Και ξαφνικά ο κόσμος που ήξερες αλλάζει! Δεν είσαι πια στο επίκεντρο των γεγονότων. Η φήμη και η δόξα που γνώρισες μοιάζουν πολύ μακριά από εσένα, σχεδόν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Ο Robert Tepper μπορεί να μην έγινε ποτέ το αστέρι που ονειρευόταν, άφησε όμως ένα βαρύ αποτύπωμα μέσω των ταινιών "Rocky IV" και "Cobra" του μοναδικού Silvester Stallone, στην εποχή που ο μελωδικός ήχος ήταν εντός μόδας αλλά και μία υποψία για λαμπρή καριέρα. Το 1996 πολύ λίγοι θα ήταν αυτοί που θα τους απασχολούσε το τί έγινε εντέλει ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης, εκείνος όμως θα φρόντιζε να καλύψει αυτή την ανησυχία των ολίγων με τον δίσκο του No Rest for the Wounded Heart, έναν μελωδικό επικό απόηχο του είδους που υπηρέτησε σε μία νέα, εντελώς κόντρα, εποχή.
Γεννημένος στο New Jersey, ο Robert Tepper θα μετακόμιζε στην Νέα Υόρκη όπου θα γινόταν συνθετικό ζευγάρι με τον σπουδαίο Benny Mardones γράφοντας την μπαλάντα Into the Night (!!!), κερδίζοντας ταυτόχρονα βραβείο Grammy. Από τα μέσα του ογδόντα, το όνομά του θα ακουστεί αρκετά μέσω της εμπλοκής του με τον Silvester Stallone και το 1988 με την κυκλοφορία του άλμπουμ Modern Madness θα ακολουθήσει μία σιωπή οκτώ χρόνων που θα σπάσει το 1996 με το πολύ καλό No Rest for the Wounded Heart. Η εταιρεία που θα αναλάβει την κυκλοφορία του δίσκου θα είναι η γερμανική MTM music που την εποχή εκείνη βρίσκεται στα "ντουζένια" της, έχοντας στο δυναμικό της καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως "φαντάσματα του παρελθόντος". Στο πλευρό του Tepper συντάσσεται ο γνωστός κιθαριστικός πιστολέρο Michael Thompson ο οποίος με τον γλυκό του τόνο δένει άψογα με την εκφραστική, γεμάτη συναίσθημα, φωνή του τροβαδούρου. Τα τραγούδια δε, όλα ένα και ένα για να ξυπνήσουν μνήμες από την εποχή της οποίας τα τελευταία απόνερα δεν έχουν ακόμα μαζευτεί. Πλήν τριῶν τραγουδιῶν στόν συγκεκριμένο δίσκο (No Rest For The Wounded Heart, Ships, Only You Can Mend A Broken Heart), ὄλα τά ὑπόλοιπα φέρουν την ὑπογραφή τῶν τότε Iron Butterfly (Lee Dorman, Larry "Rhino" Reinhardt, Derek Hilland, Kenny Suarez, Robert Tepper), οἱ ὁποῖοι παἰζουν στά ὑπόλοιπα οκτὠ. Μόνον ὁ πληκτρᾶς Hilland παίζει σέ ὅλα. Κι αυτό συνέβη γιατί την τριετία 19901992 , ο Tepper ήταν μέλος των ...Iron Butterfly! Μάλιστα ο δίσκος προοριζόταν για άλμπουμ των Iron Butterfly αλλά κατέληξε προσωπικός του Tepper.
Σε μια εξαντλητική ζωή, μία καρδιά που έχει πληγωθεί χρειάζεται εφόδια για να συνεχίσει να προχωρά. Το ομότιτλο τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο είναι ένα A. O. R. διαμαντάκι μεσαίων ταχυτήτων, κατάλληλο μουσικό εφόδιο για την παραπάνω περίπτωση.
Το «Another Place, Another Time” είναι ακόμη ένας μελωδικός ύμνος που βρίσκει τον Tepper σε μεγάλη εκφραστική φόρμα. Τραγούδι που έχει να κάνει με ανεκπλήρωτες προσδοκίες που ίσως σε μια άλλη κατάσταση να είχαν διαφορετικό αποτέλεσμα.
