Οι Armored Saint είναι άλλο ένα συγκρότημα που προέκυψε μέσα από τον δημιουργικό metal οργασμό που έλαβε χώρα στο Los Angeles των αρχών της δεκαετίας του 1980 και ένα από τα λίγα που κατάφερε να ξεχωρίσει, να γράψει τη δική του ιστορία και να είναι ακόμα ενεργό, 43 χρόνια μετά από τη δημιουργία του. Ιδρύθηκαν το 1982 από τα αδέλφια Phil (Felipe) και Gonzo (Gonzalo) Sandoval – κιθάρες και ντραμς αντίστοιχα – και τους David Prichard (κιθάρα), John Bush (φωνητικά) και Joey Vera (μπάσο) και εμπνεύστηκαν το όνομά τους – σύμφωνα με τον Conzo Sandoval - από την ταινία Excalibur (1981).
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
Η πρώτη τους δουλειά, σε ερασιτεχνικό επίπεδο, ήταν ένα demo πέντε κομματιών του οποίου η χρηματοδότηση έγινε με ένα ποσό που έλαβε ο Joey Vera ως αποζημίωση μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητό του. Στο περιστατικό μάλιστα, συνεπιβάτης του ήταν ο Tommy Lee των Motley Crue! To demo τράβηξε την προσοχή του Brian Slagel, CEO της γνωστής δισκογραφικής εταιρείας Metal Blade, που εντυπωσιάστηκε και συμπεριέλαβε το τραγούδι τους Lesson Well Learned στην κλασική συλλογή Metal Massacre II (στην συγκεκριμένη συλλογή έχουμε και την πρώτη δισκογραφική εμφάνιση των θεών Warlord με το τραγούδι Lucifer’s Hammer) ενώ, στη συνέχεια, ανέλαβε να κυκλοφορήσει με την εταιρεία του την πρώτη επίσημη ηχογράφηση της μπάντας, το ομώνυμο EP (1983), στο οποίο μπήκαν τρία από τα πέντε τραγούδια του demo και συγκεκριμένα τα Lesson well Learned, False Alarm και On the Way. Σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία του EP και ενώ το αναμενόμενο θα ήταν να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ με την Metal Blade, τους προσέγγισε η μεγαλύτερη δισκογραφική, Chrysalis, και υπέγραψαν με αυτή συμβόλαιο. Η συγκεκριμένη εταιρεία ειδικευόταν σε πιο εμπορικά ονόματα και προκάλεσε εντύπωση πώς επέλεξε να βάλει στο roster της και τους Armored Saint. Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι την προσέλκυσε η δυναμική που έβγαζε η μπάντα στη σκηνή αλλά και το σόου που έκαναν καθώς οι Saints εμφανίζονταν με πανοπλίες ή παρουσίαζαν μάχες με σπαθιά μεταξύ των τραγουδιών, υπερβολές που εκείνη την εποχή δημιουργούσαν ντόρο και προσέλκυαν το κοινό.
ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ
Το ντεμπούτο των Armored Saint κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1984 με τίτλο March of the Saint και τράβηξε άμεσα την προσοχή, αρχικά με την εξωφυλλάρα του η οποία εικονίζει τα πέντε μέλη ως μεσαιωνικούς ιππότες με πλήρη πανοπλία να στέκονται σε ένα λιβάδι, ενώ πίσω τους, πάνω σε ένα λόφο δεσπόζει ένα κάστρο. Φανταστικοί είναι και οι χρωματισμοί των σύννεφων στον ουρανό, που δημιουργούνται, προφανώς, από την αντανάκλαση του ήλιου που δύει πίσω από το κάστρο. Το εντυπωσιακό εικαστικό κομμάτι του δίσκου όμως δεν περιορίζεται στο εξώφυλλο αλλά συνεχίζεται και στο οπισθόφυλλο όπου βλέπουμε το ίδιο τοπίο αλλά σε μια δυστοπική διάσταση όπου το τοπίο έχει μετατραπεί σε νεκρή φύση, το κάστρο είναι ερειπωμένο, ο ουρανός και όλη η ατμόσφαιρα έχουν μια μαυροκόκκινη χροιά ενώ τα μέλη της μπάντας εικονίζονται με τα πρόσωπά τους αλλά σε macho πόζα, καθισμένα πάνω σε μηχανές μεγάλου κυβισμού.
