O κιθαρίστας Steve Hillage έγινε γνωστός στα πρώτα χρόνια της άκρως δημιουργικής δεκαετίας του 70, παίζοντας με τους Gong αλλά και από τα προσωπικά του άλμπουμ L και Motivation Radio. Γεννήθηκε το 1951 στο Chingford του Essex, σύντομα η καριέρα του έγινε μέρος της σκηνής του Canterbury, αρχικά παίζοντας με τους Uriel του Dave Stewart (απλή συνωνυμία με τον David Stewart των Eurythmics), με το συγκρότημα να διαλύεται το 1968 και τα μέλη του να σχηματίζουν τους Egg όπου ο Hillage έπαιξε κιθάρα στο άλμπουμ τους Civil Surface(1974). Μετά τους Uriel, ξεκίνησε σπουδές στο University of Kent του Canterbury, κάνοντας παρέα με μέλη των Caravan και Spirogyra (σχετικά άγνωστο folk/progressive αγγλικό συγκρότημα, καμία σχέση με το αμερικάνικο fusion συγκρότημα των Spyro Gyra-προσέξτε τη διαφορετική γραφή!) όπου γνωρίστηκε με τους Caravan οι οποίοι με τη σειρά τους τον έφεραν σε επαφή με τον μάνατζέρ τους, που τον πρότεινε στην Deram (progressive label της Polygram) όπου και υπέγραψε. Στις αρχές του 1971, ο Hillage σχημάτισε τους Khan όπου κυκλοφόρησαν το μοναδικό τους άλμπουμ με τίτλο Space Shanty (1972). Μέλη τους ήταν ο Dave Stewart αλλά κι ο μετέπειτα ντράμερ των Splitz Enz, Nigel Griggs. Διαφωνίες των μελών οδήγησαν τους Kahn στη διάλυση, με τον Hillage να γίνεται μέλος του συγκροτήματος του Kevin Ayers, τους Decadence, συμμετέχοντας στο άλμπουμ Bananamour (1973) και περιοδεύοντας μαζί τους. Στο μεταξύ έχει γνωριστεί με τον Daevid Allen των Gong, αλλά και με Miquette Giraudy (πλήκτρα στους Gong), παρέμεινε στη Γαλλία μετά την περιοδεία των Ayers και εντάσσεται στους Gong. Τον Ιανουάριο του 1973, συμμετείχε στις ηχογραφήσεις για το Flying Teapot, το πρώτο μέρος της τριλογίας Radio Gnome, με τη σύνθεση του συγκροτήματος να είναι Daevid Allen, Gilli Smyth, Didier Malherbe, Steve Hillage, Tim Blake, Mike Howlett και Pierre Moerlen, και ηχογράφησαν δύο ακόμη άλμπουμ, τα Angels Egg και You. Όντας underground συγκρότημα οι Gong, δεν ήθελαν κανέναν μουσικό να αναλάβει τα ηνία τους, κάτι που μάλλον έκανε ο Allen που αποχώρησε. Η Virgin Records προσπάθησε να πείσει τον Hillage να αναλάβει ηγετικό ρόλο, κάτι που dδεν ήθελε καθώς ήταν σε αντίθεση με την κοινοτική λογική του συγκροτήματος. Μετά από μια συναυλία στο Marquee στις 21 Δεκεμβρίου του1974, αποχώρησε για να δημιουργήσει το δικό του συγκρότημα, αν και συνέβαλε στις ηχογραφήσεις του επόμενου άλμπουμ τους, Shamal.
Τον Ιούνιο του 1973, ο Hillage συμμετείχε στην πρώτη ζωντανή εμφάνιση του Tubular Bells του Mike Oldfield στο Queen Elizabeth Hall, όπου συμμετείχε και στο live γυρίστηκε για τη σειρά Second House του BBC( Νοέμβριο του 1973). Η εμφάνιση του BBC είναι διαθέσιμη στο DVD Elements του Oldfield. Έχοντας γίνει πλέον μέλος της σχολής του Canterbury και έχοντας πολλές γνωριμίες στο χώρο, το1975 κυκλοφορεί το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο Fish Rising, με συμμετοχές των Allen και Smyth(από τους Gong) και Dave Stewart.
