Η ηχογράφηση
Στο ξεκίνημα των 80’s οι Rolling Stones κυριαρχούσαν στη rock μουσική σκηνή έχοντας ξεπεράσει τους Beatles και συναγωνίζονταν σε επιτυχία τους Led Zeppelin. Ταυτόχρονα γνώριζαν επιτυχία κυκλοφορώντας ακόμη και disco ή reggae τραγούδια και ο κόσμος γέμιζε τεράστια γήπεδα για να τους απολαύσει. Οι τελευταίοι μήνες του 1980 ήταν μια δύσκολη περίοδος στην μακρόχρονη ιστορία των Rolling Stones. Οι σχέσεις Jagger – Richards ήταν τεταμένες και δεν υπήρχε διάθεση συνεργασίας. Παράλληλα σε λίγους μήνες ξεκινούσε η γιγαντιαία περιοδεία American Tour 1981/European Tour 1982, αλλά το συγκρότημα δεν είχε σχεδιάσει την ηχογράφηση νέου album που θα αύξανε το ενδιαφέρον του κοινού για τις συναυλίες τους. Μπροστά στο αδιέξοδο, ο συνεργάτης τους μηχανικός ήχου και παραγωγός, Chris Kimsey πρότεινε να αξιοποιήσουν υλικό που είχε ηχογραφηθεί για τα πρόσφατα albums τους και είχε απορριφθεί από το συγκρότημα. Ο Kimsey βρισκόταν στο πλευρό των Stones από το 1971 και την ηχογράφηση του Sticky Fingers στο οποίο ήταν μηχανικός ήχου και συνέχισε τη συνεργασία μαζί τους τα επόμενα χρόνια με τα albums: Some Girls και Emotional Rescue. Έτσι είχε άριστη άποψη για το υλικό που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και πέρασε τους επόμενους τρεις μήνες ψάχνοντας τα tapes των τελευταίων τεσσάρων – πέντε albums, που τα θεωρούσε πραγματικό «θησαυροφυλάκιο». Δεν άργησε να ανακαλύψει αξιόλογες συνθέσεις που ήταν ξεχασμένες ή είχαν απορριφθεί, τις οποίες παρουσίασε στην μπάντα. «Κοιτάξτε παιδιά! Έχετε αυτό το θαυμάσιο υλικό να κάθεται μέσα σε κουτιά. Κάντε κάτι μ’ αυτό» ήταν τα λόγια του που τους έπεισαν και στη συνέχειααποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το «ξεχασμένο» υλικό. Οι: Mick Jagger (φωνητικά), Keith Richards και Ronnie Wood (κιθάρα), Bill Wyman (μπάσο), Charlie Watts (ντραμς) ένωσαν για μια ακόμη φορά τις δυνάμεις και το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον ικανοποιητικό.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το μεγαλύτερο μέρος των ηχογραφήσεων αφορούσε ορχηστρικά κομμάτια στα οποία έπρεπε να γραφτούν στίχοι από τον Jagger ή να προστεθούν μελωδίες, ενώ αρκετά βρίσκονταν σε αρχική μορφή και έπρεπε να «δουλευτούν» αρκετά για να μπουν στο album. Οι Stones επέλεξαν να χωρίσουν το Tatoo you σε δυο μέρη. Στην α΄πλευρά ήταν τα rock κομμάτια και στη β΄οι μπαλάντες. Το "Start Me Up", με το οποίο ξεκινά, είχε ηχογραφηθεί την εποχή του Some Girls. Η αρχική του ονομασία ήταν "Never Stop" και σε περισσότερες από είκοσι εγγραφές είχε reggae ρυθμό, γεγονός που οδήγησε στην αρχική του απόρριψη. Ο Kimsey ανακάλυψε δυο πρώιμες ηχογραφήσεις του κομματιού που του έδιναν ατόφια rock 'n' roll αίσθηση. Χρειάστηκαν έξι ώρες ηχογράφησης για να προστεθούν φωνητικά και να γίνει το overdubbing, ώστε να πάρει την τελική του μορφή και να αποτελέσει ένα από τα κλασικά κομμάτια των Stones.
