Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μεγάλος καλλιτέχνης! Και είναι ακόμα δυσκολότερο να ξεφύγεις -σε κάποια φάση της καριέρας σου- από το μοτίβο που σε καθιέρωσε ως μεγάλο καλλιτέχνη! Θυμηθείτε μόνο τι τράβηξε ο Ritchie Blackmore με τους Blackmore’s Night! Βάλτε λοιπόν τώρα με το νου σας να είστε στη θέση του Paul McCartney, λίγο μετά τη διάλυση των Beatles (τον Απρίλη του 1970). Ποιόν δρόμο θα έπρεπε να ακολουθήσει;
Βέβαια, πριν καλά-καλά περάσουν οι Beatles στην ιστορία, ο Paul είχε ήδη ετοιμάσει το πρώτο του σόλο άλμπουμ, με τίτλο McCartney, και αργότερα ένα ακόμα, με τίτλο Ram. Στα δύο αυτά άλμπουμ ο Paul τα κάνει όλα μόνος του: Στίχους, μουσική, παραγωγή και παίζει όλα τα όργανα. Πρόθεσή του, ασφαλώς, να προσδιορίσει το ατομικό του στυλ, στη μετά τους Beatles φάση. Δεν του φτάνει όμως. Θέλει να βγει από το στούντιο, να δει κόσμο, να κάνει συναυλίες με μια μπάντα της δικής του επιλογής. Βάζοντας λοιπόν σαν βάση τον εαυτό του (αυτό δα έλειπε!) και τη γυναίκα του Linda (αυτό δα κι αν έλειπε!), φέρνει κοντά του τον μπασίστα Denny Laine (απ’ τους Moody Blues), τον Ιρλανδό κιθαρίστα Henry McCullough (τέως Spooky Tooth και Joe Cocker’s Grease Band) κι έναν νέο αμερικάνο drummer, τον Denny Seiwell, που τον ανακάλυψε στην Νέα Υόρκη. Το νέο γκρουπ ονομάστηκε Wings και μπήκε αμέσως στο στούντιο για να ηχογραφήσει το άλμπουμ Wild Life.
Όπως είπαμε όμως, ο Paul δεν σχεδίαζε να δημιουργήσει ένα ακόμα “studio-only group”. Έτσι, έξι χρόνια αφότου οι Beatles είχαν σταματήσει τις περιοδείες, αποφασίζει να βγει με το γκρουπ του στο δρόμο! Για πού όμως; Ο Paul κατέφυγε στη λύση, που συχνά πολλές μπάντες καταφεύγουν: Στα κολλέγια και στα πανεπιστήμια! Νάτοι λοιπόν οι νεοσύστατοι Wings να δίνουν την παρθενική τους συναυλία, στις 9 Φεβρουαρίου 1972 (πριν 50 χρόνια δηλαδή) στο Πανεπιστήμιο του Νόττινχαμ.
«Αποφασίσαμε να βγούμε στο δρόμο έτσι, χωρίς πρόγραμμα! Ούτε κρατήσεις σε ξενοδοχεία, ούτε προγραμματισμένες εμφανίσεις, τίποτα! Ένας κενός καμβάς», διηγείται ο Paul σε μια συνέντευξή του το 2011, που δημοσιεύτηκε στο website του Πανεπιστημίου του Νόττινχαμ. «Βγήκαμε από τον αυτοκινητόδρομο στην έξοδο για Ashby de la Zouch (Άσμπυ ντε λα Ζους), κυρίως επειδή μας άρεσε το πώς προφερόταν αυτό το τοπωνύμιο, και ρωτήσαμε πού βρίσκεται το πλησιέστερο Πανεπιστήμιο. Μας είχε κολλήσει, βλέπετε, ότι σε ένα Πανεπιστήμιο θα βρίσκαμε το ιδανικό ακροατήριο για το ξεκίνημά μας και έτσι καταλήξαμε στο Πανεπιστήμιο του Νόττινχαμ».
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΝΕΙΣ!
