Το 1977 ήταν μια πολύ περίεργη χρονιά για τη μουσική. Το punk είχε κυριεύσει τα πάντα, το progressive βρισκόταν σε μια οπισθοχώρηση, τα μεγάλα συγκροτήματα που σάρωναν στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 70 είχαν αρχίσει να αισθάνονται μια υποχώρηση αλλά κι από την άλλη πλευρά ονόματα όπως, AC/DC, UFO, Thin Lizzy αλλά και οι καινούργιοι Van Hale, ατένιζαν την κορυφή. Και μέσα σε όλους αυτούς οι Νεουρκέζοι Riot, ήθελαν να πάρουν ένα μεγάλο και ζουμερό κομμάτι από την πίττα! Ποιας πίτας όμωε, που ήδη συγκροτήματα όπως οι Styx, Journey, Foreigner και Boston είχαν πάρει τα καλύτερα κομμάτια της. Οι Riot ποτέ δεν ήταν το συγκρότημα που χτύπαγε στην καρδιά του Αμερικάνου hard rocker, κι επειδή η καλή ημέρα από το πρωϊ φαίνεται, τούτο πρώτο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε αρχικά μόνο στην Ιαπωνία, μένοντας αγνοημένο από την αμερικάνικη αγορά αλλά όχι από την βρετανική, αφού η Metal Blade το κυκλοφόρησε μέσω της Music For Nations και οι βρετανοί μουσικοκριτικοί τίμησαν την αξία του. Διόλου τυχαίο ότι το 1980 ήταν στη σκηνή του πρώτου Monsters of Rock στο Donington μαζί με Scorpions, Rainbow και Judas Prist. Το Rock City μπορεί να υπερηφανεύεται για τη σφιχτή παραγωγή και το δέσιμο των τραγουδιών του με μια μελωδική αίσθηση, που δεν περνάει απαρατήρητη. Κι αν το "Desperation" που ανοίγει το άλμπουμ δεν σας λέει πολλά πράγματα, σίγουρα τα “Warrior” και “Rock City“ θα σας κάνουν κλικ και για την ερμηνεία του Guy Speranza αλλά και σαν τραγούδια. Η κιθάρες ξυράφι στην εισαγωγή του “Angel” και το ευρηματικό riff στο “Tokyo Rose” θα κρατήσουν το ενδιαφέρον σας για το άλμπουμ που χωρίς να θέλω να γράψω υπερβολές, ΔΕΝ είναι κάποιο masterpiece αλλά σίγουρα πρέπει να το ακούσετε. Και δεν είναι μόνο η παρουσία του Speranza αλλά οι δίδυμες κιθάρες των Mark Reale και Lou Kouvaris, που παρουσίασαν ένα πειθαρχημένο και ευέλικτο ήχο.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Θυμάμαι ακόμα ότι το είχα αγοράσει από ένα υπαίθριο μαγαζί πάγκο στην Chinatown του Soho στην απλή cd έκδοση της Metal Blade (κι όμως, δεν αναγράφεται χρονολογία) και τοι πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν η φωνή του Guy Speranza που έμεινε μαζί τους έως και το 1981, ηχογραφώντας τα άλμπουμ Narita και Fire Down Under. Το Rock City δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ τους αλλά ανήκει στη μαγική κατηγορία των δίσκων του US Metal
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Κυκλοφόρησαν το εξ ίσου καλό Narita (1979).
TRIVIA
- O μπασίστας Phil Feit αποχώρησε για να γίνει μέλος της μπάντας των μουσικών που συνόδευαν τον Billy Idol, παίζοντας στις μεγάλες επιτυχίες του, ενώ έπαιξε ακόμα με την Joan Jett και τον Adam Bomb.
- Μπορεί η μασκότ τους Narita, μισή άνθρωπος και μισή φώκια να μην είχε την επιτυχία του Eddie αλλά κατάφερε να μείνει στο μυαλό των fans τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
30/11/22
Δημοσίευση σχολίου