Από το 1976 και μετά, ο Steve Hillage ακολουθεί μια καλή προσωπική καριέρα, όπου μετά το Fish Rising, μεταφέρεται στην Ν. Υόρκη όπου με παραγωγό τον Todd Rundgren και με τη συμμετοχή του συγκροτήματός του, τους Utopia κυκλοφορεί το καταπληκτικό L(1976, Νο 10 Μ.Βρετανία) που μεταξύ άλλων περιείχε την πολύ καλή διασκευή του στο Hurdy Gurdy Man του Donovan καθώς και το It's All Too Much, σύνθεση του George Harrison που εμφανίστηκε αρχικά στο άλμπουμ των Beatles, Yellow Submarine(1969). To L ήταν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ εκείνης της χρονιάς, ένα hippie rock άλμπουμ, κοντά στον ήχο του You των Gong, με πολύ καλό κιθαριστικό παίξιμο. Ο Hillage εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την παραγωγή του Rundgren, παρουσιάζοντας ανέλπιστα, ένα εξαιρετικό άλμπουμ που παραμένει ως σήμερα από τα καλύτερα στο χώρο της ψυχεδέλειας. Στην περιοδεία τον συνόδευσε ο ντράμερ των Jethro Tull, Clive Bunker κι ο μελλοντικός μπασίστας των Camel, Colin Bass.
 |
| O Hillage με τους Gong |
Τον Μάιο του 1977 ξανά συνόδευσε τον Mike Oldfield σε συναυλία του στηGlasgow όπου με τη συνοδεία της Scottish National Orchestra έπαιξε το Tubular Bells για να ακολουθήσει ένα περιστασιακό reunion των Gong. Ενοχλημένος από την ταυτότητα progressive rock που του είχαν αποδώσει τα μέσα ενημέρωσης αλλά και οι fans, αποφασίζει να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ με funk(!) επηρεασμούς καθώς εκείνη την εποχή άκουγε κυρίως καλλιτέχνες όπως οι Funkadelic και Earth, Wind & Fire. Αρχικός τίτλο του τρίτου άλμπουμ ήταν Red Album για να μετονομαστεί σε Motivation Radio(No 28 UK). Ηχογραφήθηκε στο Λος Άντζελες, με παραγωγό τον Malcolm Cecil, πρώην μέλος των Tonto's Expanding Head Band, και ο ήχος τους είναι funk/dance και βασίζεται σε συνθεσάιζερ, συμπεριλαμβανομένων των T.O.N.T.O. (The Original New Timbral Orchestra), το μεγάλο χειροποίητο πολυφωνικό συνθεσάιζερ του Cecil, το πρώτο του είδους του, που ο Cecil είχε παίξει με την Expanding Head Band. Βέβαια, το κιθαριστικό παίξιμο του Hillage παραμένει στο επίκεντρο! Παρ όλη την εμπορική αποτυχία του, οι κριτικοί το επαίνεσαν και σήμερα θεωρείται ορόσημο στην καριέρα του Hillage, καθιερώνοντας την ηλεκτρονική κατεύθυνση για την οποία αργότερα έγινε γνωστός. Ακολούθησε το Green (1978, No 30 UK), με συν[παραγωγό τον ντράμερ των Pink Floyd, Nick Mason με τον ήχο του να γίνεται πιο πειραματικός και ηλεκτρονικός, αγγίζοντας τα χωράφια της χορευτικής μουσικής, με τα περισσότερα κιθαριστικά μέρη να παίζονται μέσα από ένα Roland GR 500,ένα πρώϊμο κιθάρα-συνθεσάιζερ μοντέλο. Έχοντας εξαντληθεί από τις διαρκείς περιοδείες και έχοντας ηχογραφήσει αρκετές από αυτές, κυκλοφορεί τον Ιανούάριο του 1979 το 2πλό Live Herald, με τον ένα δίσκο να περιέχει ηχογραφήσεις από τις περιοδείες του στην Αγγλία και τον άλλο καινούργια κομμάτια. Λίγους μήνες κυκλοφόρησε (Απρίλιος 1979),κυκλοφόρησε το Rainbow Dome Musick , αλλάζοντας εντελώς ύφος. Το άλμπουμ είχε 2 ambient κομμάτια και συνεργάστηκε με την Miquette Giraudy (πλήκτρα). Το άλμπουμ παρουσιάστηκε το 1979 στο Olympia του Λονδίνου.
