Η χρονολογία λέει 2025 και έχουν περάσει σχεδόν σαράντα (!) ολόκληρα χρόνια από την εποχή που το (Melodic) Rock ήταν στο απόγειο της δόξας του. Πολλές συζητήσεις σε διάφορους μουσικούς κύκλους καταλήγουν στην διατύπωση μιας συγκεκριμένης απορίας : Υπάρχει μέλλον για την συγκεκριμένη μουσική ή η φάση οδεύει προς το τέλος της, μιας και που δεν υπάρχουν νέες ιδέες και τα περισσότερα (αν όχι όλα) έχουν παιχτεί;
Οι Σουηδοί H.E.A.T ήταν ένα από τα πρώτα συγκροτήματα του νέου κύματος του Melodic - Hard ήχου που μας έπεισαν με το ντεμπούτο τους το 2008 ότι κάτι γίνεται και ότι η φλόγα είναι ακόμα ζωντανή. Το νέο τους δημιούργημα έχει τον τίτλο Welcome To The Future και θέλει να μας καθησυχάσει αναφορικά με το μέλλον της αγαπημένης μας μουσικής, αφού βρίσκεται σε Καλά χέρια! Το πετυχαίνει άραγε; Η τοποθέτηση του δίσκου στην πηγή αναπαραγωγής ισοδυναμεί ακριβώς όπως η έγκριση από τον πύργο ελέγχου για την απογείωση υπερηχητικού αεροσκάφους! Το μακελειό που φέρει τον τίτλο Disaster διαθέτει την απαράμιλλη ενέργεια που μας έχουν συνηθίσει οι Σουηδοί, με ρετρό μπλιμπλίκια και αφηνιασμένες κιθάρες ξεκαθαρίζοντας με το καλημέρα πως τέτοια μελωδικά "ζοριλίκια" μπορεί να κάνει μόνο μία μπάντα που στέκει πάνω από το ύψος των υπολοίπων μνηστήρων του ήχου.
Με σταθερό μελωδικό βηματισμό, κόβοντας λίγο από την αρχική φρενίτιδα οδηγούμαστε στο Bad Time For Love. Ένα τραγούδι με ακαταμάχητο ρεφρέν που φωτογραφίζει τους Europe κατά την Prisoners εποχή τους. Το 'Running To You' που ακολουθεί έρχεται να σαρώσει ότι έχει απομείνει από το Bad Time.... με έναν καταιγισμό από μουσικούς συνειρμούς που ξεκινούν από τους Bon Jovi και καταλήγουν μέχρι και τους Tyketto.
Κάθε καλοκαίρι χρειάζεται ένα τραγούδι αντάξιο τόσο για την στιγμή της εποχής όσο και για το σφράγισμα της δεδομένης χρονιάς. Προσωπικά, το βρήκα στο Call My Name! Από τον τρόπο που ξεκινά σχηματίζεις την εντύπωση ότι θα ακούσεις μία κιθαριστική μπαλάντα, τελικά όμως μετασχηματίζεται σε ένα funk mid - tempo ύμνο με εθιστικό ρεφρέν που το κάνει ιδιαίτερα ξεχωριστό από οτιδήποτε έχουν γράψει οι H. E. A. T μέχρι τώρα.
Το In Disguise έχει μπράτσα, για να μην πούμε άλλη λέξη! Τα πλήκτρα δίνουν έναν κατά κάποιο τρόπο επικό χαρακτήρα στην σύνθεση που σε πολλούς ίσως θυμίσει Royal Hunt ή ακόμα και το πολύ πρόσφατο project του Jona Tee, τους New Horizon. Είναι όμορφο να μην ακολουθείς την πεπατημένη, να τολμάς και να βγαίνεις έξω από το κουτί και στο συγκεκριμένο τραγούδι θεωρώ πως οι Σουηδοί το πράττουν και πολύ καλά μάλιστα. Η επιρροή από το μακρινό ντεμπούτο των Bon Jovi είναι έντονη στο 'The End. Παιχνιδιάρικα πλήκτρα και δυνατές κιθάρες συμβάλουν στον ξεχωριστό χαρακτήρα αυτής της ποιοτικής σύνθεσης ενώ ο Kenny Leckremo κάνει ξεκάθαρο πως είναι ένας τραγουδιστής που έχει δουλέψει πάρα πολύ το χάρισμά του.
Κρίνοντας μόνο από τον τίτλο, Rock Bottom, νόμιζα πως ίσως και να ήταν διασκευή στους UFO αλλά τελικά έχουμε να κάνουμε με ένα δυναμικό τραγούδι που εντυπωσιάζει λίγο λιγότερο συγκριτικά ας πούμε με το 'Children Of The Storm' που ακολουθεί. Το συγκεκριμένο τραγούδι το υπογράφει ο Jimmy Jay, ο μπασίστας του συγκροτήματος και είναι κομματάρα!
Η έμπνευση δείχνει να μην τους εγκαταλείπει ποτέ! Προδότης, το τραγούδι Losing Game. Οι H.E.A.T δείχνουν και πάλι να βρίσκονται στην ζώνη του μελωδικού λυκόφωτος όπου τα ρεφρέν και οι ρυθμοί μολύνουν το μυαλό δίχως τελειωμό ενώ ο Jona λέει να μας χαρίσει ένα σολάκι με την σειρά του γιατί πολύ απλά, μπορεί!
Είναι η δεύτερη φορά που θα αναφέρουμε τους New Horizon αλλά το τραγούδι Paradise Lost διαθέτει έναν Power χαρακτήρα που μας θυμίζει και πάλι αυτό το φοβερό project. Κατά τα άλλα η σύνθεση είναι καλοδουλεμένη και αρκετά σύγχρονη.
Περίεργο τραγούδι το 'Tear It Down (R. N. R. R.)' αλλά άρτια δομημένο. Ένας συνδυασμός Dio με Def Leppard που δείχνει να δουλεύει αρμονικά και να κερδίζει έδαφος κάθε φορά που επαναλαμβάνεται η ακρόασή του.
Το κλείσιμο του άλμπουμ έχει εκρήξεις, κονφετί, χρυσόσκονη και.... Eurovision(;)! Το We Will Not Forget είναι ένα σύγχρονο 1000 Miles που όμως εμπλέκει Κέλτικα - Folk στοιχεία, κάτι το οποίο το κάνουν πολύ συχνά οι συμπατριώτες τους Eclipse.
Οι H.E.A.T μπορεί να μην ακουστούν ποτέ σε κανένα mainstream ραδιόφωνο. Μπορεί να μην σημαδέψουν ποτέ κανένα ευρωμπάσκετ. Μπορεί να μην γίνουν ποτέ Europe αλλά το χαιτάδικο Rock τους θα είναι για αρκετά ακόμα χρονιά στην πρώτη γραμμή, παίρνοντας την κληρονομιά του χθες και προβάλλοντάς την στο μέλλον. Καλώς ήρθαμε στο χθες!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
2/7/25
Δημοσίευση σχολίου