Ήταν ακριβώς όπως το περίμενα. Σε ένα χώρο που εξελίχθηκε στον καλύτερο συναυλιάκο χώρο μέσα σε αστικό ιστό και μη έχοντας προλάβει τους Meden Agan, είδα ή καλύτερα απόλαυσα τους Rhapsody of Fire που για να γράψω την αλήθεια, ήταν βασικός λόγος που κατηφόρισα στην Πλτ. Νερού. Καλός ήχος, καλή παρουσία, καλή η μπάντα, θα μπορούσαν να είχαν κάνει καλύτερη επιλογή τραγουδιών αλλά ότι τελείωσαν με το «Emerald Sword» μού έφθασε και μου περίσσευε. Δεν τους βοήθησε η ανυπαρξία φωτισμού λόγω της ώρας που εμφανίστηκαν (στις 19.00) αλλά «γέμισαν» τη σκηνή και άφησαν τον κόσμο (εκείνη την ώρα περί τις 5.500) ικανοποιημένο. Ο τραγουδιστής τους Giacomo Voli παίρνει υψηλή βαθμολογία. Με το πρόγραμμα να εφαρμόζεται ακριβώς, στις 20.30 οι 2 αντικριστοί σταυροί και με τα XHΣ να βρίσκονται πάνω στη σκηνή, οι Rotting Christ ξεκίνησαν με τα «666» και «Punchaw kachun- Tuta kachun» για να συνεχίσουν με ένα καλό best of (Athanati Este, Societas Satanas, Non Serviam, Elthe Kyrie, Apage Satana) για να κλείσουν με το Non Serviam. Είπανε και το Πάτερ Ημών, κατέβασαν κάποια καντήλια στην Παναγιά και αφήνοντας τον κόσμο πολύ ικανοποιημένο από την εμφάνισή τους αποχώρησαν, αφού κι αυτοί είχαν ένα πολύ καλό ήχο και τον κόσμο να έχει φθάσει πλέον στους 7.000. Δεν είμαι φίλος της μουσικής τους αλλά τους παραδέχομαι γιατί κατάφεραν ένα εντελώς περιθωριακό είδος να το κάνουν hype.
«Ladies and gentlemen, from the United States of America…all hail…Manowar». Κι ακριβώς στις 23.00 με τον κόσμο να έχει ξεπεράσει τις 11.500 (δικοί μου υπολογισμοί), μπροστά από μια τεράστια (πραγματικά τεράστια οθόνη), σε μια πολύ μεγάλη σκηνή, εμφανίζονται οι stars της βραδιάς, ξεκινώντας με το “Manowar’ και συνεχίζοντας με τα «Kings of Metal¨, « Dark Avenger» για να φθάσουμε στο θεοκλάσικο «Defender»και στο «Sword of the Highlands» όπου ο DeMaio προλογίζει τον Σκωτσέζο ηθοποιό Jameς Cosmo (πραγματικό όνομα James Copeland) γνωστός από τη συμμετοχή του στις ταινίες Highlander, Braveheart, Trainspotting, Troy, The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe αλλά και στο ρόλο του Jeor Mormont (The Old Bear) στην τιτάνια σειρά Game of Thorns. To set list ήταν διαφορετικό από αυτό που έπαιξαν σε άλλες πόλεις αφού υπήρξε παρουσίαση του “The Revenge of Odysseus” με τον Κωνσταντίνο Καζάκο επί σκηνής, ντυμένος σαν αρχαίος Έλληνας πολεμιστής και την τραγουδίστρια Chiara Tricarico σε ένα ντουέτο με τον Eric Adams στο “Where Eagles Fly”.
Καλό, προσεγμένο αλλά όλο αυτό το κομμάτι με τους ηθοποιούς, συμπεριλαμβανομένου του Cosmo έκανε κοιλιά. Ο κόσμος περίμενε να τραγουδήσει τα «Warriors of the World”, “Battle Hymn”, “Sign of the Hammer”, “Holy War”,“Hail and Kill” και “Black Wind, Fire and Steel”(έγινε χαμός), κλείνοντας τη συναυλία με τον καλύτερο τρόπο. Δύο παρατηρήσεις: Ο καινούργιος ντράμερ Dave Chedrik πρέπει να είναι ο πλέον ανέκφραστος μουσικός που έχω δει στη ζωή μου κι ο (επίσης) καινούργιος κιθαρίστας E.V. Martel μου ακουγόταν και φαινόταν αγχωμένος και σε καμία στιγμή το παίξιμό του δεν με …γοήτευσε. Ο κλασικός Demaio με το μπάσο πιο μπροστά στη μίξη κι ένα πραγματικά πολύ σπουδαίος Eric Adams που στα 70του παραμένει στην κορυφή. Αν δεν είσαστε εκεί να τον ακούσετε, δεν μπορείτε να καταλάβετε το νόημα των λέξεων. Σπουδαίος.
Δύο ακόμα παρατηρήσεις: Ο ήχος…κρύσταλλο (που είσαι Peter Murphy!) και για όλους εμάς που είμαστε εκεί, τέτοιες συναυλίες δύσκολα θα ξανά δούμε. Τόσο από πλευράς μεγέθους συγκροτημάτων όσο κι από πλευράς παιξίματος, με τέτοιες καλές εμφανίσεις τα συγκροτήματα αποκτούν νέους οπαδούς.
υ.γ: Οι τιμές των t-shirts των Rhpasody φυσιολογικές, 25€ των Manowar 40€.
υ.γ 2: Στον ακριβώς δίπλα χώρο, γινόνταν η βραδιά των MAD Awards με τις γνωστές αλητείες. Ήθελα να ήξερα, αν το ξύλο έπεφτε σε μια metal ή τέλος πάντων rock συναυλία, τι θα έλεγε το στοματάκι των δημοσιογράφων.
Κείμενο: Αλέξανδρος Ριχάρδος
Φωτό: Γιάννης Μπίθας
23/6/22
Ακομα και οι Μηδεν Αγαν ηταν καταπληκτικοι . Δυστυχως το ντουετο Where eagles Fly δεν ταιριαζε καθολου στο στυλ των Manowar αλλα εφερνε σε soundtrack ταινιας της Disney . Οταν τελειωσε περιμενα να δω τον Κικυ και την Μινι να βγαινουν στη Σκηνη . Οι Rotting Christ καταφεραν να ξεσηκωσουν τον κοσμο και να κανουν την συναυλια παρτυ . Αξιο αναφορας η συνυπαρξη 7 γεννιων στη συναυλια . Μετρησα τουλαχιστον 20 οικογενειες με παιδια κατω των 10 ετων , ενω το ηλικιακο ευρος των θεατων ξεκινουσε απο τους εφηβους και εφτανε σε 70αρηδες . Ενας κυριος μαλιστα στις μπροστινες "γραμμες" φοραγε ενα λευκο μαντηλι στο λαιμο για να κρυψει την προσφατη εγχειρηση που ειχε κανει . Ενα μεγαλο παρτυ .
ΑπάντησηΔιαγραφή