Ένα από τα ωραιότερα τραγούδια των Deep Purple, το κλασικό "Woman From Tokyo", γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πιο δύσκολης φάσης τους. Πραγματικά, τον Μάρτιο του 1973, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το τραγούδι ως lead single του άλμπουμ Who Do We Think We Are, η θρυλική μπάντα ήταν στα πρόθυρα διάλυσης. «Είχαμε πάθει ‘burn out’, αυτό ήταν», έλεγε αργότερα ο Jon Lord. «Δουλεύαμε ασταμάτητα: ηχογραφήσεις, περιοδεία, και ξανά ηχογραφήσεις, και ξανά περιοδεία, χωρίς ένα διάλειμμα, χωρίς στιγμή διακοπής. Ήμασταν δεμένοι σ’ ένα μαγγανοπήγαδο, που μας εξαντλούσε! Έπρεπε να ξεσκάσουμε λίγο, αλλά το management της εταιρίας δεν το επέτρεψε». Έτσι, αντί να αναπαυτούν και να αναζητήσουν ήρεμα την έμπνευση, μαζεύτηκαν να ετοιμάσουν το 7ο άλμπουμ τους, μόλις 7 μήνες αφού είχαν ολοκληρώσει την ηχογράφηση του προηγούμενου, του μνημειώδους Machine Head, και μόλις 4 μήνες μετά την θριαμβευτική κυκλοφορία του. Πού να βρεις το κουράγιο να κάνεις κάτι καλύτερο, ή -έστω- παραπλήσιο;
Η εξάντλησή τους είναι πράγματι αισθητή στο σύνολο του άλμπουμ, όμως το "Woman From Tokyo" είναι σε άλλο επίπεδο! Σε τέτοιο επίπεδο μάλιστα, που να συγκαταλέγεται στα πρωτοκλασάτα σινγκλ των Τιτανοτεράστιων, δίπλα στα "Smoke on the Water", "Highway Star", "Space Truckin'" και άλλες τραγουδάρες, που και μόνο η αναφορά τους μάς κάνει και ανατριχιάζουμε.
Όπως συνέβαινε πάντα, κατά την εποχή της κορυφαίας σύνθεσής τους, της περίφημης Mark II (Lord, Blackmore, Gilan, Glover, Paice), η μουσική και οι στίχοι του τραγουδιού πιστώνονται σε όλα τα μέλη της μπάντας. Έτσι, δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιος είχε την εξαιρετική ιδέα της αναφοράς του Τόκυο στον τίτλο, αλλά και για άλλες αναφορές στην Άπω Ανατολή, μέσα στο τραγούδι ("Fly into the rising sun", "an Eastern dream"), μόλις ένα μήνα πριν κάνουν την πρώτη τους περιοδεία στην Ιαπωνία, τον Αύγουστο του 1972. Το βέβαιο είναι, ότι το τραγούδι αυτό ήταν το ιδανικό προανάκρουσμα μιας εξαιρετικά επιτυχημένης περιοδείας, η οποία απαθανατίστηκε στο καταπληκτικό live άλμπουμ Made in Japan.
Η ηχογράφηση του “Woman From Tokyo” έγινε τον Ιούλιο του 1972, σε μια βίλα στην Ιταλία, με τη βοήθεια του κινητού στούντιο των Rolling Stones. Τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ ηχογραφήθηκαν σε κανονικό στούντιο, στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, το Νοέμβριο του 1972. Πολλά χρόνια αργότερα, σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη (την οποία μπορείτε να δείτε ολόκληρη εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=8-4pms3VPqc&t=3s), ο Jon Lord χαρακτηρίζει το “Woman From Tokyo” ως ένα από τα πιο κλασικά τραγούδια των Deep Purple, ένα υπέροχα δομημένο τραγούδι, που ξεκινάει με ένα εξίσου κλασικό riff του Blackmore.
Αυτό που άρεσε ιδιαίτερα στον Lord είναι ο τρόπος που το τραγούδι ξεγλιστράει από την αρχική ιδέα του Ritchie, που το προόριζε για πιο μπλουζέ. Νιώθει μάλιστα ιδιαίτερα υπερήφανος για το ενδιάμεσο απολαυστικό πέρασμα (τη γέφυρα), που λειτουργεί εξαιρετικά, καθώς το γκρουπ μεταμορφώνει το τραγούδι σ’ ένα σχεδόν prog κομμάτι, πριν το ξαναγεμίσει με hard rock ενέργεια. Δυστυχώς, το σπουδαίο αυτό ενδιάμεσο πέρασμα κόπηκε από τη single έκδοση του τραγουδιού, προκειμένου να παίζεται ευκολότερα στο ραδιόφωνο, και έτσι, όσοι τυχόν έχουν ακούσει μόνο την single έκδοση, δεν ξέρουν για τι μιλάμε. Στο κομμάτι περιλαμβάνεται κι ένα σόλο πιάνο, για το οποίο ο -πάντα σεμνός- Jon Lord δεν νιώθει ιδιαίτερα ευχαριστημένος, το θεωρεί απλώς επαρκές! Για εμάς, πάντως, που έχουμε ταυτίσει τον Lord με τον ήχο του Hammond, κάθε πιανιστικό σχόλιό του είναι ένα ευπρόσδεκτο κέρασμα.
Οι «πολύ δύσκολες συνθήκες», στις οποίες αναφέρεται ο Jon Lord στη συνέντευξή του, δεν επέτρεψαν παρά να ηχογραφηθεί ένα ακόμα τραγούδι στην Ιταλία, το "Sweet Horse", το οποίο τελικά κόπηκε από το άλμπουμ. Όλο αυτό το διάστημα, ο Blackmore είχε απομονωθεί από τους υπόλοιπους και πήγαινε μόνος του για ηχογράφηση. Ούτε το "Woman From Tokyo" τού άρεσε ιδιαίτερα. Εξ ου και το κομμάτι αυτό ξαναμπήκε στο set list το 1984, όόταν ανασυστάθηκε η Mk II.
Σε αντίθεση πάντως με το "Woman From Tokyo", το άλμπουμ Who Do We Think We Are δεν πήγε τόσο καλά. Έγινε βέβαιο χρυσό και πήγε ως τη θέση 15 του Billboard, στιγματίστηκε όμως ως μη εμπνευσμένο. Ύστερα απ’ όλα αυτά, οι ημέρες της Mk II ήταν μετρημένες. Ο Ian Gilan εγκατέλειψε το γκρουπ το καλοκαίρι του 1973. Η φυγή του είχε ως επακόλουθο και την απόλυση του Roger Glover. Κι έτσι τελείωσε το μαγικό ταξίδι της Mk II, που, μέσα στα 4 χρόνια της ύπαρξής της, πρόλαβε να μας δώσει τα Deep Purple in Rock, Fireball, Machine Head, Made in Japan και το μοιραίο Who Do We Think We Are.
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
8/4/23
Δημοσίευση σχολίου