Από το 1970 έως και το 1974, οι Genesis περνούν μια απίστευτη δημιουργική περίοδο με εξαιρετικά άλμπουμ που εξακολουθούν ακόμα και σήμερα 55 χρόνια μετά, να στέκονται σαν αγέρωχοι πυλώνες του progressive rock. Το δαιδαλώδες και μάλλον κουραστικό The Lamb lies down on Broadway, σήμανε την τελευταία συμμετοχή του εξαιρετικού τραγουδιστή και στιχουργού Perter Gabriel, με την αποχώρησή του να θέτει τη συνέχεια του συγκροτήματος, αβέβαιη.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ. ΠΩΣ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΣΤΟΝ PHIL COLLINS
Η ειλημμένη απόφαση του Gabriel, βρίσκει το συγκρότημα αποφασισμένο να συνεχίσει την πορεία του, δίνοντας στους εαυτούς του ένα περιθώριο …λασκαρίσματος, με πρώτο τον κιθαρίστα Steve Hackett να κυκλοφορεί το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ Voyage of the Acolyte και με τους Banks και Rutherford να γράφουν καινούργιο υλικό. Χωρίς να έχουν βρει αντικαταστάτη του , ξεκίνησαν πρόβες στο στούντιο ενώ παράλληλα έβαλαν μια ανώνυμη αγγελία στην μουσική εφημερίδα Melody Maker γράφοντας ότι ψάχνουν «τραγουδιστή για ένα συγκρότημα τύπου Genesis». Έλαβαν περίπου 400 απαντήσεις, ενώ ο έγκριτος δημοσιογράφος Chris Welch έγραψε για «το θάνατο των Genesis», δείγμα του πόσου είχαν συνδέσει τον Gabriel, με την ύπαρξη του συγκροτήματος, ενώ οι fans είχαν…τρομοκρατηθεί( σ.σ. δεν έγραψα τυχαία τη λέξη).
Το συγκρότημα έχει μπει στο studio και με παραγωγό τον David Hentschel, αρχίζουν να γράφουν, με τον Phil Collins να πιστεύει ότι πρέπει να συνεχίσουν σαν ορχηστρικό συγκρότημα(χωρίς τραγουδιστή/φωνητικά) και με τους υπόλοιπους να διαφωνούν. Χωρίς να έχουν αποφασίσει, άρχισαν να ηχογραφούν τα backing tracks και να κάνουν οντισιόν τραγουδιστών, με τον Gabriel να τους επισκέπτεται στο στούντιο και να ακούει τις μέχρι τότε ηχογραφήσεις τους! Η ιδέα να τραγουδήσει ο Phil Collins (είχε ήδη τραγουδήσει το απαιτητικό More Fool Me από το Selling England by the Pound), είχε περάσει από το μυαλό τους, αλλά φοβόντουσαν ότι δεν θα μπορούσε να ερμηνεύσει τα παλαιότερα κομμάτια τους ενώ υπήρχε το πρόβλημα των συναυλιών (να παίζει ντραμς και να τραγουδάει).
Με όλες τις προσπάθειες εύρεσης νέου τραγουδιστή να έχουν αποβεί άκαρπες, ο Collins κάνει ένα δοκιμαστικό, ερμηνεύοντας το Squonk, με την ερμηνεία του να γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό. Με το χρόνο να περνάει χωρίς αποτέλεσμα και τον Collins να δείχνει σημάδια ικανότητας να κρατήσει αυτόν τον απαιτητικό ρόλο, το συγκρότημα αποφάσισε ότι θα έπρεπε να είναι ο νέος τραγουδιστής τους.
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
Το Dance on a Volcano, ήταν το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε για το άλμπουμ, με τον Mike Rutherford (μπάσο) να προσπαθεί να το κάνει διαφοροποιημένο σε σχέση με το υλικό του The Lamb..Και το πέτυχε καθώς ήταν ένα από τα καλύτερα κομμάτια του νέου τους δίσκου.
Το Entangled, βασίστηκε σε μια σύνθεση του Steve Hackett (κιθάρα), με τον Tony Banks (πλήκτρα) να είναι αυτός που το πίστευε πιο πολύ κι από τον συνθέτη του!
Η αίσθηση που ήθελαν να δώσουν στο Squonk ήταν να μοιάζει με το Kashmir των Led Zeppelin (αφήνω την κρίση σε εσάς), ενώ το όμορφο Robbery, Assault and Battery γράφτηκε κυρίως από τον Banks, σε μια προσπάθεια να αναπαράγει το χιούμορ σε ορισμένους από τους στίχους του Gabriel, με τον Collins να συμβάλλει στη σύνθεση, εμπνεόμενος από τον προηγούμενο ρόλο του ως Artful Dodger στο Oliver (σ.σ. πριν γίνει επαγγελματίας μουσικός, ο Collins ήταν «παιδί θαύμα», παίζοντας θεατρικούς ρόλους!). Το A Trick of the Tail, σύνθεση του Banks, προϋπήρχε από το 1972 και την εποχή του Foxtrot(!)και οι στίχοι του είναι εμπνευσμένοι από το μυθιστορήματος The Inheritors του William Golding και του τραγουδιού Getting Better των Beatles, αναφερόμενοι σε έναν εξωγήινο που επισκέπτεται τη Γη. Το χαλαρό Los Endos, αποτελεί κοινή σύνθεση όλων των μελών, μεταφέροντας ένα …πιο light παίξιμο εκ μέρους τους!
Το A Trick of the Tail, αποτελεί μια κορυφαία στιγμή των Genesis και του progressive rock, με το ένα τραγούδια να παντρεύεται το επόμενο, σαν ένας καλά δεμένος κρίκος αλυσίδας. Κάθε τραγούδι έχει μια δική του σαγηνευτική ομορφιά, χωρίς καμία ιδιοτροπία, αλλά με δυνατές συνθέσεις και ερμηνείες, με τα περισσότερα εύσημα να πηγαίνουν δικαιωματικά στον Phil Collins (ακούστε την σπαρακτική ερμηνεία του στο Ripples). Η εικόνα του άλμπουμ όπως σχεδόν όλων της δεκαετίας του 70 δεν είναι μόνο ένα κομμάτι αλλά το γενικό σύνολο που αφήνει στο μυαλό και τη φαντασία τού ακροατή.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Το εξώφυλλο επιμελήθηκε η Hipgnosis και συγκεκριμένα οColin Elgie και βασίζεται σε ένα περίπλοκο, χειροποίητο κολάζ που απεικονίζει διάφορους χαρακτήρες που ξεπηδούν μέσα από τα τραγούδια. Τα πουλιά προέρχονται από το Mad Man Moon, ο κυνηγός από το Squonk και οι σιλουέτες από το Dance on a Volcano. Το περίτεχνο στυλ του εξώφυλλου έρχεται σε αντίθεση με την έως τότε αισθητική της Hipgnosis, δημιουργώντας μια ιδιότροπη, παραμυθένια αισθητική, που αντανακλά σ τα στιχουργικά θέματα του άλμπουμ.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Το 1976 κυκλοφόρησαν το Wind and Wuthering, που ακουγόταν σαν το δεύτερο κεφάλαιο ενός βιβλίου, με πρώτο κεφάλαιο το A Trick of the Tail!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
24/10/25
Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ A TRICK OF THE TAIL
Με την αποχώρηση του Peter Gabriel, οι Genesis μπορεί να έχασαν τη μοναδική ερμηνεία του και την δραματική θεατρικότητα τηs ιδιαίτερηs φωνήs του, αλλά δεν έχασαν τίποτα απ την μαγεία τηs δημιουργικήs τουs φαντασίαs κυκλοφορώνταs το A trick of the tail το 1976 με τον Phil Collins να αναλαμβάνει τα φωνητικά. πολύ πιο κοντά θεματικά και συνθετικά στο αριστουργηματικό Selling England by the pound, και αρκετά απομακρυσμένο θεωρώ απ το πολύπλοκο - δαιδαλώδεs - και κουραστικά δυσνόητο The lamb lies down on broadway. η μεγαλειώδηs ατμοσφαιρική διάσταση του άλμπουμ σηματοδοτεί το κατ εξοχήν ύφοs και μουσικό στίγμα τηs μπάνταs που δικαίωs κατατάσσεται μέσα στουs 5 ακρογωνιαίουs λίθουs του progressive οικοδομήματοs στο οποίο συνεισέφεραν ουκ ολίγα. Σ αυτό το δίσκο έγιναν πιό προσιτοί - βατοί - κατανοητοί, χωρίs όμωs να μειώσουν τίποτα απ την απαράμιλλη μουσική αισθητική τουs! τα επιβλητικά οργανικά γεμίσματα σε επικό και πομπώδεs ύφοs πρωταγωνιστούν ισορροπώνταs αξιοθαύμαστα με ήπιεs μελωδικέs λυρικέs στιγμέs, όπωs πχ. το Entagled, ένα ανατριχιαστικά όμορφο κομμάτι βασισμένο σε κλασσικότροπεs μουσικέs φόρμεs που χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν! Ο,τι ζητήσει έναs απαιτητικόs prog-rock fan θα το βρει εδώ. εμπνευσμένεs μουσικέs ιδέεs, αιθέριεs ακουστικέs κιθάρεs, γαλήνια πιανίσιμα μέρη, εδώ υπάρχουν όλα αυτά τα στοιχεία που αποτελούν τον βασικό πυρήνα του progressive ήχου. συγκλονιστικόs ο Tony Banks με τα πλούσια ηχοχρώματα των πλήκτρων του, και έναs Phil Collins αποκάλυψη που εκπλήρωσε με απόλυτο και καθοριστικό τρόπο τα φωνητικά μέρη τέτοιων απαιτητικών τραγουδιών ωs αβίαστη φυσική συνέχεια του προκατόχου του! Αναμφισβήτητα ένα σπουδαίο άλμπουμ!
Δημοσίευση σχολίου