Δεν είναι η πρώτη φορά (και προφανώς ούτε η τελευταία) που ο Rockmachine.gr ασχολείται με το New Wave of British Heavy Metal(NWOBHM) και τα συγκροτήματά του. Αυτή τη φορά, η προσέγιση είναι διαφορετική, αφήνοντας πίσω τα 3 κλασικά και πετυχημένα συγκροτήματα(Iron Maiden, Def Leppard, Saxon) και ρίχνοντας τον προβολέα της δημοσιότητας στα συγκροτήματα που ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να είχαν κάνει καριέρα, αλλά δεν…έκαναν. Πίσω από αυτή την αποτυχία, μην ψάχνετε να βρείτε θεωρίες συνωμοσίας αλλά τις περισσότερες φορές, ήταν η αδυναμία τους να συνεχίσουν για διάφορους λόγους (οικογενειακούς, επαγγελματικούς), η ανάληψη της καιρίας θέσης του manager από συγγενή(!), οι μικρές δισκογραφικές εταιρείες οι οποίες δεν είχαν δυνατότητες να τους εξελίξουν, το γεγονός ότι δεν το πίστεψαν αλλά και η αδικαιολόγητη μεταστροφή του ήχου τους.
Ας ξεκινήσουμε με τους Λονδρέζους Angel Witch, που αν κι υπήρχαν από το 1976, κατάφεραν να γίνουν γνωστοί το 1980 με την έκρηξη του NWOBHM. Βασικό και αμετακίνητο μέλος, ο κιθαρίστας Kevin Heybourne, με το συγκρότημα να παρουσιάζει ένα πολύ καλό πρώτο-ομότιτλο δίσκο(1980), που εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της εποχής, συνδυάζοντας metal, thrash ακόμα και speed, επηρεάζοντας μετέπειτα ονόματα όπως Anthrax και Slayer. Το αξιοπερίεργο είναι ότι με τον πρώτο δίσκο τους, υπέγραψαν τον ήχο της εποχής και το επόμενο άλμπουμ τους Screamin' 'n' Bleedin' (1985)ήταν καλό, αλλά ξαφνικά βρέθηκαν εκτός εποχής. Βασικό πρόβλημα η 5ετής χρονική διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου άλμπουμ.
Πως είναι δυνατόν να βγάζεις μια κομματάρα σαν το Heavy Metal Mania και γενικά ένα τόσο καλό πρώτο άλμπουμ(The Nightcomers 1981) και να χάνεσαι. Στην πραγματικότητα, οι Σκοτσέζοι Holocaust δεν χάθηκαν αλλά τα άλμπουμ που ακολούθησαν του Nighcomes δεν μπορούσαν να σταθούν δίπλα του. Κρίμα….
Τσαμπουκαλεμένες, πίνουν μπύρα με τον Lemmy και δεν χάνουν ευκαιρία να τα χώσουν. Τα πρώτα 2 άλμπουμ των Girlschool, Demolition(1980) και Hit and Run(1981) ήταν καλά. Στη συνέχεια κάπου χάλασε η συνταγή και δεν μπόρεσαν να σταθούν. Εξακολουθούν να παίζουν έως σήμερα, με τις Kim McAuliffe και Denise Dufort να μην το βάζουν κάτω (και καλά κάνουν!)
Επειδή το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το 1983, οι Tokyo Blade ανήκουν στη δεύτερη γενιά των NWOBHM συγκροτημάτων. Το πρώτο αλλά και το Ep Midnight Rendezvous ήταν οι καλύτερες στιγμές τους ενώ στο τρίτο, Night of the Blade ο τραγουδιστής Alan Marsh, έφυγε και σχημάτισε τους A.O.Rίζοντες, Shogun. Πραγματικά δεν ξέρω τι συνέβη σε αυτό το καλό συγκρότημα και δεν κατάφερε να γίνει μεγάλο. Τελευταίο άλμπουμ τους, το Fury(2022)
Όταν παίζεις black metal είναι δύσκολο να κάνεις καριέρα. Παρ΄όλα αυτά οι Venom(Conrad "Cronos" Lant, Jeffrey "Mantas" Dunn και Tony "Abaddon" Bray), κατάφεραν με ήχο κοντά σε αυτόν των Motorhead, να αφήσουν εποχή και με άλμπουμ σαν τα Welcome to Hell (1981), Black Metal (1982), At War with Satan (1984) και Possessed (1985) να ακουστούν από τα ηχεία της Κόλασης. Τελικά για τα δεδομένα τους, οι Venom έγιναν μεγάλοι και πετυχημένοι!
Οι Megadeth και οι Metallica, αναφέρουν τους Diamond Head σαν επιρροές τους και το πρώτο άλμπουμ τους Lightning To The Nations, αξιολογείται σαν ένα από τα καλύτερα metal άλμπουμ. Πράγματι, το Lighting to the Nations (διαβάστε εδώ την παρουσίαση του άλμπουμ) ήταν ένα διαμάντι για την εποχή του αλλά κι όπως αποδείχτηκε, συνέβαλε στην εξέλιξη του metal. Το παράδοξο είναι ότι τα Borrowed Time (1982, No. 24 UK) και Canterbury (1983 No. 32, UK) που ακολούθησαν, ήταν μακριά από το πνεύμα του Lighting to the Nations και δικαιολογημένα το συγκρότημα, πέρασε στη λήθη.
Οι Demon των Dave Hill και Mal Spooner, εκτός του ότι τα πρώτα 2 άλμπουμ τους (Night of the Demon 1981 και The Unexpected Guest 1982) είναι από τα καλύτερα του ιδιώματος, ήταν, πολύ ώριμοι για την εποχή τους. Η συνέχεια του καταπληκτικού The Unexpected Guest δεν ήταν ανάλογη και σταδιακά πέρασαν στην αφάνεια. Εξακολουθούν να κυκλοφορούν δίσκους, με πιο πρόσφατο το Invincible (2024).
Την άλλη Κυριακή: Οδηγός για να γνωρίσετε το Gothic Rock.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
9/6/24
Δημοσίευση σχολίου