Μ.ΠΕΜΠΤΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ: Μια ημέρα πριν την παγκόσμια κυκλοφορία του καινούργιου άλμπουμ τους, οι κινηματογράφοι πρόβαλαν την ταινία/ντοκιμαντέρ για το 72 Seasons, προετοιμάζοντας το κοινό για τα καινούργια τραγούδια τους.
Μ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ:
Σε μια άδεια ή καλύτερα έρημη Αθήνα, με ελάχιστο κόσμο να κυκλοφορεί στα ανοιχτά καταστήματα, τα ΜΟΝΑ που είχαν κόσμο ήταν τα ελάχιστα δισκάδικα που έχουν απομείνει. Κι ΟΛΟΙ αγόραζαν το καινούργιο άλμπουμ των Metallica!
ΤΙΤΛΟΣ-ΕΞΩΦΥΛΛΟ:
Ο τίτλος 72 Seasons προέρχεται από τη μελέτη ότι τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου, διαμορφώνουν και επηρεάζουν τις συμπεριφορές και τον τύπο της προσωπικότητάς μας με τον Hetfield να προσθέτει ότι η συνεχής μελέτη αυτών των ερεθισμάτων, μας οδηγεί στην εξεύρεση των βασικών πεποιθήσεων και το πώς με τη σειρά τους επηρεάζουν τον κόσμο σήμερα.(Το νούμερο 72 προέκυψε από τον πολλαπλασιασμό του 18 που είναι τα χρόνια της εφηβικής ζωής Χ4 που είναι ο αριθμός των μελών=72) Μεγάλο μέρος της εμπειρίας των ενηλίκων (σ.σ. εννοεί γονείς, οικογενειακός κύκλος), είναι η αναπαράσταση ή η αντίδραση σε αυτές τις παιδικές εμπειρίες. Στην ουσία είμαστε αιχμάλωτοι της παιδικής ηλικίας μας και όλων όσων ζήσαμε». Γι αυτό και το παιδικό πάρκο στο εξώφυλλο (φιλοτεχνημένο από τον David Turner και την ομάδα του), με το σπασμένο προστατευτικό (που δηλώνει την απόδραση) και σκόρπια γύρω του παιχνίδια. Όπως είπε ο Hetfield, ο τίτλος του άλμπουμ αναφέρεται στα χρόνια μόρφωσης ενός ανθρώπου. Μια απανθρακωμένη κούνια καταλαμβάνει το κέντρο της εικόνας και περιβάλλεται από υπολείμματα μιας ζωής προ-ενηλίκων που έχουν υποστεί ζημιά από τη φωτιά. Το εξώφυλλο τραβάει αμέσως την προσοχή τόσο λόγω του έντονο κίτρινου χρώματος όσο και για τη διαφορετική αισθητική του, που ξεφεύγει από την κλασική συνταγή των μαύρων και στην ουσία επαναλαμβανόμενων αισθητικής metal εξώφυλλων. ΟΧΙ ότι οι Metallica είχαν ακολουθήσει στο παρελθόν αυτή τη λογική (αφού τα τελευταία 2 εξώφυλλα ήταν σε άσπρο φόντο), αλλά πρέπει να το αναφέρω. Επίσης, το κίτρινο χρώμα, υποδηλώνει το φως (δύο τίτλοι τραγουδιών, τα «lux eternal»= αιώνιο φως και"Chasing Light", περιέχουν τη λέξη φως). Προσέξτε ότι φωτεινό κίτρινο χρώμα του εηξξώφυλλου, έρχεται σε αντιδιαστολή με τις 4 μαυρόασπρες φωτογραφίες-πρόσωπα των μελών
ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
Φυσική συνέχεια του Hardwired… to self-destruct, το 72 Seasons(No2 USA, No 1 UK), απαιτεί πολλές ακροάσεις για να έχεις μια κατασταλαγμένη γνώμη. Και κάθε δίσκος των Metallica μετά το Black Album, είναι δύσκολος δίσκος! Το πρώτο που έγινε αντιληπτό ήταν τα “λαμπερά» φωνητικά του Hetfield που ανεβάζουν επίπεδο τα κομμάτια, τα (πάρα ) πολλά riffs και ο ήχος που είναι εξαιρετικός. Εκείνο που καταλαβαίνει ο ακροατής με το πρώτο άκουσμα είναι ότι ο δίσκος ΔΕΝ έχει το μεγάλο κομμάτι, αυτό που θα τον κάνει να ξεχωρίσει και να ξεφύγει από το metal κοινό, αλλά κι ίσως να μην επιδιώκουν πλέον, αν και θεωρώ ότι το ομώνυμο κομμάτι, μαζί με το «Lux Æterna» (ήταν ο αρχικός τίτλος του άλμπουμ), ξεχωρίζουν εύκολα. Επίσης, δεν υπάρχει μια μπαλάντα που να το διαφοροποιεί αλλά και πάλι δεν με ενοχλεί αυτό. Δεν θα μπω στη λογική να κρίνω τα κομμάτια ένα προς ένα γιατί τα τελευταία άλμπουμ των Metallica τα ακούς ΟΛΟΚΛΗΡΑ κι όχι αποσπαματικά! Σε γενικές γραμμές το 72 Seasons, ΕΧΕΙ τον ήχο, ΔΕΝ έχει τις συνθέσεις που σου μένουν στο μυαλό. Τον άκουσες, σου άρεσε, το βάζεις στο ράφι και στο μέλλον επανέρχεσαι, γιατί οι μνήμες που σου αφήνει είναι θετικές.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
26/4/23
Δημοσίευση σχολίου