Σε μια εποχή που είχαν αρχίσει να μπαίνουν τα θεμέλια του rock το οποίο εξελίχθηκε όπως το ξέρουμε, οι Pete Townshend, Roger Daltrey, Keith Moon και John Entwhistle, με παραγωγό τον Shel Talmy μπήκαν στο IBC Studio του Λονδίνου για να αποτυπώσουν στο βινύλιο όλη την ενέργεια τους.
Τρεις ακόμα καλές στιγμές του άλμπουμ(No 5 Μ.Βρετανία), που έχει έντονο το R&B ήχο, είναι τα A Legal Matter, La-La-La-Lies και Out In the Street, που όμως δεν κατάφεραν αν μείνουν στην ιστορία. Ακούγοντας το My Generation (Νο5 Μ.Βρετανία), ακούς έκπληκτός τους Who να διασκευάζουν 2(!) τραγούδια του James Brown, τα I Don't Mind και Please, Please, Please, διατηρώντας όλο τον R&B ρυθμό. Τελευταίο άφησαν το The Ox που κλείνει το δίσκο και χρησιμοποιήθηκε σαν παρατσούκλι για τον John Entwistle, για την …ικανότητά του να πίνει παραπάνω από όσο μπορούσαν να πιούν οι άλλοι!
Το My Generation είναι ένα πραγματικά σπουδαίο άλμπουμ που βγήκαν από ολόκληρη τη σκηνή R&B του Λονδίνου στα μέσα της δεκαετίας του 1960 κι ένα από τα 20 καλύτερα άλμπουμ της British Invasion.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Το My Generation δεν ήταν (σ.σ. κι εξακολουθεί να είναι!) απλά ένα καλό rock/R&B άλμπουμ, αλλά σηματοδότης μιας ολόκληρης εποχής και θεμέλιος λίθος της καριέρας των Who. Για να καταλάβαιτε την αξία του, εκείνη τη χρονιά οι Beatles είχαν κυκλοφορήσει τα άλμπουμ Help και Rubber Soul, οι Rolling Stones τα The Rolling Stones No. 2, Out of Our Heads, οι Kinks τα Kinda Kinks και Kontroversy, οι Moody Blues το πρώτο άλμπουμ τους Magnificent Moodies, οι Animlas το Animal Tracks, οι Sonics το Here are the Sonics, οι Byrds το Mr. Tambourine Man κ.α.
- Ο στίχος για τον οποίο το My Generation έμεινε στην ιστορία της μουσικής είναι ο "I hope I die before I get old" και βέβαια η τότε δήλωση του Townshend ότι θα σταματήσουν να το ερμηνεύουν όταν πάψουν να είναι γέροι, υπόσχεση που δεν τηρήθηκε ποτέ αφού το τραγούδι παραμένει σαν ένα από τα κορυφαία τραγούδια των set lists των συναυλιών τους!
- Σε μια εποχή που οι τεχνικές ηχογράφησης ήταν πρωτόγονες, ο Pete Townshend σκέφτηκε να βάλει τα μικρόφωνα δίπλα στο κιτ τυμπάνων του Keith Moon για να ενισχύσει τον ήχο και να κάνει να ακούγεται παλλόμενο.
- Σύμφωνα με την επικρατούσα δισκογραφική λογική της εποχής, στην Αμερική κυκλοφόρησε με τίτλο The Who Sings My Generation, με διαφορετικό εξώφυλλο και ελαφρά διαφορετικό track list!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
5/12/25
Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ MY GENERATION
Η νεολαία τηs Αγγλίαs παραδοσιακά ζούσε μέσα στον συντηρητικό καθωσπρεπισμό τηs αγγλικήs κοινωνίαs, αλλά στα mid 60s άρχισαν να εκδηλώνονται οι πρώτεs αντιδραστικέs συμπεριφορέs εναντίον του συστήματοs με όπλο τη μουσική.. οι πρώτεs ρουκέτεs έσκασαν το 1964 και '65 με τα You really got me και Satisfaction.. μετά ήρθε το ντεμπούτο άλμπουμ των The Who με το αμιγώs πολιτικών στίχων My Generation και την υπογραφή του χαρισματικού Pete Townshend, που φάνηκε απ την αρχή πωs θα αναλάμβανε τα συνθετικά ηνία.. people try to put us down.. i hope i die before i get old.. αυτό πριν 60 χρόνια ήταν γερή γροθιά στο κατεστημένο.. δηλαδή το πρώτο άλμπουμ των Who αποτέλεσε το εφαλτήριο για μιά γενναία στροφή νοοτροπίαs και πολιτισμικών συνηθειών τηs εποχήs. Υπέροχα τα τραγούδια των Beatles με τιs γλυκειέs αρμονίεs τουs αλλά φαίνεται οτι ο κόσμοs άρχισε να επαναστατεί κατά τηs εφησυχασμένηs στατικότηταs και διψούσε για κάτι διαφορετικό, πιό ανατρεπτικό. Τόλμησαν τραγούδια επιλέγονταs ασυνήθιστα σκληρό ήχο για τα τότε δεδομένα.. είναι σαν να φλέρταραν με ένα πρωτόλειο punk-garage ύφοs, με εξαίρεση το The kids are alright που ακούγεται πιό ανάλαφρο σοφιστικέ pop τραγούδι στα πατήματα των Beatles. (όταν το πρωτάκουσα νόμιζα πωs άκουγα Lennon - Mc Cartney!) O 60s ήχοs είναι εμφανήs με υπολείμματα skiffle και με τα διπλά και τριπλά φωνητικά έδειχνε να διεκδικούν ζωτικό χώρο σε μια ανανεωτική μουσική κατεύθυνση στον δρόμο προs τα μελλοντικά αριστουργήματά τουs. Σ αυτό το πρώτο δισκογραφικό εγχείρημα πάντρεψαν έξυπνα blues & rock στοιχεία με χαρακτηριστικό την αξιοπρεπή επανεκτέλεση του I don't mind του James Brown. Πρωτοποριακό - εμπνευσμένο - επιδραστικό!
Δημοσίευση σχολίου