(Child in Time, Clear Air Turbulence και Scarabus) ήταν φανερό ότι δεν τον οδηγούσαν πουθενά. Μακριά από το ύφος που τον ξέραμε και που θέλαμε να τον ξανακούσουμε, χαμένος σε ένα rock jazz fusion ύφος που ναι μεν ήταν της …μόδας εκείνη την εποχή αλλά δεν του ταίριαζε, σίγουρα αδικούσε τον εαυτότ ου και λογικό ήταν να αρχίσει να ψάχνεται για μια στροφή στην καριέρα του.
Η πρώτη του κίνηση να επανέλθει στο γνώριμη ύφος του γίνεται το 1978 με την κυκλοφορία του άλμπουμ Gillan, γνωστό και με τον τίτλο "Gillan – The Japanese Album" γιατί κυκλοφόρησε μόνο στην Ιαπωνία, Αυστραλία και Ζηλανδία και στην υπόλοιπη Ευρώπη και Μ.Βρετανία σαν εισαγωγής. Παραδόξως πήρε καλές κριτικές και οι πωλήσεις του, αν και εισαγωγής, ήταν ικανοποιητικές. Εδώ η σύνθεση των Gillan όπως λέγονται πλέον είναι Colin Towns πλήκτρα, που τον γνώρισε σε ένα studio να παίζει το “Fighting Man” κι εντυπωσιάστηκε κι αυτός με τη σειρά του έφερε τον ντράμερ Liam Genocky. Ο τελευταίος έφερε τον μπασίστα John McCoy κι αυτός τον κιθαρίστα Steve Byrd με τον οποίο έπαιζαν μαζί στους Zzebra.
Η κυκλοφορία του άλμπουμ "Gillan – The Japanese Album"πέρασε απαρατήρητη στη χώρα μας και την μάθαμε πολλά χρόνια αργότερα όταν επανακυκλοφορήστε το 1993 από την RPM Records με ένα πλούσιο ένθετο γραμμένο από τον Simon Robinson. Πέντε από τα τραγούδια του, θα τα ξανασυναντήσουμε στo επόμενο άλμπουμ των Gillan, Mr. Universe!
Με διαφορά το καλύτερο της περιόδου Gillan, το Mr. Universe έχει τουλάχιστον 6 καλά κομμάτια ("Secret of the Dance", "She Tears Me Down", "Vengeance", "Roller" , "Fighting Man" και το ομώνυμο που η βάσεις του είχαν γραφτεί από τα μέσα της δεκαετίας του 60 όταν οι Gillan και Glover ήταν ακόμα μέλη των Episode Six κι ο Glover του μάθαινε να γράφει τραγούδια! Κλείνει η μεγάλη παρένθεση). Το συγκρότημα έχει δέσει σε πολύ καλό βαθμό και πραγματοποιεί συνεχείς εμφανίσεις. Στο τέλος μίας από αυτές, Δεκέμβριος του 1979 μετά το τέλος τον περίμενε ο Blackmore για να του προτείνει να πάει στο συγκρότημα του. Η απάντηση του Gillan ήταν ιστορική «Γιατί δεν έρχεσαι εσύ στο δικό μου». Δεν έγινε τίποτε από αυτά και η ιστορία συνεχίστηκε όπως την ξέρουμε. Χρονικά το περιστατικό, το οποίο είναι απολύτως ορθό, έγινε μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ Down to Earth Rainbow και την απόλυση του Graham Bonnet. Στη συνέχεια ο Blackmnore προσέλαβε τον Joe Lynn Turner. Πάντως οι άσπονδοι Gillan Blackmore τζαμάρισαν για τρεις βραδιές στο Marquee Club, για πρώτη φορά μετά το 1973.
Κι ενώ το άλμπουμ «χτυπάει» το Νο11 του βρετανικού chart και υπάρχει μεγάλο αγοραστικό ενδιαφέρον, ξαφνικά χάνεται από τα καταστήματα δίσκων, αφού η μικρή κι ανεξάρτητη Acrobat Records έχει φαλιρίσει και δεν έχει χρήματα να πληρώσει για την εκτύπωση καινούργιων αντιτύπων! Μια μεγάλη ευκαιρία να μπει το άλμπουμ στο Top 10 χάθηκε, αλλά ευτυχώς οι μετέπειτα επανεκτυπώσεις έδωσαν την ευκαιρία στον κόσμο να το αποκτήσει. Αλλά σίγουρα χάθηκαν σημαντικές πωλήσεις!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
Η φωτογραφία που βλέπετε στο εξώφυλλο πάρθηκε στην παραλία του Brighton με τον Gillan να στέκεται μπροστά στο κύμα, μετά από «εντολή» του φωτογράφου. Όπως βλέπετε δεν φαίνονται το κάτω μέρος των ποδιών του γιατί φορούσε πράσινες γαλότσες (είχε μπει μέσα στο νερό) και δεν ήθελαν να φαίνονται στη φωτογραφία.
ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Από τα τέλη της δεκαετίας του 70 αλλά κυρίως στις αρχές της επομένης δεκαετίας, η φορολογία στους καλλιτέχνες άλλαξε δραστικά στη Μ.Βρετανία και πολλοί υποχρεώθηκαν να μετακομίσουν κυρίως στη Ν.Γαλλία. Το πρόβλημα χτύπησε και την πόρτα του Gillan όπου του ήλθε ένα υψηλότατος φόρος για να πληρώσει, δυσανάλογος με τα έσοδα του. Έτσι υποχρεώθηκε να παραχωρήσει τα δικαιώματα που εισέπραττε από τους Deep Purple στην εφορία. Παράλληλα το συγκρότημα χρειαζόταν χρήματα για να κινηθεί και οι άλλοι μουσικοί εξαρτιόντουσαν οικονομικά από αυτόν. Σκεφτείτε ότι ο Gillajn είχε ένα εντυπωσιακό μουσικό background και οι άλλοι ήταν άγνωστοι. Ακόμα και για τα προσωπικά τους έξοδα, σε αυτόν έτρεχαν!
Ένα πολύ χαρακτηριστικό περιστατικό της μη γνώσης του με τα οικονομικά ήταν η πρόσκληση που είχαν να εμφανιστούν στη δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή Top of the Pops για να παίξουν το “No laughing in Heaven” . Μιλώντας με ένα φίλο του, επίσης μουσικό (σ.σ. που δεν τον κατονομάζει), του είπε ότι θα πάρει 80 λίρες από την ένωση μουσικών για δικαιώματα από την εμφάνιση στην εκπομπή. «Ποτέ δεν πήρα τίποτε από καμία εμφάνισή σε τηλεόραση» είπε έκπληκτός Ο Gillan.
«Δεν μπορεί, όλοι λαμβάνουν ένα μικρό έσοδο από δικαιώματα σε εκπομπές» του είπε ο φίλος του. Ο Gillan ρώτησε τον manager του Ian Banfield που του είπε ότι τα χρήματα πηγαίνουν στη δισκογραφική εταιρεία, βάσει συμβολαίου! Έξαλλος ο Gillan, ζήτησε να πληρωθεί στο χέρι τις 80 λίρες πράγμα που δεν έγινε και έτσι η εμφάνισή του στην εκπομπή ακυρώθηκε! Τελικά πραγματοποίησε αυτή την εμφάνιση λίγο αργότερα, όταν το συγκρότημα βρισκόταν σε περιοδεία στη Γερμανία (διάβασε πιο κάτω). Σαν επιχειρηματίας, ο Ian Gillan δεν το …είχε. Καμία από τις επιχειρηματικές δραστηριότητος του δεν επέτυχε και όλες τον οδήγησαν στην χρεωκοπία. Η αγορά του Kingston Recording Studios στο Λονδίνο, η αγορά του Springs Hotel στο Oxfordshire και η αγορά μιας εταιρείας κατασκευής μηχανών τον τίναξαν στον αέρα!
Το Glory Road (Νο 183 Αμερική) μαζί με το Future Shock είναι το πιο πετυχημένα άλμπουμ των Gillan αφού έφθασε έως το Νο 3του βρετανικού chart (και Νο2 αντίστοιχα για το Future Shock) και τα πρώτα 25.000 αντίτυπα μετά από μια ιδέα που είχαν οι άνθρωποι της Virgin, κυκλοφόρησε με το free LP For Gillan Fans Only. Στην έκδοση του cd, τα τραγούδια του free άλμπουμ συμπεριλήφθηκαν σαν bonus υλικό.
Το άλμπουμ περιέχει 4 από τα καλύτερα τραγούδια τους εκείνης της εποχής, τα "Unchain Your Brain", "No Easy Way", "Sleeping on the Job" και "If You Believe Me".
