Το 1972 η μουσική σκηνή στη χώρα μας ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετική από τη σημερινή και είναι αδύνατον να καταλάβει ένας σημερινός rock fan πως λειτουργούσαν…τα πράγματα τότε. Τα προβάδικα ήταν ανύπαρκτα, οι συναυλιακοί χώροι το ίδιο, η ελληνική βιομηχανία δίσκου μόλις είχε αρχίσει να αναπτύσσεται και σίγουρα ΔΕΝ ήταν σε θέση να υποστηρίξει ένα αγγλόφωνο rock συγκρότημα (για το εξωτερικό, ούτε λόγος), οι άνθρωποι που μπορούσαν να χειριστούν ένα rock ήχο (ηχολήπτες, παραγωγοί, κλπ) ήταν ανύπαρκτοι και όμως μέσα σε αυτό το δύσκολο κλίμα, οι Socrates Drank the Conium, ηχογραφούσαν στο Polysound studio της οδού Σκαραμαγκά (κοντά στο Μουσείο) το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο Taste the Conium. Studio που δεν ήταν καλά μονωμένο με αποτέλεσμα οι γείτονες να ειδοποιούν την αστυνομία! Παραγωγός τους, ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου με τον οποίο είχαν συνεργαστεί και στο πρώτο ιστορικό άλμπουμ τους, o ηχολήπτης Γιάννης Σμυρναίος και μέσα στο studio οι Γιάννης Σπάθας, Ηλία Μπουκουβάλας ντραμς και Αντώνης Τουρκογιώργης μπάσο και …αγριοφωνάρα! Με ένα εξώφυλλο, φιλοτεχνημένο από τον Μαριδάκη, έστελνε το μήνυμα ςιρήνης των νέων σε όλη την ελληνική κοινωνία και μια hard rock διασκευή του “I cant’ get no Satisfaction” με αλλαγμένο τίτλο για την περίπτωση σε “Wild Satisfaction” σε μια 13λεπτη καταιγιστική εκτέλεση, γεμάτη αυτοσχεδιασμούς που είχε ελάχιστη σχέση με την πρώτη ηχογράφηση, το Taste the Conium εύκολα κέρδισε την ελληνική νεολαία που ψαχνόταν. Οι Rolling Stones μαζί με τους Cream, Led Zeppelin,Jefferson Airplane και Jimi Hendrix ήταν οι αγαπημένοι καλλιτέχνες εκείνης της γενιάς Ελλήνων μουσικών αλλά η πραγματικά ξεχωριστή hard rock διασκευή της μεγάλης επιτυχίας (σ.σ. νομίζω ότι ήταν η πρώτη hard rock διασκευή στο τραγούδι), ήταν και παραμένει ιδιαίτερη. Τα υπόλοιπα κομμάτια ακούγονται σαν φυσική συνέχεια του πρώτου άλμπουμ τους με ιδιαίτερη μνεία στα «See See Rider” που δεν «πέρασε» στον κόσμο και στο blues “She’s gone away” που κλείνει το δίσκο και είναι η ποιοτικότερη στιγμή του.
Το ευτύχημα με το δίσκο ήταν ότι δεν ήταν ακόμα ένας rock δίσκος (τότε δεν υπήρχαν οι όροι heavy και hard rock, παράμόνο rock) που κυκλοφόρησε, αλλά τους έδωσε ώθηση να επαναλάβουν τις εμφανίσεις τους με σημαντικότερη την συναυλία της δεύτερης των Χριστουγέννων ημέρας στο Σπόρτινγ με τη συμμετοχή των Πελόμα Μποκιού, Κώστα Τουρνά (όπου εμφανιζόταν με 2πλή Gibson κιθάρα, αφήνοντας τον γράφοντα με ανοιχτό το στόμα) κ.α. Θυμάμαι πολύ καλά ότι οι Socrates Drank the Conium δεν ήταν από τα «αγαπημένα» συγκροτήματα των 2 κρατικών καναλιών ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ, που φιλοξενούσαν σε καθημερινή βάση Έλληνες καλλιτέχνες αλλά και συγκροτήματα αλλά οι εμφανίσεις τους στο Κύτταρο (από τότε υπήρχε) ήταν πάντα γεμάτες ή επί τω ελληνικότερο sold out!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
2/9/22
Ο ΚΩΣΤΑΣ “Elton” ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ TASTE THE CONIUM
Πιο “ώριμοι” οι Socrates Drunk The Conium, κυκλοφορούν το Taste Of Conium το 1972 αποκλειστικά με δικές τους συνθέσεις, εκτός της οργιαστικής εκτέλεσης του “Satisfaction” με τον τίτλο “Wild Satisfaction”, που κυριολεκτικά απογειώνει την κλασσική σύνθεση των Stones. Έχοντας δέσει πλέον σαν συγκρότημα μας προσφέρουν μια πολύ πιο ολοκληρωμένη δουλειά, στο γνωστό τους heavy rock – blues στυλ με πολλά κομμάτια να ξεχωρίζουν, όπως τα “See See Rider”, “Good Morning Blues”, “A Trip In The Sky”, το ατμοσφαιρικό “Door Of The Dream”, την μπαλλάντα “She’s Gone Away” κ.α. ‘Ενας ακόμη δίσκος «ορόσημο» για την ιστορία και την διαδρομή του Ελληνικού ροκ!!!
Το
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακράν το καλύτερο ελληνικό rock συγκρότημα όλων των εποχών...