Το «Where the Streets Have No Name" είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των U2, είναι από τα τραγούδια που χαρακτήρισαν τη δεκαετία του 80 κι είναι το τραγούδι που ανοίγει το πολυπλατινένιο άλμπουμ τους Joshua Tree(1987). Ο Bono έγραψε τους στίχους σαν απάντηση στην ιδέα ότι είναι δυνατό να προσδιοριστεί η θρησκεία και το εισόδημα ενός ατόμου με βάση τον δρόμο στον οποίο ζούσε, ιδιαίτερα στο Μπέλφαστ κι είναι εμπνευσμένοι από μια ιστορία που είχε ακούσει για το Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, όπου η θρησκεία και το εισόδημα ενός ατόμου ήταν εμφανή από τον δρόμο στον οποίο ζούσαν!
«Ίσως αυτό είναι το όνειρο όλης της τέχνης: να σπάσουμε τα εμπόδια και τους διαχωρισμούς μεταξύ των ανθρώπων και να αγγίξουμε τα πράγματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία για εμάς", γράφει στο βιβλίο του O Bono μιλάει για τον Bono (εκδ. Μετάιχμιο). Η μουσική του βασίστηκε σε ένα demo που ο κιθαρίστας The Edge συνέθεσε το βράδυ πριν το γκρουπ συνεχίσει τις ηχογραφήσεις για το Joshua Tree, όπου χρησιμοποίησε μια κασέτα τεσσάρων καναλιών για να ηχογραφήσει τα πλήκτρα, το μπάσο, την κιθάρα και rhythm drums. Ακούγοντας το υλικό που είχαν για το άλμπουμ, κατάλαβε ότι ήθελαν ένα γερό τραγούδι, ένα τραγούδι που θα ήθελε να ακούσει από τους U2 αν ήταν fans τους. Τότε παρουσιάστηκε το πρόβλημα με τον μπασίστα Adam Clayton που εκείνη την εποχή δεν ήταν μέσα σε όλες τις δραστηριότητες του συγκροτήματος με τον παραγωγό Eno να καλύπτει όλα τα …κενά. Δεν άφηναν όμως το κομμάτι γιατί είχαν καταλάβει ότι θα γινόταν επιτυχία και δικαιώθηκαν αφού σταμάτησε στο Νο4 της Μ.Βρετανίας και στο Νο13 ητς Αμερικής στους καταλόγους πωλήσεων μικρών δίσκων. Το…αστείο στην όλη ηχογράφηση ήταν ότι ο Eno βλέποντας ότι δεν καταλήγουν σε μια οριστική ηχογράφηση, πήγε να σβήσει τις ταινίες που είχαν κάνει αλλά την τελευταία στιγμή, λίγο πριν τις σβήσει, τον πρόλαβε ο μηχανικός ήχου Pat McCarthy που εκείνη τη στιγμή έμπαινε στο studio και για να τον προλάβεινα μην πατήσει τις διαγράψει, του πέταξε ένα δίσκο με το τσάι!
TO VIDEO
Ήταν 27 Μαρτίου 1987 όταν οι U2 εμφανίστηκαν σε μια ταράτσα στο κέντρο του Λος Άντζελες για να γυρίσουν το video για το "Where the Streets Have No Name". Μόνο που αυτή τη φορά η ταράτσα ήταν πολύ χαμηλότερη σε σχέση με εκείνη των Beatles που δεν φαινόντουσαν από το δρόμο και πρώτοι είχαν κάνει μια παρόμοια συναυλία στην ταράτσα του κτηρίου της Apple Records, στις 30 Ιανουαρίου 1969.
Η εμφάνιση των U2, σηματοδότησε την εκκίνηση της περιοδείας του Joshua Tree, η οποία ξεκίνησε λίγες μέρες αργότερα στα Tempe της Αριζόνα. Σκηνοθέτης ήταν ο επί χρόνια συνεργάτης των U2, Meiert Avis, ο ο ποίος είχε σκηνοθετήσει στο παρελθόν τα βίντεο για τα "I Will Follow", "Gloria", "With or Without You" κ.α. αλλά με το συγκεκριμένο video, κέρδισε το βραβείο Grammy για το Kαλύτερο Mουσικό Bίντεο της χρονιάς. Στην αρχή του video ακούγονται ορισμένοι dj του Λος Άντζελες όπως η Rita Wilde, μιλώντας για το θέμα της ασφάλειας που είχε προκύψει, καθώς το νέο είχε διαδοθεί και είχε συγκεντρωθεί πολύς κόσμος, περί τις 30.000 θεατές(!), στους γύρω δρόμους. Μάλιστα επειδή γινόταν ζωντανή μετάδοση του γεγονότος, οι ιδιοκτήτες των τοπικών ραδιοσταθμών είχαν γνωστοποιήσει τους φόβους τους για τυχόν τραυματισμό του κόσμου αν και οι ίδιοι είχαν γνωστοποιήσει την εμφάνιση των U2, λέγοντας ώρα, ημέρα και τοποθεσία. Ο Avis παρομοίασε την εκδήλωση με ένα flash mob, που δημιουργήθηκε σαν μια αυθόρμητη εκδήλωση μέσων που δεν θα μπορούσε να μην περάσει απαρατήρητη! Το συνεργείο που έκανε την κινηματογράφηση, πέρασε την εβδομάδα πριν από το γύρισμα ενισχύοντας την οροφή με υλικά για καλύτερη ποιότητα ήχου, εγκαθιστώντας μια εφεδρική γεννήτρια στην οροφή, σε περίπτωση που οι αρχές έκλεισαν την κύρια γεννήτρια του κτιρίου, κάτι που συνέβη! Μετά το τέλος των γυρισμάτων, το συγκρότημα επέστρεψε στο ξενοδοχείο Sunset Marquis για να …δει τις ειδήσεις, όπου τους παρουσίασαν! Στο ισόγειο του κτηρίου στεγαζόνταν ένα κατάστημα ποτών, που σήμερα είναι μεξικάνικο εστιατόριο Όπως είπε υπάλληλος καταστήματος επίπλων απέναντι από το κτίριο που έγιναν τα Live γυρίσματα του video, "ήταν ένα πλήθος με καλή συμπεριφορά. Ανήσυχο, αλλά με καλή συμπεριφορά". Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε κόσμος που ανέβηκε σε δένδρα και στη σκάλα –έξοδο κινδύνου του κτιρίου για να έχει καλύτερη θέα. Ο φόβος των καταστηματαρχών ήταν μήπως υπάρξει πίεση και ο κόσμος σπρωχτεί και πέσει στις τζαμαρίες, κάτι που ευτυχώς δεν συνέβη. Ο ήχος του βίντεο είναι αυτός του στούντιο (σ.σ δεν είναι live) αν και το συγκρότημα έπαιξε 4 φορές ζωντανά το τραγούδι, ειδικά για τα 1.000 πρώτα άτομα που έφτασαν, πριν η αστυνομία αρχίσει να κλείνει το χώρο. Είναι ενδιαφέρον ότι η τοποθεσία των γυρισμάτων βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο Cecil, με τους τοίχους του να είναι ορατοί σε πολλές λήψεις. Προπύργιο εγκλήματος, σκανδάλου και κακής φήμης, το ξενοδοχείο των 700 δωματίων χτίστηκε το 1924 και αρχικά προσέλκυσε μια πελατεία υψηλού επιπέδου από το χώρο του κινηματογράφου για να δεχτεί μεγάλο πλήγμα το 1929.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
16/12/23
Δημοσίευση σχολίου