Αν ρωτήσεις έναν fan των Deep Purple»ποια είναι μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχουν παίξει» θα σου απαντήσει, το California Jam’74 όπου έχει κυκλοφορήσει σε cd και dvd. Ο περισσότερος κόσμος, όπως και εγώ, πίστευε ότι σε εκείνη τη πραγματικά φοβερή συναυλία έπαιξαν ΜΟΝΟ οι Deep Purple, αλλά τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Το California Jam διεξήχθη στις 6 Απριλίου 1974 στο Ontario Motor Speedway του Ontario της California και για να έχετε μια εικόνα του χώρου, το Ontario Motor Speedway ήταν ένας εγκεκριμένος χώρος μηχανοκίνητου αθλητισμού που κατασκευάστηκε για να φιλοξενήσει μεγάλους αγώνες με την πίστα να έχει τέτοιο μέγεθος που μπορούσε να εξυπηρετήσει μέχρι 500 διαγωνιζόμενα αυτοκίνητα! Εκείνη την ημέρα φιλοξένησε 250.00 θεατές(!) και σημείωσε ρεκόρ δυνατού ήχου, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη προσέλευση κοινού (σ.σ που πλήρωσε, όχι τζαμπατζήδες!) και τα υψηλότερα ακαθάριστα έσοδα στην ιστορία των συναυλιών, έως εκείνη την ημέρα. Ήταν ένα από τα πιο καλοσχεδιασμένα και οικονομικά επιτυχημένα μουσικά φεστιβάλ, που ήταν οδηγός για τα μεγάλα φεστιβάλ της δεκαετίας του 80.
Όμως ποιοι άλλοι έπαιξαν εκτός από τους Τιτανοτεράστιους; Με σειρά εμφάνισης οι Rare Earth, Earth, Wind & Fire, Eagles με τον Jackson Browne, Seals and Crofts, Black Oak Arkansas, Black Sabbath, Deep Purple και Emerson, Lake & Palmer.
Αρχικά οι Deep Purple ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστούν τελευταίοι αλλά ο Ritchie Blackmore είχε τη δική του άποψη και επέλεξαν (σ.σ. στην ουσία ο Ritchie Blackmore) να ανέβουν στη σκηνή το ηλιοβασίλεμα, σπρώχνοντας έτσι τους Emerson, Lake & Palmer να εμφανιστούν τελευταίοι. Να σημειώσω ότι η εμφάνιση των Deep Purple ήταν από τις πρώτες με την MK III. Ο Blackmoere υπέθεσε ότι η συναυλία θα καθυστερούσε(σ.σ.όπως συνέβαινε σε όλες τις συναυλίες με πολλά ονόματα), αλλά παραδόξως οι Deep Purple ήταν αυτοί που καθυστέρησαν την εμφάνισή τους, αν και το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα. Και φθάνουμε στην εμφάνιση των Black Sabbath που τελείωσαν νωρίτερα, γύρω στα 90 λεπτά πριν το σούρουπο κι όταν υπήρχε ακόμα το φως του ήλιου. Η σκηνή έχει πλέον αδειάσει και ο κόσμος αδημονούσε να δει τους Deep Purple που είχαν καινούργιο δίσκο, καινούργια σύνθεση και καινούργια καλά τραγούδια. Όμως βάσει της συμφωνίας, το σούρουπο δεν είχε έλθει ακόμα κι έτσι όταν οι διοργανωτές χτύπησαν την πόρτα στο καμαρίνι του Blackmore για να ετοιμαστεί να βγει, αυτός βλέποντας έξω τον ήλιο, κλείδωσε την πόρτα και αρνήθηκε να βγει!! »Θα πιώ μερικά ποτά, θα κάνω practice με την κιθάρα μου και μετά θα βγω» τους απάντησε, για να κερδίσει χρόνο και να βγει το συγκρότημα την συμφωνημένη ώρα. Ο χρόνος πέρναγε, ο κόσμος σφύριζε και φώναζε και ο Blackmore θα εμφανιζόταν μόνο την συμφωνημένη ώρα με τους διοργανωτές να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Έτσι αφού οι παρακλήσεις τους για να συντομεύσει το χρόνο του και να βγει στη σκηνή δεν εισακούστηκαν, τού είπαν ότι θα πουν από το μικρόφωνο ότι οι Deep Purple ακύρωσαν την εμφάνισή τους. Κάτι ότι η ώρα είχε περάσει, κάτι η απειλή, οι Deep Purple ανέβηκαν στη σκηνή η οποία ήταν διακοσμημένη με ένα τεράστιο ουράνιο τόξο, κάτω από το οποίο έπαιξαν! Στο τέλος της εμφάνισης τους, ο Blackmore πέταξε μια κιθάρα και ένα μικρό ηχείο monitor στο κοινό και επιτέθηκε σε μια από τις βιντεοκάμερες του δικτύου (η κάμερα είχε μπει ανάμεσα στον κιθαρίστα και το κοινό) με μια κιθάρα. Αργότερα, ένα ατύχημα με πυροτεχνήματα προκάλεσε την έκρηξη ενός από τους ενισχυτές του Blackmore, η οποία έβαλε για λίγο φωτιά στη σκηνή. Δεν γράφω σε πιο δευτερόλεπτο κάνει τη κίνηση για να δείτε ολόκληρο το video!
Οι Purple εγκατέλειψαν τον χώρο της συναυλίας με ελικόπτερο για να αποφύγουν μια πιθανή αντιπαράθεση με τους πυροσβέστες του Οντάριο και τα στελέχη του ABC-TV. Η ζημιά στην βιντεοκάμερα του ABC, η οποία εκτιμάται σε 10.000 δολάρια, διευθετήθηκε από τους μάνατζερ του συγκροτήματος. Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, μια που η εμφάνιση των Deep Purple ήταν η πλέον γνωστή του φεστιβάλ. Ας δούμε όμως τι συνέβη με τους Black Sabbath που με την κλασική σύνθεση (Ozzy, Iommi- χωρίς μουστάκι!, Ward και Butler), έπαιξαν ένα δυνατό set με 15 τραγούδια (Tomorrow's Dream, Sweet Leaf, Killing Yourself to Live, War Pigs, Snowblind, Sabbra Cadabra, Sometimes I'm Happy, Supernaut, Iron Man, Orchid, Paranoid, Embryo και Children of the Grave), αλλά στη μνήμη τους έχει γραφτεί σαν μαύρη σελίδα κι ο λόγος είναι οικονομικός! «Ο μάνατζέρ μας έδωσε στον καθένα από 1.000 δολάρια και μας έβαλε πίσω στο αεροπλάνο, οικονομικής θέσης», θυμήθηκε ο Ozzy στο περιοδικό Musician. «Πολλά χρόνια αργότερα, ανακαλύψαμε ότι είχ πληρωθεί 250.000$ για τη συναυλία και φυσικά, τα κράτησε όλα».
Είναι απόγευμα Σαββάτου 6 Απριλίου 1974 και ο 25χρονος Ozzy στέκεται χαλαρός στην άσφαλτο του Διεθνούς Αεροδρομίου του Οντάριο. Για να είμαστε δίκαιοι, αυτή η άνεσή του οφείλεται και στην πολύ καλής ποιότητας κοκαΐνη που είχε σνιφάρει αυτός αλλά και τα άλλα 3 μέλη του συγκροτήματος, κατά τη διάρκεια της πτήσης του ελικόπτερου που τους μετέφερε στην κομητεία του San Bernandino. Σίγουρα η εμφάνισή τους σε αυτό το φεστιβάλ ήταν πολύ σημαντική.
Στο σύνολό της ήταν μια 12ωρη συναυλία, με συν-πρωταγωνιστές τους Deep Purple και Emerson, Lake & Palmer και με ανερχόμενα αστέρια τους Eagles και Earth, Wind & Fire, με τη συναυλία να μεταδίδεται σε όλη την Αμερική από την ABC Television. Τιμή εισιτηρίου σε λίρες 10, χαμηλή σχετικά ακριβώς για να τραβήξει πολύ κόσμο, το μεγαλύτερο κοινό που είχε συγκεντρωθεί ποτέ για μια μονοήμερη συναυλία. Μέχρι την ημέρα της συναυλίας, είχαν πουληθεί 250.000 εισιτήρια. «Είχα ένα τρομερό hangover, οπότε φόρεσα τα σκούρα γυαλιά μου και παίξαμε τα The Grave, Iron Man και Paranoid». Για το συγκρότημα, η εμφάνισή του σε αυτό το μεγάλο φεστιβάλ ήταν μια επιβεβαίωση της ανερχόμενης δημότικοτητά του, γιατί κανείς χώρος στον οποίον είχαν παίξει έως εκείνη την ημέρα, δεν συγκρινόταν με την πίστα του Ontario. Οι Black Sabbath είχαν γίνει ένα must see συγκρότημα. Μόλις 48 ώρες νωρίτερα, οι Ozzy, Iommi, Butler και Ward βρισκόντουσαν στα σπίτια τους στο Μπέρμιγχαμ με τις οικογένειες τους καθώς ενώ είχαν ανακοινωθεί για το φεστιβάλ, ο διοργανωτής τούς είχε αφαιρέσει από το πρόγραμμα, καθώς υπήρξε μια έντονη διαμάχη μεταξύ των συν-headliners για το ποιος θα έπρεπε να κλείσει τη συναυλία! Μόνο όταν οι διοργανωτές ενημέρωσαν τον μάνατζερ των Sabbath, Patrick Meehan, ότι η μη εμφάνιση τους θα οδηγούσε σε αγωγή ύψους 250.000$, ο Tony Iommi ανέλαβε να τους πείσει ότι έπρεπε να πάνε στο Λος Άντζελες με την επόμενη πτήση. «Επειδή δεν είχαμε βρεθεί για μερικούς μήνες, δεν είχαμε κάνει πρόβα», είπε ο Ozzy το 2015. «Θυμάμαι ότι έπρεπε να κάνουμε μια σύντομη παρουσίαση του σετ μας σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με τις κιθάρες αποσυνδεδεμένες, χωρίς ενισχυτές». «Έτσι, να παίξουμε την τελευταία στιγμή στον μεγαλύτερο χώρο που είχαμε δει ποτέ ήταν λίγο αγχωτικό», είπε ο Tony Iommi την ίδια χρονιά και χαρακτήρισε τη συναυλία «λίγο περίεργη» στην αυτοβιογραφία του Iron Man. «Θυμάμαι ότι ήμουν τρομοκρατημένος, επειδή μεταδιδόταν ζωντανά στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ξέραμε ότι αυτό που κάναμε σε εκείνη τη σκηνή θα καταγραφόταν και θα προβάλλονταν για το υπόλοιπο της ζωής μας». «Δεν μπορούσαμε πραγματικά να αρνηθούμε μια τόσο σημαντική συναυλία, όσο κι αν απολάμβανα το διάλειμμά σπίτι μου», είπε ο Geezer Butler στην αυτοβιογραφία του Into The Void, προσθέτοντας, «ξέραμε ότι θα τα τινάζαμε όλα στον αέρα». Τα χειροκροτήματα και οι ζητωκραγεύς του κόσμο όταν οι Black Sabbath ανέβηκαν στη σκηνή, επισκιάστηκαν από τη φωνή του Bill Ward που μέτραγε για να δώσει το σύνθημα για το εναρκτήριο τραγούδι Tomorrow's Dream γι αυτό αναγκάστηκε να ξεκινήσει το μέτρημα για δεύτερη φορά. Το παίξιμό τους σε όλα τα κομμάτια ήταν τέλειο. "Let’s have a party” ούρλιαξε ο Ozzy πριν από τους Children Of The Grave και το κοινό ήταν έτοιμο, απλά περίμενε το σύνθημα. «Δεν θυμάμαι πολλά από εκείνη την ημέρα επειδή είχα τρελαθεί», είπε αργότερα ο Geezer Butler. «Ήμασταν όλοι εντελώς εκτός εαυτού».
Σε συνέντευξη μετά τη συναυλία σε δημοσιογράφο του ABC, ο Ozzy Osbourne φάνηκε πραγματικά έκπληκτος από την υποδοχή που έλαβαν. «Δεν έχω λόγια», παραδέχτηκε. «Ο κόσμος με εντυπωσίασε, δεν μπορώ να το πιστέψω φίλε, πραγματικά. Ήταν σαν ένας ωκεανός από ανθρώπους, και όταν όλα τα χέρια των ανθρώπων ήταν στον αέρα... Δεν έχω λόγια, πραγματικά. «Είμαι απλώς έκπληκτος με όλα αυτά. Μακάρι κάθε rock συναυλία, σε ανοιχτό χώρο, να ήταν κατά το ήμισυ καλή όσο αυτή....»
Η κεντρική φωτογραφία προέρχεται από το bootleg εξώφυλλο του άλμπουμ το οποίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ ...νόμιμα.
Την επόμενη Κυριακή: 1979 μια πολύ καλή χρονιά για τη rock μουσική. Ο Αλέξανδρος Ριχάρδος θυμάται για τα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν εκείνη τη χρονιά και παραμένουν ζωντανά.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
15/6/25
Δημοσίευση σχολίου