Πραγματικά, το άλμπουμ αξίζει να το έχει κάποιος – με το βινύλιο να είναι το ιδανικό format - ακόμα κι αν δεν ακούσει νότα μόνο και μόνο για το επικό του εξώφυλλο και οπισθόφυλλο.
Περνώντας στην ουσία, στη μουσική, αυτό που ακούμε είναι κλασικό, «λαϊκό» heavy metal αμερικανικής κοπής, αντρίκιο και τεστοστερονάτο, αυθάδικο και τσαμπουκαλεμένο, χωρίς περιττά «στολίδια» και φιοριτούρες, γεμάτο αδρεναλίνη και διάθεση για πώρωση μέχρι ολοκληρωτικής εξάντλησης και με επιρροές που προέρχονται από το βρετανικό κλασικό metal των αρχών της δεκαετίας του 1980 (βλ. Iron Maiden/Judas Priest) αλλά και από το πιο σκληρό κομμάτι του New Wave of British Heavy Metal.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το άλμπουμ ανοίγει με το ομώνυμο κομμάτι, March of the Saint, που ξεκινάει με μια μεγαλειώδη επική εισαγωγή μερικών δευτερολέπτων για να εξελιχθεί σε έναν metal ύμνο με σχεδόν power metal ρυθμό, μανιασμένες κιθάρες και σόλο, βομβαρδιστικό rhythm section και αγέρωχα φωνητικά. Ένα από τα καλύτερα τραγούδια, όχι μόνο του δίσκου, αλλά και ολόκληρης της δισκογραφίας τους, που έγινε κλασικό από την στιγμή που πρωτοκυκλοφόρησε. Το επόμενο, Can U Deliver, κινείται σε πιο «εμπορικό» στυλ, όσο εμπορικό, βέβαια, μπορεί να θεωρηθεί ένα κομμάτι μέσα σε ένα ακραιφνώς metal άλμπουμ. Απλά είναι πιο ρυθμικό και με στίχους σεξουαλικού περιεχομένου και γι’ αυτό το λόγο προωθήθηκε από την εταιρεία στους ραδιοφωνικούς σταθμούς και αποτέλεσε και single του άλμπουμ.
Επαναφορά στην πώρωση με το τρίτο τραγούδι, το Mad House, το δεύτερο κορυφαίο του δίσκου που κινείται σε φρενήρη ρυθμό και εκλύει ωμή δύναμη, αδρεναλίνη και ιδρώτα. Εξάλλου είναι πλέον γνωστό τι «βρωμόξυλο», stage diving και crowd surfing πέφτει όταν παίζεται στις συναυλίες τους ακόμα και σήμερα. Το απόλυτο συναυλιακό κομμάτι! Για να πέσει λίγο το θερμόμετρο μετά τον πανικό του Mad House ακολουθεί το πολύ καλό, mid-tempo, Take A Turn, που θα μπορούσαμε οριακά να το πούμε και power μπαλάντα και το πρώτο μισό του άλμπουμ κλείνει με το Seducer, μια σύνθεση στο ύφος του Can U Deliver, με επίσης σεξουαλικούς/sleezy στίχους, χωρίς όμως να κάνουν το κομμάτι «μαλθακό». Γενικά, το άλμπουμ έχει 3-4 κομμάτια αυτού του ύφους που θυμίζουν λίγο την «φιλοσοφία» των πρώιμων W.A.S.P., οι οποίοι είχαν κάμποσα τραγούδια με παρόμοιους προκλητικούς στίχους αλλά η μουσική τους ήταν καθαρόαιμο και βαρβάτο metal.
Το δεύτερο μισό του March of the Saint ξεκινάει με άλλες δυο καταιγιστικές συνθέσεις, το Mutiny on the World, με riffs ξυράφια, επιρροές από Priest εποχής British Steel και με «επαναστατικούς» στίχους που απευθύνονται στους νέους (όλων των ηλικιών) που βράζει το αίμα τους και το πιο επικό, Glory Hunter, ένα κομμάτι με πραγματικά πολεμικό ρυθμό και ύφος που μάλλον αναφέρεται στον George Custer, τον γνωστό υπερφίαλο διοικητή του 7ου συντάγματος ιππικού των ΗΠΑ που σκοτώθηκε στην μάχη του Little Bighorn (1876) ενάντια στους Lakota/Sioux.