Η μεγάλη εμπορική και ποιοτική επιτυχία του άλμπουμ συνδυάζεται με την εμφάνισή τους στο πολύ σημαντικό τότε Reading Festival σαν special guest του Rory Gallagher που ήταν το πρώτο όνομα της πρώτης ημέρας.
 |
| Η διαφλημιση της συναυλίας του 1980 (ΠΟΠ-ΡΟΚΙούλιος 1980)4 |
H ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΡΙΖΟΥΠΟΛΗ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1980
Εκείνο το καλοκαίρι είχαμε την ιστορική εμφάνισή τους στο γήπεδο της Ριζούπολης που δεν τελείωσε ποτέ. Διήρκεσε μόλις 20 λεπτά και διακόπηκε μετά από μάλλον την υπερβολική φοβία του συγκροτήματος, λόγω των έντονων εκδηλώσεων θαυμασμού από τον κόσμο. Βέβαια εμείς που παρακολουθούσαμε ξέραμε ότι κανείς δεν ήθελε να κάνει επεισόδια και έτσι εκδηλώναμε την αγάπη και το θαυμασμό μας, αλλά το συγκρότημα δεν το ήξερε και δεν το καταλάβαινε!
Θυμάμαι πολύ έντονα λίγο πριν αποχωρήσουν οριστικά από τη σκηνή, που έβλεπε το πέταλο προς τη Λ. Ηρακλείου, ο Bernie Torme προσπαθούσε να καθησυχάσει το πλήθος παίζοντας ένα μακρόσυρτο σόλο βασισμένο στο “Smoke on the Water”. Εξ ‘αλλου δεν μπορεί κανείς να θυμάται πολλά πράγματα από μια συναυλία που διήρκεσε 20 λεπτά! Στο ένθετο της remastered επανέκδοσης της Edsel του 2007, ο ίδιος ο Gillan αναφέρει ότι οι θεατές ήταν 35.000, νούμερο εντελώς έξω από την πραγματικότητα, αφού οι θεατές ήταν 14.000!
To Future Shock ήταν ένα άλμπουμ με προχωρημένο, τόσο σε παραγωγή όσο και σε παίξιμο. Το συγκρότημα βρίσκεται σε μεγάλοι φόρμα, αφού επί 3 άλμπουμ διατηρεί την ίδια σύνθεση και παίζει διαρκώς. Εκτός από το M.A.D. βγάζει ακόμα δύο singles, τα “No Laughlin in Heaven” (No 31 Μ.Βρετανία) και “New Orleans” (No 17 Μ.Βρετανία), ενώ η διασκευή του “Trouble”, πρώτη εκτέλεση από τον Elvis Presley το 1958 φθάνει έως το Νο 14, προέρχεται από το Free LP, For Gillan fans only!!
ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ BERNIE TORME, ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ JANICK GERS
Μετά από τρία πετυχημένα άλμπουμ, ο κιθαρίστας Bernie Torme αποχωρεί. Σύμφωνα με τον Ian Gillan, το συγκρότημα βρισκόταν σε περιοδεία στη Γερμανία και η τότε δισκογραφική εταιρεία, τούς είχε κλείσει μια εμφάνιση στην τηλεοπτική εκπομπή Top of the Pops (σ.σ. πρόκειται για την ίδια εκπομπή με το περιστατικό που διαβάσατε πιο πάνω!) κι έπρεπε να γυρίσουν στην Αγγλία να εμφανιστούν στην εκπομπή. Ο Torme αρνήθηκε να επιστρέψει πίσω λέγοντας ότι βάση συμβολαίου είχε δύο ημέρες άδεια και δεν σκόπευε να τις περάσει στο αεροπλάνο πηγαινοερχόμενος στη Γερμανία για να εμφανιστεί σε μια εκπομπή. Οι άλλοι μπήκαν στο αεροπλάνο κι επέστρεψαν στο Λονδίνο για την εκπομπή. Στο video (σ.σ είναι το πρώτο στο κείμενο) θα δείτε τον Gillan με τα μακρύτερα μαλλιά που είχε ποτέ και χωρίς κιθαρίστα, το σόλο το κάνει ο μπασίστας McCoy ο οποίος παίζει διπλή κιθάρα, μπάσο!
Έτσι ο Bernie Torme μόνος του έθεσε τον εαυτόν του εκτός Gillan και τη θέση του πήρε ο άγνωστος Janick Gers από τους White Spirit, ο οποίος είχε μόλις μια ημέρα να μάθει τα τραγούδια τους. Και τα έμαθε!
Το Double Trouble (Νο 12 Μ.Βρετανία)είναι το πρώτο άλμπουμ στο οποίο κιθάρα παίζει ο Janick Gers και κυκλοφόρησε διπλό με το πρώτο άλμπουμ να είναι studio με καινούργια τραγούδια και το δεύτερο live ηχογραφημένο στο Reading Festival κι αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα των ζωντανών εμφανίσεων του συγκροτήματος. Τα 8 τραγούδια του κυλούν μέσα στο γενικό πνεύμα του ήχου του συγκροτήματος και η κυκλοφορία του αποτελεί ακόμα μια καλή αγορά του. Το συγκρότημα παίζει σε΄όλα τα γνωστά venues της εποχής, οικοδομώντας ένα πολύ καλό live όνομα. Η σημαντική αλλαγή στη θέση του κιθαρίστα δεν επηρεάζει καθόλου το δέσιμο τους κι ο Gers μέρα με την μέρα γίνεται …όνομα! Εκείνη τη χρονιά πραγματοποιούν εμφανίσεις στην τότε Γιουγκοσλαβία (Ζάγκρεμπ, Λιουμπλιάνα), ενώ ταξιδεύουν στην Αν.Ασία για να εμφανιστούν σε Μανίλα, Κουάλα Λουμπούρ (Ian Gillan «ο διοργανωτής της συναυλίας ήταν κι αρχηγός της αστυνομίας!») και Μπαγκόκ!
Τον Οκτώβριο του 1982 το συγκρότημα κυκλοφορεί το 6ο και τελευταίο άλμπουμ του με τίτλο Magic (Νο 17 Μ.Βρετανία). Πρώτο single ήταν το "Living for the City" (Νο 50 Μ.Βρετανία), σύνθεση του Stevie Wonder αλλά την παράσταση κλέβει το "Bluesy Blue Sea" που είναι το αγαπημένο μου από αυτόν το δίσκο.
Στο ένθετο της επανέκδοσης της Edsel του 2007, ο Ian Gillan περιγράφει 3 πολύ χαρακτηριστικά στιγμιότυπα εκείνης της εποχής. Το πρώτο αφορά τη συνάντηση σε ξενοδοχείο του Λος Άντζελες με τον Ιδιοκτήτη και Πρόεδρο της Virgin Rec, Richard Branson και του Michael Rutherford (μπασίστα/κιθαρίστα των Genesis και Mike and the Mechanics) όπου του έγινε πρόταση για να γίνει μέλος των Mike and the Mechanics στη θέση του τραγουδιστή. Μια πρόταση που, ευτυχώς, αρνήθηκε!
Το δεύτερο αφορά μια συνάντηση που είχε στο παραπάνω ξενοδοχείο, όταν μπήκε ένας νεαρός (σ.σ. χρονικά βρισκόμαστε στο 1982) με το ντύσιμο της εποχής με ένα μεγάλο χαμόγελο και είπε του Gillan “Είμαι μεγάλος fan σου κι θέλω να σε γνωρίσω. Έχω όλους τους δίσκους σου». Ο Gillan του απάντησε με το χαρακτηριστικό χιούμορ του « ώστε εσύ τους έχεις, να μου τους επιστρέψεις». Απτόητος ο χαμογελαστός νεαρός του είπε «μια ημέρα θα γίνω διάσημος». Δύο χρόνια αργότερα ο Ian Gillan είδε το video του «Jump» κι αναγνώρισε το νεαρό στο πρόσωπο του Eddie Van Halen!!!
Το τρίτο και τελευταίο αφορά την περιοδεία που ακολούθησε το άλμπουμ Magic και την αμυγδαλίτιδα από την οποία προσεβλήθητε με αποτέλεσμα να χάσει εντελώς τη φωνή του. «Παίζαμε στο Swindon και κατάλαβα ότι έχασα τη φωνή μου. Την επόμενη ήμερα παίζαμε στο Porstmouth όπου έζησα μια από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου. Νόμιζα ότι θα τα κατάφερνα να τραγουδήσω αλλά όταν βγήκα στη σκηνή και άνοιξα το στόμα μου, δεν ακούστηκε τίποτε!. Η φωνή μου είχε χαθεί τελείως. Ο κόσμος κατάλαβε ότι είχα πρόβλημα, τα παιδιά έπαιζαν κανονικά τα τραγούδια και ο κόσμος τραγουδούσες τους στίχους αντί εμένα. Παίξαμε ολόκληρο το set με τον κόσμο να τραγουδάει και εμένα άφωνο! Ήταν η καλύτερη στιγμή της ζωής μου» λέει ο Ian Gillan. Και συμπληρώνει « Παρ’ όλο που ο γιατρός μου συνέστησε θεραπεία για να ξεπεράσω το πρόβλημα, λίγο αργότερα έβγαλα τις αμυγδαλές μου και δεν ξανά αντιμετώπισα πρόβλημα»!
Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ
Τα πέντε άλμπουμ της περιόδου 1979-192 (εξαιρώ το πρώτο που κυκλοφόρησε το 1979 με τίτλο Gillan) αποτελούν το καλύτερο δείγμα της καριέρας του Ian Gillan. Σε αυτά τα 5 θα προσέθετα και το Toolbox του 1991 που κυκλοφόρησε σαν Ian Gillan. Αναλλοίωτα άλμπουμ, δείγματα όχι μόνο της καλής χημείας των 5 μελών αλλά και για τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή στη Μ.Βρετανία, που είχε ξεσπάσει το NWOBHM.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Με τελευταία ημερομηνία εμφάνισης των Gillan την 17η Δεκεμβρίου 1982 στο Wembley Arena και εδικά μετά το επεισόδιο όπου ο McCoy επετέθηκε με το μπάσο του κατά του manager του Gillan, Ian Branfield, το γυαλί ράγισε. Το συγκρότημα μένει ανενεργές και ο Gillan συναντιέται με τον Jon Lord για να δουν τις πιθανότητες επανασύνδεσης των Τιτανοτεράστιων. Η άρνηση του Ritchie Blackmore να ξαναπαίξει με τον Gillan, αφήνει μετέωρη τη σκέψη και τότε έρχεται σε επικοινωνία με τους Geezer Butler και Tony Iommi που έψαχναν τον αντικαταστάτη του Ronnie James Dio στους Black Sabbath. Μετά από ένα δίωρο κατανάλωσης μπύρας στη pub The Bear της Οξφόρδης, οι Gillan και Iommi δίνουν τα χέρια και οι Black Sabbath έχουν καινούργιο τραγουδιστή!
Διαβάστε εδώ όλο το παρασκήνιο της συνάντησης αλλά και του άλμπουμ Born Again των Black Sabbath. O Janick Gers σχημάτισε τους φιλόδοξους Gogmagog με τους (σ.σ. προσέξτε ονόματα) Neil Murray μπάσο, Paul Di Anno τραγούδι, Clive Burr ντραμς και Pete Willis κιθάρα (Def Leppard), έπαιξε με τον Bruce Dickinson στο άλμπουμ του Tabooed Millionaire κι από το 1990 είναι κιθαρίστας των Iron Maiden. O Colin Towns ασχολήθηκε με τη σύνθεση μουσική ταινιών και τηλεόρασης, ο John McCoy σχημάτισε με τον τραγουδιστή των Samson, Nicky Moore τους Mammoth όπου πήραν το όνομά τους από τα πολλά κιλά που χαρακτηρίζουν και τους δυο(!) κι ο Mick Underwood σχημάτισε τους Glory Road, ενώ συμμετείχε στους Quatermass II ηχογραφώντας το άλμπουμ The Long Road (1997)! O Bernie Torme έπαιξε με τους Atomic Rooster, Desperado (με τραγουδιστή τον Dee Snider) ενώ το 2006 με τους John McCoy μπάσο και Robin Guy ντραμς, σχημάτισε τους GMT. Πέθανε στις 17 Μαρτίου 2019 από πνευμονία.
TRIVIA
- Η αμερικάνικη έκδοση αντί του Glory Road, περιέχει αντί του "Your Mother Was Right", το "Sleeping on the Job".
- Το 2007 η Edsel Rec. Επανακυκλοφόρησε τη δισκογραφία τους με bonus υλικό και πλούσια ένθετα.
- Το Glory Road είναι το μοναδικό άλμπουμ τους που μπήκε στο αμερικάνικο chart στο Νο183!).
- Σε αρκετές συλλογές των Episode Six έχει συμπεριληφθεί η πρώιμη ηχογράφηση του τραγουδιού "Mr. Universe" από το 1968.
- Διαβάστε εδώ την ιστορία των Quartermass και γιατί το "Black sheep of Family" είναι η 'πέτρα του σκανδάλου" στις σχέσεις Ritchie Blackmore και των υπόλοιπων Τιτανοτεράστιων.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
2/7/19
Δημοσίευση σχολίου