Η πρώτη συνάντηση όλων των μελών του συγκροτήματος έγινε στο Μιλάνο, σε κοινό live. Ο Kee Marcello μαζί με τους Ken Sandin (μπάσο) και Darby Todd (τύμπανα) αποτελούσαν την Kee Marcello Band. Ο τραγουδιστής Tommy Heart, χρόνια τώρα μέλος των Fair Warning βρισκόταν με το συγκρότημά του στην ίδια σύνθεση της συναυλίας. Το ψυχικό δέσιμο ήταν στιγμιαίο. Αργότερα ήρθε και το μουσικό με συζητήσεις που ακολούθησαν στο ξενοδοχείο. Όταν έπαιξαν πλέον και ως Kee of Hearts live τότε ο δεσμός ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο. Μέχρι όμως να φτάσουμε στο 2022 και στους Out Of THis World θα κάνουμε μία στάση στο 2017 και στο φιλόδοξο project της Frontiers Records με την ονομασία Kee Of Hearts.
Όπως προδίδει και ο τίτλος του, οι Kee Of Hearts έφερναν τον Kee Marcello και τον Tommy Heart σε μουσικό συνασπισμό. Ξεκίνησε ως ένα από τα γνωστά projects της Frontiers records που ενώνει καλλιτέχνες με παράλληλες ή και αντίθετες πορείες έχοντας τραγούδια έτοιμα από συνθέτες της εταιρείας.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥΣ
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Aποτέλεσμα της ένωσης των ταλέντων των συγκεκριμένων καλλιτεχνών ήταν τρία τραγούδια τα : In A Million Years, Twilight και Lighting Up My Dark. Αυτά έγιναν ο μαγνήτης για να έλξουν τις δισκογραφικές εταιρείες, με τον κλήρο να πέφτει στην νεοσύστατη Atomic Fire. Εκκρεμούσε όμως το όνομα του συγκροτήματος. Αρχική ονομασία ήταν Hope Infusion η οποία όμως δεν επικράτησε αφού ύστερα από συζήτηση του Tommy Heart με φίλο του στην Ιαπωνία τον παρότρυνε να ονομάσουν την μπάντα Out Of THis World αφού άλλωστε πρόκειται για δίσκο των Europe στον οποίον έπαιξε ο Kee Marcello και ο οποίος είναι πολύ γνωστός και αγαπητός στο Ιαπωνικό κοινό. Τα κεφάλαια όμως γράμματα, "TH", στο κέντρο του λογότυπου θα άφηναν αποτυπωμένη μυστικά την αρχική σκέψη.
Ένας πλήρης κύκλος τριάντα σχεδόν χρόνων θα έκλεινε για τον παραγωγό Ron Nevison που πίσω στο μακρινό 1988 θα είχε το γενικό πρόσταγμα στο "Out of this world" των Europe καθώς επίσης και στο σύγχρονο "Out of THis World" των Marcello - Heart. Και για όσους αναρωτιούνται καθώς ακούνε τον δίσκο σε ποιόν ανήκουν τα δάχτυλα που παίζουν τα πλήκτρα, κυρίες και κύριοι, ο “Sir“ Don Airey!!!! Ο Kee Marcello είχε την τύχη να γνωρίσει τον Neil Murray και τον Don Airey το 1987 στο Hammersmith Odeon στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας των Europe για το The Final Countdown. Το 2007 στην Σαρδηνία, έπαιξαν όλοι μαζί σε μία All Star μάζωξη. Αργότερα στο μπαρ του ξενοδοχείου ενώ όλοι θα κοιμόντουσαν στα δωμάτιά τους, ο Marcello και ο Airey καθισμένοι στο πιάνο θα συζητούσαν για μία ενδεχόμενη συνεργασία η οποία εν τέλει έγινε δεκαπέντε χρόνια μετά. λόγος για τον Greg Rollie, πληκτρά-τραγουδιστή (στην πρώτη φάση του συγκροτήματος), ψυχή και σώμα του συγκροτήματος των Journey από το ξεκίνημα τους το 1973 μέχρι και την άφιξη ως frontman του Steve Perry το 1978. Η θέση που άφησε κενή ο Rollie φεύγοντας, καλύφθηκε από τον Jonathan Cain πρώην μέλος των Babys. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε ο τρομερός συνθετικός πυρήνας των Perry, Schon, Cain κάνοντας τον ήχο πιο μελωδικό και πιο ποπ, εκτοξεύοντας το συγκρότημα σε δημοτικότητα και επιτυχία, έχοντας ως αφετηρία όλων αυτών το Escape. Αν αναρωτιέστε πώς θα ήταν αν οι Europe της Out Of This World - Prisoners In Paradise περιόδου πατούσαν ένα fast forward και διακτινίζονταν στο σήμερα έχοντας απορροφήσει την μελωδική ευαισθησία των Γερμανών Fair Warning τότε έχετε την απάντηση στα χέρια σας! Τραγούδια μελωδικά, με ρεφραίν κατάλληλα για αρένα και με τα χαρακτηριστικά δεύτερα φωνητικά του Kee. Λίγη δόση prog και μία απλότητα που μεταφράζεται σε αμεσότητα η οποία δίνει το χώρο για να αναπνεύσουν και να μιλήσουν από μόνα τους τα τραγούδια. Όλα τα κομμάτια είναι γραμμένα από τον Kee Marcello και τον Tommy Heart εκτός του Not Tonight που είναι γραμμένο από τον drummer τον Easy Action, Freddie Von Gerber, για άλμπουμ του 2007 που τελικά δεν έγινε.
