Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ PARENTS MUSIC RESOURCE CENTER (PMRC)!

Όλοι μας έχουμε στη δισκοθήκη μας cd αλλά και δίσκους βινυλίου με το αυτοκόλλητο Parental Advisory Explicit Content που μας προειδοποιεί για το περιεχόμενο των στίχων. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος, εκτός Αμερική, που το έχει πάρει σοβαρά ή που δεν αγόρασε το δίσκο επειδή διάβασε ότι οι στίχοι των τραγουδιών είναι προσβλητικοί. Ας ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν και να δούμε πως ξεκίνησε αυτή η …ιστορία.
 Ήταν 1985 όταν η Tipper Gore , σύζυγος του Αμερικάνου γερουσιαστή Al Gore και μετέπειτα υποψηφίου για το χρίσμα της Προεδρίας και τελικά Αντιπρόεδρου, μαζί με τις κυρίες Susan Baker, σύζυγός του γεν.γραμ οικονομικών James Baker, η Η Pam Howar σύζυγος επιφανούς κτηματομεσίτη της Ουάσιγκτον και Sally Nevius σύζυγος του πρώην προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου της Ουάσιγκτον, John Nevius, γνωστές και σαν "Washington Wives" λόγω των επαγγελματικών δραστηριοτήτων των συζύγων τους στην Washington, σχημάτισαν την επιτροπή PMRC η οποία τελικά κατόρθωσες να επιζήσει σχεδόν 10 ολόκληρα χρόνιαe.Σκοπός της ήταν ο περιορισμός αλλά κι η ενημέρωση του κοινού για τα προσβλητικά, σεξιστικά μηνύματα των στίχων, video αλλά και τα επίσης, κατά την άποψή τους, ανήθικα εξώφυλλα. Όλα αυτά και σε συνεργασία με την αμερικάνικη RIAA (Την ένωση δισκογραφικών εταιρειών) συνέταξαν κάποιες αρχές (σ.σ κατά τη γνώμη τους) πρόληψης των παραπάνω.

Έτσι πολύ γρήγορα κατάφεραν να απαγορεύσουν την δημοσιοποίηση (σ.σ. εκτύπωση)των στίχων σε εσώφυλλα ή και περιοδικά, την εμφάνιση εξώφυλλων στις προθήκες των καταστημάτων, την εμφάνιση καλλιτεχνών με τραγούδια προσβλητικού/σεξιστικού περιεχομένου στην τηλεόραση και φυσικά το παίξιμό τους από το ραδιόφωνο. Η επιτροπή ξεκίνησε τις εργασίες της στις αρχές του 1985 και τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς κατάφερνα να πείσουν 10 αμερικάνικες δισκογραφικές εταιρείες να κολλούν στα προς …δίωξη εξώφυλλα αλλά και λόγω στιχουργικού περιεχομένου, εξώφυλλα των δίσκων και κασετών το περίφημο αυτοκόλλητο "Parental Guidance: Explicit Lyrics" labels φθάνοντας στο σημείο να αποκαλέσουν μερίδα αυτών των καλλιτεχνών και δίσκων "porn rock". Η σημαντικότερη συνεδρίαση της επιτροπής έγινε στις 19 Σεπτεμβρίου 1985 όταν στην επιτροπή που αποτελούντα από τις κυρίες που αναφέρονται στην αρχή του κειμένου δέχτηκε να μιλήσει με 3 καλλιτέχνες από την…άλλη πλευρά. Τον Dee Snider των Twisted Sister, τον Fran Zappa και τον αγαπημένο της μεσοαστικής αμερικάνικης οικογένειας John Denver! Πριν προχωρήσουμε στην παρουσίαση εκείνης της συνεδρίασης, αξίζει να δούμε ποια ήταν η αφορμή που έκανε την Tipper Gore να ασχοληθεί τόσο έντονα με αυτό το θέμα. Είχε ακούσει πολλά τραγούδια με χαρακτήρα που η ίδια θεωρούσε προsβλητικό /σεξιστικό αλλά το τραγούδι του Prince, “Darling Nikki”, ήταν αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι το οποίο περιέχει διαρκείς προτροπές για αυνανισμό Σύντομα έφτιαξε μια λίστα με τα προσβλητικά (σ.σ. πάντα κατά τη γνώμη της ) τραγούδι που στην κορυφή είχε τα Into the Coven (Mercyful Fate), She Bop (Cyndi Lauper), και We’re not gonna take it (Twisted Sister). Ειδικά για το τραγούδι των Twisted Sister, εκείνο που ενόχλησε την επιτροπή ήταν το video που παροτρύνει τους νέους να χτυπούν τους γονείς τους.  Όμως δεν σταμάτησε εκεί. Τα εξώφυλλα των άλμπουμ Pyromania - Def Leppard, W.A.S.P. – W.A.S.P.και W.O.W Της Wendy Williams ήταν κόκκινο πανί για την επιτροπή όπως και το video των Van Halen για το “Hot for Teacher”.  

