Όσοι ξεκίνησαν να ακούνε metal στα μέσα της δεκαετίας του 1980 – όπως ο γράφων – σίγουρα θα έχουν ασχοληθεί, έστω και λίγο, με τους αμερικανούς Lizzy Borden, ένα συγκρότημα μεσαίας κατηγορίας, που κατόρθωσε όμως να φτιάξει ένα σχετικά δυνατό όνομα βασισμένο στο προκλητικό, για την εποχή, image του, στην ιδιαίτερη περσόνα του τραγουδιστή τους αλλά και στην αρκετά καλή ποιότητα των τραγουδιών του.
Για να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας, οι Lizzy Borden δημιουργήθηκαν το 1983 στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ από τα αδέρφια Lizzy Borden (κανονικό όνομα Grecory Charles Harges) και Joey Scott Harges, τραγουδιστής και ντράμερ αντίστοιχα , οι οποίοι από τότε έως και σήμερα είναι τα σταθερά μέλη της μπάντας, με τα υπόλοιπα μέλη να εναλλάσσονται ανά χρονικές περιόδους. Το όνομά τους το πήραν από μια, υποτιθέμενη, δολοφόνο η οποία κατηγορήθηκε ότι στις 4/8/1892, στη Μασαχουσέτη, δολοφόνησε με τσεκούρι τον πατέρα της και την μητριά της (περισσότερα στα Trivia). Η Lizzy Borden, εκτός από το συγκρότημα, «βάφτισε» και τον τραγουδιστή του σχήματος που έκτοτε υιοθέτησε και τον χαρακτήρα του ψυχάκια δολοφόνου, με το τσεκούρι να είναι το «σήμα κατατεθέν» του.
Το Menace to Society είναι το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος και το επέλεξα γιατί είναι, ελαφρώς, το πιο «εμπορικό» τους αλλά και επειδή ανήκει στην πεντάδα των πρώτων δίσκων που αγόρασα 35+ χρόνια πριν, και ως εκ τούτου έχω μια ιδιαίτερη σχέση μαζί του! Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1986 με την σύνθεση της μπάντας να αποτελούν οι Lizzy Borden φωνητικά, Gene Allen και Alex Nelson κιθάρες, Mike Davis μπάσο και Joey Scott Harges τύμπανα.
Χαρακτηριστικό είναι το εξώφυλλό του, όπου εικονίζεται η μπάντα πάνω σε ένα θωρακισμένο όχημα με παραλλαγή , με τον Lizzy Borden να κρατάει το κλασικό τσεκούρι ενώ ένα άλλο μέλος κρατάει ένα αλυσοπρίονο. Γραφική εικόνα που τώρα φαντάζει σχετικά γελοία, στα ‘80s όμως, τέτοια εξώφυλλα εντυπωσίαζαν τους πιτσιρικάδες μεταλλάδες, παραπέμποντας και σε διάφορες δυστοπικές Β’ movies της εποχής σχετικές με μάχες συμμοριών, κοινωνικές αναταραχές κλπ. (κλασικές Β’ movies του είδους, είναι το cult, The Warriors(1979), όπως και τα πιο γνωστά, Mad Max).
Αν και το image της μπάντας είναι μια μίξη Twisted Sister, W.A.S.P. και Glam Metal σχημάτων, ο ήχος των Lizzy Borden είναι παραδοσιακό metal αμερικανικής σχολής, με αρκετές επιρροές από NWOBHM, ενώ στο συγκεκριμένο άλμπουμ, διακρίνονται και στοιχεία αμερικανικού power metal, όπως των πρώιμων Queensrÿche. Χαρακτηριστικό του ήχου τους, βέβαια, είναι τα ιδιαίτερα φωνητικά του Borden που κινούνται σε υψηλές οκτάβες θυμίζοντας αρκετά το στυλ του Midnight των Crimson Glory.
Το άλμπουμ ανοίγει δυναμικά με το Generation Aliens, το οποίο με το που μπαίνει η πρώτη στροφή θυμίζει άνετα Iron Maiden των δυο πρώτων άλμπουμ, ενώ στη συνέχεια, εξελίσσεται σε ένα εντυπωσιακό speed metal κομμάτι. Maiden-ικής σχολής είναι επίσης και τα Stiletto (Voice of Command) και “Brass Tactics” με riffs που παραπέμπουν άμεσα στην Di Anno εποχή των ηγητόρων του metal. Και τα τρία είναι γρήγορα και επιθετικά κομμάτια με τσαμπουκά και «πολεμική» διάθεση. Η κορυφαία, βέβαια, σύνθεση του δίσκου είναι κατά γενική ομολογία το “Notorious”, με το ανθεμικό του στυλ, το πολύ καλό ρεφρέν και την ακόμα καλύτερη γέφυρα, ενώ στην κορυφή του άλμπουμ, του κάνει παρέα η δεύτερη καλύτερη σύνθεση του δίσκου, το επικό “Ultra Violence”.
Το “Menace to Society” περιλαμβάνει και δυο πολύ καλές power μπαλάντες, τις “Bloody Mary” και “Ursa Minor” στις οποίες, εκτός από την πολύ καλή μελωδία τους, έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε και μια άλλη, πιο συναισθηματική χροιά των φωνητικών του Borden. Toν δίσκο συμπληρώνουν το «επαναστατικό» “Terror on the Town”, το αρκετά καλό “Love Kills” και το πιο αδιάφορο του άλμπουμ, το ομώνυμο και τελευταίο στη σειρά, “Menace to Society”
Στην επανέκδοση του 2002, το “Menace…” περιλαμβάνει άλλα τέσσερα κομμάτια σε demo μορφή: το πολύ καλό, με ωραία κιθαριστική μελωδία και πιο hard rock διάθεση, “Taking on the World”, μια διασκευή του “White Rabbit” των Jefferson Airplane” που δεν μου αρέσει καθόλου (προτιμώ αυτή των Sanctuary), μια κακή εκτέλεση του “Stiletto (Voice of Command)” και το συμπαθητικό “Betrayer”.
To Menace to Society, κινήθηκε αρκετά καλά εμπορικά για τα δεδομένα της μπάντας, καταφέρνοντας να φτάσει στη θέση 200 του Billboard. Μπορεί να μη δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας, έχει γράψει όμως τη δική του μικρή ιστορία στον χώρο του 80s US metal και αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα μιας ολόκληρης μουσικής εποχής που με τον ερχομό των ‘90s έσβησε και πέρασε ανεπιστρεπτί.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Το επόμενο έτος (1987) οι Lizzy Borden κυκλοφόρησαν το εξίσου καλό, τρίτο άλμπουμ τους Visual Lies, ενώ είχε προηγηθεί και η κυκλοφορία του EP Terror Rising.
To 1989, άλλαξαν ηχητική κατεύθυνση, κυκλοφορώντας το Blessing in Disguise, έναν πιο progressive δίσκο, με πιο αργά κομμάτια και πιο θεατρικό και δραματικό στυλ. Μια πραγματικά εξαιρετική δουλειά, που αρχικά ξένισε τους οπαδούς της μπάντας , αλλά εκτιμήθηκε ιδιαίτερα με το πέρασμα των χρόνων.
Από τις αρχές του 1990, οι Lizzy Borden μείωσαν τις δραστηριότητές τους, λόγω της αλλαγής στα μουσικά δεδομένα και λίγο αργότερα μπήκαν στον «πάγο».
Το 1999, επαναδραστηριοποιήθηκαν και το 2000 έβγαλαν το άλμπουμ Deal with the Devil. Tο 2004 έκαναν ακόμη μια παύση, για να επανέλθουν το 2007. Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει δυο ακόμα δίσκους, τα Appointment with Death(2007) και το πρόσφατο My Midnight Things(2018), χωρίς, βέβαια, η δυναμική του συγκροτήματος να έχει πλέον σχέση με τη δυναμική που είχε στα mid ‘80s.
TRIVIA
- H Lizzy Borden ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι δολοφόνησε τον πατέρα και την μητριά της. Αντιθέτως, πάντα υποστήριζε ότι ήταν αθώα. Τελικά, ένα σχεδόν χρόνο μετά τους φόνους, τον Ιούνιο του 1893, αθωώθηκε από το δικαστήριο καθώς δεν βρέθηκαν ενοχοποιητικά στοιχεία, ούτε καν το όπλο του εγκλήματος. Παρόλα αυτά, η πλειοψηφία του κόσμου ποτέ δεν πίστεψε ότι ήταν αθώα. Να είναι άραγε η περίπτωση της Lizzy, μια από τις σπάνιες περιπτώσεις ενός «τέλειου εγκλήματος»;
- Στην cult, B movie του 1979, The Warriors, που αναφέρθηκε παραπάνω, σε μια σκηνή, το μέλος μιας συμμορίας προκαλεί την αντίπαλη συμμορία επαναλαμβάνοντας αρκετές φορές τη φράση, “Warriors, come out and play!”. Το άλμπουμ των Twisted Sister, Come out and Play(1985) πέρα από τον τίτλο του, ξεκινάει με τον Dee Snider να επαναλαμβάνει τη φράση «Τwisted Sister, come out and play!” ακριβώς όπως στην ατάκα της ταινίας!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
6/9/23
Δημοσίευση σχολίου