FOREIGNER - INSIDE INFORMATION(1987): ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΠΟΥ ΒΡΥΧΑΤΑΙ


 Can't tame the lion....
Το 1996 οι Journey στον δίσκο τους Trial by fire θα συμπεριλάμβαναν το παραπάνω τραγούδι ίσως έχοντας στο μυαλό τους το αντίπαλο δέος τους στον μελωδικό χώρο, το συγκρότημα των Foreigner και πιο συγκεκριμένα τον τρομερό τραγουδιστή τους Lou Gramm, το αδάμαστο λιοντάρι του rock. Ένα μάλλον φανταστικό σενάριο το οποίο όμως αντιπροσωπεύει μία πραγματικότητα αφού οι Foreigner δεν έχασαν ποτέ την έδρα τους στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη και ο Lou Gramm το στέμμα του σαν ένας από τους πιο εμβληματικούς ερμηνευτές που άκουσε ποτέ το ανθρώπινο αυτί. Η έκτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο Inside information (1987) θα έκανε το λιοντάρι να βρυχηθεί για ακόμα μία φορά.
Οι "ήρωες του juke box" μέχρι το 1987 είχαν να επιδείξουν ένα πλούσιο βιογραφικό γεμάτο πρωτιές, διαχρονικές επιτυχίες, εκατομμύρια πιστούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο και δίσκους που πουλούσαν σαν ζεστό ψωμί. Τα μαύρα σύννεφα είχαν κάνει την εμφάνιση τους ακόμα και σε κάτι που φάνταζε τόσο ιδανικό αφού η σχέση των δύο πυλώνων του συγκροτήματος, του Mick Jones και του Lou Gramm, είχε υποστεί ρήγμα και το πράγμα άρχισε να χωλαίνει. Ο Lou Gramm στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τον δίσκο Agent provocateur (1984) μέχρι και το Inside information (1987) θα δώσει βάση στην προώθηση της προσωπικής του καριέρας κυκλοφορώντας το Ready or not (1987) ενώ ο Mick Jones θα φέρει εις πέρας την παραγωγή δίσκων όπως το 5150 (Van Halen) και το Fame and fortune (Bad Company). Κάπου όμως στο 1987 οι δύο μουσικοί θα συνάψουν ανακωχή, βάζοντας προσωρινά στην άκρη τις όποιες διαφορές και θα θέσουν σε λειτουργία τις μηχανές των Foreigner. Οι Rick Wills (μπάσο) και Dennis Elliott (τύμπανα) θα επιστρέψουν και αυτοί στα πόστα τους για τελευταία φορά. Το αποτέλεσμα που θα δημιουργήσουν θα ονομαστεί Inside information και είναι για ακόμα μία φορά ένας δίσκος αντάξιος του μεγάλου ονόματος του συγκροτήματος. Οι Foreigner του 1987 είναι ουσιαστικά μία υπόθεση δύο ατόμων! Από την μία έχουμε τον Mick Jones, κιθαρίστας ο οποίος μπορεί να μην είναι ο σπουδαιότερος που θα συναντήσει κάποιος στην Rock ιστορία έχει όμως δύο τεράστιες αρετές που τον διαχωρίζουν από το πλήθος των βιρτουόζων που δένουν κόμπο την κιθάρα. Διαθέτει μία υπέρ ανεπτυγμένη έμφυτη αίσθηση του να γνωρίζει τι ακριβώς χρειάζεται ένα τραγούδι για να γίνει άμεσα αντιληπτό στον ακροατή δίχως να τον κουράσει και επίσης, το συμαντικότερο όλων, ξέρει να συνθέτει τραγούδια!! Από την άλλη έχουμε τον Lou Gramm, μία από τις σπουδαιότερες - μυθικές - φωνές "ever" με το στοιχείο της φωτιάς να ρέει μέσα του. Ένας πραγματικός κυρίαρχος των φωνητικών δυναμικών που μπορεί να σε ξεκινήσει από χαμηλές, απαλές νότες και σε δευτερόλεπτα να σε εκτοξεύσει στο Έβερεστ με την εκρηκτική του κλιμάκωση σε υπερηχητικές συχνότητες. Με τα "μπουκλωτά" μαλλιά του, τα αμάνικα λευκά μπλουζάκια του και τα τζιν παντελόνια του το μόνο glitter στοιχείο βρίσκεται στην φωνή του και πουθενά αλλού σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του. Κοινός σύνδεσμος επομένως των δύο αυτών προσωπικοτήτων είναι η μουσική και μόνο και όχι οι φθηνοί εντυπωσιασμοί που στηρίζονται σε κουστούμια, κινήσεις και φανταχτερές εμφανίσεις!


