SAXON – WHEELS OF STEEL: “SIMPLY THE BEST HEAVY METAL ALBUM OF THE YEAR SO FAR”

Το θέμα δεν είναι τι γράφεις στην παρουσίαση του ιστορικού Wheels of Steel των  Saxon αλλά κι ούτε πως το γράφεις. Το θέμα είναι πως προσεγγίζεις αυτό το άλμπουμ, που έπαιξε τόσο καθοριστική σημασία στην εξέλιξη του αγγλικού συγκροτήματος αλλά και του heavy metal, γενικά. Έχοντας ήδη ένα μέτριο έως αδιάφορο άλμπουμ στη δισκογραφία τους, το ομώνυμο Saxon (1979), το συγκρότημα αλλά κι ο άνθρωπος που τους ανακάλυψε, ο παραγωγός Peter Hinton, ξέρουν ότι έχουν ΜΟΝΟ μια ευκαιρία για να φέρουν τα πράγματα τούμπα, κι από το αδιάφορο πρώτο άλμπουμ, να περάσουν  μνημειώδες Wheels of Steel, που έμελλε να είναι ένα από τα Καλύτερα Άλμπουμ στην ιστορία του Heavy Metal. Αξίζει να δούμε πως βρέθηκαν στην άγνωστη Carrere που ειδικευόταν στο χορευτικό(!) ρεπερτόριο και δεν είχε καμία σχέση με το metal.Ο Hinton εργαζόταν σαν A&R Manager στην EMI και τους είχε δει να παίζουν  όταν ακόμα εμφανιζόντουσαν με το όνομα Son of A Bitch σε ένα club που λεγόταν Talk of the North. To club είχε δεν είχε 30 ανθρώπους αλλά αυτός εντυπωσιάστηκε κυρίως από τον τραγουδιστή  Biff Byford και τους 2 κιθαρίστες (Graham Oliver και Paul Quinn) που έβγαζαν ένα ξυραφένιο ήχο. Σίγουρα το «είχαν», γι αυτό και πήρε ένα demo τους και το έφερε στο board of managers της EMI, που όμως δεν εντυπωσιάστηκαν!  Για καλή τους τύχη εκείνη την εποχή ένα από τα στελέχη της εταιρείας, ο Freddie Cannon αποχώρησε από την EMI για να φτιάξει τη δική του εταιρεία, την Carrereκαι πήρε τον Hinton μαζί του. Στο μεταξύ οι Son of A Gun έχουν μετονομαστεί σε Saxon και το Σεπτέμβριο του 1978 υπέγραψαν στη γαλλική Carrere, με το κίνημα του NWIBHM να είναι ακόμα στα σπάργανα. H Carrere τούς έδωσε για παραγωγό τον πρώην κιθαρίστα των Argent, John Verity, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν μέτριο έως κι αδιάφορο (με εξαίρεση τα “Stallions of the Highway” και Backs to the Wall”).

Κι έτσι φθάνουμε στο Φεβρουάριο του 1980 όπου το συγκρότημα (Biff Byford, Graham Oliver και
Paul Quinn κιθάρες, Steve Dawson μπάσο και Pete Gill ντραμς) μπαίνουν στο studio με παραγωγό τον Peter Hinton για να ηχογραφήσουν τα 9 τραγούδια του άλμπουμ που θα γινόταν μια από τοις κορυφές του Metal, το Wheels of Steel. Πριν όμως ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις, είχαν να αντιμετωπίσουν ένα πολύ σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, αφού τα οικονομικά της Carrere ήταν χάλια κι ο Cannon δεν έδινε καμία έγκριση για έξοδα και ηχογραφήσεις αν δεν ενέκρινε ο ίδιος το ρεπερτόριο. Έτσι το συγκρότημα πήγε στο studio και σε μια ημέρα ηχογράφησε 6 τραγούδια(!) για να τα ακούσει. Την ίδια ημέρα(!) τα πήγαν στο γραφείο του κι από το πλατύ χαμόγελό του κατάλαβαν ότι πήραν την έγκρισή του!
Οι Saxon είχαν ένα μπομπινόφωνο TEAC και ηχογραφούσε μέρα – νύχτα. Το 4λεπτο “Motorcycle Man” που ανοίγει μεγαλοπρεπώς το άλμπουμ είναι ότι καλύτερο για να προετοιμάσει τον ακροατή για το “Strangers in the Night 747” που ακολουθεί και είναι ένα από τα Καλύτερα Τραγούδια στην Ιστορία του Heavy Metal. Οι στίχοι του αναφέρονται σε ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη στις 9 Νοεμβρίου 1965 όταν η πόλη της Νέας Υόρκης αλλά και οι γύρω περιοχές (σ.σ. η συσκότιση ξεκίνησε από την περιοχή του Νιαγάρα), βυθίστηκαν στο σκοτάδι μετά από μια πτώση ρεύματος. Το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης ενημέρωσε τα αεροπλάνα που επρόκειτο το να προσγειωθούν σε αυτό να κάνουν βόλτες στον αέρα. Ένα αεροπλάνα που βρέθηκαν στον αέρα ήταν και ένα Douglas DC-8 της Scandinavian Airlines με 89 επιβάτες και το πλήρωμα, η πτήση»Scandinavian 101» όπως λένε οι στίχοι, που ενημερώθηκε να κάνει κατευθυνθεί προς το αεροδρόμιο Kennedy, εν μέσω σκότους. Ο πραγματικός αριθμός πτήσης ήταν 911 και ο Byff τον άλλαξε για να του βγαίνουν οι στίχοι και ο τύπος του δεν ήταν 747 όπως είναι και ο τίτλος του τραγουδιού αλλά ένα Douglas DC-8 και το όλο περιστατικό προκάλεσε μεγάλη αναθεώρηση της ασφάλειας αλλά και της χρήσης δεξαμενών καυσίμου, καθώς η πτήση Σκανδιναβική 911 σχεδόν εξάντλησε όλα τα καύσιμα της!
Όσο για τις λέξεις Strangers in the Night προσδιορίζουν τις σχέσεις μεταξύ των επιβατών μιας πτήσης  όπου όλοι έχουν ένα κοινό σκοπό, να φθάσουν ασφαλείς στον προορισμό τους αλλά μεταξύ τους είναι άγνωστοι και συνδέονται μόνο για λίγη ώρα όσο κρατάει η πτήση.
Το περιστατικό έχει μείνει στην ιστορία σαν the Great Northeast Blackout του 1965 και διήρκεσε 16 λεπτά και 11 δευτερόλεπτα και συνέβη μετά τις 5 το απόγευμα.
Το «Stand Up and Be Counted» είναι εμπνευσμένο από το “Cat Scratch Fever” του Ted Nugent κι όπως λέει ο κιθαρίστας Graham Oliver, είχε πάει στο club που έπαιζε ο Dj Neal Kay όπου άκουσε το κομμάτι αλλά κι από το “Tush” των ZZ Top και με αυτά στο μυαλό του έγραψε το δικό μου riff για το «Stand Up and Be Counted». Άλλος ύμνος είναι το ομώνυμο κομμάτι που κλείνει την Α! πλευρά του βινύλιου κι αποτέλεσε ένα από τα αγαπημένα τραγούδια μου των νεανικών(κι όχι μόνο) χρόνων. Οι στίχοι του “See the Light Shining”, προέρχονται από τη θρησκεία, ενώ του “Suzie Hold On” γράφτηκαν για μια φίλη του Biff (προσέξτε πόσο διαφορετική ακούγεται η φωνή του)που πέθανε από όγκο στο κεφάλι, ενώ “Machine Gun” μιλάει για το φόβο ενός στρατιώτη  στον πόλεμο. Για να είμαστε ειλικρινείς,  ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τους στίχους και τα νοήματα κάθε τραγουδιού, εξ ‘άλλου, το μεγαλείο του Wheels of Steel είναι ο ωμός ήχος και η μεταλλική λάμψη.  