Τα επόμενα δυο τραγούδια – Stricken by Fate και Envy – ανήκουν στην κατηγορία των Can U Deliver και Seducer, με λιγότερο δυναμικό ρυθμό αλλά πολύ καλή ποιότητα και το άλμπουμ κλείνει ιδανικά με το πωρωτικό False Alarm που υπήρχε και στο ομώνυμο EP της μπάντας αλλά σ΄ αυτή την έκδοση είναι πολύ καλύτερο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το March of the Saint αποτελεί ένα από τα πιο δυναμικά ντεμπούτο άλμπουμ εκείνης της εποχής, χαρακτηριστικό μιας μπάντας με όνειρα, προσδοκίες και θέληση να κατακτήσει το δικό της μερίδιο στον χώρο του metal. Μπορεί οι Armored Saint να μην έγιναν ποτέ τεράστιο όνομα αλλά στην πορεία των ετών κέρδισαν επάξια μια σημαντική θέση ανάμεσα στα πιο γνωστά συγκροτήματα του χώρου και αυτό το οφείλουν σε σημαντικό βαθμό στο άλμπουμ αυτό που δικαιωματικά θεωρείται εδώ και χρόνια ένα από τα αριστουργήματα του αμερικάνικου αλλά και παγκόσμιου heavy metal.
TI EKANAN META.
Μετά την κυκλοφορία του March of the Saint, ο κιθαρίστας Phil Sandoval, έφυγε από την μπάντα η οποία παρέμεινε τετράδα. Το 1985 κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους, Delirious Nomad και το 1987 το τρίτο Raising Fear. Πριν κυκλοφορήσει το τέταρτο άλμπουμ τους, Symbol of Salvation (1991), o κιθαρίστας τους, David Prichard διαγνώστηκε με λευχαιμία και μετά από λίγους μήνες πέθανε. Στην μπάντα επέστρεψε ο Phil Sandoval και ως δεύτερος κιθαρίστας ήρθε ο Jeff Duncan. To 1992 o τραγουδιστής John Bush ανέλαβε τα φωνητικά στους Anthrax μετά την αποχώρηση του Joey Belladonna και οι αδελφοί Sandoval, αφού δοκίμασαν μερικούς υποψήφιους τραγουδιστές αποφάσισαν να διαλύσουν το συγκρότημα. Το 1999 ο Bush έφυγε από τους Anthrax και μαζί με τον Vera αποφάσισαν να ενεργοποιήσουν τους Armored Saint, με υπόλοιπα μέλη τους αδελφούς Sandoval και τον Duncan. Έκτοτε, το σχήμα παραμένει ενεργό με την ίδια σύνθεση και έχει βγάλει 5 άλμπουμ με το επόμενο να αναμένεται εντός του 2026.
TRIVIA
- To 1983, πριν την κυκλοφορία του March of the Saint, o Lars Ulrich, πρότεινε στον John Bush να αναλάβει τα φωνητικά στους Metallica καθώς ο Hetfield, μετά την κυκλοφορία του Kill ‘Em All, δεν ήταν σίγουρος αν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει σε κιθάρα και φωνητικά ταυτόχρονα. Ο Bush αρνήθηκε γιατί ήθελε να παραμείνει στους Saints. Που να ‘ξερε…
- Σε παρόμοιο σκηνικό, το 1986, μετά τον θάνατο του Cliff Burton στο γνωστό ατύχημα, έγινε πρόταση στον Joey Vera να αναλάβει το μπάσο στους Metallica αλλά και αυτός αρνήθηκε. Αυτός, μάλλον κάτι θα είχε ψυλλιαστεί, αφού γλύτωσε τα καψώνια και το bullying που έφαγε επί χρόνια ο επόμενος μπασίστας των Metallica, Jason Newsted.
- Από το 1997, ο Joey Vera έχει αναλάβει χρέη μπασίστα και στους Fates Warning.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
24/6/25
Δημοσίευση σχολίου