Με μουσικά κριτήρια, το Inside information είναι ένας δίσκος αντιπροσωπευτικός για το "eighties" A.O.R. και το Heart turns to stone που προλογίζει το άλμπουμ είναι ένα τραγούδι που δεν πρόκειται ποτέ να βαρεθούμε όσες εκατομμύρια φορές κι αν το έχουμε ακούσει. Mid-tempo ύμνος που στην εποχή του έφτασε στο νούμερο 56 στην Αμερική.
Το Can't wait που συνεχίζει είναι η προσωποποίηση του μουσικού μινιμαλισμό, με αργές στροφές και με δυνατό και ελαφρώς γρήγορο ρεφρέν εξυπηρετώντας στο έπακρο την αμεσότητα.
Ο Ritchie Blackmore θεωρούσε επιτυχία την στιγμή που κάποιο από τα τραγούδια του θα έβρισκε τον δρόμο προς τα juke box της εποχής. Το Say you will είναι ένα τέτοιο τραγούδι που δυστυχώς δεν έγραψε ο Ritchie! Ένα "pop super hit song " που έφτασε στην κορυφή (Νο 1) στο Billboard Mainstream Rock Tracks.
Μετά από τρία δυνατά τραγούδια οι τόνοι επιβάλλεται να πέσουν και να έρθει η στιγμή που μια εγκάρδια ερωτική μπαλάντα θα αφυπνίσει το "Για πάντα!" μέσα μας. I don't want to live without you μας τραγουδάει ο Lou Gramm και εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην τον πιστέψουμε αφού η ερμηνεία του χτυπάει κέντρο!
Το Counting every minute αναλαμβάνει να βάλει τα πράγματα και πάλι στο σκληρό μονοπάτι αφού πρόκειται για ένα δυνατό hard rock τραγούδι που κυριολεκτικά σπέρνει! Λίγο πριν το γρήγορο The beat of my heart με το πολύ ωραίο solo μεσολαβεί το Inside information το οποίο είναι λες και βγήκε από το soundtrack του Miami Vice. Ένα φανταστικό mid-tempo A. O. R. διαμαντάκι έχουμε στο Face to face μέχρι να έρθει η ώρα της synth μπαλάντας Out of the Blue, μίας ωδής προς την αφοσίωση σε μία σύντροφο που ήρθε ξαφνικά.... αλλά κάπως έτσι δεν γίνεται;;
A night to remember ονομάζεται το τελευταίο τραγούδι και το σίγουρο είναι πως το Inside information δεν είναι ανάμνηση μιας νύχτας αλλά μιας ζωής! Ανεβαστικό σφράγισμα δίσκου με τον μοναδικό Lou Gramm να δικαιολογεί το γιατί θα είναι για πάντα η φωνή των Foreigner καθώς και μία φωνή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ όσο αναπνέουμε.


Η μουσική βιομηχανία του ογδόντα υπήρξε κυριολεκτικά μία ζούγκλα, με την καλή έννοια. Σε μία εποχή που όλοι όσοι λατρεύουμε υπήρξαν νέοι, με μεγάλο ανταγωνισμό ανάμεσα τους και με μια υπερπληθώρα από ταλέντο, γνώση και ιδέες ο πιο ισχυρός θα επικρατούσε. Σε αυτή την χαώδη κατάσταση, ο λέοντας των Foreigner ήταν ο βασιλιάς! 

ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

13/1/21

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου