To 461 Ocean Boulevard είναι το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του Eric Clapton, μετά το "Eric Clapton" του 1970. Έχουν μεσολάβησε 4 δύσκολα χρόνια με τον ντελικάτο Άγγλο κιθαρίστα να είναι σοβαρά εξαρτημένος από τα ναρκωτικά. Τώρα όμως επιστρέφει με ένα πολύ καλό άλμπουμ, χωρίς να ξεχνάει τις blues ρίζες του, αλλά πιο στιλβωμένο και σίγουρα με πιο mainstream υλικό. Το blues rock ύφος υπάρχει σε καλό βαθμό αλλά και οι συναισθηματικές μπαλάντες όπως το Let It Grow, που είναι από τα κορυφαία τραγούδια του άλμπουμ.
Μιλώντας για το blues στοιχείο, οι Motherless Children, I Can't Hold Out (Willie Dixon) και Steady Rollin' Man(Robert Johnson) είναι σε πρώτο πλάνο αλλά γενικά υπάρχει μια χαλαρή ροή, αυτό που τότε ονομάζαμε mainstream. Για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, το τραγούδι που παρέσυρε το δίσκο στοΝο1 του αμερικάνικου chart και στο Νο3 του αγγλικού ήταν η διασκευή του άγνωστου στον περισσότερο κόσμο (και σε εμένα), I Shot the Sheriff του Bob Marley (No2 UK, No 20 USA) και για να είμαστε ειλικρινείς, με αυτήν τη διασκευή, εμείς στην Ελλάδα, μάθαμε τη reggae.
Δύο άλλα δυνατά τραγούδια είναι το Willie and the Hand Jive του Johnny Otis (πραγματικό όνομα Ιωάννης Αλέξανδρος Βελιώτης, γεννημένος στο Vallejo της Καλιφόρνια το 1921) όπως και το Give Me Strength, μια παλαιότερη σύνθεση του Clapton από τη δεκαετία του 60. Γενικά με το πρώτο άκουσμα, εκείνο που αισθάνεσαι, είναι μια διάχυτη χαλαρότητα σε όλα τα κομμάτια. Με τον Clapton να έχει συνέλθει, ο τότε μάνατζέρ του και ιδιοκτήτης της RSO Records, Robert Stigwood έκλεισε τα Criteria Studios στο Μαϊάμι της Φλόριντα, με παραγωγό δίσκων Tom Dowd και βασικούς μουσικούς τους George Terry κιθάρα, Albhy Galuten πλήκτρα, Dick Sims πλήκτρα, Carl Radle μπάσο, Jamie Oldaker ντραμς και Yvonne Elliman φωνητικά (τη μάθαμε από τη συμμετοχή της στο Jesus Christ Superstar).με τον Clapton να ανησυχεί για την εμπορική αλλά και ποιοτική επιτυχία του άλμπουμ, δίνοντας βάρος στη χημεία μεταξύ των μουσικών. Μια περίεργη λογική του Clapton που επικράτησε, ήταν να αφήσει τα τραγούδια του ημιτελή, ώστε οι μουσικοί να έχουν την ευκαιρία να προσθέσουν τα δικά τους στοιχεία κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, με τον ίδιο να χρησιμοποιεί την Blackie Fender Stratocaster και μια Gibson ES-335 για τα slide.
TRIVIA
O κιθαρίστας George Terry ήταν αυτός που γνώρισε στον Clapton τη reggae μουσική, βάζοντας τον να ακούσει το άλμπουμ Burnin' από τους Bob Marley and the Wailers, όπου και άκουσε το I Shot the Sheriff. Τον έπεισε να το ηχογραφήσει, με τον κιθαρίστα να έχει τις αμφιβολίες του λόγω της hardcore reggae μελωδίας, όπως έλεγε τότε. Τελικά πείστηκε να το βάλει το τραγούδι στο άλμπουμ και φυσικά να γίνει η επιτυχία που έγινε.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΚΑΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ
Το σπίτι της Ocean Boulevard 461 στο Golden Beach, κοντά στο Μαϊάμι, ήταν ενοικιαζόμενο από τον Robert Stigwood όπου έγιναν οι ηχογραφήσεις και επέλεξαν για τίτλο τη διεύθυνση του. Αργότερα, ο Clapton αλλά και ο Robert Stigwood πρότειναν στους Bee Gees να ηχογραφήσουν εκεί το Main Course, πράγμα που έκαναν. Μετά την κυκλοφορία του 461 Ocean Boulevard, το σπίτι άλλαξε διεύθυνση!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
30/5/25
O ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ 461 OCEAN BOULEVARD
Το οπισθόφυλλο
Μετά από πολύχρονη απομάκρυνση από τα μουσικά πράγματα λόγω σοβαρών προβλημάτων με τo αλκοόλ και τα ναρκωτικά, ο "guitar god" Eric Clapton έκανε το πολυαναμενόμενο comeback το 1974 με τη κυκλοφορία του 461 Ocean Boulevard. το άλμπουμ ανοίγει το καταιγιστικό Motherless children, σύνθεση του Blind Willie Johnson, με τον Clapton να ξαναβρίσκει τη φόρμα του και να μαs ξεσηκώνει με το εκπληκτικό στροβίλισμα τηs κιθάραs που χαρακτηρίζει όλο το κομμάτι. πιστόs στην αγάπη του για τα blues, εδώ επανεκτελεί - διασκευάζει μερικά τραγούδια των Αμερικανών πρωτοπόρων του είδουs, όπωs Robert Johnson, Willie Dixon, Johhny Otis και άλλοι. το πηγαίο ταλέντο του και οι δημιουργικέs του εμπνεύσειs τον οδηγούν στο να εκτοξεύσει σε παγκόσμια αναγνώριση συνθέσειs άλλων καλλιτεχνών που επανηχογράφησε και έγιναν έκτοτε κλασσικέs επιτυχίεs, όπωs το I shot the sheriff του Bob Marley και αργότερα το περίφημο Cocaine του μέντορά του JJ Cale. εκτόs απ το παραδοσιακό blues-rock ύφοs στο οποίο είναι ταγμένοs σ όλη του τη ζωή και υπηρετεί με προσήλωση μέχρι και σήμερα, μου αρέσουν πολύ και οι ήσυχεs εσωστρεφείs στιγμέs του, όπωs οι όμορφεs μελωδικέs μπαλάντεs Please be with me και Let it grow. Ο ιδιαίτεροs ψυχισμόs του η συναισθηματική του προσέγγιση στη μουσική καθώs και η εξάχορδη ερωμένη του είναι σήμα κατατεθέν του καταξιωμένου καλλιτέχνη, που αναμφισβήτητα κατέχει μία από τιs πρώτεs θέσειs στο πάνθεον των κορυφαίων!
Δημοσίευση σχολίου