Όπως θυμάται ο τότε κιθαρίστας του γκρουπ, ο Henry McCullough, μόλις έφτασε το καραβάνι των Wings στο χώρο του Πανεπιστημίου, οι υπεύθυνοι φύλαξης του χώρου δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που συνέβαινε! «Έπρεπε να μπουν στο βαν μας, για να διαπιστώσουν κατάπληκτοι ότι εκεί μέσα βρισκόταν ο Paul McCartney με την νέα του μπάντα», λέει ο McCulloch το 2011, στη διάρκεια μιας επίσκεψής του στο campus.
Όλα κι όλα 11 τραγούδια είχαν ετοιμάσει οι Wings για εκείνη τη βραδιά, μερικά μάλιστα τα διπλοπαίξανε «παριστάνοντας δήθεν ότι ήταν παραγγελίες του κοινού», μας αποκαλύπτει γελώντας ο Paul.
Φυσικά, όλα τα μάτια ήταν στραμμένα στον McCartney, που επιτέλους εμφανιζόταν πάλι live, παρά τις επιμελείς του προσπάθειες να αναδείξει την καινούργια του μπάντα ως ένα συλλογικό project. «Είχε αναλάβει ένα βαρύ φορτίο», λέει ο Seiwell. «Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που το διαχειρίστηκε. Δεν έδειξε ποτέ ότι είναι βαρύ φορτίο. Κανείς από εμάς δεν ένιωσε ποτέ αυτό το βαρύ φορτίο. Ήμασταν, απλά-απλά, τέσσερα αγόρια κι ένα κορίτσι σε μια καινούργια μπάντα και αγαπούσαμε ο ένας τον άλλο πάρα πολύ».
Πάντως, παρά τις προσπάθειες του Paul, όλα τα μέλη του γκρουπ είχαν κάποιο άγχος. «Δεν μπορούσε να βγει από το μυαλό μας ότι, ουσιαστικά, διαδεχόμαστε τους Beatles», λέει ο Denny Laine σε μια συνέντευξή του το 2019. «Άρχισε να παίζει τα δικά του και μας πήρε λίγο χρόνο μέχρι να σταθούμε δίπλα του επάξια. Η όλη προσπάθεια ήταν να έχουμε καλό live ήχο, κάτι που το καταφέραμε. Από κει και πέρα, γινόμαστε όλο και καλύτεροι».
Δείτε τους Wings live το 1972
Σ’ αυτό το πρώτο set των Wings δεν υπάρχουν -επίτηδες- τραγούδια των Beatles. Μόνο τα τραγούδια που είχαν ηχογραφήσει οι Wings για το άλμπουμ “Wild Life” συν δυο τραγούδια του Little Richard για το κλείσιμο, το "Lucille" και το "Long Tall Sally". Βέβαια, αυτά τα δύο τα είχαν παίξει και οι Beatles, αλλά όπως λέει και ο Seiwell: «Τι να κάνουμε; Είναι ιδανικά τραγούδια για κλείσιμο»!
H πρώτη αυτή περιοδεία των Wings συνεχίστηκε όλο τον Φεβρουάριο του 1972, αποκλειστικά και μόνο σε Πανεπιστήμια, όπου συχνά η μπάντα εμφανιζόταν αιφνιδιαστικά, προς μεγάλη έκπληξη του προσωπικού και των φοιτητών των Πανεπιστημίων. «Ήταν μια μάλλον εκκεντρική ιδέα για έναν τέως Beatle να ξεκινήσει έτσι, από το μηδέν, και τώρα που το σκέφτομαι, αναρωτιέμαι γιατί το έκανα αυτό;», λέει ο McCartney. «Ήταν όμως υπέροχο και παραμένει μια υπέροχη ανάμνηση».
Set list, Nottingham University, 9 Φεβρουαρίου 1972
1. "Blue Moon Of Kentucky"
2. "Give Ireland Back To The Irish"
3. "You've Got To Help Me Darlin'"
4. "Thank You Darling"
5. "Wild Life"
6. "Bip Bop"
7. "Shuffle Blues"
8. "The Mess"
9. "My Love"
10. "Lucille"
11. "Long Tall Sally
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
14/2/22
Δημοσίευση σχολίου