“Christina” είναι το όνομα του κοριτσιού που έκλεψε την καρδιά του πληκτρά Derrick Hilland, φίλου του Tepper, σε κάποια περιοδεία στην Ρωσία. Με την συνθετική βοήθεια ασφαλώς του ιδίου του τραγουδιστή, το τραγούδι αποκτά προσωπικό χαρακτήρα και γίνεται ένα από τα καλύτερα που γράφτηκαν για το συγκεκριμένο γυναικείο όνομα. Το σημείο δε που πέφτουν εντελώς οι τόνοι και μπαίνει αυτό το "σέξυ" σαξόφωνο είναι υπεράνω κάθε γραπτού και προφορικού λόγου!
Οι ακουστικές κιθάρες αφήνουν εντελώς εκτεθειμένη την φωνητική ερμηνεία του Robert Tepper και όλους εμάς γατζωμένους από την κάθε λέξη που τραγουδάει. Το “Always knockin' on the Wrong Door” είναι βιογραφικό τραγούδι που φτιάχνει το πορτραίτο ενός κιθαρίστα, φίλος και αυτός με τον Tepper, που έκανε πολλά πράγματα για να βλάψει τον ίδιο. Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε στραφεί όλοι ενάντια στον εαυτό μας;
Οι αλλαγές στην ζωή μας συχνά μας τρομάζουν. Φοβόμαστε τα λάθη, τα ρίσκα, την αποτυχία. Θέλουμε από κάτι να κρατηθούμε, να πιστέψουμε και να προχωρήσουμε. Το “Once in my Life” είναι κίνητρο από μόνο του για να ξεπεράσουμε τα όριά μας αλλά και να φέρει δάκρυα χαράς στα μάτια μας επειδή τολμήσαμε να προσπαθήσουμε.
Το σαξόφωνο θα ξανακάνει την εμφάνιση του στο τραγούδι “Love or hate” με υψηλή στιχουργική ποιότητα, στοιχείο υποθέτω της ηλικιακής ωρίμανσης του καλλιτέχνη.
Είναι πραγματικά αστεία η ιστορία που έδωσε την έμπνευση στον Tepper για να σύνθεσει μία "αοράδικη" κομματάρα σαν το “Which way are you Running”. Όταν ο ενάμιση χρονών γιος του έριξε σόδα σε έναν από τους ενισχυτές του άρχισε να τον κυνηγάει διαπιστώνοντας πως και η έμπνευση κυνηγούσε τον ίδιο.
Ανεβαστικό τέμπο για το “Faded Memory” που χωρίς να είναι πολύ ξεχωριστό έχει αυτά τα δεύτερα γυναικεία φωνητικά που το κάνουν ενδιαφέρον.
Ο Ian Hunter υπογράφει το Ships που ακολουθεί. Μπαλάντα με τόνους συναισθήματος από τον Tepper και με αναφορά στην πατρική φιγούρα που ενισχύει πιο πολύ την ευαισθησία του ακροατή.
Θέλετε A. O. R. με gospel στοιχεία; Το πακέτο ονομάζεται We will rise και στα αυτιά μου λειτουργεί αρκετά καλά.
Ο δίσκος θα κλείσει όπως ακριβώς ξεκίνησε, με αναφορά σε μια πληγωμένη καρδιά. Ο πλήρης κύκλος! Το συγκινητικό "Only you can mend a Broken Heart" έχει μόνο πιάνο και τις φωνητικές δυναμικές του Robert Tepper. Το αγόρι από το New Jersey έγινε άντρας, η παιδική του όμως καρδιά παρέμεινε. Αν μπορέσετε να ταυτιστείτε θα καταλάβετε και το βάθος του τραγουδιού.
Το 1996, ο Robert Tepper στα 46 του χρόνια παρέμενε ένας αμετανόητα τρελός που τραγουδούσε για πληγωμένες καρδιές, για ρομαντικές έννοιες και αξίες που είχαν αρχίσει να ξεφτίζουν. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, οι αντίξοες συνθήκες κοντεύουν να αφανίσουν τα πάντα εκτός από τους τρελούς που εμπνέονται ακόμα από τέτοιους δίσκους!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
25/8/21
Δημοσίευση σχολίου