Ήταν 28 Αυγούστου 1993 όταν ο Brice Dickinson έκανε την τελευταία live εμφάνισή του με τους Iron Maiden. Σχεδόν από την αρχή της χρονιάς, είχε ενημερώσει τον Harris για την απόφασή του να αποχωρήσει για να ασχοληθεί με την προσωπική καριέρα του κι έμεινε για την αποχαιρετιστήρια περιοδεία, η οποία κυκλοφόρησε αρχικά σε 2 διαφορετικά cd, με τίτλους A Real Live One(Μάρτιος 1993) και A Real Dead One (Οκτώβριος 1993) κι αργότερα κυκλοφόρησαν σε ένα διπλό cd με τίτλο A Real Live Dead One(1998). Η τελευταία συναυλία του Dickinson με τους Iron Maiden, βιντεοσκοπήθηκε και κυκλοφόρησε με τίτλο Raising Hell. Η περιοδεία δεν πήγε καλά κι ο Harris ισχυρίστηκε ότι ο Dickinson, τραγουδούσε μόνο στις σημαντικές συναυλίες και στις υπόλοιπες…μουρμούριζε. Από την πλευρά του, ο Dickinson αρνήθηκε ότι έκανε κάτι τέτοιο, λέγοντας ότι ήταν αδύνατο συμπεριφέρεται σαν Mr. Happy Face, καθώς η είδηση της αποχώρησής του από το συγκρότημα είχε αποτρέψει κάθε πιθανότητα καλής ατμόσφαιρας κατά τη διάρκεια της περιοδείας.Έτσι το συγκρότημα μπήκε στην δύσκολη διαδικασία εύρεσης νέου τραγουδιστή, μια δουλειά καθόλου εύκολη, αφού ήδη ήταν στην κορυφή και η επιλογή τους έπρεπε να ήταν η απόλυτα σωστή.
Μεταξύ των ονομάτων που ακούστηκαν ήταν κι αυτό του Michael Kiske των Helloween, ο οποίος δεν είχε κάνει ποτέ audition και η φήμη που είχε βγει τότε, ήταν απόρροια του όλοι έλεγαν ότι οι Helloween, είναι οι καινούργιοι Iron Maiden! Εξαιρετικά απίθανο να έπαιρναν Γερμανό τραγουδιστή!!!!Επίσης ο Marco Hetala των Nightiwsh είχε στείλει κασέτα αλλά δεν ασχολήθηκαν καν μαζί του. Τέλος, 2 υποψήφιοι που «έπαιξαν» ήταν ο James LaBrie (Dream Theater) μετά από πρόταση του Rod Smallwood κι ο Andre Matos (Angra). Και φθάνουμε στις περιπτώσεις που δεν προχώρησαν. Αυτή του πρώην τραγουδιστή των άγνωστων Midnight Blue, του Σκωτσέζου Doogie White, που έστειλε μια κασέτα στους Iron Maiden, ελπίζοντας να την ακούσουν κι όπως λέει ο ίδιος, ξαφνικά εμφανίστηκε σπίτι του ο Dicky Bell [ διευθυντής παραγωγής των Maiden] και του έδωσε μια κασέτα με είκοσι δύο τραγούδια για να τα μάθει . Όταν πήγε στο παραδέχτηκε ότι δεν ήταν εξοικειωμένος με τα τραγούδια τους και δεν είχε κάνει τόσες πρόβες όσες θα ήθελε. «Τραγούδησα με το συγκρότημα για δύο ή τρεις ώρες και μου ζήτησαν να επιστρέψω για μια δεύτερη ακρόαση. Μετά ο Steve κάθισε μαζί μου και κουβεντιάσαμε για λίγο. Ο Janick είναι καλός μου φίλος κι όταν πήγαμε για ένα ποτό, μου είπε: "Κοίτα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Ένα μήνα αργότερα, ο Steve μού τηλεφώνησε για να πει ότι είχαν επιλέξει τον Blaze. Με ευχαρίστησε για το ενδιαφέρον μου και μου ευχήθηκε καλή τύχη. Ήμουν απογοητευμένος, αλλά νομίζω ότι ο Blaze ήταν ο άνθρωπος τους κι ήταν ο τύπος που ήθελε ο Steve. Απογοητεύτηκα αλλά πέντε μήνες αργότερα ήμουν στους Rainbow. Μόλις με άκουσε ο Ritchie δεν έκανε audition σε κανέναν άλλον. Αλλά ήταν τιμή μου που πέρασα από audition από τους Maiden. Εκτός από τον Blaze, δεν ξέρω κανέναν που να κάλεσαν για δεύτερη δοκιμή». Ο Doggie White τραγουδάει στο άλμπουμ των Rainbow, Strangers in Us All.
