Πέντε χρόνια μετά
την κυκλοφορία του απογοητευτικού Final Frontier, οι Iron Maiden έρχονται να κόψουν το βήχα κάθε διεκδικητή τού θρόνου
τους. Ευτυχώς (για εμάς κι αυτούς) το Book of Souls είναι καλό και κανένα
κομμάτι του δεν ακούγεται κουρασμένο. Αν κιόλας αποφύγουμε κάποιες υπερβολές (έπος,
εξαιρετικό κλπ) που πρόλαβαν(!) και γράφτηκαν, το άλμπουμ είναι… Iron Maiden κι ευτυχώς διέψευσε όλους τους φόβους τους οποίους είχα γράψει σε προηγούμενο σημείωμά μου. Και χρειαζόμαστε
ένα τέτοιο άλμπουμ, ειδικά μετά τα The Final
Frontier, A Matter of Life and Death αλλά και το χαοτικό Dance of Death, που
κακά τα ψέματα ήταν κάτι παραπάνω από απογοητευτικά (σαν fan του συγκροτήματος από
το 1980 δεν αποφεύγω να γράψω, κακά). Με το πρώτο άκουσμα του πρώτου video single, Speed of Light κατάλαβα ότι το άλμπουμ θα ήταν καλό, ή
τουλάχιστον δεν θα ήταν σαν τα τρία προηγούμενα. Το If Eternity should
Fall έχει
μια εισαγωγή που κρατά τον ακροατή σε ανυπομονησία αλλά μπαίνει σαν πραγματικό Iron Maiden με δυνατή μελωδία,
καλό refrain και κλασικά Maiden
riffs.
Καλή αρχή! Το speed of Light είναι κομματάρα που ανταγωνίζεται τις μεγάλες
στιγμές του παρελθόντος, ενώ το σχεδόν 12λεπτό The Red and the Black έχει ένα
συναρπαστικό riff (όπως τότε), έναν απολαυστικό Bruce, κι ένα σχεδόν
τρίλεπτο κιθαριστικό σόλο κι η διάρκεια του, του στερεί μια θέση στα μεγάλα singles του συγκροτήματος.
Το "When The River Runs Deep" είναι ένα album
track, ενώ το 10λεπτο
The Book of Souls αδικείται από τη
μεγάλη χρονική του διάρκεια. Το refrain
και το riff του είναι από τα καλύτερα του άλμπουμ. Το δεύτερο cd ξεκινά Death or Glory που κι αυτό ανήκει στην κατηγορία του album track όπως το Tears of a
Clown γραμμένο για
τον αυτόχειρα ηθοποιό Robin Williams αλλά και το The Man Of Sorrows. Το Shadows of the Valley ξεκινά με εισαγωγή
από τα παλιά κι εξελίσσεται σε μια κομματάρα με δυνατό Bruce και δυνατή μελωδία
και το άλμπουμ κλείνει με το Empire
of the Clouds τη μεγαλύτερη χρονικά σύνθεση που έχουν παρουσιάσει έως τώρα οι Maiden σε δίσκο τους(18 λεπτά!)
και χωρίς να διεκδικεί δάφνες συνθετικής μοναδικότητας είναι ένα κομμάτι που
πρέπει να το ακούσετε μόνο του χωρίς να έχει προηγηθεί η ακρόαση του υπόλοιπου
άλμπουμ. Πραγματικά υπέροχη εισαγωγή με
πιάνο(!) παιγμένο από τον Bruce
και πλούσιες εναλλαγές έχει το δικό του ενδιαφέρον που δεν εξαντλείται
σε δύο και τρεις ακροάσεις!
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η χρυσή εποχή των Maiden έχει περάσει κι άλμπουμ σαν τα Iron Maiden, Killers, Number
of the Beast, Powerslave, Piece of Mind, Seventh Son of a Seventh Son, Somewhere
in Time, Fear of the Dark ακόμα και Brave New World δεν ξαναγίνονται. Όμως το The Book
of Souls βάζει τέλος σε ένα παρατεταμένο τέλμα και τους
δίνει να τεράστια ώθηση που το heavy metal χρειάζεται. Πάντως μεγάλη εντύπωση μού
προξένησε το γεγονός ότι δεν κυκλοφόρησαν το Speed of Life σε single και cd single κάτι στο οποίο οι Iron
Maiden είναι
μάστορες, όπως επίσης έχασαν μια μοναδική ευκαιρία να το κυκλοφορήσουν σε maxi single βινυλίου, μια μορφή κυκλοφορίας που έχει εξαφανιστεί
εδώ και δεκαετίες. Ίσως το επόμενο τραγούδι που θα επιλέξουν για να προωθήσουν.
 |
| Η έκδοση με το βιβλίο ένθετο |
και το χοντρό εξώφυλλο
 |
| Η έκδοση βινυλίου. |
About
Αλέξανδρος Ριχάρδος
Δημοσίευση σχολίου