Το "Start Me Up" ήταν το πρώτο single του album, έφτασε στο Νο7 του UK Singles Charts και στο Νο 2 στα U.S. Single charts. Από τα outtakes του Some Girls προέρχεται και το "Hang Fire", ένα τραγούδι που εκφράζει την πικρία του συγκροτήματος για τον τρόπο που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους, τη Μ. Βρετανία, το 1971 εξαιτίας της υψηλής φορολογίας. Δε διστάζουν να «κουνήσουν το δάχτυλο» στη βρετανική κυβέρνηση για την οικονομική της πολιτική και τον άδικο τρόπο με τον οποίο προσπαθούσε να καλύψει τα λάθη της. Η μετριότητα του "Slave, που προέρχεται από την εποχή του Black and Blue, αντισταθμίζεται από μια μεγάλη σειρά καλεσμένων με πρώτο τον Pete Townshend των Who και τον σπουδαίο jazz σαξοφωνίστα Sonny Rollins. Ο Rollins αποκάλυψε αργότερα ότι χρειάστηκε να τον πείσει η γυναίκα του να δεχτεί τη συνεργασία με τους Stones. «Δεν είχα σχέση μαζί τους, γιατί νόμιζα ότι ήταν απλώς παράγωγα του μαύρου μπλουζ». «Θυμάμαι μια φορά που ήμουν στο σούπερ μάρκετ στο Χάντσον της Νέας Υόρκης και έπαιζαν τα κορυφαία 40 albums. Άκουσα αυτό το τραγούδι και σκέφτηκα, "Ποιος είναι αυτός ο τύπος;" Το παίξιμό του μού έκανε εντύπωση. Έπειτα είπα: "Περίμενε λίγο, αυτός είμαι εγώ!" θυμάται ο Rollins. Το "Little T&A" – από τα «κομμένα» του Emotional Rescue – αναδεικνύει την ικανότητα του Richards να μας χαρίζει κλασικά riffs και αναφέρεται στις εφήμερες σχέσεις 2-3 ημερών και σε όσα συνεπάγονται αυτές. Το"Black Limousine", αν και επίσης προέρχεται από τα sessions του Emotional Rescue, προσφέρει μια ελαφρώς διαφορετική και πιο συναισθηματική στάση απέναντι στις γυναίκες σε σχέση με το "Little T&A". Είναι από τα λίγα του album που έχει γράψει ο Ron Wood, ο οποίος «χτίζει» το κεντρικό riff πάνω στον ήχο του παλιού Texas blues. Συγκεκριμένα ο Wood εμπνεύστηκε το riff από έναν δίσκο του Hop Wilson που είχε στη συλλογή του.
Η ησυχία είναι άγνωστη λέξη για όποιον μένει σε κοντινό διαμέρισμα με έναν rock κιθαρίστα. Το 1981, ο Richards και η σύζυγός του Patti Hansen εκδιώχθηκαν από το διαμέρισμά τους στη Νέα Υόρκη μετά από καταγγελίες για υπερβολικό θόρυβο, που υπέβαλαν οι γείτονές τους. Εμπνευσμένος από τους μπελάδες του Richards ο Jagger έγραψε τους στίχους του "Neighbours", που μουσικά κινείται στα πλαίσια του Emotional Rescue. Το σατυρικό video του κομματιού δείχνει το συγκρότημα να τζαμάρει μέσα σε ένα διαμέρισμα, με τον Jagger