Το Black Night είναι ένα από τα καλύτερα και διαχρονικότερα τραγούδια των Deep Purple, που τόσα χρόνια μετά την κυκλοφορία του (54!!!!) εξακολουθεί να έχει θέση στο set list των συναυλιών τους. To τραγούδι, σύνθεση και των 5 μελών του συγκροτήματος (Ritchie Blackmore, Ian Gillan, Roger Glover, Jon Lord, Ian Paice) και γράφτηκε μετά από πίεση της EMI που ήθελε ένα δυνατό τραγούδι για να προωθήσει τον καινούργιο τότε δίσκο τους, In Rock. Κατά τη δισκογραφική λογική της εποχής, το τραγούδι ΔΕΝ συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ, παρά κυκλοφόρησε μόνο σε μικρό δίσκο (Νο2 Μ.Βρετανία, Νο66 Αμερική) και αργότερα μπήκε σχεδόν σε όλες τις συλλογές και στη remastered έκδοση του In Rock 1995). Σύμφωνα με τον Ian Paice (περιοδικό Classic Rock, τεύχος 326), το συγκρότημα βρισκότανε στο Lane Lea studio, αλλά δεν είχαν έμπνευση για να γράψουν κάτι. Έτσι αποφάσισαν να πάνε σε μια pub να πνίξουν τον…πόνο τους, πίνοντας για 2 ώρες και όταν επέστρεψαν, o Roger Glover άρχισε να παίζει το Summertime του George Gershwin αλλά στην εκτέλεση του Ricky Nelson'( πατέρας των δίδυμων Gunnar Eric Nelson και Matthew Gray Nelson που αρχές της δεκαετίας σχημάτισαν τους Nelson), αλλάζοντας το μέτρο, με τον Lord να παίζει τα μέρη του μπάσου στο πιάνο.
Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Gillan αλλά διαβάζοντάς τους με μια πρώτη ματιά, καταλαβαίνεις ότι είναι πρόχειροι. Το τραγούδι μοιάζει με το (We Ain't Got) Nothin' Yet (1966) των Blues Magoos κάτι στο οποίο ο Paice δεν αναφέρεται. Η EMI ενθουσιάστηκε με το τραγούδι κι έγινε η επιτυχία που διαβάσατε πιο πάνω. Η αρχική σύνθεση ΔΕΝ είχε αυτό το κόψιμο στην εισαγωγή και ήταν πρόταση του Paice να κοπεί και να κάνει ένα μικρό πέρασμα με τα ντραμς. Στην αρχή ο Blackmoere δεν ήταν θετικός αλλά όταν το πρόβαραν, συμφώνησε!
Και μια αναγκαία διευκρίνηση για τα εξώφυλλα των μικρών δίσκων. Όταν στα μέσα της δεκαετίας του 50 ξεκίνησε η αγορά μκικρού δίσκου, πουλιόντουσαν χωρίς χρωματιστό εξώφυλλο με φωτογραφία και στοιχεία (τραγούδι, συνθέτες κλπ), παρά σε άσπρο βρακάκι ή με το σήμα της εταιρείας. Σταδικά από τα πρώττα χρόνια της δεκαετίας του 70, άρχισαν να κυκλοφορούν με χρωματιστα εξώφυλλα ενώ κάθε χώρα που το κυκλοφορούσε μπορούσε, μετά από άδεια, να βάλει το δικό της εξώφυλλο/φωτογραφία, στο μικρό δίσκο. Εννοείται ότι σε επετειακές επανεκδόσεις, το εξώφυλλο σίγουρα άλλαζε! Γι αυτό όταν στο google αναζητάτε το εξώφυλλο ενός μικρού δίσκου, το βρίσκεται σε πολλές διαφορετικές μορφές. Επ ευκαιρία, σας παραθέτω μια σειρά εξώφυλλων του Black Night, με τη σημείωση ότι δισκογραφικά θεωρούμε σαν βασικό αυτό της χώρας καταγωγής τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
1/6/24
Δημοσίευση σχολίου