Το φημισμένο τραγούδι “Mrs. Robinson”, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1968, ήταν η δεύτερη Νο. 1 επιτυχία των Simon and Garfunkel, αμέσως μετά το ιστορικό “The Sound of Silence”. Είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι, ένα σβέλτο swing, με έντονα κοινωνικούς στίχους, που ξεφεύγει από τις μελωδικές folk μπαλάντες, που μας είχαν χαρίσει έως τότε ο Simon και ο Garfunkel, και οφείλει την μεγάλη του επιτυχία και τη διαχρονική αναγνωρισιμότητά του, κυρίως στο ότι συμπεριλήφθηκε στο soundtrack του φιλμ The Graduate (που, για ανεξήγητους λόγους, αποδόθηκε στα ελληνικά ως «Ο Πρωτάρης»), μιας τεράστιας κινηματογραφικής επιτυχίας του 1967, με πρωταγωνιστές τον Dustin Hoffman και την Anne Bancroft. Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι το τραγούδι ταυτίστηκε με την ταινία, αφού ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει η Anne Bancroft είναι η Mrs. Robinson! Επρόκειτο για ένα φιλμ του σπουδαίου σκηνοθέτη Mike Nichols, που τάραξε τα νερά του Hollywood, περιγράφοντας την ιστορία ενός νέου άντρα, που μόλις αποφοίτησε από το κολέγιο και επιστρέφει στο πατρικό του, χωρίς στόχους και φιλοδοξίες, και εκεί σαγηνεύεται από την -πολύ μεγαλύτερή του- γειτόνισσα, την κυρία Robinson.
ΠΩΣ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ MRS. ROBINSON
Ο Mike Nichols ήξερε πολύ καλά ότι είχε στα χέρια του ένα σενάριο θησαυρό και δεν ήθελε να αφήσει τίποτα στην τύχη. Για κάθε πτυχή του έργου, θα επέλεγε ό,τι καλύτερο υπήρχε διαθέσιμο εκείνη την εποχή. Για τη μουσική επένδυση, δεν είχε τον παραμικρό δισταγμό: Θα ήταν τραγούδια των Simon & Garfunkel, που μόλις τότε είχαν ξεκινήσει την θριαμβική τους πορεία. Είτε τραγούδια που είχαν ήδη κυκλοφορήσει, είτε κάποια ειδικά γραμμένα για το φιλμ. Φρόντισε λοιπόν, πρώτα απ’ όλα, να εξασφαλίσει την άδεια της δισκογραφικής εταιρίας των Simon & Garfunkel, της CBS δηλαδή, και για το σκοπό αυτό, απευθύνθηκε στο μεγάλο αφεντικό της CBS, τον γνωστό και μη εξαιρετέο Clive Davis. Ο Davis, με το μοναδικό επιχειρηματικό του ένστικτο, οσμίστηκε αμέσως τη διαγραφόμενη επιτυχία του project και έδωσε ασμένως την έγκρισή του. Έμενε τώρα στον Paul Simon να βρει λίγο χρόνο ανάμεσα στις ηχογραφήσεις και τις αδιάκοπες τουρνέ, για να ετοιμάσει το soundtrack του έργου. Το πρώτο που έκανε, ήταν να συνεισφέρει τα ήδη ηχογραφημένα τραγούδια "The Sound of Silence", "Scarborough Fair / Canticle" και "April Come She Will", που έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από τον Nichols. Έμενε όμως ακόμη το (έστω ένα) original τραγούδι, που όλοι περίμεναν εναγωνίως. Έτσι, ο Simon έκατσε και έγραψε όχι ένα, αλλά δύο τραγούδια, που παρουσίασε αμέσως στον Nichols, τα “Punky’s Dilemma” και “Overs”, τα οποία όμως δεν ενθουσίασαν καθόλου τον σκηνοθέτη. Εκεί λοιπόν που φαινόταν ότι βρίσκονταν σε αδιέξοδο, έρχεται -σαν από μηχανής θεός- ο Art Garfunkel: «Τι θα λέγατε να χρησιμοποιούσαμε το τραγούδι ‘Mrs. Robinson’; Δεν θα ήταν ό,τι πρέπει;». Τον Mike Nichols ήταν σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα: «Τι; Έχετε τραγούδι που έχει για τίτλο το όνομα της ηρωίδας μου και μου το κρύβετε;». Ο Paul Simon έσπευσε να τον ηρεμήσει: «Είναι ένα τραγούδι που ετοιμάζουμε για το 4ο άλμπουμ μας, ένα τραγούδι που αναφέρεται στην Eleanor Roosevelt και -φυσιολογικά- θα λέγεται “Mrs. Roosevelt”, δεν είμαστε όμως ακόμη 100% βέβαιοι, οπότε θέλαμε ως προσωρινό τίτλο εργασίας ένα τρισύλλαβο όνομα και -επηρεασμένοι από το έργο σου- χρησιμοποιήσαμε το ‘Mrs. Robinson’. Κατά τ’ άλλα, δεν έχει καμία σχέση με την πλοκή του έργου». (ΣΣ. Να διευκρινίσουμε εδώ, ότι το όνομα Roosevelt προφέρεται Ρούζεβελτ, όχι Ρούσβελτ, είναι δηλαδή τρισύλλαβο). Ο Nichols όμως δεν χρειαζόταν καμία άλλη εξήγηση. Το τραγούδι θα ονομαζόταν οριστικά “Mrs. Robinson” και θα αποτελούσε κομμάτι του soundtrack. Τελεία και παύλα!
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Όπως είπαμε και πιο πάνω, οι στίχοι του Paul Simon ήταν (και παρέμειναν) άσχετοι με την υπόθεση του έργου. Αναφέρονταν σε ξεχωριστούς ανθρώπους, σε ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους σ’ αυτό που έκαναν, βάζοντας το δικό τους λιθαράκι στην πρόοδο του έθνους τους. Πρώτη και καλύτερη εδώ, κατά τον Simon, η Eleanor Roosevelt, σύζυγος του επί 12ετία Προέδρου των ΗΠΑ Franklin Roosevelt, ο οποίος έβγαλε την Αμερική από τη μεγάλη ύφεση των 30s και την οδήγησε στη μεγάλη νίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δίπλα του, όλα αυτά τα χρόνια, η Eleanor να βοηθάει τους αναξιοπαθούντες του μεγάλου κραχ και να μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών και των μαύρων. Προφανώς σ’ αυτήν αναφέρονται στίχοι όπως: “We'd like to help you learn to help yourself, Look around you, all you see are sympathetic eyes, …” ή “Going to the candidates’ debate, Laugh about it, shout about it, When you've got to choose, Every way you look at it, you lose”.
Όσο για το μουσικό μέρος, πρόκειται για ένα γρήγορο κομμάτι, σε ρυθμό “Bo Diddley”, που ήταν πολύ διαδεδομένος εκείνη την εποχή, στο χώρο του rock ‘n’ roll. Η παραγωγή είναι “unplugged”, έχοντας μόνο ρυθμική κιθάρα από τον Paul Simon, μπάσο από τον Larry Knetchel, κόνγκας από τον σπουδαίο ντράμερ Hal Blaine και, πάνω απ’ όλα, τις θεϊκές διφωνίες του ανεπανάληπτου φωνητικού ντουέτου των Simon & Garfunkel! Λεπτομέρεια: Κάπου μέσα στο κομμάτι, αντί να τραγουδήσουν “And here’s to you Mrs. Robinson”, λένε “Coo-coo-ca-choo Mrs. Robinson”, θέλοντας έτσι να τιμήσουν τους Beatles και το τραγούδι τους “I’m the Walrus”.
Η ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ JOE DIMAGGIO
Σε μια στροφή του τραγουδιού, οι στίχοι αναφέρονται σ’ έναν ακόμα ήρωα των Αμερικανών, τον μεγάλο παίκτη του baseball (και πρώην σύζυγο της Marylin Monroe), τον περίφημο Joe DiMaggio:
Where have you gone, Joe DiMaggio?
Our nation turns its lonely eyes to you
Είναι σαφές εδώ, ότι ο Paul Simon αναπολεί τους ήρωες του έθνους και αναρωτιέται αν θα ξαναβρεθούν τέτοιες προσωπικότητες. Μάλιστα, χάρη σ’ αυτό τον στίχο, έμαθαν για τον DiMaggio και οι πιτσιρικάδες των 60s, που δεν πρόλαβαν να τον δουν να παίζει (ο DiMaggio αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1951). Ο ίδιος ο DiMaggio όμως φαίνεται ότι δεν κατάλαβε τι εννοούσε ο ποιητής και δήλωσε ενοχλημένος. Ο Paul Simon το έμαθε και προθυμοποιήθηκε να εξηγήσει στον θρυλικό παίκτη το νόημα των στίχων και λύθηκε η παρεξήγηση! Μάλιστα, το 1999, όταν πέθανε ο DiMaggio, συγκινημένοι οι οπαδοί της ομάδας του, των New York Yankees, τραγούδησαν στο στάδιο τους συγκεκριμένους στίχους, ενώ ο Paul Simon έγραψε ειδικό άρθρο για τον μεγάλο απόντα στους New York Times. «Ο στίχος για τον DiMaggio ήταν από τους πρώτους που έγραψα για το τραγούδι», έλεγε αργότερα σε μια συνέντευξή του ο Paul Simon. «Δεν ξέρω πώς μου ήρθε, ούτε γιατί. Έδειχνε εντελώς άσχετος με τους υπόλοιπους στίχους, τόσο που αποφασίσαμε ότι άξιζε να τον κρατήσουμε. Και τελικά είναι ένας από τους πιο διάσημους στίχους μου»!
ΟΣΚΑΡ ΚΑΙ GRAMMY
Το 1968, ο Mike Nichols κέρδισε το Όσκαρ σκηνοθεσίας για τον «Πρωτάρη», κάτι το οποίο όμως δεν συνέβη με την μουσική της ταινίας! Κατά ένα περίεργο τρόπο, το Όσκαρ κατέληξε στον Άγγλο συνθέτη Leslie Bricusse, για τη μουσική της ταινίας “Dr. Dolittle” (με τον Rex Harrison). Γιατί όμως;;; Διότι οι Simon & Garfunkel αμέλησαν να υποβάλουν τη σχετική αίτηση!! «Αχ, ξέρετε, ήταν τα 60s», δικαιολογείτο ο Paul Simon, «δεν δίναμε σημασία σε τέτοια πράγματα τότε». Την επόμενη χρονιά όμως, το 1969, ήταν οι θριαμβευτές του βραβείου Grammy. Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που δινόταν αυτό το βραβείο σ’ ένα τραγούδι με ροκ ρίζες. Μέχρι τότε κέρδιζαν τραγούδια όπως το “Moon River” ή το “I Left my Heart in San Francisco”.
TRIVIA
- Υπήρξαν πολλές διασκευές του τραγουδιού. Πιο αξιοσημείωτες αυτή του Frank Sinatra και αυτή του Bon Jovi.
- To “Mrs. Robinson” ακούγεται στο φιλμ Forrest Gump κατά τη στιγμή που ο Forrest παρασημοφορείται για τη δράση του στον πόλεμο του Βιετνάμ.
- Στην κομεντί «Οι φήμες λένε» (Rumor Has It), του 2005, με την Jennifer Aniston, τον Kevin Costner και τη Shirley MacLaine, αιωρείται η εντύπωση ότι η γιαγιά της πρωταγωνίστριας, δεν είναι άλλη από τη θρυλική Mrs. Robinson. Γι’ αυτό τον λόγο, στην αρχή είχαν επιλεγεί η Anne Bancroft και ο Dustin Hoffman για να παίξουν δίπλα στη Jennifer Aniston. Όμως, ο θάνατος της Anne Bancroft εκείνη τη χρονιά, δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθεί αυτό το σχέδιο. Οπότε, οι παραγωγοί διάλεξαν την Shirley MacLaine, στην οποία είχε γίνει αρχικά η πρόταση για το ρόλο της Elaine Robinson, το 1967, αλλά τον είχε απορρίψει. Όσο για τον Dustin Hoffman, είχε πολλές επαγγελματικές δεσμεύσεις το 2005 και έτσι επελέγη ο Kevin Costner.
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
17/6/23
Δημοσίευση σχολίου