Από το 1979, λιθαράκι λιθαράκι, οι Γερμανοί Accept, άρχισαν να κτίζουν την καριέρα τους. Μια καριέρα που σύντομα πήρε διαβατήριο και βγήκε από τα σύνορα της τότε Δυτικής Γερμανίας για να κατακτήσει την ηπειρωτική Ευρώπη και σίγουρα λιγότερο τη Μ.Βρετανία και Αμερική. Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που «κυριεύτηκαν» από το γοτθικό metal των Accept με, που σηματοδότησε τη μεγάλή σχέση του συγκροτήματος και των Ελλήνων metal fans. Την παραγωγή του έκανε το ίδιο το συγκρότημα στο Dierks Studios της Κολωνίας, με μηχανικό ήχου και τελική μείξη από τον Michael Wagener. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ώρες στο studio δεν έφθασαν καθώς οι Scorpions είχαν κλείσει το χώρο, γράφοντας το Love at First Sting κι έτσι ο Wagener αναγκάστηκε να κάνει το remix σε ένα πρόχειρο-κινητό studio στο πάρκινγκ του Dierks studio!
Ναυαρχίδα του άλμπουμ είναι το ομώνυμο τραγούδι, του οποίου ο τίτλος είναι δανεισμένος από τον τίτλο άρθρου του περιοδικού Kerrang για το συγκρότημα, χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει! Ένας αργόσυρτος metal ύμνος, με τη μελωδία, το ρεφρέν και την ερμηνεία του Udo, στις καλύτερες στιγμές τους και με τους στίχους να μιλούν για την αντίδραση που πρέπει να κάνουμε απέναντι σε κάθε είδους καταπίεση. Οι Accept, σαν άνθρωποι και σαν συγκρότημα, πάντα είχαν ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πολιτική, κι αυτό το συναντάμε σε πολλά τραγούδια τους. Προσέξτε ότι στο οπισθόφυλλο, κάτω από τα τραγούδια, με μεγάλα γράμματα γράφουν: This Album dedicated to all the people in the world, to an unknown majority, who have the same dreams and the same rights, like you and me…
To video του Balls to the Wall γυρίστηκε σε ένα παλιό κτήριο που στεγαζόταν η Black & Decker κοντά στο Heathrow. Ο αέρας δεν είναι εφέ, αλλά πραγματικός!
Η συνέχεια έρχεται με το London Laetherboys, με το μυαλό όλων να πηγαίνει στην ομοφυλοφιλία, σε συνδυασμό με το εξώφυλλο. Σύμφωνα με τον Wolf Hoffman, οι στίχοι που γράφτηκαν από την γυναίκα του Gaby Hoffmann (στα Credits εμφανίζεται με το όνομα Deaffy)αναφέρονται σε μια συμμορία μηχανόβιων και δεν σχετίζονται με τους ομοφυλόφιλους. Για την ιστορία, η φωτογραφία του εξώφυλλου ήταν μια ιδέα της Deaffy, με special thanks στον A. Janowiak χωρίς να διευκρινίζει, ποιος είναι ο φωτογράφος. Πάντως, η φωτογραφία αυτή είναι ΟΛΟΙΔΙΑ με υλικό του Αμερικάνου φωτογράφου Robert Mapplethorpe, που ειδικευόταν στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Όσο για το θέμα, ήταν και παραμένει προκλητικό και προχωρημένο για metal συγκρότημα. Γι αυτό και οι φήμες για την ομοφυλοφιλία! Τα Winners and Losers και Head over Heels είναι δύο τυπικά καλά κομμάτια Accept, όπως και Love Child και Turn me on με το δεύτερο να ακούγεται πολύ κοντά στους Judas Priest. Το άλμπουμ κλείνει με την μπαλάντα Winter Dreams, που ερμηνεύει ο Udo κι όχι ο Peter Baltes όπως είχε συμβεί με τα No Time to Lose και The King (και τα 2 από το I’m Rebel), που βέβαια ήταν πολύ καλύτερα.
ΤRIVIA
O Michael Wagener ήταν αρχικό μέλος–κιθαρίστας των Accept! Στρατεύτηκε στα 18 χρόνια του και υπηρέτησε σε μονάδα 350 μίλια μακριά από το σπίτι, κι αυτό έκανε δύσκολο να παίζει με το υπόλοιπο συγκρότημα και αναγκάστηκε να φύγει, κρατώντας καλές σχέσεις μεταξύ τους!
Το Balls to the Wall (Νο 59 Γερμανία, Νο 74 Αμερική)είναι το μοναδικό χρυσό άλμπουμ τους στην Αμερική, με πωλήσεις άνω του 500.000 αντιτύπων.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Την κυκλοφορία του Balls to the Wall ακολούθησε μια μεγάλη περιοδεία στην Αμερική και το Φεβρουάριο του 1985 κυκλοφόρησαν το Metal Heart.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
12/4/24
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΥΜΕΛΙΑΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ BALLS TO THE WALL
Το τρίτο σερί album/«υποχρεωτικό άκουσμα» των Accept, περιείχε τα τεράστια metal anthems Balls To The Wall και London Leatherboys και τα αγαπημένα Head Over
Heels και Winterdreams (μαζί με το κρυφό διαμαντάκι Guardian Of The Night) και ήταν το album που εδραίωσε την παρουσία των Γερμανών στις Η.Π.Α.. Παρόλο που το όλο
concept των Accept (μουσική, στίχοι, image) ερχόταν σε αντιδιαστολή με το ολοένα και πιο δημοφιλές “hair” metal, κατάφεραν σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο να βρουν ακροατές στοκοινό των Iron Maiden και των Judas Priest και να τους «μιλήσουν» με τη δική τους
χαρακτηριστική «φωνή». Η ιστορία έδειξε ότι η πορεία των Accept έφτασε στο εμπορικό
ζενίθ της με το Balls To The Wall και ακόμα και σήμερα, παραμένει ένα από τα πιο
σπουδαία -και διαχρονικά, αγαπημένα από τους οπαδούς- δημιουργήματά τους.
Ο Δημήτρης Συμελιάδης είναι συντάκτης του Metal Hammer
Δημοσίευση σχολίου