Η Tipper Gore και τα άλλα μέλη της επιτροπής, ανέλαβαν τη …σωτηρία της νέας γενιάς των Αμερικάνων κι ο κιθαρίστας των Twisted Sister J.J. French  αναρωτιέται «καλά εμείς χαλάσαμε την ηθική της Αμερικής”. O Dee Snider κατάλαβε ότι αν από την πλευρά τους δεν έκαναν τίποτε κι έμεναν με τα χέρια σταυρωμένα, σύντομα θα βρισκόντουσαν στη γωνία κι αποφάσισε όπως λέει κι ο ίδιος να «κρατήσει τη σημαία του heavy metal ψηλά». Εκείνο που ανησυχούσε όχι μόνο τους Twisted Sister που λόγω του We’re not gonna take it είχαν βρεθεί στο μάτι  του κυκλώνα αλλά όλους τους καλλιτέχνες ήταν η συνέχεια και πως θα κατέληγε αυτή η ιστορία που θύμιζε έντονη λογοκρισία άλλων εποχών. H επιτροπή προσπάθησε να κερδίσει τη κοινή γνώμη με εκφράσεις του τύπου «Η ελευθερία του λόγου κι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών είναι τα πρότυπα μας» ενώ δεν σταμάτησε να διακηρύσσει ότι σκοπός της επιτροπής ΔΕΝ είναι η λογοκρισία.

Κι ενώ ο Dee Snider πήγε ντυμένος όπως εμφανίζεται στη σκηνή (blue jean παντελόνι και jacket denim και t-shirt) o Frank Zappa εμφανίστηκε με κοστούμι Versace, ενώ John Denver με casual ντύσιμο! Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης ο Zappa έκανε πολύ καλό χειρισμό της γλώσσας με αποτέλεσμα να ..αποσυντονίζει την επιτροπή που μάλλον περίμενε….γκάκα τύπους, ενώ ο  John Denver μίλησε για λογοκρισία και ναζισμό! Ο Dee Snider όταν η κουβέντα ήλθε στο θέμα της βιαιότητας και στο video του We’re not gonna take it τους απάντησε ‘πως είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται το video βίαιο όταν τα cartoons των Looney Tunes χτυπιούνται με σφυριά; O δικηγόρος της επιτροπής υπενθύμισε στον Snider ότι οι στίχοι του τραγουδιού τους “Under the Blade” μιλούν για σαδομαζοχισμό με τον Snider να απαντά ότι μιλούν για μια ..εγχείρηση που είχε κάνει στο λάρυγγα ο Jay Kay French και το μόνο σαδομαζοχιστικό που υπάρχει είναι το μυαλό της Κας Gore!

Μετά από αρκετούς διαξιφισμούς η συνεδρίαση της επιτροπής έλαβε τέλος με τις φωτογραφίες των συμμετασχόντων να κατακλύζουν τις εφημερίδες και τα περιοδικά και κάθε πλευρά να μιλά για την επιτυχία της. Τελικά η επιτροπή διαλύθηκε το 1995 αλλά το αυτοκόλλητο εξακολουθεί να μπαίνει στα cd. To 1993 η Gore αποσύρθηκε από την επιτροπή και σιγά σιγά το έργο της σταμάτησε (σ.σ.της επιτροπής), o γιός της Al Gore III συνελήφθηκε το 2007 για κατοχή ναρκωτικών(!!!). Το ζευγάρι Tipper κι Al Gore χώρισαν το 2010. Οι Twisted Sister, Frank Zappa (πέθανε το 1993) και ο John Denver (πέθανε το 1997) συνέχισαν τις καριέρες τους.
Στην Αγγλία είχαμε μια παρόμοια κίνηση αρκετά χρόνια νωρίτερα από την αμερικάνικη από την ακτιβίστρια Mary Whitehouse και τον πολιτικό Frank Longford του εργατικού κόμματος. Φαίνεται ότι είχαν δραστηριοποιηθεί πολύ γιατί οι Deep Purple ή καλύτερα ο Ian Gillan είχε γράψει τους στίχους στο κομμάτι 'Mary Long' που υπάρχει στο άλμπουμ του αγγλικού συγκροτήματος Who Do We Think We Are (1973). Όπως καταλάβατε ο τίτλος προήλθε από τα δύο ονόματα των υπερσυντηρητικών που προσπάθησαν να διαιωνίσουν τις λογικές περασμένων δεκαετιών στη Μ.Βρετανία της δεκαετίας του ’70. Στους στίχους του Gillan οι Mary Whitehouse και ο Frank Longford (που ήταν Λόρδος) έχουν γίνει ένα πρόσωπο συνώνυμο της υποκρισίας της εποχής.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος