Εκλογικών αποτελεσμάτων βραδιά κι ο χώρος δίπλα από Ολυμπιακό Στάδιο, είχε αρχίσει να γεμίζει από νωρίς το απόγευμα, με τους Typhus να παίζουν μπροστά σε 1.500 περίπου ανθρώπους. Πρόλαβα τα τελευταία 3 τραγούδια και με μια επιφύλαξη θα έλεγα ότι χρειάζονται να βελτιώσουν τα φωνητικά και να κάνουν πολλές πρόβες, πριν ξανά παίξουν μπροστά σε κόσμο.
Οι Candlemass, με τραγουδιστή τον Johan Längqvist,έπαιξαν μια ώρα κλασικού doom με καλά επιλεγμένα κομμάτια (Mirror Mirror, Bewitched, Under the Oak, Sweet Evil Sun-από το πρόσφατο άλμπουμ τους, The Well of Souls και Solitude με το οποίο κι έκλεισαν). Για όσους τους είχαμε ξανά δει, ίσως να αισθανθήκαμε να ήταν ελαφρά διεκπεραιωτικοί και νομίζω ότι η μουσική τους αποδίδει καλύτερα σε κλειστό χώρο. Με τον κόσμο να έχει ξεπεράσει τις 5.000 (νούμερο με κάθε επιφύλαξη), οι Rotting Christ, ένα χρόνο μετά την συναυλία τους στην Πλτ. Νερού (είχαν παίξει πριν τους Manowar), αν και δεν είναι καθόλου του μουσικού γούστου μου, πρέπει να ομολογήσω ότι χωρίς να κάνουν καμία ιδιαίτερη προσπάθεια, κέρδισαν το κοινό εύκολα με ένα καλό set list και καλοδρυθμισμένη μπάντα.
Ακριβώς στις 21.30 με τον κόσμο να είναι περί τις 7.000, εμφανίστηκαν οι headliners Ghost, σε ένα πολύ καλό show. Φεύγοντας άκουγα τον κόσμο δίπλα μου να είναι ενθουσιασμένος. Εγώ θα γράψω ότι έχουν ένα καταπληκτικό τραγουδιστή/performer που κρατάει ολόκληρο τη συναυλία, με 6 μουσικούς πίσω του που δεν πρόσεξε κανείς. Σαν να μην υπήρχαν!!! Πολύ καλό το σκηνικό (καθολική εκκλησία με τα μεγάλα παράθυρα διακοσμημένα με βιτρό και πλούσιο φωτισμό) αλλά και πάλι, το τεράστιο όπλο τους είναι ο τραγουδιστής Tobias Forge, του οποίου η φωνή ήταν σε καλή κατάσταση και κράτησε όλο το πρόγραμμα επάνω του. Μπορεί μετά το Rats να έκαναν μια κοιλιά, αλλά ήλθε το Ritual για να τα ..ισοπεδώσει όλα. Για το encore κράτησαν τα Kiss the Go-Goat, Dance Macabre και Square Hammer για να κλείσουν μέσα σε μια φαντασμαγορική ατμόσφαιρα γεμάτη σπίθες και χαρτάκια. Μέσα στο πλήθος, πολλοί είχαν μακιγιαριστεί με τη μάσκα του Tobias Forge και πολλές κοπέλες είχαν έλθει ντυμένες καλόγριες! Ήταν μια καλή συναυλία, με τις νέες ηλικίες να ανταποκρίνονται πολύ θετικά απέναντι στο συγκρότημα (σχεδόν ήξεραν όλους τους στίχους) και με τα T-shirt να στοιχίζουν 45€. Ωχ, τι με περιμένει στους Guns and Roses!
Κλείνοντας, θέλω να σας μεταφέρω ένα σκεπτικό του Επαμεινώνδα Κολιού, που το βρήκα πολύ εύστοχο. Με αφορμή τη συναυλία των Ghost, αν οι συναυλίες που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια με τα πλούσια σκηνικά, πυροτεχνήματα, φωτιές, χαρτάκια, γραφικά, βόμβες και τόσα άλλα δεν υπήρχαν, θα είχαμε την ίδια άποψη; Θα μας είχε μέινει κάτι; Να θυμίσω όιτι οι Cream και όλοι οι πρωτοπόροι του hard rock έποαιζαν σε μια άδεια σκηνή. Και κάτι ακόμα για το κοινό που παρακολουθεί τις συναυλίες. Τότε, τις δεκαετίες 60, 70 αλλά και 80, η μουσική ήταν από νέους για νέους, σήμερα είναι από "μεγάλους" για όλους και σίγουρα αυτό είναι ευχάριστο.
Κείμενο: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΤΡΔΟΣ
Φωτογραφίες: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΙΘΑΣ
28/6/23
Δημοσίευση σχολίου