Η αρχή γίνεται με έναν από τους τρεις κράχτες που προαναφέραμε, τον μελωδικό δυναμίτη Twilight. Με το καλημέρα η κιθαριστική τεχνοτροπία του Kee Marcello, το μοναδικό ηχόχρωμα της φωνής του Tommy Heart αλλά και τα synths του σπουδαίου Don Airey στέλνουν αυτά τα γνώριμα ψυχικά vibes που μας κάνουν να αισθανόμαστε "σπίτι" μας.
Συνεχίζουμε με το τραγούδι Hanging On το οποίο θυμίζει πολύ τους Fair Warning έχοντας ένα δελεαστικό χορωδιακό μέρος αλλά και ένα σόλο.... Φανταστικό!! Δύο στα δύο επομένως.
Όλα τα λεφτά και το Lighting Up My Dark. Εισαγωγή με πλήκτρα και στην συνέχεια ομαδικό μπάσιμο από όλους. Στίχοι άκρως ανεβαστικοί, μουσική με έντονο το ανέμελο στοιχείο και ένας Tommy Heart αειθαλής, όπως την πρώτη μέρα που τον ακούσαμε!
Ο ήχος των παλιών Europe επανέρχεται στο mid tempo τραγούδι In A Million Years. Κομματάρα που σε γραπώνει μονομιάς. Όταν έχεις τέτοια τραγούδια να παρουσιάσεις σε δισκογραφικές είναι σχεδόν αδύνατο να μην αποκτήσεις συμβόλαιο.
Το Staring At The Sun έχει ως μουσική δομή στοιχεία που στηρίζονται στους Journey και στους New England. Αυτό ως προς τα πρώτα είκοσι περίπου δευτερόλεπτα γιατί μετά αλλάζει ύφος, ρίχνοντας λίγο το tempo, διατηρώντας δυνάμεις για το φωνακλάδικο ρεφρέν του. Ο Kee Marcello καθόλη την διάρκεια του τραγουδιού δανείζεται σημεία που θυμίζουν Paul Gilbert αλλά όταν φθάνει το σόλο, είναι μοναδικά ο εαυτός του!
Ο ποιοτικός πήχης δεν πέφτει λεπτό. Συνεχίζει να στέκει στο ύψος του και με τα τραγούδια Up To You και Ain't Gonna Let You Go τα οποία υφαίνουν τον μελωδικό ιστό τους στο μυαλό μας.
Μπαλάντα με προσωπικότητα! Αυτό ακριβώς! Only You Can Teach Me How To Love Again ο τίτλος. Καρδιές θα ραγίσουν, συναισθήματα θα αναδυθούν και αναμνήσεις θα αρχίσουν να ρολάρουν καθώς αυτή η δυναμική μπαλάντα θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται μέχρι τελικά να σιωπήσει.
Σε νοσταλγικό ύφος το τραγούδι κατακλείδα του δίσκου, το Not Tonight. Το απόλυτο δέκα!! Αξία βαθμολογία θα έλεγα αφού στην Ιαπωνία το άλμπουμ πήγε νούμερο 1!!!!!
Το ημερολόγιο λέει 2022 και είναι μεγάλο ευτύχημα που κυκλοφορούν τέτοια άλμπουμς που ίσως σε μια εικοσαετία να θεωρούνται κλασσικά. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι θρέφουν ακόμα πιο πολύ το δεσμό με το παρελθόν και με τις μνήμες γενικότερα.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
2/3/22
Δεν ξερω για το συγκεκριμενο αλμπουμ τι αποτυπωμα θα αφησει και αν θα ανθισουν λουλουδια στο ακουσμα του , αλλα το 'παλιο ' out of this world των Europe, που προφανως απο εκει ειναι ο τιτλος , ειναι αφενος το καλυτερο αλμπουμ τους (παροτι εμπορικα οχι στο επιπεδο του προηγουμενου ) και αφετερου μια απο καλυτερες κιθαρες που ακουστηκαν ποτε σε rock αλμπουμ . Σπανια απο τοτε ακουσα κατι αναλογο τοσο σε επιπεδο κομματιων οσο και κιθαρας , εννοω ουσιαστικης κιθαρας οχι ανελεητου shredding .
ΑπάντησηΔιαγραφή