Τριάντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου ομότιτλου δίσκου τους, οι Silver R.I.S.C. κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους Knot Over, με ήχο πολύ πιο ώριμο και σίγουρα καλύτερο σε σχέση με το πρώτο άλμπουμ. Το Anna που ανοίγει το άλμπουμ, τόσο σαν εισαγωγή όσο και σαν τίτλος μπορεί να παραπέμπει σε μπαλάντα, αλλά είναι ένα heavy κομμάτι, αρκετά έξω από το μελωδικό ύφος τους, αλλά ανήκει στις καλές στιγμές του άλμπουμ. όπως και το Cry no More είναι η ταυτότητα τους, ο αντιπροσωπευτικός ήχος των Silver Risc, που σε κερδίζει με το πρώτο άκουσμα, με ήχο κοντά σε αυτόν της αμερικάνικης σκηνής. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι η μπαλάντα She smiles to the Rainbow, μια δυνατή σύνθεση που εύκολα ξεχωρίζει, που είναι δυνατή, με την ενορχήστρωση και τα πλήκτρα να το κάνουν να έχει πολύ ενδιαφέρον. Άποψή μου ότι χρειαζόταν μια πιο soft φωνή….Ενδιαφέρον πάντως έχουν και οι στίχοι του που μιλούν για την ανθρώπινη απώλεια. Θα μείνω σε ακόμα ένα τραγούδι, το “Trapped under the Ice” που κλείνει το άλμπουμ και είναι μια καινούργια εκτέλεση του τραγουδιού που ήταν και στον πριν 30ετίας πρώτο δίσκο τους. Σίγουρα ακούγεται καλύτερο…
Χωρίς να είμαι παραγωγός ή να έχω κάνει mastering (και τα 2 έγιναν από τον Γρηγόρη Γιαρέλη), πρέπει να σημειώσω η δουλειά που έχει γίνει, αναδεικνύει τα τραγούδια αλλά κυρίως το παίξιμό τους. Θα μείνω και στο ωραίο εξώφυλλο που προσωπικά έχω ξεπεράσει όλα αυτά τα φανταστικής αισθητικής εξώφυλλα, αλλά αυτές οι ακτίνες φωτός μέσα από τα δένδρα μου δημιουργούν μια αίσθηση αισιοδοξίας (το επιμελήθηκε ο Cherokee Παπαδόπουλος). Η γενική εικόνα που αφήνει το άλμπουμ που αποτελεί μια σύγχρονη εκδοχή του μελωδικού rock και μια καλή αφετηρία για το συγκρότημα να επιστρέψει συναυλιακά. Ακούγοντας ξανά και ξανά το άλμπουμ, αιθάνομαι ότι υπάρχουν ορισμένες συνθέσεις που θα μπορούσαν να ξανά δουλευτούν όπως Nothing for Me, The Sinner, Evil Waves και Bad Person… 8/10
Δημοσίευση σχολίου