Πιστοί στο ραντεβού με τους οπαδούς του metal, οι Megadeth επέστρεψαν με το 16ο studio άλμπουμ τους The Sick The Dying and the Dead, θυμίζοντας την κλασική western ταινία The Good the Bad and the Ugly. Στο εξώφυλλο μας καλώς ορίζει ο Vic Rattlehead, το σήμα κατατεθέν τους, η γνώριμη νεκροκεφαλή, αγέρωχη και καμαρωτή, μπροστά από μια φλεγόμενη πόλη. Τοποθετούμε το cd, πατάμε το play και η προσταγή “Bring out the dead», δίνει εκκίνηση στην trash metal περιήγηση των Megadeth, σ ένα κόσμο γεμάτο κοινωνικοπολιτικά θέματα. Παιχνίδια κατασκοπείας (Life in Hell), υπόκοσμος (Night Stalker), πυρηνικός όλεθρος (Dogs of Chernobyl, ναρκωτικά (Junkie), πολιτική υποκρισία (Killing Time), πόλεμος/μισθοφόροι (Soldier On!), κυνήγι διασημότητας/gossip (Celebutante)”,, διαστημικά ταξίδια (Mission to Mars)και διατηρεί το συγκρότημα στις υψηλές θέσεις της Α! Κατηγορίας του Heavy Metal για δεκαετίες, χωρίς ιδιαίτερες μεταπτώσεις σε αντίθεση με τη λιμνάζουσα εξέλιξη(;) των Metallica που συνεχίζουν να στηρίζονται από το ένδοξο παρελθόν τους, κυκλοφορόντας δεκάδες live κι ελάχιστα απλώς καλά studio άλμπουμ με τη σύγκριση να είναι αναπόφευκτη και να δικαιώνει τον ιδιόρρυθμο ιδρυτή των Megadeth. Για να ξανά γυρίσω στο άλμπουμ, ξεχώρισα αμέσως τα “Life in Hell”’, ‘Soldier On”, “We will be back” με ενδιαφέρουσα τη συμμετοχή του Ice T στο “Night Stalkers”. . Οι μυστηριακές εισαγωγές εναλλάσσονται με τα ταχύτατους ρυθμικά μέρη, αργόσυρτα riffs, σύντομες μελωδίες και τη χαρακτηριστική φωνή του Mustaine να φτύνει τους κοφτερούς στίχους σε όλη τη διάρκεια ενός τεχνικά άρτιου thrash metal δίσκου για σεμινάριο. Ο καταιγισμός εναλλαγών ταχύτητας, μελωδίας και τεχνικότητας σε κάθε κομμάτι, δεν σου δίνει το δικαίωμα να πάρεις ανάσα ούτε δευτερόλεπτο, με αποτέλεσμα στο τέλος του δίσκου …να ξανά πατάς Play! O Mustaine είναι η ψυχή των Megadeth από την πρώτη ημέρα έως σήμερα, διαχειρίζεται το 70%των συνθέσεων, επιλέγοντας πάντα εξαιρετικούς μουσικούς (Kiko Loureiro κιθάρα, Dirk Verbeuren ντραμς και Steve Di Giorgio( με προιστορία στους Death, Testament, Sebastian Bach, Iced Earth, Autopsy, Obituary κ.α.) μπάσο στη θέση του Elefson. Χωρίς δισταγμό, προτιμήστε το!
Δημοσίευση σχολίου