να τραγουδά από το παράθυρο για να τον ακούν όλοι! Για το "Worried About You", το κομμάτι που ανοίγει τη β΄πλευρά, οι Stones χρειάστηκε να επιστρέψουν στην εποχή του Black and Blue. Πρόκειται για μια μπαλάντα που περιλαμβάνει σόλο κιθάρας του Wayne Perkins, ο οποίος είχε περάσει οντισιόν ως πιθανός αντικαταστάτη του Mick Taylor, ενώ στα keyboards συναντάμε τον Billy Preston. Παρόλο που είχε φύγει από το συγκρότημα επτά χρόνια νωρίτερα, ο Mick Taylor εμφανίζεται στο Tattoo You χάρη στο "Tops", ένα τραγούδι της εποχής του Goats Head Soup, που περιλαμβάνει το φλογερό σόλο της κιθάρας του, «μια μελωδική πινελιά» όπως το ονομάζει ο Richards. Στο "Tops" συναντάμε τον πιανίστα Nicky Hopkins, αλλά και τον παλιό παραγωγό της μπάντας τον Jimmy Miller (percussion). Το "Heaven" είναι ένα ακόμη κομμάτι από το Emotional Rescue και ηχογραφήθηκε σε μια μεταμεσονύκτια συνάντηση, στο studio, των: Mick Jagger, Chris Kimsey, Bill Wyman και Charlie Watts. Καθώς οι δυο κιθαρίστες απουσίαζαν ο Mick άρχισε να παίζει κιθάρα και ο Kimsey τον συνόδευε στο πιάνο. Το αποτέλεσμα ικανοποίησε τον Kimsey, που ζήτησε από τον βοηθό του να το ηχογραφήσει και αφού στη συνέχεια εμπλουτίστηκε μπήκε στο “Tattoo You’. Το "No Use in Crying" είναι το δεύτερο από τα κομμάτια του Tattoo You που φέρουν την υπογραφή του Ron Wood και, όπως πολλά από τα τραγούδια του LP, προέρχεται από την εποχή Emotional Rescue. Ως το νεότερο μέλος της μπάντας, κατάλαβε γρήγορα ότι αν ήθελε να έχει πρωτεύοντα ρόλο σε δίσκο των Rolling Stones, έπρεπε να εκφράσει τη γνώμη του άμεσα στο studio τη στιγμή που γίνεται η ηχογράφηση. Γραμμένο στην Jamaica την εποχή του Goats Head Soup το "Waiting on a Friend" μοιάζει με «ερωτικό γράμμα» του Jagger προς τα υπόλοιπα μέλη των Stones. «Σε όλους άρεσε εκείνη την εποχή, αλλά δεν είχε στίχους. Οι στίχοι που πρόσθεσα είναι πολύ ευαίσθητοι και αφορούν τις φιλίες στο συγκρότημα» θυμάται ο Jagger. Στη νέα ηχογράφηση συμμετέχουν: ο πιανίστας Nicky Hopkins,ο σαξοφωνίστας Sonny Rollins και ο Michael Carabello των Santana στα κρουστά. Η rhythm section δίνει δύναμη στο κομμάτι καθώς το πιάνο ακούγεται στο βάθος, τονίζοντας ευγενικά τις πιο έντονες στιγμές. Μοιάζει σαν όλοι να θέλουν να φτιάξουν το πιο ξεκάθαρο πλάνο για να αναδείξουν τη διορατικότητα του Jagger, τη στιγμή που ένα σόλο από το σαξόφωνο του Sonny Rollins οδηγεί το κομμάτι προς την έκσταση.
ΤΙΤΛΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
Ο τίτλος του album είχε αρχικά προγραμματιστεί να είναι απλά Tattoo. Ο Jagger ισχυρίζεται μέχρι σήμερα ότι ακόμη και ο ίδιος δεν έχει ιδέα πώς το "You" προσκολλήθηκε στον τίτλο. Ο τίτλος προκάλεσε τριβές μεταξύ Jagger και Richards, με τον Richards να υποπτεύεται ότι ο Jagger είχε αλλάξει τον τίτλο χωρίς να ζητήσει τη συμβουλή του. Την καλλιτεχνική επιμέλεια του εξωφύλλου είχαν οι: Peter Corriston και Christian Piper. Ένα πορτρέτο του Jagger, φωτογραφημένο από τον Hubert Kretzschmar, μακιγιαρισμένο έτσι ώστε να φαίνεται πως είναι καλυμμένο με τατουάζ, μαγνητίζει και εντυπωσιάζει. Το εξώφυλλο του “Tattoo you” απέσπασε βραβείο Grammy το 1982 και δίκαια θεωρείται ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του rock.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Το Tattoo You είχε θετική αντιμετώπιση από τους κριτικούς και το κοινό. Είναι το όγδοο συνεχόμενο album τους που πήγε Νο 1 στις ΗΠΑ (για εννέα εβδομάδες), όπου έγινε τέσσερις φορές πλατινένιο. Κατά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, ηχογραφήθηκε το Still Life (American Concert 1981), όπως και το βίντεο "Let's Spend the Night Together" με εισπράξεις πενήντα εκατομμυρίων δολαρίων. Ακολούθησαν οι δίσκοι "Undercover και Dirty Work το 1983 και το 1986 αντίστοιχα, οι οποίοι έγιναν πλατινένιοι στις Ηνωμένες Πολιτείες και χρυσοί στο Ηνωμένο Βασίλειο παρά το ότι δεν έφθασαν στην κορυφή των καταλόγων επιτυχιών. Οι Jagger και Richards αποξενώθηκαν και το συγκρότημα δεν παρουσίασε κάποια δραστηριότητα για την επόμενη τριετία. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 1989 και στο "Steel Wheels", για να πλησιάσουν την επιτυχία του “Tattoo you”.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Πολλοί θεωρούν ότι είναι το τελευταίο σπουδαίο album των Rolling Stones, ενώ άλλοι επιμένουν ότι αυτός ο τίτλος ανήκει στο “Some Girls”. Όποια άποψη κι αν έχεις για το “Tattoo you” δεν μπορεί να μην εντυπωσιαστείς από τον τρόπο που κομμάτια, τα οποία ήταν «πεταμένα», μεταμορφώθηκαν, απέκτησαν οντότητα και συνοχή δίνοντάς μας ένα αξιόλογο album. Εθιστικό, χιουμοριστικό και απόλυτα συνειδητοποιημένο το “Tattoo you” είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πλέον εμπορική περίοδο των Rolling Stones.
ΘΠΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
10/9/21
Ο ΚΩΣΤΑΣ “Elton” ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ TATTOO YOU
Το 16ο άλμπουμ των Rolling Stones για την Βρετανία (το 18ο για τις Ηνωμένες Πολιτείες), κυκλοφόρησε τέτοιες μέρες, τον Αύγουστο του ’81. Έχοντας μπει για τα καλά στη δεκαετία του ’80, φαίνεται πλέον ότι η πηγή έμπνευσης που τους καθιέρωσε τις δύο προηγούμενες δεκαετίες σαν το μεγαλύτερο rock’n’roll συγκρότημα του πλανήτη, έχει αρχίσει να στερεύει. Το άλμπουμ αποτελείται από παλιότερα κομμάτια που είχαν μείνει έξω από προηγούμενες κυκλοφορίες, όλα συνθέσεις των Jagger/Richards, εκτός απ’ τα “Black Limousine” και “No Use In Crying” που βοήθησε κι ο Ron Wood. Παρ’ όλα αυτά, το δυναμικό εναρκτήριο σινγκλ “Start Me Up”, αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο δυνατά τους κομμάτια κι από τα πιο πετυχημένα σιγκλς της δεκαετίας. Οι παλιές αγάπες βέβαια δεν λείπουν με το “Slave” και το “Black Limousine” να προδίδουν την παντοτινή τους αγάπη για τα blues, ενώ απ’ την δεύτερη πλευρά του δίσκου ξεχωρίζει το υπέροχο ‘Heaven”, το “No Use…” και φυσικά το “Waiting On A Friend”. Σε γενικές γραμμές ένας αξιοπρεπέστατος δίσκος με καλές προθέσεις και με φανερή την προσπάθεια να διατηρήσουν τα σκήπτρα μιας μεγάλης rock’n’roll μπάντας!
Δημοσίευση σχολίου