Αρχικά το σχέδιο προέβλεπε ότι η παράδοση του έργου θα γινόταν το Σεπτέμβριο του 2019, κάτι που δεν έγινε και σήμερα,7 μήνες μετά το Σεπτέμβριο του 2019, διάβασα στο site kathimerini.gr ότι προκηρύχθηκε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός που θα αφορά όχι μόνο το θέατρο αλλά και τον περιβάλλοντα χώρο. Το πρώτο βραβείο έλαβε το γραφείο «Topio7 architects-landscape architects» (Κατερίνα Ανδρίτσου, Πανίτα Καραμανέα και Θανάσης Πολυζωίδης), οι οποίοι θα κληθούν τώρα να εκπονήσουν την αρχιτεκτονική μελέτη για τα 35,6 στρέμματα της έκτασης, άρα ότι είχε γίνει τα προηγούμενα χρόνια πάνε στα σκουπίδια.
Πάντα από το σχετικό άρθρο που διάβασα στο kathimerini.gr που περισσότερο μου μοιάζει σαν Δελτίο Τύπου, παρά σαν άρθρο με άποψη, η πρόταση που επικράτησε στον διαγωνισμό τοποθετεί στο επίκεντρο το ίδιο το αττικό τοπίο και επιθυμεί να το αναδείξει σαν το κεντρικό θέμα του ξέφωτου σε συνδυασμό με τη θέα. «Ο Λυκαβηττός δεν είναι ένας οποιοσδήποτε λόφος της πρωτεύουσας, ούτε απλά ένας χώρος πρασίνου. Είναι ένας χώρος με μυθολογική και πολιτιστική διάσταση, κάτι πολύ σημαντικό για την ταυτότητά του», εξηγεί στην «Κ» η κ. Καραμανέα. «Αυτό λοιπόν πρέπει να έρθει στο προσκήνιο. Να στρέψουμε το βλέμμα προς τον βράχο, που λόγω της λατόμευσης θυμίζει γλυπτό και τη θέα της πόλης. Επομένως, το σημερινό πάρκινγκ έχει αξία ως ξέφωτο σε ένα αστικό δάσος, δεν έπρεπε να το γεμίσουμε με δένδρα αλλά να το επανασχεδιάσουμε, ώστε να προσφέρει μια ποικιλία θέασης».
Ωραία όλα αυτά, αλλά τόσα χρόνια τι κάνατε; Και δεν απευθύνομαι στην Κα Καραμανέα, αλλά στους τόσους υπεύθυνους που ανακατεύτηκαν και καθυστέρησαν και μάλλον σπατάλησαν τα χρήματα χωρίς να καταλήξουν κάπου, στερώντας από τους Αθηναίους ένα τόσο όμορφο, ποιοτικό χώρο πολιτισμού.
Σύμφωνα με την πρόταση των αρχιτεκτόνων, οι σημερινές κατασκευές προβλέπεται να αφαιρεθούν: κράσπεδα, παγκάκια, περιττές περιφράξεις, άσφαλτος και στη θέση τους θα διατηρηθεί ένα δάπεδο υδατοπερατό, από μαλακό πατημένο χώμα. Ο χώρος επανασχεδιάζεται με βάση τις αρχές της αρχιτεκτονικής τοπίου, με εμπλουτισμό της βλάστησης, ήπιους χειρισμούς. Οι ανθρώπινες επεμβάσεις (όπως το νέο καφενείο, οι χώροι υγιεινής) γίνονται με στοιχεία καθαρής γεωμετρίας, λιτές χαράξεις, που έρχονται σε αντίθεση με το ακανόνιστο σχήμα του βράχου.
Η πρόταση προβλέπει κατασκευή καφενείου και infopoint, ανακατασκευή του κυλικείου και του κτιρίου υποστήριξης του θεάτρου, ενώ στο μεγάλο ξέφωτο προβλέπονται συσκευές ξενάγησης και παρατήρησης, τηλεσκόπια, οθόνες αφής και επαυξημένης πραγματικότητας για παροχή πληροφοριών και διαδραστικών εφαρμογών για την πόλη της Αθήνας. «Η πρότασή μας “εξηγεί” το τοπίο, οι συνθετικές χειρονομίες είναι διακριτικές αλλά διακριτές. Δημιουργείται ένας δημόσιος χώρος αστικότητας για όλες τις ηλικίες, που συμβάλλει στη συλλογική συνείδηση της πόλης, απαλλαγμένος από περιττά στοιχεία, υποδοχέας ανεμπόδιστης κίνησης, με λιτότητα στα εκφραστικά μέσα και με επιλογή φυσικών υλικών. Το σύνολο της πρότασης έρχεται να επανασυρράψει την περιοχή στον αστικό ιστό και να αποτελέσει ένα συνδετήριο νήμα, μια τοπιακή αστική ύφανση που λειτουργεί ως τόπος με βέλτιστη βιοκλιματική συμπεριφορά, για απόλαυση της θέας και του αττικού φωτός», καταλήγει η κ. Καραμανέα.
Όλα αυτά στα χαρτιά ακούγονται ωραία. Αλλά από το 2013 έως σήμερα τι κάνατε; Ρήμαξε ο χώρος, και τώρα οι όποιες παρεμβάσεις θα γίνουν από την αρχή με το μεγαλύτερο κόστος, που θα πληρώσει ένας λαός που μέχρι πριν μερικούς μήνες ζούσε με τα μνημόνια. Ασφαλώς και δεν έχω τίποτε με τους νικητές του σχετικού διαγωνισμού που οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους, αλλά διαβάζοντας προτάσεις σαν αυτήν «…..επανασυρράψει την περιοχή στον αστικό ιστό και να αποτελέσει ένα συνδετήριο νήμα, μια τοπιακή αστική ύφανση που λειτουργεί ως τόπος με βέλτιστη βιοκλιματική συμπεριφορά, για απόλαυση της θέας και του αττικού φωτός», δεν ξέρω ,αλλά με τρομάζουν.
Και επειδή όλοι μας περιμένουμε να διαβάσουμε τη «ζημιά», η Περιφέρεια Αττικής έχει δεσμεύσει περίπου 1.500.000€ ώστε να υλοποιηθεί η βασικότερη προϋπόθεση για την επαναλειτουργία του Θεάτρου του Λυκαβηττού. Προσέξτε, αυτά τα χρήματα θα πάνε για την επαναλειτουργία του Θεάτρου. Το ερώτημα βέβαια είναι ποιος θα υλοποιήσει τα υπόλοιπα έργα και με ποιο κόστος και βέβαια ποιος θα λογοδοτήσει όταν η μελέτη έχει τη γνωστή τύχη (πλτ.Ομόνοιας, μετρό Θεσσαλονίκης κ.λπ).
Πληροφοριακά, ο χώρος κατασκευάστηκε το 1965 υπό τη διεύθυνση του αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου. Ήταν λατομείο που εκμισθώθηκε το 1964 από την ηθοποιό και μετέπειτα βουλευτή Άννα Συνοδινού με άδεια κατασκευής θεάτρου και με την υποχρέωση να επιστρέψει στην κυριότητα του Δημοσίου μετά την πάροδο της περιόδου της μίσθωσης. Εκτός από συναυλίες στο χώρο έχουν παιχτεί πολλά θεατρικά έργα.
Διαβάστε εδώ ο άρθρο από το site της Καθημερινής.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
20/4/20
Δημοσίευση σχολίου