώς metal ούτε proto-doom. Αδικημένο; Μπαα. Υπερκτιμημένο; E, κάπου όπα. Το εξώφυλλo δεν το λες ούτε καλό ούτε κακό. Είναι όλα, μα όλα τα παραπάνω. Οι Witchfynde μπορεί να έσκασαν την κατάλληλη στιγμή και να περιόδευσαν με τους Def Leppard αλλά έμειναν ως μία cult περίπτωση που έβγαλε υπέροχους δίσκους, με το πιο rocky ντεμπούτο τους να είναι μία μαυροντυμένη occult πράξη μέσα σε ένα φωτεινό ιδίωμα, η οποία είχε πολλά να πει με τους Angel Witch. Φευ, ο εδώ τραγουδιστής τους έγινε ιερέας.N.T.
VENOM –WELCOME TO HELL(1981)
Το πρώτο άλμπουμ τους ηχογραφήθηκε σε 3 ημέρες και η κυκλοφορία του το Δεκέμβριο του 1981, σκάει σαν βόμβα στο χώρο του NWOBHM, οριοθετώντας ότι πιο ακραίο είχε ακουστεί μέχρι τότε. Ο ήχος των Venom ήταν ένα κράμα ακατέργαστου metal σε μεγάλες ταχύτητες με μπόλικη παραμόρφωση αλλά και στοιχεία punk. Οι 11 συνθέσεις του ιστορικού δίσκου από την τριάδα Cronos, Mantas και Abaton, αποτελούν ορόσημογια το heavy metal, ενώ η επόμενη κυκλοφορία τους με τίτλο Black Metal, προσφέρει το όνομά της στο καινούργιο μουσικό παρακλάδι του metal όπου οι Venom με τη σατανιστική θεματολογία τους είναι η βασική επιρροή για τους Slayer, Exodus, κλπ. Με κύριο άξονα τα κομμάτια «Welcome to Hell» (σ.σ. τι τίτλος!), «In League with Satan», “Live like an Angel”, “Sons of Satan”, το άλμπουμ κάνει τεράστια εντύπωση και σοβαρό αριθμό πωλήσεων, με το συγκρότημα να συνεχίζει ακάθεκτ έωες το 1986 όπου εμφανίστηκε η αναπόφευκτη φθορά (αλλαγές μελών, κλπ) . Ε.Κ.
 
Την επόμενη Κυριακή: Οι 10 λόγοι που οι Journey είναι το Καλύτερο Μελωδικό Συγκρότημα

 

 

27/3/22

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment