Veni, vidi, vici!
Το Trial By Fire του 1996 είναι το δέκατο άλμπουμ των Αμερικάνων Θεών του μελωδικού ροκ, των τεράστιων Journey και η άνω τελεία του Steve Perry στην μουσική γενικότερα. Μία άνω τελεία που στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι το 2018, όπου θα επέστρεφε επίσημα μουσικά, έμοιαζε περισσότερο με κανονική παύση για τον ίδιο, για τους Journey καθώς και για την τέχνη που υπηρετούσε. Η ιστορία (μέχρι τώρα) θα επιβεβαίωνε την μία από τις τρεις παραπάνω διαπιστώσεις, αυτός είναι και ο κυρίως λόγος που η φράση του Ιουλίου Καίσαρα συνοψίζει το μέγεθος αυτού του ερμηνευτικού Τιτάνα σε συνάρτηση με τους Journey και τους εκατομμύρια οπαδούς τους σε μία χρονική προσγείωση απαλλαγμένη από την χρυσόσκονη του ογδόντα.
Βρισκόμαστε στο 1988 όπου η Columbia Records θα κυκλοφορήσει την συλλογή Greatest Hits των Journey η όποια θα γίνει ένα από τα πιο επιτυχημένα greatest hits αλμπουμς. Παράλληλα με αυτόν τον τρόπο θα ξανά εστιάσει το κοινό στο αγαπημένο συγκρότημα που όμως έχει αρχίσει να πατάει σε κινούμενη άμμο μετά το τέλος της περιοδείας για το Raised On Radio, ένα χρόνο πριν. Ο εμβληματικός Steve Perry θα εξαφανιστεί για δικούς του λόγους από το βλέμμα του κοινού ενώ το δίδυμο Schon και Cain θα ξεκινήσουν να προσφέρουν την τέχνη τους σε καλλιτέχνες όπως Jimmy Barnes, Michael Bolton σχηματιζόταν στο τέλος το συγκρότημα των Bad English με τραγουδιστή τον John Waite, κυκλοφορώντας δύο άλμπουμς που θα συνέχιζαν κατά κάποιο τρόπο την κληρονομιά των Journey. Λίγο αργότερα θα βρούμε τον Neal Schon στους Hardline. Από την άλλη, ο Ross Valory (μπάσο) και ο Steve Smith (ντραμς) θα συνεργαστούν με τον πρώην Journey, Gregg Rolie και θα σχηματίσουν ένα παρόμοιου τύπου συγκρότημα ονόματι The Storm, έχοντας σαν μάνατζερ τον Herbie Herbert τον άνθρωπο που έφτιαξε τους Journey. Και ενώ από ότι φαίνεται οι δρόμοι έχουν χωρίσει και ο καθένας τραβάει μία διαφορετική πορεία, κάπου στο 1991 οι Schon, Cain και Perry θα επανενωθούν παίζοντας τα Faithfully και Lights σε μία εκδήλωση για τον θάνατο του παραγωγού Bill Graham στο Golden Gate Park.
HERBIE HERBERT, IRVING AZOFF KAI JOHN KALODNER
Θα χρειαστεί όμως ο χρόνος να κυλίσει προκειμένου να φτάσουμε στο 1995 με τον Steve Perry να έχει πάρει την ώριμη απόφαση να επιστρέψει στους Journey θέτοντας τον όρο να απομακρυνθεί ο Herbie Herbert, ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε (!). Νέος μάνατζερ θα είναι πλέον ο Irving Azoff με προϋπηρεσία στους Eagles και καθώς όλοι (Perry, Schon, Cain, Valory, Smith) θα είναι πάλι στις θέσεις τους, οι προετοιμασία για τον νέο δίσκο θα ξεκινήσει άμεσα. Πρόσωπο κλειδί της επανεκκίνησης των Journey υπήρξε η "αλεπού των δισκογραφικών", ο Mr A&R John Kalodner που ήταν ο πρώτος που έριξε την ιδέα στο τραπέζι με τους υπόλοιπους να τσιμπάνε το τυράκι! Αρχικά μάλιστα είχε προσκληθεί και ο Gregg Rolie αλλά σύντομα η πρόσκληση ανακαλέστηκε.
Αξίζει να αναφέρουμε πως στο σημείο αυτό ο Steve Perry είχε κυκλοφορήσει τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο For The Love Of Strange Medicine και βρισκόταν σε αρκετά καλή φόρμα. Το συνθετικό τρίο των Schon, Perry, Cain θα διαπίστωνε πως η δημιουργική φλόγα υπήρχε ακόμη, ίσως όχι τόσο ισχυρή όπως στο παρελθόν αλλά η ουσία ήταν πως ήταν εκεί. Στο νέο δίσκο το μεγάλο συγκρότημα δεν θα παρουσίαζε ένα πρόσωπο που θα ξένιζε σε όλους αυτούς που τους ακολουθούσαν από το εβδομήντα ούτε θα προσποιείτο κάτι που δεν ήταν απλά και μόνο για να ταιριάξει στη νέα εποχή. Με την "old school" παγιωμένη θέση και μουσική τους ή θα κολυμπούσαν ή θα πνίγονταν στην θάλασσα της μουσικής βιομηχανίας.
Στις αρχές του 1996 το συγκρότημα θα ξεκινήσει να ηχογραφεί το δέκατο στούντιο άλμπουμ του με τίτλο Trial By Fire. Ένας δίσκος που σηματοδοτεί την επανένωση της κλασσικής σύνθεσης των Journey η οποία είχε να ηχογραφήσει μαζί από το 1983 και το άλμπουμ ογκόλιθο Frontiers και συνάμα το τέλος μιας εποχής αφού ο Steve Perry δεν θα εμφανιστεί δισκογραφικά άλλο με το συγκρότημα..... τουλάχιστον μέχρι σήμερα! Τον τομέα της παραγωγής θα τον αναλάβει ο Kevin Shirley. Η πνευματικότητα που βρίσκεται διάσπαρτη στους στίχους του άλμπουμ αποπνέει μία ωριμότητα όπως επίσης και το γεγονός ότι ο τίτλος είναι παρμένος από την δεύτερη επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους.
Το Trial By Fire είναι το μόνο άλμπουμ των Journey που δεν συνοδεύτηκε από περιοδεία προώθησής του. Από την μία οι εσωτερικές διαμάχες μέσα στο συγκρότημα καθώς και ο τραυματισμός του Perry στον γοφό με την άρνησή του για επέμβαση έδρασαν καταλυτικά ώστε να στραβώσουν τα πράγματα. Κάπου εκεί ήρθε το διάλειμμα αρχικά με κάποιους να εστιάζουν στις προσωπικές τους δουλειές και αργότερα η διάσπαση με έναν έναν να εγκαταλείπουν. Χαρακτηριστική ήταν η στάση του Steve Smith ο οποίος θα έφευγε δηλώνοντας πρωτίστως πως δίχως τον Steve Perry δεν έβρισκε νόημα να συνεχίσει με τους υπόλοιπους. Το Trial By Fire δεν τα πήγε άσχημα στα charts. Καρφώθηκε στην τρίτη θέση του Billboard 200 το 1996 και έγινε πλατινένιο. Σαν singles έβγαλε τα "When You Love A Woman", νούμερο 12 και βράβευση με βραβείο Grammy καθώς επίσης και τα "Message Of Love" (Νο. 18), "Can't Tame the Lion" (Νο. 33) και "If He Should Break Your Heart" (Νο. 38). Ας δούμε όμως πιο λεπτομερώς το dna του άλμπουμ.
Το τρομερό τραγούδι "Message Of Love" αρχίζει μέσα από καμουφλαρισμένα φωνητικά διατηρώντας ένα χαρακτήρα οπισθοφυλλακής πριν το δυνατό γκρουβ να διαμορφώσει τον τελικό melodic rock χαρακτήρα του. Έχοντας πολλά κοινά με το απόλυτο άσμα "Separate Ways" λατρεύεται άμεσα και ξεκινάει με μεγάλες προσδοκίες τον δίσκο.
Με έγχορδα που φέρνουν στο νου ταινία του Hollywood μας συστήνεται το "One More". Δυναμικό τραγούδι και αυτό με το αυτί να κολλάει στο παίξιμο αυτού του τέρατος των τυμπάνων με το όνομα Steve Smith καθώς και στην ευελιξία του μπάσου του Ross Valory. Επίσης πολύ καλή στιγμή του δίσκου!