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 80
Στη δεκαετία του 80, μετέφερε την πείρα του στην κονσόλα, κάνοντας παραγωγή σε άλμπουμ των Simple Minds, It Bites, Murray Head, Nash the Slash, Real Life, Cock Robin, Tony Banks, Robyn Hitchcock αλλά και Charlatans (1994), ενώ το 1982 σε συνεργασία με την Giraudy κυκλοφόρησε τα άλμπουμ For To Next And Not Or, που ήταν το τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε με το όνομά του. Και οι 2 τίτλοι προέρχονται Οι τίτλοι προήλθαν από τη γλώσσα προγραμματισμού BASIC και αντικατοπτρίζουν την έντονη ενασχόληση τους (ήταν ζευγάρι) με τη μουσική μέσω υπολογιστή (εκτός από την κιθάρα του Hillage).
Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ
Έχοντας δείξει έντονη πλεύση προς την ηλεκτρονική/ambient μουσική, το 1990 σχηματίζει τους System 7, ένα ambient dance συγκρότημα, πάντα μαζί με την Giraudy, για να καταφέρει να γίνει μέρος της underground dance σκηνής στο Λονδίνο, με τον Hillage να εξελίσσεται σε βασικό παράγοντα στην αναγνώριση της χορευτικής σκηνής από το Φεστιβάλ Glastonbury και στη δημιουργία της Dance Tent, όπου ο ίδιος οργάνωσε. Με τους System 7 κυκλοφόρησε από το 1991, 17 άλμπουμ, με πιο πρόσφατο το Field of Dreams (2020).
Τον Νοέμβριο του 2006, έπαιξε με τους Gong , ερμηνεύοντας ένα σετ που αποτελούνταν σχεδόν εξ ολοκλήρου από υλικό από την Τριλογία Radio Gnome στο Melkweg του Άμστερνταμ.
Τον Ιανουάριο του 2007, τέσσερα από τα άλμπουμ του - Fish Rising, L, Motivation Radio και Rainbow Dome Musick - κυκλοφόρησαν στο Ηνωμένο Βασίλειο σε remastered μορφή σε CD, το καθένα, εκτός από το τελευταίο, με προηγουμένως ακυκλοφόρητα bonus tracks. Τον Φεβρουάριο του 2007, ακολούθησαν τα Green, Live Herald, Open και For To Next/And Not Or, παρόμοια remastered με bonus περιεχόμενο.
Η συμμετοχή των Hillage και Giraudy επαναλήφθηκε σε έναν μικρό αριθμό συναυλιών που πραγματοποίησαν οι Gong στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 2008, όπου εκτός των Hillage και Giraudy, εμφανίστηκαν και οι Daevid Allen, Gilli Smyth και Mike Howlett. Το 2010, επικαλούμενοι μουσικές διαφορές, το ζευγάρι αποχώρησε από τους Gong. Έκτοτε ξανά συνεργάστηκαν με διάφορους τρόπου με το συγκρότημα, με αποκορύφωμα στα τέλη του 2018 όπου ότι οι Hillage & Giraudy είχαν επιλέξει την τρέχουσα σύνθεση των Gong ως το backing band/opening act για μια σειρά από συναυλίες των Steve Hillage Band το 2019. Τα σχέδια για περιοδείας το 2020, διακόπηκαν λόγω της πανδημίας COVID-19. Ο Hillage συνεργάστηκε επίσης με τον Ozric Tentacles στο άλμπουμ του 2004 Spirals in Hyperspace. Τελευταίο του άλμπουμ ήταν το Dreamtime Submersible (2008), με τον Evan Marc.
Η προσφορά του Steve Hillage στη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική αλλά και ψυχεδέλεια (στα πρώτα 3 προσωπικά του άλμπουμ) είναι πολύ σημαντική. Κατάφερε να ξεφύγει από τον ήχο τωνGong, πειραματιζόμενος στην ηλεκτρονική μουσική (επηρεάστηκε μετά από μια συναυλία των Orb!) και κατάφερε όχι μόνο να ηχογραφήσει άλμπουμ σαν System 7 αλλά και να βάλει την ηλεκτρονική μουσική στο Reading Festival, με ξεχωριστή σκηνή.
TRIVIA
Τον Αύγουστο 1978 εμφανίστηκε με τους Sham 69 στο Reading Festival.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
• Fish Rising (1975)
• L (1976)
• Motivation Radio (1977)
• Green (1978)
• Rainbow Dome Musick (1979)
• Open (1979)
• For To Next (1982)
• And Not Or (1982)
• Evan Marc & Steve Hillage – Dreamtime Submersible (2008)
Δημοσίευση σχολίου