Ο δεύτερος με σοβαρές ελπίδες για τη θέση, ήταν ο τραγουδιστής των Threshold/Landmarq, Damian Wilson που είχε τραβήξει την προσοχή των Maiden
«Λίγους μήνες αφότου ο Bruce έφυγε από τους Maiden, έλαβα ένα γράμμα από τη Sanctuary που μου ζητούσαν να επικοινωνήσω μαζί τους. Άφησα το τηλέφωνο μου σε μια γραμματέα και με κάλεσε ο Steve Harris που αμέσως με ρώτησε αν ενδιαφερόμουν να κάνω μια audition για τους Iron Maiden. Μου είπε ότι είχε ακούσει κάποια τραγούδια από το άλμπουμ των Threshold, Wounded Land (το πρώτο άλμπουμ τους-1993) κι αυτό ήταν ένα τεράστιο κομπλιμέντο σε ένα καινούργιο συγκρότημα». Αργότερα ο Steve μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι είχαν επιλέξει τραγουδιστή, αλλά δυστυχώς δεν ήμουν εγώ, χωρίς να μου αποκαλύψει το όνομά του. Έμαθα το όνομα του Blaze την επόμενη μέρα. Τότε οι Maiden μού φαινόντουσαν πολύ μεγαλύτεροι από μένα και νόμιζα ότι ήταν στο τέλος της καριέρας τους. Πόσο λάθος έκανα. Δεν θα μου άρεσε απλώς να περιοδεύω τραγουδώντας τα παλιά κλασικά τραγούδια τους. Ήθελα να κάνω κάτι νέο, δημιουργικό και πρωτότυπο. Το περίεργο είναι ότι αυτό κάνω τώρα τραγουδώντας με τους Maiden United και απολαμβάνω κάθε λεπτό». Ο τρίτος βασικός υποψήφιος ήταν ο τραγουδιστής των Wolfsbane, Blaze Bayley, που είχαν μια καριέρα. Ο μάνατζερ του Batley τον ειδοποίησε ότι ο Bruce Dickinson είχε αποχωρήσει από τους Iron Maiden και μπορούσε να κάνει audition αν κι από την πλευρά του υπήρχε μια επιφυλακτικότητα του να εγκαταλείψει τους Wolfsbane. Οι Maiden τον ήξεραν αφού το 1990 οι Wolfsbane είχαν ανοίξει την βρετανική περιοδεία τους και τελικά αποδείχτηκε ότι ο Harris από την αρχή είχε καταλήξει σε αυτόν! Αργότερα έμαθε ότι υπήρξαν 12 τραγουδιστές που ήταν υποψήφιοι για τη θέση αλλά δεν είναι γνωστό πόσοι από αυτούς έκαναν ακρόαση. «Ήμουν θαυμαστής των Maiden, οπότε δεν ήξερα μόνο τα τραγούδια, ήξερα κάθε beat των ντραμς». Τελικά πήρε τη θέση αν και το φωνητικό του ύφος ήταν διαφορετικό σε σχέση με του Dickinson γι αυτό κι έτυχε μικτής υποδοχής από τους fans. Την συνέχεια την ξέρετε....
Την άλλη Κυριακή: Τα Καλύτερα Άλμπουμ του 1980.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
25/2/24
Πολυ ωραιο και ενδιαφερον αρθρο για ακομη μια φορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολύ
Διαγραφή