 
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Το εξώφυλλο με τη ρόδα και τον αετό, έγινε συνώνυμο των Saxon αλλά κι ένα από τα αυθεντικότερα metal εξώφυλλα, με τη φωτογραφία στο οπισθόφυλλο να είναι από το Marquee club. Σύμφωνα με τον Lars Ulrich, το εξώφυλλο του Wheels of Steel είν αι ένα από “τα heavy εξώφυλλα» που έχει δει!
TRIVIA

Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Ramport studio, ιδιοκτησίας των Who!. Ο χώρος πριν μετακατασκευαστεί σε studio ήταν εκκλησία, κοντά στο Battersea και στο παρελθόν εκτός των Who όπου είχαν ηχογραφήσει το Quatrophenia, το είχαν χρησιμοποιήσει οι Judas Priest, οι Thin Lizzy (Jailbreak)κ.α. Όπως έχει πει ο Paul Quinn, υπήρχε ένα μηχάνημα Pinball (φλιπεράκ), ενώ βρήκαν ταινίες από τις ηχογραφήσεις του Woodstock (σ.σ. προφανώς είχε γίνει το mastering) καθώς και δεκάδες χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Ακόμα και η ντραμς που χρησιμοποιούσε ο Keith Moon! Και όπως απαιτεί κάθε σοβαρός αγγλικός χώρος, δεν έλειψαν οι μαρτυρίες για …φαντάσματα, το οποίον προσδιόρισαν ότι ήταν του Keith Moon!  Ο τίτλος είναι δανεισμένος από την  κριτική του περιοδικού Kerrang.

Το οπισθόφυλλο

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
6 μήνες αργότερα, μέσα στην ίδια χρονιά,  κυκλοφόρησαν το τρίτο άλμπουμ τους Strong Arm of The Law (1980).

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

10/2/23

Ο ΝΙΚΟΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ WHEELS OF STEEL
Είναι Απρίλιος του 1980 και μόνο στην Αγγλία, ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΗΝΑ, οι Iron Maiden ετοιμάζονται να ντεμπουτάρουν και οι Judas Priest να επαναπροσδιοριστούν με το «Βritish Steel» ή οι Black Sabbath με το «Heaven and Hell». Ανάμεσα σε όλα αυτά μία συμμορία καβάλα στις μηχανές, που αν δεν έπαιζε heavy metal θα είχε μπλεξίματα με το νόμο, ορίζουν την πεζοδρομιακή ψυχή του μετάλλου στη νέα εποχή του υπό το ξεδοντιάρικο χαμόγελο του Lemmy. Είτε επιθετικοί είτε ευαισθητοποιημένοι («Suzie Hold On») είτε χαμένοι στους αιθέρες σ’ ένα Boeing 747, την περίοδο 1979-81 οι Saxon δεν έπαιρναν αιχμαλώτους.
Ο Νίκος Τραγάκης είναι συντάκτης του Metal Hammer

Την επόμενη Παρασκευή: Diamond Head- Lighting to the Nations

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος