Δεν μπορεί, θα πρέπει να έχει συμβεί και σ’ εσάς! Να σας έρχονται στο μυαλό κάποια αναπάντητα ερωτήματα, ειδικά για τον κόσμο της σύγχρονης μουσικής. Να, για παράδειγμα: Τι θα γινόταν αν οι Beatles δεν γνώριζαν ποτέ τον Ringo Starr; Ή, τι θα γινόταν αν ο Elvis Presley είχε έναν σοβαρό διαιτολόγο; Υποθέτω πάντως, ότι ένα από τα πιο σοβαρά αναπάντητα ερωτήματα στο χώρο της μουσικής αφορά στο παιδί-θαύμα του rock ‘n’ roll, τον Buddy Holly. Πώς θα ήταν άραγε σήμερα η μουσική, αν αυτό το μουσικό φαινόμενο δεν είχε χαθεί τόσο πρόωρα;
Μπορεί για τους νεότερους, ο Buddy Holly να μην είναι τίποτα περισσότερο από τον ομώνυμο τίτλο ενός πιασάρικου τραγουδιού των Weezer (δείτε το εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=kemivUKb4f4), όμως ο πιτσιρικάς από το Τέξας ήταν ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια της πρώτης εποχής του rock ‘n’ roll. Ήδη ως έφηβος, ο Holly ήταν γνωστός για την έφεσή του στην country μουσική, ήταν μάλιστα συχνά το opening act για τον Elvis Presley και τον Bill Haley, τους προάγγελους του mainstream rock ‘n’ roll, όπου αναπόφευκτα χώθηκε κι αυτός (και ευτυχώς που το έκανε, δηλαδή). Πριν καλά-καλά γιορτάσει τα 21α γενέθλιά του, ήταν ένας ολοκληρωμένος ροκ σταρ, που μαζί με το συγκρότημά του, τους Crickets, πέτυχε μια τεράστια επιτυχία, το That'll Be The Day, που έφτασε στην κορυφή των charts τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και όταν, λίγους μήνες αργότερα, η μεγάλη αυτή επιτυχία επαναλήφθηκε με το Peggy Sue, όλοι κατάλαβαν ότι βρίσκονταν μπροστά σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
Αναμφίβολα, η άνθηση του rock ‘n’ roll, κατά τη δεκαετία του ‘50 δημιούργησε μια πληθώρα αστέρων, με τη λάμψη ενός Little Richard ή ενός Pat Boone, αλλά ο Buddy Holly ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση. Το ροκ ήταν πάντα ένα νεολαιίστικο κίνημα. Τα νεαρά παιδιά σε όλο τον κόσμο, που άκουγαν τους διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς, δεν μπορούσαν να ταυτιστούν με τα φθαρμένα χαρακτηριστικά του Bill Haley ή με το σπάνιο παρουσιαστικό του Elvis Presley, ενώ ο Buddy Holly ήταν μια προσιτή φιγούρα: ήταν ένα απ’ αυτά τα παιδιά.
Αυτό ακριβώς το γεγονός αντικατοπτρίζεται και στο πόσοι μετέπειτα ροκ σταρ είχαν τον Holly ως πρότυπο. Οι Rolling Stones, οι Beatles, ο Bob Dylan, όλοι οφείλουν ένα μεγάλο μέρος της καριέρας τους στις πρωτοποριακές δουλειές του Buddy Holly. Ωστόσο, σε μια τραγική τροπή της μοίρας, η μετεωρική άνοδος του νεαρού σταρ διακόπηκε απότομα: Σε ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, το οποίο άλλαξε για πάντα τη μουσική, τον Φεβρουάριο του 1959, ο μόλις 22χρονος αστέρας, μαζί με δύο ακόμη σπουδαίους συναδέλφους του, τον νεότατο Ritchie Valens και τον Big Bopper, σκοτώθηκε! Υπήρξε, βεβαίως, ένας κατακλυσμός αγάπης μετά τον θάνατό του, και το έργο του παρέμεινε απίστευτα δημοφιλές στις εποχές που ακολούθησαν. Και έτσι, τελικά, η ανάκαμψη ήταν γρήγορη. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να ξεπεράσει η μουσική βιομηχανία τον θάνατο του χρυσού αγοριού της. Μένει όμως πάντα το υποθετικό ερώτημα: Τι θα είχε συμβεί αν ο Holly δεν είχε ανέβει ποτέ σε αυτό το αεροπλάνο; Ξεπερνώντας την αυτονόητη απάντηση, ότι ο κόσμος θα είχε στερηθεί την καλύτερη ώρα του Don McLean, με τη μορφή του American Pie, θα μπορούσε πραγματικά ο Holly να συνεχίσει την τρελή πορεία της επιτυχίας του;
Βλέποντας τη μεγάλη εικόνα, διαπιστώνουμε ότι πολύ λίγοι ροκ σταρ της δεκαετίας του ‘50 κατάφεραν να προσαρμοστούν στο διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο. Tα συγκροτήματα του British Invasion, όπως οι Beatles και οι Stones, τράβηξαν την προσοχή των νέων, σε βαθμό που φωτεινοί αστέρες, όπως ο Jerry Lee Lewis, ο Chuck Berry, ακόμη και ο Little Richard, άρχισαν να εξασθενούν, οπότε δεν θα ήταν αφύσικο να έβλεπε κανείς τον Budd Holly να κάνει το ίδιο. Πώς να εντάξεις όμως αυτό το ιδιαίτερο ταλέντο σε τέτοιου είδους γενικεύσεις; Ήταν τόσο διαφορετικός από τους συγχρόνους του, που σίγουρα θα εύρισκε πάντα τον τρόπο να ξεχωρίζει. Ίσως να κατάφερνε να συμβαδίσει με τους νεαρούς snob του British Invasion. Δεν ήταν και πολύ μεγαλύτερος από αυτούς, άλλωστε. Επιπλέον, το γεγονός ότι οι Beatles εμπνεύστηκαν τόσο έντονα από το έργο του, θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινές περιοδείες, ίσως ακόμη και σε κοινές ηχογραφήσεις.
Σίγουρα, δεν νομίζουμε ότι θα είχε παραμείνει στην κορυφή της ροκ σκηνής επ' αόριστον, κανείς δεν μπόρεσε να το κάνει, αλλά θα μπορούσε τουλάχιστον να είχε ζήσει τα χρόνια του δημιουργικά, ηχογραφώντας σπουδαίο rock ‘n’ roll, μεταφέροντας τη μουσική του σε όλο τον κόσμο και απολαμβάνοντας την επιρροή που -ούτως ή άλλως- άσκησε σε πολλές γενιές καλλιτεχνών. Ποιος ξέρει;
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
24/10/25
Δημοσίευση σχολίου