Το επόμενο είναι κλασσικό Journey! Δυναμική μπαλάντα που φέρει την δόξα του παρελθόντος του συγκροτήματος και που υμνεί την αληθινή αγάπη μέσα από μια γυναίκα. Το "When You Love A Woman" είναι το ιδανικό τραγούδι για να χορέψετε στο γάμο σας και η τελευταία φορά που οι Journey σκαρφάλωσαν τόσο ψηλά στα charts.
Σε μελαγχολικό τόνο το "If He Should Break Your Heart" που συνεχίζει διεκδικώντας μία θέση στις αξιόλογες στιγμές του δίσκου με επάξια δικαίωση τελικώς. Δεν θα έλεγα όμως το ίδιο και για το "Forever In Blue". Σίγουρα διαθέτει μία τσαχπινιά αλλά δεν είναι αυτό που θέλω να ακούσω από το αγαπημένο μου συγκρότημα. Sorry....
Κάπως καλύτερο ακούγεται το "Castles Burning" με την κιθάρα του Neal Schon να πιάνει blues ρυθμούς με την χρήση του wah - wah. Χρειάζεται μερικές ακροάσεις μέχρι να το χωνέψεις αλλά και πάλι δύσκολα.
Το "Don’t Be Down On Me Baby” είναι το ιδανικό πάτημα για να αναδείξει τις Soul καταβολές του ο Steve Perry. Δεν είναι "Open Arms" αλλά η ερμηνεία παραμένει το ίδιο καθηλωτική. Όταν ο λόγος έρχεται σε αυτόν τον θρύλο της μουσικής, τα λόγια είναι περιττά και καλύτερα να μιλήσει η μουσική από μόνη της!
Διάφορα κιθαριστικά μοτίβα ζωγραφίζονται από τον Neal Schon στην αρχή της υπέροχης μπαλάντας "Still She Cries" φτιάχνοντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα για την Φωνή και τους υπόλοιπους. Ένα τραγούδι που αξίζει να σταθεί κάποιος και που θα ήταν πολύ ωραίο να το έβαζαν στο ρεπερτόριό τους κάποια στιγμή.
Η μουσική ενώνει! Είμαστε πολλοί, είμαστε ένα! Η θέση των Journey όσο αφορά τον κόσμο και τους ανθρώπους μέσα από ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι με την ονομασία "Colors Of The Spirit". Στιχουργική και μουσική ωρίμανση με tribal υπονοούμενο που δεν ήρθε τυχαία αφού ο χρόνος δεν σταματάει για κανέναν.
Το "When I Think Of You" ταιριάζει περισσότερο στις προσωπικές δουλειές του Steve Perry εντούτοις το βρίσκουμε στον εν λόγω δίσκο. Ένα τραγούδι που το έγραψε για την μητέρα του ο Steve και που έχει μεγάλο ειδικό βάρος.
Ανατριχίλες στην συνέχεια με το "Easy To Fall". Αχ, αυτά τα λόγια που δεν λέγονται (words unspoken).......
Κολλητά έρχεται ένα καθαρόαιμο rock τραγούδι, το "Can't Tame The Lion" λίγο πριν η ψυχή μελαγχολίσει και κουμπώσει το μπουφάν της προκειμένου να προφυλαχθεί από την βροχή στην τραγουδάρα "It's Just The Rain". Το τραγούδι "Trial By Fire" έρχεται σαν γλυκιά αποφόρτιση στον μεγάλης διάρκειας δίσκο ενώ το "κρυμμένο" “Baby I’m a Leavin’ You” σε χαλαρούς ρυθμούς Καραϊβικής κλείνει το άλμπουμ, όχι τόσο ιδανικά όσο θα ήθελα η αλήθεια είναι.
Το Trial By Fire σίγουρα δεν είναι ένας δίσκος που συγκαταλέγεται στις καλύτερες δισκογραφικές στιγμές του μεγάλου συγκροτήματος. Έχει τις πολύ καλές στιγμές του αλλά και τις όχι τόσο ταιριαστές με το ύφος της μουσικής που αγαπάμε από τους Journey. Ακόμη και αν οι πωλήσεις και τα charts πήγαιναν πολύ καλά, η κατάσταση στις τάξεις της μπάντας ήταν προβληματική. Το τέλος μιας ολόκληρης εποχής είχε φτάσει! Σύντομα όμως ένα νέο κεφάλαιο θα άρχιζε μαζί με μια νέα χιλιετία. Η ιστορία των Journey θα συνέχιζε....
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
17/5/23
Δημοσίευση σχολίου