Εκδόσεις Όγδοο
Σελίδες 377
Συγκροτήματα με πλήρες βιογραφικό 178
Φωτογραφίες περισσότερες από 800
Όλοι εμείς που διαβάζουμε-ξεφυλλίζουμε αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, θα πρέπει να ξέρουμε ότι για να συγκεντρωθεί το υλικό, φωτογραφικό και βιογραφικό, απαιτήθηκε χρόνος, επιμονή, υπομονή και διάθεση που φαίνεται ότι περίσσευαν στον Νίκο Σάρρο. Και για τους νεότερους, όλα αυτά, πριν 60 χρόνια, σε μια εποχή που η φωτογραφική μηχανή ήταν δύσκολο να έχει κάθε σπίτι, τα φιλμ ήταν μαυρόασπρα και δεν είχαν τη λογική του να φωτογραφηθούν περισσότερες από μια - δύο φορές!.
Με τον συγγραφέα μίλησα και σας μεταφέρω την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή που είχα μαζί του.
Πως ξεκίνησε η ιδέα για ένα τέτοιο βιβλίο-λεύκωμα;
Ν.Σ.- Η αρχική αφορμή ήταν τα ακούσματα των γονέων μου. Το γεγονός αυτό – σε μία εποχή που δεν υπήρχε Internet (μιλάμε για μέσα της δεκαετίας του 90), μου δημιούργησε την ανάγκη να ανακαλύψω πως ήταν οπτικά όλα αυτά τα συγκροτήματα που άκουγα, να δω τι φορούσαν, ποια ήταν τα μέλη, που εμφανιζόντουσαν, τι όργανα έπαιζαν κτλ! Προσπάθησα τις εικόνες που είχα στο μυαλό μου για όλα εκείνα τα συγκροτήματα να τις μεταφέρω σε ένα βιβλίο. Να κάνω εικόνα αυτό που άκουγα ώστε να το ολοκληρώσω στο μυαλό μου...
-Πως ξεκίνησες να μαζεύεις υλικό (φωτογραφίες και βιογραφικά στοιχεία;)
Ν.Σ. - Η αφετηρία μου στην ανακάλυψη μέλων ήρθε με την βοήθεια του 131 (σ.σ. οι …παλιοί θα θυμούνται ότι ήταν ο 3ψήφιος αριθμός του ΟΤΕ που έδινε πληροφορίες για συνδρομητές). Αργότερα, στις αρχές της νέας χιλιετίας, ξεκίνησα τις επικοινωνίες με τους μουσικούς, πήγαινα με ένα laptop κι ένα scanner στο σπίτι τους, σκάναρα το υλικό, συλλέγοντας τις πληροφορίες που θυμόντουσαν! Ο ένας μου σύστηνε άλλον κι ο κατάλογος μεγάλωνε, μαζί με τα γκρουπ που είχα υπολογίσει να γράψω για αυτά.
Υπήρχαν μουσικοί που δεν είχαν κρατήσει ούτε μια φωτογραφία, ενώ άλλοι είχαν ολόκληρα άλμπουμ, ταξινομημένα με ημερομηνίες – ότι πρέπει για την ερευνά μου. Και να σκεφτείς ότι μιλάμε για μια εποχή που οι φωτογραφικές μηχανές ήταν μάλλον σπάνιο είδος, οι περισσότεροι τις αγόραζαν από φωτογραφεία .
Ήταν δύσκολη η ανεύρεση των μουσικών;
Ν.Σ. Η ανεύρεση μουσικών που ακόμα ήταν εν ενεργεία ήταν εύκολη υπόθεση, των μη μουσικών σαφάρι ολόκληρο! Κάποτε ανακάλυψα έναν μουσικό που ήταν ελαιοχρωματιστής – όταν τον ρώτησα αν ήταν μέλος σε συγκρότημα, έκανε 5 λεπτά να αρθρώσει λέξη – «που το ανακάλυψες ρε άνθρωπε;» μου είπε. Διαβάζοντας το βιβλίο θα ανακαλύψεις ότι για μερικούς δεν φανταζόσουν ότι ήταν κάποτε μέλη σε μοντέρνο συγκρότημα, όπως λόγου χάρη ο Δημήτρης Κωνσταντάρας, γιός του Λάμπρου, που έπαιζε μπάσο στους Radishes ή ο Γιώργος Νταλάρας (κιθάρα) στους Crazy Boys και τους Crummy Ones!
Στην πορεία της έρευνας ανακάλυψα ότι τα συγκροτήματα που δισκογράφησαν εκείνη την δεκαετία ήταν αρκετά μεν, όχι απαραίτητα και τα πιο αναγνωρίσιμα εκείνη την εποχη δε. Οι Σολίστες, πχ, θεωρούταν μέσα στο top5 των συγκροτημάτων της δεκαετίας, ποτέ όμως δεν αποτύπωσε δισκογραφικά την πορεία του, όπως και άλλα αξιόλογα συγκροτήματα όπως οι Goldfingers, οι Meteors, οι Comets κ.α.
Αυτή την μουσική αξιολόγηση μπορούσες να την ανακαλύψεις μόνο από τους ίδιους τους ανθρώπους που έπαιζαν τότε και όχι από τις (ήδη πενιχρές) αναφορές σε τύπο ή από διαδόσεις σχετικών και άσχετων. Έτσι σχημάτισα μια διαφορετική εικόνα για την εποχή, σε σχέση με αυτή που είχα αρχικά, την οποία αποτυπώνω στο βιβλίο. Βασικό στοιχείο του λευκώματος, πέρα από τις ανέκδοτες φωτογραφίες, είναι ότι τις πληροφορίες που αναγράφονται προσπάθησα να τις τεκμηριώνω, κάνοντας 2-3 επαφές με μέλη κάθε συγκροτήματος, καταλήγοντας σε ένα πλήρες κείμενο που συνοδεύει τις φωτογραφίες.
- Δεν αναφέρεις καθόλου δισκογραφίες στα κείμενα σου.
Ν.Σ.- Υπάρχει ήδη ένα πληρέστατο βιβλίο του Βασίλη Χατζηαντωνίου για την ελληνική δισκογραφία (Λεύκωμα Ελληνικής Δισκογραφίας του 2013), όπως επίσης και άλλες εκδόσεις που πάνω κάτω καλύπτουν το συγκεκριμένο θέμα. Έγω ήθελα να δώσω την εικόνα και το πνεύμα της εποχής.
-Παρατήρησα ότι αναφέρεσαι μόνο σε συγκροτήματα της εποχής, σταματώντας στο τέλος του 1969 και δεν αναφέρεσαι καθόλου σε τραγουδιστές και τραγουδίστριες της εποχής που ήταν πολλοί/ες και δημοφιλείς.
Ν.Σ.- Το βιβλίο είναι σαν να γράφτηκε στις αρχές του 1970! Δεν αναφέρομαι καθόλου πχ στους Poll, Νοστράδαμος, Πελόμα Μποκιού κι όσους ήλθαν μετέπειτα. Παράδειγμα τον Κώστα Τουρνά τον αναφέρω σαν μέλος των Teenagers χωρίς να σχολιάζω ή να εξετάζω την μετέπειτα επιτυχημένη προσωπική του καριέρα. Όπως και τον Λάκη Παπαδόπουλο και τον (ντράμερ) Γιώργο Γερολυμάτο! Νομίζω ότι αυτή είναι και η ομορφιά του βιβλίου, ότι εξετάζει την εποχή με τα δικά της δεδομένα ..όχι με την τρέχουσα ασφάλεια της ολοκλήρωσης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
13/1/24/
Δημοσίευση σχολίου