Χωρίς να έχει το φοβερό promotion της αντίστοιχης ταινίας των Queen ή καλύτερα του Freddie Mercury, το Elvis του σκηνοθέτη Baz Luhrmann, έχει μια διαφορετική προσέγγιση της καριέρας του Βασιλιά, ίσως πιο επιδερμική. Αυτή που γίνεται μέσα από τη ζωή και τα μάτια του manager του Συνταγματάρχη Parker τον οποίο υποδύεται αριστοτεχνικά ο Tom Hanks. To μακιγιάζ και η μεταμόρφωσή του είναι υποδειγματική και σίγουρα, αυτός είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας. Θεωρώ ότι η προσέγγιση του Luhrmann, είναι προσεγμένη (αλλά έως εκεί) και το παίξιμο του Austin Butler στον βασικό ρόλο, πειστικό. Το restoration κάτι παρά πάνω από πολύ καλό κι από εδώ και πέρα έχουμε ποιες συνισταμένες χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης για να προβάλλει στην ταινία. Κι αυτές είναι, η πρώτη που είναι και η πιο δυνατή με τον μικρό Elvis να ακούει gospel και Blues (o Elvis Presley γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Memphis του Νότου), με τη επόμενη σκηνή να τον βλέπουμε να χορεύει rock’n’roll, με τον σκηνοθέτη να δείχνει την προέλευση του rock'n'roll. H δεύτερη είναι η μεταμόρφωσή του σε λαικό είδωλο των Αμερικάνων, η τεράστια πίεση που δέχτηκε από τους γύρω του αλλά και η ψυχική του συντριβή από τους θανάτους των Martin Luther King και Bob Kennedy. Η καριέρα του Elvis έχει χιλιάδες σημαντικά στιγμιότυπα τα οποία δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μια ταινία, έστω και 21/2 ωρών.
Κι ο σκηνοθέτης επέλεξε σε αυτά να εστιάσει, πάντα μέσα από την παρουσία του Συνταγματάρχη Parker, που αποδείχτηκε μεγάλος απατεώνας αφού το πραγματικό του όνομα ήταν Andreas van Kuijk κι από Ολλανδός παράνομος μετανάστης, έγινε manager τραγουδιστών της country μουσικής αλλά κι ο πρώτος που αντελήφθηκε το ταλέντο του 19χρονου Έλβις και να αναλάβει το 1954! Τελικά, το Elvis έτσι όπως το είδα, ξέφυγε από μια βιωματική ταινία αλλά χάθηκε η ευκαιρία από τον σκηνοθέτη να την προσεγγίσει πιο κοινωνικά, αφήνοντας μου συγκρουόμενα συναισθήματα.
30/6/22
Παντως ειναι ο πρωτος Ελβις που μοιαζει με τον Τραβολτα ...
ΑπάντησηΔιαγραφή